Εκείνο το βροχερό βράδυ της Τετάρτης 16 Ιανουαρίου 1980,η 17Ν χτύπησε και πάλι…………..Απο τα δημοσιεύματα της εποχής συνοπτικά παραθέτουμε τα εξής :
Ο Υποδιοικητής των ΜΑΤ, Αστυνόμος Παντελής ΠΕΤΡΟΥ, φεύγει από το γραφείο του στην οδό Πειραιώς και επιβιβάζεται στο υπηρεσιακό του αυτοκίνητο, με προορισμό το σπίτι του, στην οδό Διαγόρα 18, στο Παγκράτι. Οδηγός του ήταν ο Αστυφύλακας Σωτήρης Σταμούλης. Και ενώ το όχημα ανέβαινε την οδό Στίλπωνος, μόλις 100 μέτρα πριν τον τελικό του προορισμό, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, δύο ή τρία άτομα,πυροβόλησαν με δύο 45άρια πιστόλια 11 φορές, εναντίον των δύο αστυνομικών.
Ο Παντελής Πέτρου σκοτώνεται ακαριαία, έχοντας δεχτεί έξι σφαίρες, ενώ ο Σωτήρης Σταμούλης, αν και βαριά τραυματισμένος, έχοντας δεχτεί πέντε σφαίρες, καταφέρνει να βγει από το αυτοκίνητο και δίνει σε μια διερχόμενη κοπέλα τον ασύρματό του, προκειμένου να ενημερώσει το Κέντρο της Άμεσης Δράσης για το συμβάν. Λίγες μέρες μετά υποκύπτει στα τραύματά του.
Οι δράστες διαφεύγουν με κλεμμένο, όπως αποδείχτηκε αργότερα, ΙΧ, το οποίο σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα Θανάση Βαρούτσο: «ήταν μάρκας Πεζό, πράσινου χρώματος και με αριθμό κυκλοφορίας ΕΡ 3215», το οποίο εντοπίζεται, ύστερα από ανώνυμο τηλεφώνημα, μια μέρα αργότερα, σε απόσταση 200 μέτρων από το σημείο της δολοφονίας, στην οδό Εκάλης. Οι δράστες χρησιμοποιούν και δεύτερο αυτοκίνητο διαφυγής, το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια ανακάλυψη που έγινε μετά από μερικά χρόνια και για την οποία θα γίνει ιδιαίτερη μνεία παρακάτω. Όσον αφορά τώρα τους δράστες των δολοφονιών, οι μαρτυρίες έκαναν λόγο για δύο ή τρία άτομα και σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα Θεόδωρο Φαλτσέτα: «Ο ένας από αυτούς έμοιαζε με γορίλα, είχε γένια και τα μαλλιά του έκρυβαν σχεδόν τα μάτια».
Την ευθύνη για τις δολοφονίες αναλαμβάνει με προκήρυξή της η Τρομοκρατική Οργάνωση «17 ΝΟΕΜΒΡΗ» . Η προκήρυξη έχει τίτλο: «ΦΟΛΑ ΣΤΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΤΩΝ ΜΑΤ. ΤΑ ΜΑΤ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ».
Ολόκληρη η προκήρυξη διακατέχεται από ένα αρρωστημένο μίσος για τουςΑστυνομικούς των ΜΑΤ, δημιουργεί κοινωνικούς αυτοματισμούς εναντίον όσων υπηρετούν στα ΜΑΤ και τους στοχοποιεί ξεκάθαρα.
Ορισμένα αποσπάσματα της εν λόγω προκήρυξης είναι χαρακτηριστικά: «...(τα ΜΑΤ) είναι απαραίτητη ένοπλη δύναμη για την αναπαραγωγή των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών εκμετάλλευσης των εργαζομένων απ’ το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό», «…Τα ΜΑΤ σαν κύρια δύναμη τρομοκρατίας του λαού, παίζουν τον ίδιο ρόλο που έπαιξαν οι βασανιστές στη διάρκεια της δικτατορίας», «…Έτσι αποφασίσαμε να εκτελέσουμε έναν από τους βασικούς αρχηγούς τους, τον υποδιοικητή των ΜΑΤ μαζί με τον οδηγό – σωματοφύλακά του, που δεν είναι απλός οδηγός αλλά επίσης κοπρόσκυλο των ΜΑΤ».
Είναι η πρώτη φορά που στοχοποιείται η Αστυνομία και όσοι υπηρετούν σ’ αυτήν και από τότε μέχρι και σήμερα, χρόνια μετά, εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο των τρομοκρατών και των οργανωμένων μειοψηφιών της βίας με πολιτικό μανδύα.
Ο Αστυνόμος Πέτρου, είχε αποταχθεί από το Σώμα μετά την 21η Απριλίου, ως ευνοημένος από την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, που τον τοποθέτησε το 1964 Διοικητή Αστυνομικού Τμήματος, ενώ ήταν ακόμα Υπαστυνόμος. Ο δε Αστυφύλακας Σταμούλης, είχε καταταγεί μόλις το 1976 και ήταν γιος μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας από την Τριχωνίδα με εφτά παιδιά.
Οι δράστες διαφεύγουν με κλεμμένο, όπως αποδείχτηκε αργότερα, ΙΧ, το οποίο σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα Θανάση Βαρούτσο: «ήταν μάρκας Πεζό, πράσινου χρώματος και με αριθμό κυκλοφορίας ΕΡ 3215», το οποίοεντοπίζεται, ύστερα από ανώνυμο τηλεφώνημα, μια μέρα αργότερα, σε απόσταση 200 μέτρων από το σημείο της δολοφονίας, στην οδό Εκάλης. Οι δράστες χρησιμοποιούν και δεύτερο αυτοκίνητο διαφυγής, για το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια ανακάλυψη που έγινε μετά από μερικά χρόνια και για την οποία θα γίνει ιδιαίτερη μνεία παρακάτω. Όσον αφορά τώρα τους δράστες των δολοφονιών, οι μαρτυρίες έκαναν λόγο για δύο ή τρία άτομα και σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα Θεόδωρο Φαλτσέτα: «Ο ένας από αυτούς έμοιαζε με γορίλα, είχε γένια και τα μαλλιά του έκρυβαν σχεδόν τα μάτια».
Οι δολοφονίες των Πέτρου και Σταμούλη δεν διερευνήθηκαν, ούτε μάθαμε ποιοι ήταν οι δολοφόνοι, γιατί οι ενέργειες αυτές (και όλες προ του 1983) είχαν παραγραφεί, όπως προέβλεπε η ελληνική νομοθεσία.
Απάντηση στο ερώτημα ποιοί ήσαν οι δολοφόνοι μπορεί να δοθεί εμμέσως, ακόμα και σήμερα, παρά την εξάρθρωση της «17Ν». Μόνο ενδείξεις και εικασίες μπορούμε να κάνουμε για τους δολοφόνους, τους συναυτουργούς και τους ηθικούς αυτουργούς των δολοφονιών, με τα στοιχεία που προέκυψαν από την προανάκριση και την ακροαματική διαδικασία. Αλλά όλες οι προανακριτικές και ανακριτικές μαρτυρίες των φερομένων ως δραστών απεσύρθησαν στην ακροαματική διαδικασία.
Ας είναι αιωνία τους η μνήμη. Τους θυμόμαστε πάντα και γι΄αυτό τους μνημονεύουμε στην επέτειο του θανάτου τους.