Πόσο κοστίζει ένας βιασμός γυναίκας, παιδιού, άνδρα; Ποιος τον διαπράττει; Άνθρωποι που ζουν δίπλα μας, μπορεί και στην οικογένειά μας. Συγκάλυψη. Κανείς δεν μιλάει για αυτό το έγκλημα.
Το διήμερο με τίτλο «Stop sex trafficking» που διοργανώνει ο δήμος Ζωγράφου και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών στις 28-29 Νοεμβρίου στο Σινέ Αλέκα στου Ζωγράφου προσπαθεί να ρίξει φως στον απάνθρωπο κόσμο του σεξ-τράφικινγκ, της διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση, και έτσι να «σπάσει τα ταμπού» μιλώντας για τους πελάτες και τα θύματα μιας από τις πιο κερδοφόρες, αλλά και πιο σκοτεινές επιχειρήσεις παγκοσμίως.
Η Ελλάδα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εμπορία ανθρώπων, περισσότερο ως χώρα διέλευσης, αλλά και προορισμού τελικά, καθότι αρκετοί είναι οι άνθρωποι που εγκλωβίζονται και οδηγούνται στα κυκλώματα του σωματεμπορίου στη χώρα μας, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δάφνη Σκαλιώνη, δημοσιογράφος και μέλος της Ομάδας «Όνειρο» που θα παρουσιάσει μια παράσταση-ντοκιμαντέρ στο διήμερο με υλικό από πραγματικές μαρτυρίες θυμάτων.
«Τα θύματα του σεξ τράφικινγκ δεν είναι εύκολο να μετρηθούν. Οι αριθμοί που έχουμε είναι μόνο ενδεικτικοί», υπογραμμίζει η κ. Σκαλιώνη. Τα τελευταία τρία χρόνια τα στοιχεία της Ιντερπόλ δεν έχουν ανανεωθεί.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα ελλιπή δεδομένα, 20.000 γυναίκες απασχολούνται στη βιομηχανία του σεξ στην Ελλάδα, εκ των οποίων 1.000 είναι κορίτσια μεταξύ 13 και 15 χρονών! Σε παγκόσμιο επίπεδο, 27 εκατομμύρια άνθρωποι (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) εμπλέκονται στο τράφικινγκ, και λιγότερο από το 2% των θυμάτων καταφέρνει να ξεφύγει.
Στην Ευρώπη, ένας στους 100.000 σωματέμπορους καταδικάζεται, οπότε το ρίσκο είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με το κέρδος. Ένας σωματέμπορας μπορεί να βγάλει από κάθε γυναίκα έως 124.000 ευρώ το μήνα, με τους πελάτες να πληρώνουν από 5 έως και 15 ευρώ για κάθε συνεύρεση.
«Αν για τις γυναίκες υπάρχει μια, έστω και πλασματική, εικόνα, οι άνδρες-θύματα είναι σαν να είναι ανύπαρκτοι, δεν έχει γίνει ποτέ καταγραφή ή κάποια κίνηση προστασίας τους από την Πολιτεία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κωνσταντής Καμπουράκης, πρόεδρος της ΜΚΟ ActUp.
Στέκια και δρόμοι όπου ανθεί το εμπόριο ανδρών στην Αθήνα υπάρχουν, όπως και μπαρ με καταλόγους με φωτογραφίες νεαρών ανδρών, τα οποία αλλάζουν μέρος κάθε δυο τρεις μήνες. Η οργάνωση της ActUp, προσεγγίζει συχνά θύματα του τράφικινγκ, λειτουργώντας ως «γέφυρα βοήθειας» με δομές υγείας.
Η οικονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης και κρατικού σχεδιασμού, έκλεισαν όλοι οι ξενώνες για θύματα τράφικινγκ που λειτουργούσαν στη χώρα μας, εκτός από αυτόν της οργάνωσης Α21 στη Θεσσαλονίκη, περιγράφουν η κ. Σκαλιώνη και ο κ. Καμπουράκης.
Επίσης υπάρχει και ο ξενώνας κακοποιημένων γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, αλλά ο αριθμός των γυναικών θυμάτων τράφικινγκ είναι πολύ μικρός.
