Σαν άντρες και σαν αστυνομικοί! Αργότερα ο φίλος μου, ο συνάδελφος μου, μου εστειλε κάποιες σκέψεις του αποτυπωμενες σε αυτό το κείμενο!
Σε μια κατάθεση ψυχης:
Σκεπτόμενος το πόσο θνητός είναι ο άνθρωπος, πως τα δημιουργήματα της ματαιοδοξίας του μπορεί να είναι τελείως ανούσια και χωρίς να μπορούν να του προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια στο να αναστρέψουν την απόφαση που έχει πάρει η μητέρα φύση για αυτόν!
Ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει είναι ο συνάνθρωπος, που τόσο τον έχει απομακρύνει από την καθημερινότητα του στην προσπάθεια του να αποκτήσει άυλο χρήμα! Μέσα στην απαξίωση των πάντων έχει ξεχάσει ποιος είναι αυτός, που μετά την επίκληση του στο θεό θα τον βοηθήσει...!
Σήμερα τους ονομάζουν, τους ήρωες με την λευκή στολή.... Μα δεν ήταν εχθές; Φυσικά και ήταν δίνοντας καθημερινά μάχες στα νοσοκομεία προσφέροντας μας ελπίδα και κρατώντας το χέρι. Κάθε εφημερία είναι άθλος, λες και είναι εμπόλεμη κατάσταση και σε χώρους που δεν του επιτρέπουν να μας παρέχουν αυτό που θέλουν! Με μία λέξη θα τους ονόμαζα το δεξί χέρι του Θεού.
Όμως θέλω να ρωτήσω κάτι.... Οτι και αν μας συμβεί ποιος αριθμός τηλεφώνου μας έρχεται πρώτο για βοήθεια...το 199...166.... ή το 100.. ?
Την απάντηση όλοι την ξέρουμε ποια είναι..! Είναι το τηλέφωνο των άλλων ηρώων με τις Μπλε στολές.. αυτοί που τρέχουν με αυταπάρνηση και αυτοθυσία να προστατεύσουν όποιον θέλει την βοήθεια του, να θέσουν τον εαυτό τους σε οποιοδήποτε κίνδυνο, φωτιά, θεομηνία, απειλή κατά ζωής.
Ολα αυτά με αυταπάρνηση και φιλότιμο... χωρίς υλικοτεχνική υποδομή . Πόσες φορές καλούνται να παίξουν τον ρόλο του ψυχολόγου, του ιερέα, του αδελφού ...! Αν κάποιος επισκεφτεί την ΓΑΔΑ θα δει κάποια μαντηλάκια να καίνε κ δίπλα φωτογραφίες ηρώων, που για μας ήταν και είναι στην ψυχή μας αδέλφια που θυσίασαν την ζωή τους στο καθήκον απέναντι στην πολιτεία,στην κοινωνία! Όπως σχεδόν επίσης και σε κάθε αστυνομική υπηρεσία και από μια φωτογραφία!
Πόσες φορές έχετε μπροστά από ένα αυτοκίνητο, ένα ταξι τρέχει σαν προπομπός μια μηχανή , ένα περιπολικό για την γρήγορη και ασφαλή μετάβαση μιας επιτοκου στο μαιευτήριο και να έρθει στον κόσμο μια ψυχουλα ή ενός βρέφους στο Παίδων για να σωθεί .
Τέλος θα ήθελα να ακούσει από την τραγωδία που συνέβη στου Ρέντη με θύματα από αδίστακτους εγκληματίες συναδέλφους της ομάδας ΔΙΑΣ....το πώς διαβιβάζουν οι συνάδελφοι και περιγράφουν το τι συνέβη. Τι να νιώσεις, πόσο πόνο να χωρέσει η ψυχή σου η καρδιά σου....!
Όλοι αυτοί οι ήρωες, πιλότοι... πυροσβέστες... γιατροί... αστυνομικοί...μην τούς θυμάστε ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ γίνονται ήρωες από την τηλεόραση.. όχι όταν θέλετε να σας βοηθήσουν .. όχι όταν πάψουν να είναι στη ζωή.. είναι ήρωες Και την προηγουμένη μέρα... γιατί ήρωας είναι να έχεις το σθένος να θυσιάσεις την ζωή σου για κάποιο ιδανικό...για κάποιον που δεν τον έχεις δεί να προστατεύεις αυτό που με μια πρόταση "ότι αγαπάει ο καθένας μας"
Εύχομαι όλοι μας να αποδώσουμε στους λειτουργούς αυτά που τους αξίζουν, εκτίμηση , υποδομές και αναγνώριση στο λειτούργημα τούς Και η πολιτεία με την σειρά της να τους αποδώσει ότι τους οφείλει... πρέπει να σταματήσει να κάνει διακρίσεις, στους ήρωες δεν μπορεί να τους αποδίδεις τα εύσημα ή αποδοχές "κατά τα ΜΜΕ" . Έχουν αξιοπρέπεια μην την προσβάλλεται !
Το κειμενο αυτό είναι του Αρχ/κα Π.Βροτσακου συναδέρφου που χαίρει την εκτίμηση των αξιωματικών που έχει συνεργαστεί,τον σεβασμό παλιών συνεργατών του και την αγάπη νεότερων!
Αυτό το κείμενο είχε ένα γιατί..και μια ελπίδα.. Εσείς οι νεότεροι.. εσείς που ασχολείστε με τον συνδικαλισμό μου γράφει.. Παλέψτε.. για όλους εμάς.. Χωρίς εντυπώσεις Αλλά με ουσια!! Του απάντησα τέτοια ποιότητα θέλει ο μάχιμος αστυνομικός..ο μάχιμος συνδικαλισμός!! Έλα και εσύ μαζί.. Δεν χρειάστηκε κάτι περισσότερο..Αν είναι να παλέψουμε πλάι πλάι μου απάντησε και εγώ δίπλα σου!
Σαν μέλος και εκπρόσωπος του Μ.ΠΡ.Ο.Σ.Τ.Α Β/Α καλοσωριζω τον (συν)αδελφο αυτόν σε ένα κοινό αγώνα και σκοπό.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΗΣ.
