ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΨΥΧΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΑ

Υπαρχει σχετική γνωοδοτηση οτι μεταφέρονται με ΕΚΑΒ δεν εχω τον αριθμο πρωτοκόλου που μας κοινοποιήθηκε ευκαιρο αλλα πάλι μπέρδεμα παλι ειναι για εμας. Συνήθως τους περιμενουμε ( το ΕΚΑΒ) αρκετες ώρες και πανε σχετικα αργα στην διαδρομή οποτε στην δικια μου επαρχια τους παμε με περιπολικο

Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό το θέμα. Ο ρόλος, τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες της ΕΛ.Α.Σ δεν μπορεί να είναι διαφορετικά ανά Α.Τ. στην ίδια Α.Δ. ή Γ.Α.Δ.Π. γι΄αυτό δεν ξέρω προς τα που να κάνω ένα σχετικό έγγραφο προς ΕΚΑΒ, Εισαγγελέα, Α.Δ., Γ.Α.Δ.Π????

Το Νομοθετικό Πλαίσιο υπάρχει και πρέπει και πιστεύουμε ότι έχουν δοθεί και οι απαραίτητες οδηγίες για την κοινή εφαρμογή του απ΄όλες τις υπηρεσίες και τους φορείς.

Mετά την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα (Ν. 2447/1996), για την ακούσια νοσηλεία προσώπων σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας, όταν επιβάλλεται από την κατάστασή τους, απαιτείται προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου (άρθρο 1687 ΑΚ). Στην πράξη όμως, πριν αποφανθεί το Δικαστήριο για τη νομιμότητα της ακούσιας νοσηλείας, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών εξακολουθεί να διατάσσει την
μεταφορά και εισαγωγή ασθενών με ψυχικές διαταραχές, χωρίς την συγκατάθεσή τους, για νοσηλεία ή για εκτίμηση της ψυχικής τους υγείας σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας, παρόλο που η σχετική αρμοδιότητά του (Ν. 2071/92) έχει καταργηθεί σιωπηρά με το Ν.2447/1996.

Από τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 96 [url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wF7Y….]Ν.2071/92 (ΦΕΚ Α-123/15-7-1992)[/url] προβλέπεται το δικαίωμα του Εισ. Πρωτ/κών του τόπου κατοικίας ή διαμονής του ασθενούς, όταν η διαδικασία κινείται αυτεπάγγελτα ή ο ασθενής αρνείται να εξετασθεί, να διατάξει την μεταφορά του για εξέταση σε ψυχιατρική κλινική. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ο τρόπος διενέργειας της μεταφοράς του ασθενούς καθώς και ο ανώτατος χρόνος παραμονής του στην ψυχιατρική κλινική για τις αναγκαίες εξετάσεις.

Στην ανωτέρω διάταξη δεν προβλέπεται συνδρομή των Αστυνομικών Αρχών για την μεταφορά του ασθενούς προς εξέταση ή φύλαξη του κατά τον αναγκαίο προς εξέταση χρόνο ή ακόμα η μεταφορά του στο Μ.Ψ.Υ. ( άρθρ. 91 έως 101 ΣΤ΄ κεφαλαίου του Ν.2071 της 4/15-7-1992 ) όμως προβλέπεται η μεταφορά του από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρ.5 του [url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wF6r….]Ν.Δ. 104 της 11/16-8-1973 (ΦΕΚ Α-177/16.8.1973)[/url] « περί ψυχικής υγιεινής και περίθαλψης ψυχικών πασχόντων », όσον αφορά τους επικίνδυνους ψυχοπαθείς στην προς ψυχιατρική εξέτασή μεταφορά τους ( και μόνον) και στις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρ. 2 της Γ2Β/3036 της 20-11/31-12-1973 Υπ. Αποφ. όπως αντικ. από την Α2Β/οικ.5345 της 4/10-11-1978 Υπ. Αποφ. ως προς την μεταφορά ( και μόνον ) στις Μ.Ψ.Υ.
Για όλες τις ενέργειες ως προς την μεταφορά του ασθενούς, ρητά ορίζεται στην παρ. 5 του άρθρ. 96 Ν.2071/92 ότι πρέπει να εξασφαλίζεται ο σεβασμός στην προσωπικότητα του ασθενούς και η αξιοπρέπεια του, τα ίδια δε προβλέπονται και στις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρ. 2 της υπ’ αριθμ. Γ2Β/3036 της 20-11/31-12-73 Υπ. Αποφ., όταν επιπλέον ορίζεται ότι η Αστυνομική Αρχή δύναται να εγκρίνει την μεταφορά του ασθενούς από υπαλλήλους της κλινικής όπου ο πάσχων πρόκειται να νοσηλευθεί.
Επιπλέον στο άρθρ. 98 του Ν.2071/92 προβλέπονται τα των συνθηκών νοσηλείας με γνώμονα το σεβασμό της ατομικής ελευθερίας του ασθενούς και τις ανάγκες της νοσηλείας του.