Μια σημαντική παγκόσμια καινοτομία, ο πρώτος ξενώνας για άνδρες-θύματα στον κόσμο ιδρύθηκε από την ActUp στην Αθήνα, αλλά έκλεισε το 2009 και από τότε δεν δημιουργήθηκε κάτι ανάλογο.
«Το εγχείρημα του ξενώνα ανδρών έδωσε εκείνο τον καιρό τη δυνατότητα να αναδειχθεί μια πτυχή του προβλήματος που ως τότε ήταν τελείως αχαρτογράφητη. Ο πολυσύνθετος και επιστημονικός τρόπος προσέγγισης των νεαρών ανδρών-θυμάτων, αποτέλεσε τη βάση για παρόμοια κέντρα φιλοξενίας σε άλλες χώρες που ακολούθησαν.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ζήτησε από μας την τεχνογνωσία για το πώς κάνεις έναν ξενώνα για άνδρες, πριν φτιάξει τον πρώτο ξενώνα στη Νέα Ζηλανδία, ενώ ακολούθησαν άλλοι στο Μπαγκλαντές και αλλού», θυμάται ο κ. Καμπουράκης.
To Τμήμα Καταπολέμησης Τράφικιγκ της αστυνομίας ήταν από τις καλύτερες και πιο αδιάφθορες μονάδες, αναφέρει η κ. Σκαλιώνη. Λόγω κρίσης συγχωνεύτηκε με το Τμήμα Ηθών. Πια δουλεύουν συνολικά 20 αστυνομικοί, οι οποίοι ελέγχουν και τα 1.000 πορνεία, εκ των οποίων το 99% είναι παράνομα.
Για παράδειγμα στο Βέλγιο, μια παρόμοια πληθυσμιακά χώρα με την Ελλάδα, από τους 5.000 αστυνομικούς, το 10% ασχολείται αποκλειστικά με το τράφικινγκ.
«Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Πρέπει να βλέπουμε και να μιλάμε»
«Οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το μερίδιο ευθύνης μας», τονίζει η κ. Σκαλιώνη. «Οι "πελάτες" του τράφικινγκ είναι άνδρες που ζουν τριγύρω μας. Θέλουμε να σπάσουμε τα ταμπού και να μιλάμε για αυτά τα πράγματα. Να μπούμε στα λύκεια, να ξυπνήσουμε συνειδήσεις, εκεί υπάρχει έδαφος, γιατί οι μεγάλοι δύσκολα αλλάζουν νοοτροπία.
Να μιλήσουμε για το πώς οι μητέρες μεγαλώνουν τα παιδιά τους, οι γυναίκες πώς καλύπτουν τους άνδρες τους, τους πελάτες που εκμεταλλεύονται τα θύματα».
«Η δεύτερη ημέρα, η Κυριακή, απευθύνεται σε μαθητές σχολείων. Να δούμε πόσοι μαθητές με τους γονείς τους θα έρθουν τελικά να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις», λέει σκεφτικά η κ. Σκαλιώνη.
Στο διήμερο στο Σινέ Αλέκα-Τέχνη Πόλης (Γ' Ορεινής Ταξιαρχίας 13, Ζωγράφου, Γαρδένια) θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συζήτηση με επιστήμονες από την Ιταλία και την Ελλάδα, που βρίσκονται σήμερα στον πυρήνα του προβλήματος, καθώς είναι χώρες διέλευσης και προορισμού των θυμάτων.
Επίσης, στο φουαγέ του θεάτρου θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας του Πάολο Πατρίτζι με τίτλο «Migrant Sex Workers», καθώς και φωτογραφίες της Αλεξάνδρας Μένογλου και του Κωνσταντή Καμπουράκη (ΑctUp) με τίτλο «Ανδρικό Τrafficking: Αττική - Ανθρώπινες Μηχανές» από θύματα σωματεμπορίας που «ζούσαν» σε χαρτόκουτα ή στο δρόμο στο σταθμό Λαρίσης και στον Ελαιώνα το 2010.
Παράλληλα στο χώρο θα βρίσκεται υλικό διαφόρων ΜΚΟ που ασχολούνται με το σεξ-τράφικινγκ, ενώ θα πραγματοποιηθούν συναυλίες και μουσικά δρώμενα.