Η επιστολή που ακολουθεί εστάλη από αναγνώστη μας στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Policenet.gr:
Πάντα θαύμαζα το λόγο των συνδικαλιστών. Και όχι μόνο των συνδικαλιστών. Ο τρόπος με τον οποίο μας εκπροσωπούν και «φωνάζουν» για τα προβλήματα και τα δίκαια αιτήματα του απλού, μέσου αστυνομικού, λες και ασπάζονται και οι ίδιοι τον καημό μας. Με το λόγο τους, έτσι όπως εκφράζονται, νιώθεις ότι «ανακουφίζουν», έστω και προσωρινά, την όποια ματαίωση αισθάνεσαι και ότι εισακούγεσαι σαν αστυνομικός. Γνωρίζουν πολύ καλά τι λένε και πώς το λένε. Έξυπνα διατυπωμένα λόγια, διακριτικά και διπλωματικά, λόγια που χορταίνουν το αυτί και τονώνουν εγωισμούς.
Διαβάστε επίσης
Κάποια θέματα τα αγγίζουν ουσιαστικά - αυτά που κοστίζουν λιγότερο – και, κάποια άλλα, επιδερμικά, επειδή αποτελούν «καυτή πατάτα», τα οποία όσο και να καυτηριάζουν με λόγια, δε λύνονται ποτέ, αλλά επανέρχονται και, μάλιστα, με διπλή δύναμη.
Όποιος γνωρίζει στοιχειώδη ψυχολογία και λίγη πολιτική ιστορία, είναι εξοικειωμένος με στρατηγικές χειραγώγησης. Πέραν τούτου, η τεχνική του «διαίρει και βασίλευε», ώστε να σπέρνεται διχόνοια μεταξύ των συναδέλφων, είναι από τα αρχαία χρόνια δοκιμασμένη «συνταγή» για τη συντήρηση της όποιας δύναμης. Οι συνδικαλιστές δίνουν οι ίδιοι τον καλύτερο τους εαυτό, ενσαρκώνοντας την ανωτέρω φράση, αφού οι ίδιοι χωρίζουν σε στρατόπεδα τους ίδιους τους συναδέλφους τους και δεν υπάρχει ενότητα μεταξύ μας. Διότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, ως γνωστόν.
Καφεδάκι στο γραφείο του Αρχηγού, βόλτα σε διάφορα πολιτικά γραφεία… Δε βαριέσαι, καλή καρδιά ... και ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την επιστροφή της κράτησης ενός (ολόκληρου!) 1% για το ΤΠΔΥ και το ΜΤΣ. Δε τα βλέπεις κάθε μέρα αυτά.
Στο τέλος της ημέρας, σκέφτομαι ότι μάλλον αξίζουμε αυτούς που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν."