Τον Ιανουάριο του 2001, ο 16χρονος Daniel Dale πυροβολήθηκε στην περιοχή Collyhurst του Μάντσεστερ. Η σφαίρα τρύπησε την καρδιά του και τελικά πέθανε από το τραύμα.
Σύμφωνα με την μητέρα του, ο Dale δεν είχε ποτέ εμπλακεί με συμμορίες. Ωστόσο ο καλύτερος φίλος του είχε μαχαιρωθεί και πεθάνει νωρίτερα στο Cheetham Hill του Μάντσεστερ -έδρα της διαβόητης συμμορίας Cheetham Hill Gang- και ο Dale επρόκειτο να δώσει στοιχεία για τη δολοφονία όταν πυροβολήθηκε στην πλάτη, σύμφωνα με ισχυρισμούς από μέλος της συμμορίας Cheetham Hill Gang.
Ο Dwaine George, ο άνδρας που τελικά καταδικάστηκε για τον πυροβολισμό του Dale, ήταν μέλος της συμμορίας και η υπόθεση εναντίον του αρχικά φαινόταν ότι είχε πολύ σοβαρά στοιχεία. Ωστόσο στη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, πολλά από τα στοιχεία απαξιώθηκαν μέσω της κατά αντιπαράστασης εξέτασης.
Η ομάδα καθηγητών και φοιτητών που αθώωσε τον George
Μέχρι το τέλος της δίκης, η υπόθεση φαινόταν αδύναμη, αλλά ο George καταδικάστηκε έτσι κι αλλιώς, σε μεγάλο βαθμό λόγω των ιατροδικαστικών στοιχείων. Τα μικροσκοπικά υπολείμματα σωματιδίων από τον πυροβολισμό που βρέθηκαν στο τζάκετ του ήταν αρκετά, κατά τους ενόρκους, για να θεωρηθεί υπεύθυνος για το φόνο του Dale.
Σχεδόν 14 χρόνια μετά τη δίκη, στις 9 Δεκεμβρίου του 2014 και αφού είχε εκτίσει 13 χρόνια φυλάκιση, η νομική ομάδα του George κατάφερε να ακυρώσει την καταδίκη του στο Εφετείο του Λονδίνου. Το πιο απίστευτο όμως είναι ότι η νομική ομάδα του George αποτελούνταν από μια ομάδα φοιτητών νομικής από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ και δυο από τους καθηγητές τους.
Τα άτομα που δούλεψαν στην υπόθεση του George συμμετείχαν στο The Innocence Project, μια πανεπιστημιακή επιτροπή που διοικείται από ακαδημαϊκούς και φοιτητές, οι οποίοι αναλαμβάνουν ποινικές υποθέσεις τους καταδικασμένους πρωταγωνιστές των οποίων θεωρούν αθώους. Το κάνουν αυτό με στόχο να ανατρέψουν άδικες καταδίκες φυλακισμένων και πρώην φυλακισμένων, ιδιαιτέρως εκείνων που έχουν καταδικαστεί για φόνο και διαμαρτύρονται για την αθωότητά τους.
Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1994. Σήμερα, αρκετά βρετανικά πανεπιστήμια έχουν υιοθετήσει το μοντέλο, και έτσι βοηθούν στην παροχή κρίσιμης σημασίας υπηρεσίας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ένα σύστημα όπου η νομική βοήθεια υποχρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό -όλο και περισσότερο- λόγω των περικοπών που έχουν κάνει οι Τόρις.
Η Sarah Magill, που ήταν 24 ετών όταν εργάστηκε στην υπόθεση του George, έχει ήδη τελειώσει το πανεπιστήμιο και εργάζεται ως ποινικολόγος. Χειρίζεται πολύ σοβαρές υποθέσεις, ανάμεσά τους υποθέσεις για σεξουαλικά αδικήματα, ναρκωτικά, ληστείες, όπλα και δολοφονίες στο Δικαστήριο του Στέμματος στο Λάνκαστερ.
Η Rhiannon Hughes
Η Sarah μπήκε ως μέλος στην ομάδα του The Innocence Project όταν ήταν στο Κάρντιφ, αλλά καθώς είχε συνεργαστεί με ποινικολόγους στο παρελθόν, γρήγορα έγινε επικεφαλής της δικής της ομάδας. Την τοποθέτησαν επικεφαλής στην υπόθεση του George όταν την κατέθεσαν το 2006.
«Ο Dwaine εμφανίστηκε ως ένας πολύ έξυπνος, εύγλωττος κύριος. Γρήγορα αποκτήσαμε επαφή» μας είπε. «Η συνάντηση μαζί του ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς συμπλήρωσε όλα τα κενά και μας έδωσε μια ολιστική άποψη της υπόθεσης, την οποία κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει διαβάζοντας απλώς τα δικόγραφα μόνο».
Όταν ρωτήσαμε την Sarah εάν πίστευε ότι ο George ήταν αθώος, η απάντησή της ήταν εμφατική.
«Ναι, πείστηκα από την πρώτη στιγμή που διάβασα τα δικόγραφα» είπε. «Πάντα είχα την πεποίθηση ότι ο Dwaine δεν ήταν παρών στη σκηνή του πυροβολισμού που σκότωσε με τραγικό τρόπο τον Daniel και λυπάμαι μόνο που πήρε τόσο χρόνο για να διαλευκανθεί. Πιστεύω ακράδαντα ότι η αστυνομία θα ανακαλύψει τον πραγματικό δολοφόνο και πως μια μέρα η οικογένεια του Dale θα δικαιωθεί».
Η Caitlin Gallagher εργάστηκε επίσης στην υπόθεση του George. «Ενεπλάκη με το The Innocence Project μια και ήταν κομμάτι της αιτίας που επέλεξα να σπουδάσω στη Νομική Σχολή του Κάρντιφ» είπε. «Είναι μοναδική ευκαιρία να εργαστείς σε πραγματικές υποθέσεις. Υπάρχει η ευκαιρία να κάνεις τη διαφορά στη ζωή ενός ανθρώπου. Είμαι ακόμα πεπεισμένη ότι ο Dwaine δεν διέπραξε το έγκλημα. Έχει σημασία οι φοιτητές να πιστεύουν ότι η δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε σωστά, καθώς αυτό τους δίνει κίνητρα να συνεχίζουν να εργάζονται στην υπόθεση. Για αυτό η ομάδα του Dwaine εργάστηκε ακούραστα μεταξύ του 2006 και του 2010».
Εξώφυλλα του Inside Time (του περιοδικού των φυλακισμένων)
Παρόλο που δεν συμμετείχε στην υπόθεση George, η 23χρονη Rhiannon Hughes εργάστηκε σε υποθέσεις του The Innocence Project ήδη από όταν ήταν δευτεροετής, και συνέχισε αφού αποφοίτησε το 2012. Είναι βαθιά παθιασμένη με τις κακοδικίες, την έχουν εμπνεύσει βιβλία που έχει διαβάσει και είναι σχετικά με το θέμα. Ένα βιβλίο για το οποίο μας μίλησε περιγράφει με λεπτομέρειες τη δολοφονία του Billie-Jo Jenkins, για την οποία αρχικά καταδικάστηκε ο πατέρας του Sion που μπήκε φυλακή πριν να ανατραπεί η καταδίκη του.
«Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν να συμβουλευτούν ένα δικηγόρο, συνήθως δεν είναι για πολύ καλό λόγο» είπε. «Εάν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον σε πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής του, το θεωρώ μεγάλη ανταμοιβή. Μερικές φορές μπορείς να δεις μια πραγματική διαφορά μεταξύ του πελάτη που βλέπεις την πρώτη φορά και του πελάτη που αποχαιρετάς στο τέλος της διαδικασίας».
Πώς αποφασίζουν οι φοιτητές ποιες υποθέσεις να αναλάβουν; «Μερικοί φυλακισμένοι μας γράφουν απευθείας και μερικές φορές έχουμε δικηγόρους που μας γράφουν» λέει η Rhiannon. «Επίσης έχουμε μια επαφή στο περιοδικό των φυλακισμένων, το Inside Time. Η επαφή θα μας δώσει νέα και θα γράψει άρθρα για το The Innocence Project. Συνήθως πρόκειται για πολύ σοβαρά αδικήματα -δολοφονίες, σοβαρές σωματικές βλάβες και σεξουαλική επίθεση- οπότε το πράγματα γίνεται όλο και σημαντικό».