Εξ’ όλων των προαναφερομένων συνάγεται ότι:
Οι νομικές διατάξεις που προβλέπουν τα της ψυχιατρικής εξέτασης και ακούσιας νοσηλείας του ασθενούς περιορίζουν στο μέγιστο δυνατο τις αρμοδιότητες των Αστυνομικών Αρχών καθορίζοντας τις υπεύθυνες μόνο για την μεταφορά του ασθενούς, σε καμμία δε των σχετικών διατάξεων υπάρχει διατύπωση που να καταδεικνύει έστω και δυνητικά καταναγκασμό του ασθενή από τις Αστυνομικές Αρχές με λεξεις όπως : κράτηση, σύλληψη, επιτήρηση, επίβλεψη κ.λ.π.
Ενώ στο άρθρ. 1α του Ν.Δ. 104 της 21/16-8-1973 ορίζεται σαφώς ότι τα ψυχιατρικά καταστήματα και τα θεραπευτήρια ψυχικών νόσων και παθήσεων έχουν σκοπό την πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία, ΕΠΙΒΛΕΨΗ ή ανάρρωση των ψυχικά πασχόντων.
Εξ’ άλλου αντικείμενο της ιατρικής επιστήμης είναι η ίαση της ασθένειας και η απάλυνση των συμπτωμάτων της. Σύμπτωμα της ψυχικής ασθένειας είναι η επικινδυνότητα του ασθενούς ψυχικώς πάσχοντος και αρμοδιότητα των ιατρών είναι η απάλυνση της επικινδυνότητας και όχι των Αστυνομικών Αρχών αφού είναι σύμπτωμα ασθένειας και όχι καταλογιστη εγκληματική συμπεριφορά.
Η μόνη νομική διάταξη που προβλέπει εμπλοκή των Αστυνομικών Αρχών για περιορισμό των επικίνδυνων ψυχοπαθών είναι το άρθρ. 118 του Π.Δ.141/91 « περί προστατευτικής φύλαξης ατόμων », όμως, μόνο εφ’ όσον δεν είναι αυτοί υπό την επιτήρηση αρμοδιοτέρων, αφού ρητά ορίζεται ότι ο περιορισμός διαρκεί έως την παράδοσή τους στους οικείους τους, με προφανή, λοιπόν, σκοπό να διαφυλάξει ο νομοθέτης το ύψιστο αγαθό της ζωής και σωματικής ακεραιότητας του ασθενή και τρίτων για το χρονικό διάστημα και μόνον που δεν υπάρχουν αρμοδιότεροι να πράττουν τούτο.
Εκ των προαναφερομένων σαφώς προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Πολιτεία, δια των νομικών διατάξεων που έχει θεσπίσει, επιθυμεί τη μικρότερη δυνατή εμπλοκή των Αστυνομικών Αρχών στη διαδικασία ακούσιας ψυχικής εξέτασης και ακούσιας νοσηλείας των ψυχικά ασθενών, ορίζοντας τους συμμετόχους μόνο για την μεταφορά τους στα προς εξέταση ή νοσηλεία ιδρύματα.
Εξ’ άλλου στην παρ. 2 του αρθρ. 5 του Ν.Δ.104/73 ορίζεται ρητά ότι ο Διευθυντής του νοσηλευτικού ιδρύματος υποχρεούται να δεχθεί τον ψυχικώς πάσχοντα κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή ιατρού ή του αναπληρωτή του.

Σύμφωνα με την υπ΄αριθ. 3899/25-9-2007 Γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προκύπτει ότι :"Η ακούσια νοσηλεία προϋποθέτει τη σύλληψη του ατόμου και τη μεταφορά του στο κατάλληλο νοσοκομείο κ.λ.π. Την προεργασία αυτή εποπτεύει και ελέγχει και τελικά διατάζει ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών του τόπου κατοικίας διαμονής του προσώπου κατά ρητή διάταξη του άρθρου 96 του ν.2071/92. Ο Εισαγγελέας στην άνω περίπτωση ενεργεί με την ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού [87 Συντ.] και με τις εγγυήσεις της ιδιότητας αυτής. Και ναι μεν η ενέργεια αυτού εμφανίζεται να έχει διοικητικό χαρακτήρα, αφού δεν συνδέεται με αξιόποινη πράξη, πλην όμως είναι σαφές ότι προκειται για παραγγελία με την οποία ζητείται η σύλληψη προσώπου και στηρίζεται σε ρητή διάταξη νόμου - προβλ.123παρ.2 εδ.1γ Π.Δ.141/91 που φέρει χαρακτήρα εν ευρεία έννοια καταδιωκτικού εγγράφου και δικαιολογεί τη σύλληψη. Επομένως η συμμόρφωση σ΄αυτή είναι υποχρεωτική τόσο για τα όργανα στα οποία απευθύνεται [=Αστυνομική Αρχή]-βλ. άρθρα 9 ν.1756/1988 και 18 ν.1481/84 - πρβλ. άρθρο 13 Κ.Π.Δ. - όσο και για το πρόσωπο που αφορά.

Με το Ν.2447/1996 τροποποιήθηκαν οι διατάξεις του δέκατου έκτου κεφαλαίου του Αστικού Κώδικα και εισήχθη διάταξη για την ακούσια νοσηλεία ως νέο άρθρο 1687 ΑΚ. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή «όταν η κατάσταση ενός προσώπου επιβάλλει την ακούσια νοσηλεία του σε μονάδα ψυχικής υγείας, αυτή γίνεται μετά προηγούμενη άδεια του δικαστηρίου και κατά τις διατάξεις ειδικών
νόμων»
Με την σωρευτική χρήση δύο ταυτόσημων λέξεων με χρονική σημασία στην γραμματική διατύπωση της διάταξης («…μετά προηγούμενη…») τονίζεται εμφατικά ότι η άδεια του δικαστηρίου πρέπει να προηγείται της πραγμάτωσης της ακούσιας νοσηλείας, δηλαδή η άδεια του δικαστηρίου πρέπει να προηγείται οποιασδήποτε επέμβασης στην ελευθερία του ασθενούς. Με τη νέα ρύθμιση καταργήθηκε σιωπηρά κάθε διαφορετική ρύθμιση και κατά συνέπεια καταργήθηκε και η αρμοδιότητα του Εισαγγελέα να διατάξει την μεταφορά του ασθενούς σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας πριν αποφανθεί το Δικαστήριο για την αίτηση ακούσιας νοσηλείας.

Μετά την ισχύ του [url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGW8….]Ν.2447/96 (ΦΕΚ Α-278 / 30-12-1996)[/url], η ελληνική νομοθεσία ακολουθεί πλέον την στενότερη άποψη σχετικά με την αρχή που μπορεί να διατάξει την ακούσια εισαγωγή και δεν έχει πλέον νόμιμο έρεισμα η διαταγή του Εισαγγελέα για μεταφορά του ασθενούς σε ΜΨΥ, είτε για εισαγωγή και θεραπεία είτε για εισαγωγή και σύνταξη ιατρικών γνωματεύσεων, πριν να αποφανθεί το Δικαστήριο για την αίτησή των συγγενών ή του Εισαγγελέα με την οποία ζητείται η ακούσια νοσηλεία.

