Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, με σωρεία προτάσεων αλλά και βαρύγδουπες ανακοινώσεις των αρμοδίων συνδικαλιστικών οργάνων, για την άρση των αδικιών που επέφερε το βαθμολόγιο της ΕΛ.ΑΣ. (αρχικώς με το Ν. 3686 / 2008 και την μετέπειτα τροποποίησή του με το άρθρο 25 του Ν. 4058 / 2012).
Ένεκα των ανωτέρω δεδομένων, «πυρετώδεις διεργασίες» με επιτροπές επί επιτροπών, «σοφών ίσως», προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να επιλύσουν τον «γόρδιο δεσμό» για να αποκαταστήσουν την δικαιοσύνη – αξιοκρατία στους κόλπους της ιεραρχικής δομής της Αστυνομίας (χαμηλοβάθμων βεβαίως βεβαίως) και σε μόλις εννέα έτη από την αρχική εφαρμογή του βαθμολογίου δείχνουν τα πρώτα σημάδια εξόδου από την κρίση…!
Κύριοι, η αλήθεια είναι πικρή αλλά πρέπει μια φορά να ακουστεί.
Το βαθμολόγιο της ΕΛ.ΑΣ. τυγχάνει «κατάπτυστο» διότι με «αναξιοκρατικά ελατήρια» παραβιάζει θεμελιώδεις Αρχές του Συντάγματος (Ισότητας – αξιοκρατίας – αναλογικότητας – χρηστής διοίκησης – δικαιώματος στην εργασία) και τούτο έπρεπε να έχει «αποκρουστεί» συντεταγμένα και αποτελεσματικά από τις συνδικαλιστικές μας ενώσεις εδώ και χρόνια (στην τροποποίηση του 2012) – ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.
Αντίθετα, η Αρχή (Αρχηγείο ΕΛ.ΑΣ.) «εκμεταλλεύτηκε» την «χλιαρή αντίδραση» και άφησε να «σύρεται» το όλο ζήτημα στις δικαστικές αίθουσες, με σωρεία αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις (αλήθεια κακοδικία δεν υφίσταται αφού για την ίδια υπόθεση προέκυψαν αντικρουόμενες αποφάσεις !!!), διαιωνίζοντας αλλά και οξύνοντας τις αδικίες αντί να τις «θεραπεύσει», αλλά σίγουρα κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο (πέρασαν εννέα σχεδόν έτη από τότε) και πλήθος αγωγών «ελπίδας» κατατέθηκαν με εμπλοκή (φυσικά) δικηγορικών γραφείων με τις ανάλογες αμοιβές.
Για να μην μακρηγορήσω (με αναλύσεις επί του θέματος), η θέση μου είναι απλή:
Η ίδια η Αρχή (Αρχηγείο ΕΛ.ΑΣ.) γνωρίζει ότι το βαθμολόγιο που θέσπισε χρήζει αναμορφώσεως από την αρχική εφαρμογή του «κοινός ήταν γραμμένο στο πόδι» για να δώσει κίνητρα παραμονής στο χαμηλόβαθμο προσωπικό ενόψει δημοσιονομικών προβλημάτων της Χώρας, χωρίς να έχει κύρια στόχευση την αξιοκρατική κατανομή του προσωπικού.
Εκεί έπρεπε να δεχθεί την κύρια πίεση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και δευτερεύοντος στην Δικαιοσύνη. Ιδίως με το Ν. 4058 / 2012 η Αρχή (Αρχηγείο ΕΛ.ΑΣ.) παραδέχεται ρητά, δια της διατυπώσεως του άρθρου 25, ότι προάγει νεότερους Ανθυπαστυνόμους και επιχειρεί την ελάχιστη επανόρθωση της αδικίας επί αυθαιρέτου κριτηρίων – κατηγορίας προσωπικού, «χρυσώνοντάς μας το χάπι» για να κερδίσει και άλλο χρόνο.
Μόλις, τον Απρίλιο του 2016, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μας «κατόρθωσαν» να ανοίξουν το θέμα (η άποψή μου είναι ότι το Αρχηγείο τους επέτρεψε να το ανοίξουν χωρίς ιδιαίτερη πίεση – σιγά τα αίματα), συστήνοντας «επιτροπές σοφών» και προσπαθώντας με συνεχείς και έντιμες διαβουλεύσεις (εδώ και ένα έτος παρακαλώ) να «τετραγωνίσουν τον κύκλο», για μία αδικία που είναι εξόφθαλμα αντιληπτή (δεν υφίσταται τέτοιο βαθμολόγιο σε κανένα Στρατιωτικό Σώμα στον κόσμο) και έπρεπε να είχε διορθωθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Αντί να αναρτώνται πομπώδεις ανακοινώσεις «γίνεται το ένα - το άλλο και θλιβερές δικαιολογίες επί της κριτικής που γίνεται για το θέμα», πρέπει ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ (ιδίως) αλλά και η ΠΟΑΞΙΑ να ακροαστεί τις παραπάνω θέσεις και να αξιοποιήσει αυτές παραγωγικά «τελειώνοντας» την συνολική μεταρρύθμιση του βαθμολογίου άμεσα (εντός διμήνου είναι απολύτως εφικτό από τις συνθήκες) ώστε (έστω και με μακρά καθυστέρηση – ταλαιπωρία των υπομενόντων την αδικία Αστυνομικών) να επέλθει ισότητα και αξιοκρατία στις τάξεις των βαθμών, περισώζοντας στοιχειωδώς το κύρος τους. (Αναφέρω ενδεικτικά πως ο Καναδάς επέδειξε ουσιαστική θέληση και κατόρθωσε να αναμορφώσει όλη τη δημόσια διοίκησή του και την ασφαλιστική του μεταρρύθμιση μέσα σε διάστημα τεσσάρων (4) μηνών, με ελάχιστες επιτροπές και έκτοτε παραμένει στην κορυφή των χωρών από πλευράς δικαιοσύνης, κοινωνικής πολιτικής και ποιότητας ζωής των πολιτών του – Εμείς άραγε επιζητούμε τα παραπάνω στοιχεία προόδου….???)
Γι΄αυτό σας υπενθυμίζω: « Τα ωραία λόγια είναι σαν την τούρτα, όσο ωραία και αν φαίνεται εξωτερικά αν δεν την βάλεις (σε λίγη ώρα) στο ψυγείο θα χαλάσει και θα σε δηλητηριάσει. Έτσι και τα λόγια (ή ανακοινώσεις) που δεν γίνονται πράξεις σε σύντομο χρόνο …»
Λυπάμαι κύριοι, αλλά αργήσαμε να αντιδράσουμε σε απλό ζήτημα και αποδείξαμε ότι υστερούμε στις διεκδικήσεις.
Προβληματιστείτε, έναντι ενός εκάστου, για την έκβαση των σύνθετων λοιπών διεκδικήσεων του κλάδου μας και αφήστε τις συνδικαλιστικές «κορώνες» που μας οδηγούν μαθηματικά στη «λησμονιά» και στην «παρακμή - αποσύνθεση».
Το παρόν άρθρο «αφιερώνεται» στους «αιρετικούς» χαμηλόβαθμους συναδέλφους μου που μοιραζόμαστε τις ίδιες «ανησυχίες» και που δεν θαμπώνονται από «καθρεφτάκια και χαντρούλες», αλλά κοιτάζουν κατάματα την αλήθεια, διεκδικώντας αυτό που τους ανήκει…
Με τιμή, για το βήμα…
Ανθυπαστυνόμος Λειβαδίτης Γεώργιος,
Α.Τ. Μεγαλόπολης - Αρκαδίας