Όταν ρωτήσαμε πώς κατάφεραν να αναστρέφουν την υπόθεση George, μας είπε ότι «νέα επιστημονικά στοιχεία ήρθαν στο φως. Τα νέα στοιχεία [...] για τα υπολείμματα από τον πυροβολισμό, δείχνουν ότι το σώμα των ενόρκων δεν συμπεριέλαβε υπόψη της τι συνέβη στη δίκη».
Από τότε που έγινε η δίκη το 2001, το μικροσκοπικό σωματίδιο από τα υπολείμματα του πυροβολισμού που βρέθηκε στο τζάκετ του George δεν θεωρείται πλέον αρκετά σημαντικό για να βασιστεί πάνω του μια καταδίκη. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η καταδίκη του ακυρώθηκε.
Η Julie Price είναι η λέκτορας που εισήγαγε το The Innocence Project στο Κάρντιφ. Μαζί με τον συνάδελφό της, βοήθησε να καθοδηγηθούν οι φοιτητές κατά την μεγάλης διάρκειας διαδικασία. «Είναι ακόμα ιδεαλιστές όσο αφορά στο νόμο, γεγονός που είναι υπέροχο» λέει. «Ελκύονται από την ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, υποθέτω - και δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδης ιδέα από το να βγάλεις από τη φυλακή κάποιον, ο οποίος δεν θα έπρεπε να είναι εκεί».
Πώς αντέδρασαν οι σπουδαστές και ο George στην είδηση της αθώωσης; «Ο Dwaine είναι ανακουφισμένος επειδή από την πρώτη μέρα έλεγε ότι δεν ήταν αυτός που το έκανε» μας είπε. «Είχε απόλυτο σεβασμό για το θύμα. Δεν είναι σωστό να πούμε ότι κάποιος το γιόρτασε. Δεν έγινε καθόλου έτσι. Υποθέτω ότι ανακουφιστήκαμε επειδή μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αν και παίρνει τόσο πολύ χρόνο. Μια ομάδα φοιτητών που εργάζεται υπό επίβλεψη μπορεί στην πραγματικότητα να πετύχει την ανατροπή μιας άδικης καταδίκης. Είναι σημαντικό, αλλά είμαστε προσεκτικοί πάντοτε με την οικογένεια του θύματος, καθώς πρέπει να το περάσουν όλο αυτό ξανά».
Φυσικά είναι κατανοητό ότι παρά την επιτυχία του The Innocence Project, δεν υπάρχουν και πολλά για να ζητωκραυγάσει κανείς. Η μητέρα του Dale έχει ήδη καταστήσει σαφές πως πιστεύει ότι ο George έχει την ευθύνη να αποκαλύψει ποιος πραγματικά σκότωσε τον γιο της.
Όταν ρωτήσαμε την Julie εάν οι δικηγόροι θα έπρεπε να κάνουν περισσότερη άμισθη εργασία, είπε ότι ήταν μια περίπλοκη ερώτηση, αλλά υποστήριξε ότι «όσο η νομική βοήθεια περιορίζεται ακόμα περισσότερο, θα δούμε ακόμα περισσότερες κακοδικίες. Σίγουρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό».
Οι περικοπές των Τόρις στη νομική βοήθεια σημαίνουν ότι υπάρχουν όλο και λιγότερα χρήματα διαθέσιμα για εκείνους που εμπλέκονται σε μια ποινική υπόθεση που όπως ο George δεν μπορούν να πληρώσουν για τους δικηγόρους τους. Αυτό απέχει πολύ από το ιδανικό, καθώς οι δικηγορικές εταιρίες που ασχολούνται με το ποινικό δίκαιο και είναι ο καλύτερος τόπος να παρέχεται άμισθη εργασία, σύμφωνα με την Sarah Magill, είναι πολύ πιεσμένες για να δεχθούν υποθέσεις.
Προς το παρόν, το The Innocence Project κάνει ότι μπορεί για να καλύψει το κενό. Ωστόσο η ομάδα των φοιτητών και οι καθηγητές τους μπορούν να δεχθούν μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό υποθέσεων.
ΠΗΓΗ: vice.com