Κατόπιν των προαναφερομένων η άποψή μας είναι η εξής:
Αφού από νομική διάταξη δεν ορίζεται διαφορετικά οι Αστυνομικές Αρχές είναι υπεύθυνες μόνο για την μεταφορά του ασθενούς προς εξέταση, ευθύνη που περαιούται με την παράδοση του στην κλινική όπου και θα εξετασθεί και αναλαμβάνεται εκ νέου για την μεταφορά του στην Μ.Ψ.Υ., εφ’ όσον υπάρχει σχετική παραγγελία του αρμοδίου Εισαγγελέως.
Παρά ταύτα, προς ελαχιστοποίηση της διακινδύνευσης και με γνώμονα την συνεργασία για το δυνατό καλύτερο αποτέλεσμα, πρότασή μας είναι : Οι Αστυνομικοί που συνοδεύουν ασθενή, ο οποίος θα εξετάζεται κατά προτεραιότητα, να παραμένουν στην κλινική για την παραλαβή της σχετικής γνωμάτευσης, η οποία θα εκδίδεται κατά προτεραιότητα, και την υποβολή της στη συνέχεια δι’ αυτών, όπως γίνεται εξ’ άλλου στην πλειονότητα των περιπτώσεων, στον κ. Εισαγγελέα προκειμένου διατάξει σχετικά.
Εφ’ όσον διαταχθεί ακούσια νοσηλεία και για τις λίγες περιπτώσεις όταν οι Αστυνομικές Αρχές αδυνατούν να ενεργήσουν άμεσα την μεταγωγή, αφού αυτό αναφερθεί στον κ. Εισαγγελέα, είτε ο ασθενής θα παραμένει, για τον αναγκαίο έως την μεταγωγή του χρόνο, στην Ψυχιατρική κλινική , στην αποκλειστική ευθύνη των ιατρών της και του νοσηλευτικού προσωπικού της κλινικής, είτε θα διενεργείται η μεταγωγή του από το νοσηλευτικό ίδρυμα στο οποίο θα εγκλειστεί, αφού αυτό προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις, μετά από συντονισμένες ενέργειες του Νοσοκομείου και του αρμόδιου Α.Τ.
Εν κατακλείδι: Για την φύλαξη του ασθενή από παραδόσεως του στην Ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου έως της παραλαβής του ( από οποιονδήποτε ) για την μεταφορά του σε ίδρυμα όπου θα εγκλειστεί κατόπιν παραγγελίας κ. Εισαγγελέως, αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι της Ψυχιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου.

Πηγές :
[url=http://www.lawlab.gr/ell/dimosieyseis/%CE%97_%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%C… ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΑΚΟΥΣΙΑΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΕ ΜΟΝΑΔΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ (ν.2447/96)[/url]
Γιώργου Τριανταφύλλου, Πηνελόπης Χοτομανίδου, Δικηγόρων

[b]Άρθρο 96 Ν.2071/92 (ΦΕΚ Α-123/15-7-1992)[/b]

