ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
Αμετανόητος ως προς την ένοπλη δράση και δηκτικός απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται με συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού, το μέλος του «Επαναστατικού Αγώνα», Νίκος Μαζιώτης, του οποίου η δίκη για την έκρηξη στην Τράπεζα της Ελλάδος συνεχίζεται σε δεύτερο βαθμό.
Δεν διστάζει να κάνει λόγο για «επιλεκτική» στάση της κυβέρνησης με κομμάτια του αντιεξουσιαστικού χώρου, με τα οποία -όπως λέει ο ίδιος- ενδεχομένως να «συνδιαλέγεται», ενώ ξεκαθαρίζει πως εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με το δημοψήφισμα και τη στάση της απέναντι στο Μνημόνιο.
[custom:google-ads]
Αναφέρεται ακόμη στο θέμα της αφαίρεσης της επιμέλειας του παιδιού τους με την Πόλα Ρούπα.
O Νίκος Μαζιώτης έχει καταδικαστεί για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση σε ισόβια κάθειρξη και 175 χρόνια.
Θεωρείτε επίκαιρη την ένοπλη δράση;
Ναι, και αυτό γίνεται κατανοητό ιδιαίτερα μετά το αδιέξοδο των μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων του 2012, που δεν κατάφεραν στο παραμικρό να σταματήσουν τα μνημονιακά μέτρα. Καμία απεργία, καμία διαδήλωση, ούτε καν οι συγκρούσεις μπροστά στη Βουλή δεν απέτρεψαν καμία κυβέρνηση να μην εφαρμόσει αυτά που υποδεικνύονται από τους δανειστές.
Ακόμη και με βάση το Σύνταγμα, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά έχουν παραβιάσει τη λαϊκή εντολή και με το δημοψήφισμα του 2015, άρα είναι παράνομες, και κατά το άρθρο 120 του Συντάγματος οποιοσδήποτε μπορεί να αντισταθεί με κάθε μέσο στην παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας. Και αυτό μπορεί να σημαίνει ακόμη και προσφυγή στα όπλα.
Η αιτία της ήττας των λαϊκών κινητοποιήσεων του 2010-2012 είναι ότι δεν υπήρχε εναλλακτική πολιτική πρόταση στα Μνημόνια και δεν υπήρχε ένας πολιτικός φορέας, όπως ένα επαναστατικό κίνημα -όπως προτείναμε από το 2009-, που θα είχε εναλλακτική πολιτική πρόταση. Εμείς έχουμε πει ότι «η μόνη απάντηση στην κρίση είναι η Κοινωνική Επανάσταση», γιατί αιτία της κρίσης είναι η ίδια η ύπαρξη του καπιταλισμού. Το ότι η προσφυγή στα όπλα είναι απαραίτητη για να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση δεν σημαίνει ότι υποβαθμίζονται οποιεσδήποτε άλλες μορφές αγώνα, απεργίες, διαδηλώσεις καταλήψεις, αλλά ότι όλες οι δράσεις πρέπει να έχουν ένα και μόνο στόχο, την ανατροπή. Μόνο μία επανάσταση και ένας οπλισμένος λαός θα μπορούσε να ανατρέψει τα Μνημόνια, να καταργήσει το κεφάλαιο και το κράτος ως φορέα της εξουσίας του και να βάλει τις βάσεις για μία δικαιότερη κοινωνική οργάνωση. Επαναστάσεις άοπλες δεν γίνονται.
Πού στόχευε ο «Επαναστατικός Αγώνας» με τη δράση του;
Ο «Επαναστατικός Αγώνας» αφενός καταδείκνυε με τις ενέργειές του τα εγκληματικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού και της κρατικής εξουσίας και αφετέρου προπαγάνδιζε την Κοινωνική Επανάσταση, την ανατροπή του καθεστώτος και την οργάνωση μίας δικαιότερης κοινωνίας. Το 2009, έχοντας ήδη αντιληφθεί την επέλαση της κρίσης στην Ελλάδα και τις τραγικές συνέπειές της, εκτιμώντας ότι η κρίση θα προκαλούσε τη γενικευμένη απονομιμοποίηση του συστήματος, αυτό θα άνοιγε μία ευκαιρία για Κοινωνική Επανάσταση. Γι’ αυτό και από τότε είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι θα πρέπει να φτιαχτεί ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα που θα έχει και τον ένοπλο αγώνα στη στρατηγική του, έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί την κρίση του συστήματος και να το ανατρέψει. Αν, για παράδειγμα, υπήρχε μία ένοπλη δράση παράλληλα με τις κινητοποιήσεις του 2010-2012 με καίρια χτυπήματα σε ζωτικές υποδομές του συστήματος ή αν υπήρχε ένα ένοπλο επαναστατικό κίνημα και βοηθούσε τις λαϊκές μάζες που πολιορκούσαν το Κοινοβούλιο να το καταλάβουν, τότε η ελληνική και παγκόσμια Ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά.
Γιατί αν γινόταν αυτό, η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κατέρρεε, το Μνημόνιο θα ήταν ανεφάρμοστο, η χώρα θα έβγαινε από την Ε.Ε. και θα προκαλούνταν εξεγέρσεις σε άλλες χώρες της Ε.Ε. με υψηλό χρέος. Η ίδια η Ε.Ε. θα κινδύνευε με διάλυση και το διεθνές σύστημα εξουσίας θα κλυδωνιζόταν. Αυτό θα άνοιγε μία προοπτική για τη δημιουργία μίας δικαιότερης κοινωνικής οργάνωσης.
Πρόσφατα κάνατε μία απεργία πείνας. Ποια ήταν τα αιτήματά σας και ποιο το αποτέλεσμα;
Είχαμε 4 αιτήματα. Το ένα αφορούσε την κατάργηση του άρθρου 11 του υπό ψήφιση σωφρονιστικού κώδικα, που έλεγε ότι οι οργανωτές αποδράσεων θα κρατούνταν σε ομαδικούς ή ατομικούς χώρους κράτησης, δηλαδή σε απομόνωση. Αυτό είναι φωτογραφικό για τη συντρόφισσα Ρούπα που πραγματοποίησε απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο το 2016 και είναι επιλεκτική ...
* Δείτε τη συνέχεια της συνέντευξης στην ιστοσελίδα eleftherostypos.gr