Αγαπητό policenet, θα ήθελα μέσα από τη φιλόξενη ιστοσελίδα σας, να μοιραστώ ένα προβληματισμό μου, ο οποίος αφορά όσους παίρνουν τις αποφάσεις ή με τον οποιοδήποτε τρόπο σχετίζονται με το ζήτημα του μισθολογίου μας, αλλά και της αναγνώρισης της επικινδυνότητας της εργασίας μας.
Όλοι αυτοί φαίνεται πως έχουν διαχρονικά ένα κοινό χαρακτηριστικό
Διαβάστε επίσης
Θεωρούν δεδομένο ότι δεν θα προσβληθούμε, ενώ υποτιμούν συστηματικά τη νοημοσύνη μας.
Για να αιτιολογήσω τον προβληματισμό μου θέτω δύο ερωτήματα και κάθε άποψη επι του θέματος είναι καλοδεχούμενη.
1. Είναι δυνατόν, τόσα χρόνια να ρωτάμε (σαν κλάδος), τι θα γίνει με την αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας μας και κανείς να μην μας δίνει ποτέ μία ξεκάθαρη απάντηση ή ένα λογικό χρονοδιάγραμμα;
2. Είναι λογικό να ακούγεται στο δημόσιο διάλογο ότι οι αστυνομικοί αμοίβονται σήμερα σας όλους τους Έλληνες, ενώ:
α. Κινδυνεύουν περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες εργαζόμενους;
β. Για πολλά χρόνια δεν έχουν την επιλογή να υπηρετήσουν εκτός Αθηνών στον τόπο, όπου έχουν σπίτι, όπως κάθε άλλος Έλληνας εργαζόμενος.
γ. Δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν δεύτερη δουλειά, όπως, όπως κάθε άλλος Έλληνας εργαζόμενος.