[info]1. Την ακούσια νοσηλεία του φερομένου στην αίτηση ως ασθενή, μπορούν να ζητήσουν ο σύζυγός του ή συγγενής σε ευθεία γραμμή απεριόριστα ή συγγενής εκ πλαγίου μέχρι και το δεύτερο βαθμό ή όποιος έχει την επιμέλεια του προσώπου του ή ο επίτροπος του δικαστικά απαγορευμένου.
Εάν δεν υπάρχει κανένα από τα πρόσωπα αυτά, σε επείγουσα περίπτωση, την ακούσια νοσηλεία μπορεί να ζητήσει και αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας πρωτοδικών του τόπου κατοικίας ή διαμονής του ασθενή.
2. Η αίτηση για την ακούσια νοσηλεία απευθείνεται στον εισαγγελέα πρωτοδικών του τόπου της κατοικίας ή διαμονής του προσώπου, που φέρεται στην αίτηση ως ασθενής. Την αίτηση πρέπει να συνοδεύουν αιτιολογημένες γραπτές γνωματεύσεις δύο ψυχιάτρων, ή επί αδυναμίας εξευρέσεως δύο ψυχιάτρων, ενός ψυχιάτρου και ενός ιατρού παρεμφερούς ειδικότητας, που θα αναφέρονται στις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 95 είτε Ι είτε ΙΙ. Οι ιατροί που συντάσσουν τις γνωματεύσεις δεν πρέπει να τελούν σε σχέση συγγενείας με τον αιτούντα ή το φερόμενο στην αίτηση ως ασθενή.
3. Οι ψυχίατροι ή παιδοψυχίατροι που συντάσσουν τις γνωματεύσεις προέρχονται από ειδικό κατάλογο, τον οποίο συντάσσουν ανά διετία οι κατά τόπους ιατρικοί σύλλογοι.
4. Ο εισαγγελέας, αφού διαπιστώσει τη συνδρομή των τυπικών προϋποθέσεων και εφόσον και οι δύο ιατρικές γνωματεύσεις συμφωνούν για την ανάγκη ακούσιας νοσηλείας, διατάσσει τη μεταφορά του ασθενή σε κατάλληλη μονάδα ψυχικής υγείας που υπάρχει στον "Τομέα" ψυχικής υγείας της κατοικίας του ασθενή, εκτός αν ειδικές συνθήκες επιβάλλουν τη νοσηλεία του αλλού. Εάν οι γνωματεύσεις των δύο ιατρών διαφέρουν μεταξύ τους, ο εισαγγελέας, μπορεί να διατάξει τη μεταφορά του φερόμενου ως
ασθενή, εισάγει την αίτηση στο πολυμελές πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία της παρ. 6 του άρθρου αυτού. Ο ασθενής πρέπει να ενημερώνεται αμέσως μόλις γίνει η μεταφορά του στη Μονάδα Ψυχικής Υγείας, από το διευθυντή ή άλλο πρόσωπο στο οποίο έχει ανατεθεί το καθήκον αυτό, για τα δικαιώματά του και ειδικότερα το δικαίωμά του να ασκήσει ένδικο μέσο.
Για την ενημέρωση αυτή συντάσσεται πρακτικό που υπογράφεται, εκτός από τον υποχρεωμένο να ενημερώσει και από το συνοδό του ασθενή.
5. Στην περίπτωση που τη διαδικασία κινεί αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας ή που στην αίτηση αναφέρεται ότι ήταν ανέφικτη η εξέταση του ασθενή, λόγω άρνησής του να εξετασθεί, ο εισαγγελέας, πρωτοδικών δικαιούται να διατάξεις τη μεταφορά του ασθενή για εξέταση και σύνταξη των γνωματεύσεων, σε δημόσια ψυχιατρική κλινική. Η μεταφορά του διενεργείται υπό συνθήκες που εξασφαλίζουν το σεβασμό στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του ασθενή, η δε παραμονή του ασθενή εκεί για τις αναγκαίες εξετάσεις δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 48 ώρες.
6. Σε τρεις ημέρες από τότε που ο εισαγγελέας πρωτοδικών διέταξε τη μεταφορά του ασθενή, επιμελούμενος άμα για τη μεταφορά του στο πολυμελές πρωτοδικείο, ο ίδιος μα αίτησή του ζητεί να επιληφθεί το πολυμελές πρωτοδικείο στο οποίο υπηρετεί, που συνεδριάζει μέσα σε 10 ημέρες κατά την κρίση του, "κεκλισμένων των θυρών", ώστε να προστατεύεται η ιδιωτική ζωή του ασθενή. Στη συνεδρίαση καλείται πριν από 48 ώρες και ο ασθνεής, ο οποός δικαιούται να παραστεί με δικηγόρο και με ψυχίατρο ως τεχνικό σύμβουλο. Σε περίπτωση επικινδυνότητας του φερόμενου ως ασθενή οι ανωτέρω προθεσμίες δύναται να συντμηθούν.
7. Το δικαστήριο, που δικάζει με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αν κρίνει ότι οι γνωματεύσεις των δύο ψυχιάτρων που προσάγονται διαφέρουν μεταξύ τους ή δεν είναι πειστικές ή ο επιστημονικός διευθυντής του νοσοκομείου στο οποίο έχει εισαχθεί ο ασθενής διατυπώνει αντίθετη προς τις γνωματεύσεις γνώμη, διατάζει την εξέταση του ασθενή και από άλλο ψυχίατρο εγγεγραμμένο στους καταλόγους ιατρικών συλλόγων της χώρας, κατά προτίμηση επίκουρο τουλάχιστον καθηγητή ή επιστημονικό διευθυντή δημόσιας Μονάδας Ψυχικής Υγείας ή το νόμιμο αναπληρωτή του.
8. Η απόφαση του πρωτοδικείου πρέπει να είναι ειδικά αιτιολογημένη. Αν ο ασθενής τον οποίο αφορά έχει προσαχθεί με διαταγή του εισαγγελέα σε ψυχιατρική κλινική, στην περίπτωση που η αίτηση αναγκαστικής νοσηλείας γίνεται δεκτή, συνεχίζεται η παραμονή του εκεί, ενώ στην περίπτωση που η αίτηση απορρίπτεται, διατάσσεται η άμεση έξοδος.
9. Κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την εισαγωγή του αρρώστου μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης τη θεραπευτική ευθύνη αυτού φέρει ο επιστημονικός διευθυντής της Μ.Ψ.Υ., ο οποίος και εξακολουθεί να φέρει την επιστημονική και θεραπευτική ευθύνη, εφόσον το δικαστήριο διατάξει τη συνέχει της νοσηλείας.[/info]

[b]Άρθρο 118.του Π.Δ.141/91
Προστατευτική φύλαξη προσώπων[/b]
[info]1. Σε προστατευτική φύλαξη τίθενται πρόσωπα τα οποία, λόγω ηλικίας ή ψυχικής ή πνευματικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται, είναι επικίνδυνα στη δημόσια τάξη ή εκθέτουν τον εαυτόν τους σε κίνδυνο.
2. Σε προστατευτική φύλαξη τίθενται, μέχρι την παράδοσή τους στους οικείους τους, ιδίως:
α. Ανήλικοι, που εκούσια ή ακούσια, έχουν εξαφανιστεί.
β. Ψυχοπαθείς.
γ. Μεθυσμένοι.
3. Η προστατευτική φύλαξη δεν θεωρείται σύλληψη υπαγόμενη στις διατάξεις του κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
4. Τα πρόσωπα που τίθενται σε προστατευτική φύλαξη δεν κλείνονται στο κρατητήριο, εκτός αν δεν μπορεί να αποτραπούν με άλλο τρόπο οι κίνδυνοι που προκαλούν στον εαυτό τους ή τους άλλους.
5. Για τη θέση προσώπου σε προστατευτική φύλαξη συντάσσεται έκθεση που υποβάλλεται στον Εισαγγελέα πλημμελειοδικών και γίνεται σχετική εγγραφή στο βιβλίο. Αδικημάτων και Συμβάντων. Στην έκθεση αναγράφονται εκτός των άλλων ο λόγος της προστατευτικής φύλαξης και ο χρόνος έναρξης και λήξης αυτής. [/info]

[info]ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2007
Αριθ.Πρωτ. 3899/Γνωμ.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ
ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Τηλ. 2106411528
Fax. 2106411523

Προς
Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης

Σε σχέση με το περιεχόμενο του υπ’ αριθμ, πρωτ. 801/2/4-8-9-2007 εγγράφου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ν. Κοζάνης,-
παρατηρούμε τα εξής :
- Η ακούσια στέρηση- της προσωπικής ελευθερίας ψυχασθενούς σε νοσηλευτικό Ίδρυμα για τους σκοπούς αυτής - η οποία γίνεται στα πλαίσια της δημόσιας ασφάλειας από επικίνδυνους ψυχασθενείς - προβλέπεται [εκτός από το άρθρο 69 Π.Κ., που εδώ δεν πρόκειται] ειδικά από το άρθρο 5 Ευρ.Σ.Δ.Α. και τα άρθρα 95 - 99 ν. 2071/92, που συνάδουν με το πρώτο.
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή πρέπει να προηγηθεί κάποια προετοιμασία, η οποία και νομιμοποιείται από τον άνω σκοπό και εντός των αναγκαίων προς τούτο ορίων. Η διαπίστωση της ψυχασθένειας κάποιου και το επικίνδυνον αυτού είναι σαφές ότι, εάν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με την εκούσια εξέταση κ,λ.π. του ατόμου, επιβάλλεται να γίνεται με την ακούσια νοσηλεία αυτού σε μονάδα ψυχικής υγείας. Η ακούσια αυτή νοσηλεία προϋποθέτει τη σύλληψη του ατόμου και τη μεταφορά του στο κατάλληλο νοσοκομείο κ,λ.π. Την προεργασία αυτή εποπτεύει και ελέγχει και τελικά διατάζει ο εισαγγελέας Πρωτοδικών του τόπου κατοικίας διαμονής του προσώπου κατά ρητή διάταξη του άρθρου 96 ν. 2071/92.
Ο Εισαγγελέας στην άνω περίπτωση ενεργεί με την ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού {87 Συντ.) και με τις εγγυήσεις της ιδιότητας αυτής.
Και ναι μεν η ενέργεια αυτού εμφανίζεται να έχει διοικητικό χαρακτήρα,
αφού δεν συνδέεται με αξιόποινη πράξη, πλην όμως είναι σαφές ότι πρόκειται για παραγγελία με την οποία ζητείται η σύλληψη προσώπου και στηρίζεται σε ρητή διάταξη νόμου - πρβλ. 123§2 εδ. Ιγ Π.Δ. 141/91 - που φέρει χαρακτήρα εν ευρεία έννοια καταδιωκτικού, εγγράφου και δικαιολογεί τη σύλληψη. Επομένως η συμμόρφωση σ/αυτή είναι
υποχρεωτική τόσο για τα όργανα στα οποία απευθύνεται [= Αστυνομική αρχή] - βλ; άρθρα 9 ν. 1756/88 και 18 ν. 1481/84 - πρβλ. άρθρο 13 Κ.Π.Δ.
- όσο και για το πρόσωπο που το αφορά. Τα μεν πρώτα οφείλουν να την εκτελέσουν, το δε δεύτερο να υπαχθεί στην φυσική εξουσία των πρώτων για την εκτέλεση, της άνω παραγγελίας και δη για τη μεταφορά του προσώπου σε οικεία δημόσια ψυχιατρική κλινική. Έτσι, εφόσον το πρόσωπο δεν προσ οικειοθελώς, ταέρχεται παραγγελθέντα αρμόδια αστυνομικά όργανα είναι υποχρεωμένα να χρησιμοποιήσουν την προς τούτο αναγκαία βία[βλ. και άρθρο 278§2 εδ. Β΄ Κ.Π.Δ. και 119 Π.Δ. 141/91] για την εκτέλεση της παραγγελίας, η οποία άλλως θα εξηρτάτο από τη θέληση του προσώπου [πρβλ, και Μάνεση - Ατομικές Ελευθερίες (1982)
σελ. 183, Δαγτόγλου - Ατομικά Δικαιώματα - 2005 Α σελ. 299 Νο 404, Μπουρόπουλο υπό 278 Κ,Π.Δ. τομ. Α' σελ. 364, Ζησιάδη Ποινική
Δικονομία τομ. β' (1977) σελ; 254 Νο 491].
Η άνω βία καλύπτεται από το άρθρο 20 Π.Κ.
Η παραγγελία του Εισαγγελέα απευθύνεται στην οικεία αστυνομική αρχή, ήτοι στον διοικητή αυτής. Η ανάθεση από τον τελευταίο της
εκτέλεσης αυτής σε αστυνομικό υπάλληλο που τελεί υπό τις διαταγές του, είναι ζήτημα εσωτερικό, δηλ. της οικείας υπηρεσίας - πρβλ. και άρθρο 123§5 Π.Δ. 141/91 - διαρκεί δε μέχρι της παραδόσεως του προσώπου στην οικεία Κλιινική [και όχι στον επικεφαλή του ΕΚΑΒ, αφού και αυτός στην κλινική θα τον μεταφέρει και ο οποίος δεν εκπροσωπεί αυτή], που είναι και ο σκοπός της συλλήψεως. Ορθά έχει στο σημείο αυτό ολόκληρο το εδάφιο β’ της 1007/3/7-11-10-2001 διαταγή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης και η οποία πρέπει να εφαρμόζεται.
Αφής στιγμής το πρόσωπο συλλαμβάνεται σε εκτέλεση της εισαγγελικής παραγγελίας, τούτο τελεί «υπό κράτηση με διαταγή της
αρχής» - ‘δηλ. της εισαγγελικής [βλ. και Γνωμ. Εισ. ΑΠ 7/2006] - και για όσο χρόνο ορίζει ο ν. 2071/92 [πρβλ. γι΄ αυτό Γνωμ. Εισ. ΑΠ 12/2006].
Επομένως έχουν εφαρμογή εδώ τα άρθρα 172, 173 Π.Κ. Τα άρθρα αυτά δεν έχουν εφαρμογή μόνον όταν υπάρχει σύλληψη στα πλαίσια αξιόποινης πράξης αλλά σε κάθε περίπτωση νόμιμης σύλληψης από αρμόδια αρχή σε εκτέλεση νόμιμης παραγγελίας αρμόδιας αρχής.
Από τα παραπάνω προκύπτουν και οι απαντήσεις στα ερωτήματα σας.
Ο Αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου

Αθανάσιος Κονταξής

Κοινοποίηση
κ.κ. Εισαγγελείς Εφετών της χώρας (με την παράκληση να ενημερώσουν τους Εισαγγελείς Πρωτοδικών της περιφερείας
τους)

Ε Γ/[/info]

Πηγή 3899/2007 Γνωμοδότησης Αρείου Πάγου : [url=http://www.popekab.gr/index.php?SCREEN=show_content&id=24]http://ww…]

[edit time=1349011892]manager[/edit]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση