Γράφει ο Ιωάννης Πεχλιβανάκης
Φτάσαμε Θεού θέλοντος και Θεού επιτρέποντος..Στην τελευταία ημέρα αυτού του Σωτηρίου Έτους..
Δυστυχώς η γεύση που αφήνει αυτή η χρονιά είναι το λιγότερο πικρή..
Αυτή η γης που όλοι μας πατούμε και που όλους μας θα μας αγκαλιάσει μοιραία κάποια στιγμή..
Δέχτηκε τις τελευταίες δέκα μέρες τρεις συνάδελφους μας ..
Δυστυχώς είμαστε σε μια περίοδο γενικής κατάπτωσης ηθικών αξιών, γενικευμένης βίας, κοινωνικής και παγκόσμιας..
Βλέπεις ειδήσεις και τα πρώτα τρία θέματα τουλάχιστον είναι αστυνομικά και τα επόμενα δύο πολεμικά..
Βρισκόμαστε δυστυχώς σε μια κοινωνία με λάθος πρότυπα σίγουρα, σε μια κοινωνία που προάγει μουσικές με μηνύματα βίας, σε μια κοινωνία που θεωρείται μαγκιά η αντίδραση για την αντίδραση ακόμα και αν βιάζεται η κοινή λογική..
Ενώ έχουμε κάνει άλματα μπροστά ότι αφορά ιατρικά, τεχνολογικά, διαστημικά , τεχνητή νοημοσύνη δε βάλαμε κανόνες, ηθικούς φραγμούς, στεγανά..
Ακρογωνιαίοι λίθοι, πυλώνες μιας παλαιότερης εποχής έχουν ξεφτύσει και κοντεύουν να γίνουν λήθη ..
Όλα είναι κρίκος ..ολα είναι μια αλυσίδα.. άρρηκτα συνυφασμένα μεταξύ τους..
Μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα που συντελείται το σώμα που υπηρετώ εδώ και 25+ έτη βάλλεται, με σκοπό να χτυπηθεί και να διαβρωθεί ένας οργανισμός που έχει αυτοκάθαρση..
Ένα μίσος που ποτίζεται σταδιακά για τον Έλληνα Αστυνομικό.
Που γυμνός από κάλυψη νομική, εντολών, υλικοτεχνική δίνει τη δική του μάχη επιβίωσης...
Μέχρι 31/12/2022 δυστυχώς το ένδοξο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. θρηνούσε 144 αστυνομικούς που λαβωθηκαν θανάσιμα σε πεδίο μάχης..
Χωρίς σε αυτούς να προσθέσουμε τους εν ενεργεία συναδέλφους που από παθολογικά αίτια δυστυχώς δεν είναι ανάμεσα μας..
Φέτος για διάφορους λόγους συνταξιοδοτούνται 450+ συνάδελφοι.
Που είμαι σχεδόν σίγουρος σε όλους έχει περάσει τις τελευταίες ημέρες μια σκέψη...
Ποσό τυχεροί είμασταν όλοι εμείς που τερματίσαμε τον εργασιακό μας στίβο ακέραιοι..
Πολλοί θα παραξενεύτηκαν διαβάζοντας την αντίδραση των συναδέλφων στο νεκροτομείο,
μα δεν ξέρουν πως έτσι λειτουργούν οι ομαδικές υπηρεσίες,πως η χαρά μεταξύ μας των 20-23 ατόμων τη μοιράζουμε και τη λύπη καθ' ενός από εμάς τη διαιρούμε...