Αναδημοσιεύουμε ανάρτηση από τη σελίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Βοιωτίας στο facebook:
Λόγω της έντονης φημολογίας, πληροφοριών, ειλημμένων αποφάσεων ή όπως ο καθένας επιθυμεί να χαρακτηρίσει τα περί δημιουργίας-κατασκευής ΠΡΟΚΕΚΑ (ΠΡΟΑΝΑΧΩΡΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ) στην πόλη της Λιβαδειάς και τη Βοιωτία γενικότερα, δεχόμαστε πλήθος ερωτήσεων από συναδέλφους και πολίτες σχετικά με το εάν γνωρίζουμε ειδικότερες πληροφορίες επί του θέματος κτλ. Τα μοναδικά που γνωρίζουμε και έχουμε να δηλώσουμε υπεύθυνα είναι τα κάτωθι:
Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Βοιωτίας ΟΥΔΕΠΟΤΕ έχει ερωτηθεί από οποιονδήποτε φορέα, υπηρεσιακό ή πολιτειακό σχετικά με τη δημιουργία κέντρου φιλοξενίας ή ΠΡΟΚΕΚΑ στη Βοιωτία. Ουδέποτε οποιοδήποτε μέλος του Δ.Σ. έχει συμμετάσχει σε συζήτηση φορέων επί του συγκεκριμένου θέματος. Η θέση της Ενώσεως είναι ότι η δημιουργία νέου κέντρου φιλοξενίας ή ΠΡΟΚΕΚΑ στη Βοιωτία θα αποτελέσει υπηρεσιακά για εμάς, το κύκνειο άσμα δεδομένων των ελλείψεων σε προσωπικό οι οποίες αγγίζουν σήμερα το 40%, της ύπαρξης δύο κέντρων φιλοξενίας σε Οινόφυτα και Θήβα και ενός σημαντικού αριθμού προσφύγων οι οποίοι διαμένουν σε διαμερίσματα στην πόλη της Λιβαδειάς, σε συνάρτηση με τα λοιπά αστυνομικά καθήκοντα τα οποία έχουν γνωστοποιηθεί σε προγενέστερες αναφορές εκτενώς.
[custom:google-ads]
Οι υπάρχουσες Αστυνομικές δυνάμεις δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν στη Βοιωτία και ένα ΠΡΟΚΕΚΑ στο οποίο θα ''διαβιούν σημαντικός αριθμός αλλοδαπών, που η κράτησή τους είναι προσωρινή και αφορά πρόσωπα που δεν έχουν δυνατότητα παραμονής στη χώρα και υπάρχει υποχρέωση να επαναπροωθηθούν στις χώρες προέλευσης..'', τουτέστιν απαιτείται αστυνομική φύλαξη. Η Ένωσή μας έχει επανειλημμένα μέσω επισήμων εγγράφων της,τα τελευταία έτη, απευθύνει εκκλήσεις τόσο σε υπηρεσιακούς όσο και πολιτειακούς παράγοντες, ζητώντας την άμεση κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων στη Δ.Α.Βοιωτίας, καθότι αντιμετωπίζουμε καθημερινά τις συνέπειες της λειψανδρίας και προβλέποντας το δυσοίωνο μέλλον που έρχεται.. Δυστυχώς, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Δύο πράγματα όμως είναι βέβαια.
1.] Έχουμε επιτελέσει το θεσμικό μας καθήκον εις το ακέραιο, αισθανόμενοι το μέγεθος της ευθύνης που φέρουμε, τόσο απέναντι στους συναδέλφους όσο και στους συμπολίτες μας. Στο μεταξύ συμβουλευόμαστε καθημερινά το νομικό μας σύμβουλο, από μηνυτήριες αναφορές έχουμε πείρα...
2.] Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να εκτεθεί συνάδελφος σε κίνδυνο ζωής.. Μαύρο φίδι που σας έφαγε.