Ψάχνοντας κανείς την εφαρμογή του googleearth στην περιοχή των Εξαρχείων και ειδικότερα στην οδό Τρικούπη, θα διαπιστώσει την ύπαρξη μιας αυτοδιαχειριζόμενης παιδικής χαράς- στέκι. Αντίστοιχα ακίνητα έχουν μετατραπεί σε στέκια στο Μεταξουργείο, το Χαϊδάρι, το Χαλάνδρι και σε όλη την Ελλάδα. Το συγκεκριμένο στέκι φυλάσσεται νύχτα μέρα από άτομα του γνωστού χώρου, οι οποίοι είτε κόβουν βόλτες κατά διαστήματα, είτε το εποπτεύουν από τα γύρω μπαλκόνια. Είναι άγνωστο αν ποτέ το έχει χρησιμοποιήσει κάτοικος της περιοχής για να πάει το παιδί του να παίξει. Ο συγκεκριμένος χώρος όπως και πολλοί άλλοι στο κέντρο της Αθήνας ανήκει σε κάποιο από τα γνωστά Ταμεία, που εξαιτίας της γραφειοκρατίας που τα διακρίνει κωλυσιεργούν στο να τα αξιοποιήσουν και καταλήγουν εύκολη λεία για τους αντιεξουσιαστές, να ρθουν και να τα καταλάβουν. Στο παρελθόν, κάποιος ιδιώτης νοίκιαζε το συγκεκριμένο χώρο, όπου και διατηρούσε επιχείρηση πάρκινγκ.
Απέναντι από το «στέκι», επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη 50, βρίσκονται τα γραφεία του πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν ΚΙΝΑΛ. Στις 21:30 της 14/05/2019 ομάδα αναρχικών έριξε πάνω από 40 μολότοφ στην αστυνομική δύναμη που βρίσκεται μόνιμα εκεί, γυρνώντας από την καθιερωμένη πορεία στο κέντρο της Αθήνας, για το δίκαιο κατά αυτούς αίτημα της χορήγησης άδειας στον αρχιτρομοκράτη Κουφοντίνα. Για μια ακόμη φορά συνάδελφοι βρεθήκαν σε κίνδυνο να τραυματιστούν, εξαιτίας της επιμονής που υπάρχει για ανοχή στη βία των Εξαρχείων. Άτυπα η οδός Χαριλάου Τρικούπη λειτουργεί ως φυσικό σύνορο, μεταξύ της περιοχής που την λυμαίνονται οι αναρχικοί και της περιοχής που ανήκει σε κατοικίες της πόλης των Αθηνών. Μόνιμα σταθμεύει έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ μια κλούβα των ΜΑΤ με συναδέλφους ακροβολισμένους σε Βαλτετσίου και Διδότου, καθώς και εποχούμενες περιπολίες του οικείου Τμήματος. Οι συγκρούσεις και ο κλεφτοπόλεμος καθημερινός και οι συνάδελφοι να έχουν αναρίθμητες ιστορίες συγκρούσεων με τα καλόπαιδα να διηγηθούν. Καλόπαιδα κάθε ηλικίας, καταγωγής και φύλου όπως ξέρουν όσοι έχουν δει το μπουλούκι που μαζεύεται έτοιμο για φασαρίες ανά πάσα στιγμή.
Εδώ μου γεννάται το ερώτημα και απορώ αν είμαι μόνο εγώ ο παράλογος σε αυτή τη χώρα, για ποιο λόγο να επιμένει το ΠΑΣΟΚ να διατηρεί τα γραφεία του στο συγκεκριμένο χώρο και να γίνεται πλειστάκις στόχος επιθέσεων. Γιατί πρέπει κάθε μέρα να διατίθεται μια ολόκληρη διμοιρία για να παίζουν τα παιδιά του γνωστού χώρου, πετώντας τους μολότοφ και πέτρες. Η γνωστή δικαιολογία ότι δεν θέλουν να κάνουν το χατίρι στους αντιεξουσιαστές να μετακομίσουν για να λυμαίνονται την περιοχή δεν μπορεί λογικά να σταθεί. Οι συνάδελφοι ούτε αναλώσιμοι είναι ούτε μπορούν να πηγαίνουν κάθε φορά για υπηρεσία ως πρόβατα επί σφαγή. Επιπλέον σε ποια άλλη πολιτισμένη χώρα μπορεί να υπάρξει ο όρος αυτοδιαχειριζόμενο στέκι; Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία είτε είναι ιδιώτη, είτε της Εκκλησίας, είτε του Δημοσίου, γιατί πρέπει ειδικά στα Εξάρχεια να είναι κενό λόγου; Στο συγκεκριμένο πρόβλημα των Εξαρχείων η λύση δεν μπορεί να δοθεί μόνο από την Αστυνομία, γιατί ξεκάθαρα είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Η Κρατική Ασφάλεια γνωρίζει σχεδόν τα πάντα για τις ομάδες αυτές και τα στέκια που συγκεντρώνονται, θέμα είναι αυτές οι πληροφορίες κάποια στιγμή να αξιοποιηθούν και να καθαρίσει η περιοχή από ομάδες ατόμων που σαν χόμπι έχουν την μόνιμη αντιπαράθεση με τις Αρχές.
Επιπρόσθετα, τα τελευταία επεισόδια με το Λιμενικό να αποφασίζει χωρίς να ενημερώσει την Αστυνομία να κάνει επιχείρηση σε σπίτι στα Εξάρχεια και να δέχεται επίθεση από 50 άτομα δείχνει πως κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Από την άλλη, οι πρόσφατες επεμβάσεις σε καταλήψεις μέσα στην περιοχή των Εξαρχείων είναι καθαρά και μόνο προς τέρψιν του τηλεοπτικού κοινού, καθώς το πρωί πηγαίνει ο ιδιοκτήτης με τη συνοδεία συνεργείων να σφραγίσει το χώρο και το βράδυ επιστρέφουν οι αναρχικοί για να το ανακαταλάβουν. Τέλος, οι συνάδελφοι του ΑΤ Εξαρχείων (το μόνο με πυροσβεστικό κρουνό πάντα ετοιμοπόλεμο) έχουν κουραστεί να βλέπουν τα περιπολικά τους να καίγονται από κάποιες αδέσποτες μολότοφ ή να δέχονται όλως τυχαίως κάποια γλάστρα από παρακείμενο μπαλκόνι. Ένα θέατρο του παραλόγου που είμαστε όλοι θεατές και που τόσα χρόνια έχει καταντήσει ρουτίνα και μόνο να αναφέρεσαι σε αυτό.
Του Γιαννακή Δημητρίου
Υποψήφιου Αντιπροσώπου με το Ε.Κ.Α. Αθηνών - μέλους της ΕΑΣΥΑ
Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αθηνών "Σύγχρονη Αστυνομία" που μόλις κυκλοφόρησε