Την ευθύνη πυρπόλησης αυτοκινήτων τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης (13/1), στη 01:40, στη διασταύρωση στην οδό μονής Πετράκη στη συμβολή με τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. με αποτέλεσμα να καταστραφούν ολοσχερώς τρία και να υποστεί ζημιές ένα ακόμα, ανέλαβαν άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως δημοσιεύτηκε σε γνωστό ιστότοπο.
Ακολουθεί η ανακοίνωση:
"Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση." Βαλτερ Μπεγνιαμιν.
Το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε μια διαδικασία διέυρυνσης και εντατικοποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών του και κάτω από την ομπρελά του δόγματος "νόμος και της τάξη" θωρακίζει περαιτέρω τις άμυνες του. Δημιουργεί και τρέφει καθημερίνα δίπολα κα τακτικές κοινωνικού διχασμού (εμβολιασμένοι-ανεμβολιάστοι) και παράλληλα επικεντρώνεται στην αφήγηση του εσωτερικού εχθρού, με αιχμή τον αναρχικό χώρο και τους αγωνιστές/ριες του. Εφαρμόζει ένα δόγμα του σοκ, με αιχμή στα καθεστωτικά την τρομοκρατία, αυτή τη φορά μέσω του ιού, της εξωτερικης απειλής από γειτονικές χωρες, την προβολή "βίαιων" επεισοδίων σε πανεπιστημιακούς χώρους και την ταυτόχρονη αποσιωποίηση των ανατιμήσεων, της φτωχοποίησης και της ανέχειας του μεγαλύτερου πληθυσμού της χώρας, τα αντιστεκόμμενα κομμάτια της κοινωνίας γίνονται παραλήπτες της εκδικητικότητας του κράτους. Ο σκοπός της σημερίνης κυβέρνησης της ΝΔ είναι να παγιώσει τη φτωχοποίηση ολοκληρώνοντας το έργο της σοσιαλδημοκρατίας την οποία διαδέχτηκε. Παράλληλα, πιστή στο ιστορικό ραντεβού της με το ρεβανσισιμό, η ελληνική δεξιά φιλοδοξεί να βάλει ταφόπλακα στον αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση, εντατικοποιώντας την καταστολή ενάντια στα αντιστεκόμμενα κομμάτια της κοινωνίας και προσπαθώντας να απονομιμοποίησει την μνήμη του αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
Εδώ και πάνω από 3 μήνες ξεδιπλώνεται το τελευταίο επεισόδιο αυτής της επίθεσης, η δίωξη ενάντια στον σύντροφο Χάρη Μαντζουρίδη, ο οποίος αυτή τη στιγμή παραμένει προφυλακισμένος στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού. Η δικογραφία βασίζεται σε ένα στημένο κατηγορητήριο, που πέρα από την κλασσική τακτική του "ανώνυμου τηλεφωνήματος" που τον υπέδειξε ως ύποπτο, ενισχύεται με το τελευταίο εργαλείο που έχει στα χέρια της η καταστολή, το "μείγμα γενετικού υλικού", κατηγορώντας τον σύντροφο για ληστεία χρηματαποστολής το 2018 και εμπρησμό αντιπροσωπίας αυτοκινήτων το 2009. Μετά την απαγωγή του έξω από το σπίτι του από ασφαλίτες τον Οκτώβρη, ο σύντροφος μεταφέρθηκε αρχικά στον Κορυδαλλό. Εκεί είχε μια πρώτη κρίση πανικού, που έχει ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του στο κεφάλι και την μεταφορά του στο ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Δαφνί. Στη διάρκεια της νοσηλείας του στο Δαφνί έκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας, για τις οποίες οι εισαγγελικές αρχές εκδικιτικά και σαδιστικά του χρέωσαν πειθαρχικό παράπτωμα, κατηγορώντας τον για "ψευδή αυτοτραυματισμό με σκοπό την απόδραση". Ο στόχος τους είναι προφανής: Η σωματική και ψυχολογική εξόντωση του συντρόφου. Παράλληλα, η επίθεση στον Χάρη Μαντζουρίδη στέλνει και ένα μήνυμα στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Η συγκέκριμένη δίωξη εντάσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εντατικοποίησης της χρήσης γενετικού υλικού για την κατασκευή διώξεων ενάντια στον αναρχικό χώρο. Το κράτος έχει ως απώτερο σκοπό τη διάχυση του φόβου στις γραμμές των αγωνιζόμενων, δείχνοντας οτι ανα πάσα στιγμή μπορεί να συλλέξει κάποιο δείγμα (σε περιπτώσεις και για πλημεληματικού τύπου κατηγορίες) και μέσω ταύτισης μείγματος να κατασκευάσει κατηγορητήρια, να προφυλακίσει και να βασανίσει σωματικά και ψυχολογικά τον κόσμο του αγώνα.
Παράλληλα με την στοχοποίηση των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, βιώνουμε και μια γενικευμένη επίθεση στα εδάφη που τα κομμάτια αυτά συλλογικοποιούν και οργανώνουν την αντεπίθεση τους στις κυρίαρχες τάξεις και την εξαθλίωση που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ξημερώματα της 31ης Δεκέμβρη, μπάτσοι με συνοδεία συνεργείου και μετά από εντολή της πρυτανικής αρχής μπήκαν στο ΑΠΘ και εκκένωσαν την κατάληψη "Στέκι στο Βιολογικό" διαλύοντας τελείως το εσωτερικό του. 12 μέρες μετά ασφαλίτες, με συνοδεία διμοιρίας εισβάλουν εκ νέου στο ΑΠΘ και εκκενώνουν το νέο στέκι που είχε καταληφθεί δύο μέρες πριν. Μετά από τη μαχητική υπεράσπιση του στεκιού, προβαίνουν σε συλλήψεις. Το κράτος, χέρι χέρι με τους έμμισθους ρουφιάνους των μμε, χτίζει μια αφήγηση κυριαρχίας της ανομίας και της τυφλής βίας εντός των πανεπιστημίων προτάσσοντας ως λύση της εκκένωση στεκιών, την εισαγωγή ένστολων σκουπιδιών στις σχολές και την εγκατάσταση τουρνικέ στις εισόδους των πανεπιστιμίων. Αυτό που η κυρίαρχη τάξη φυσικά ονομάζει ανομιά είναι στην πραγματικότητα αυτο-οργάνωση και αγώνας ενάντια στην ιεραρχία, και αυτό που ονομάζει τυφλή βία είναι περιπτώσεις που τα καταπιεσμένα υποκείμενα επιστρέφουν μέρος της βίας που δέχονται καθημερινά σε αυτούς που ευθύνονται για αυτή. Πέρα απο την μετατροπή των πανεπιστημίων σε χώρους πειθάρχησης και μαζικής παραγωγής εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, όπως και ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο μέσω ιδιωτικοποίσεων, συμπράξεων κλπ η ευρύτερη στρατηγική του κράτους είναι ο ξεριζωμός του ανταγωνιστικού κινήματος απο τα πανεπιστήμια. Οι πανεπιστημικαοί χώροι αποτελούν ζωτικό κομμάτι του κινήματος ως σημείο συνάντησης, ανταλλαγής θέσεων και ζύμωσης. Μέσα στις αίθουσες τους για χρόνια το κίνημα αυτοοργανώνεται, συζητάει και συλλογικοποιείται. Αποτελούν χώρους που πέρα απο την αυτο-οργάνωση και τα στέκια εντός τους έχουν οργανική σχέση με τα ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, αφού αποτελούν εδώ και δεκαετίες έδαφος που αποτελεί συλλογικό ορμητήριο και καταφύγιο για τις μαζικές συγκρούσιακές κινήσεις των απο τα κάτω, κινήσεις που δίνουν αυτοπεποίθηση και εμπειρία στον κόσμο του αγώνα ενάντια στις δυνάμεις καταστολής, έδαφος στο οποίο η ορμή του αυθορμητισμού και της μαζικότητας των καταπιεσμένων συναντιώνται με την αυτο-οργάνωση και την ανάγκη για συλλογικοποίηση, αποτελόντας καίριο κομμάτι της αντεπίθεσης μας σε όσα μας ρημάζουν τη ζωη. Η εκδίωξη του από αυτούς τους χώρους ταυτίζεται με την αποεδαφικοποίηση, αποδυνάμωση και απομόνωσή του ανταγωνιστικού κινήματος.
Για να υλοποιήσει η κυβέρνηση τις κατασταλτικές της εκστρατείες τον τελευταίο χρόνο έχει ανανεώσει τον στόλο της αστυνομίας με καινούρια περιπολικά και μηχανές, εξοπλισμό και μπάτσους. Την ίδια ώρα που απολύει νοσοκομιακούς, ψηφίζει αντιεργατικά νομοσχέδια και υποδαυλίζει το ήδη υποβαθμισμένο σύστημα υγείας δεν διστάζει να διαθέτει υπέρογκα ποσά για την "αναβάθμιση" της αστυνομίας με στόχο την αύξηση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σύναψε και συμφωνία ενοικίασης πολυτελών αμαξιών και jeep για χάρη της ελληνικής αστυνομίας με την ιδιωτική εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων Hertz. Προσφέροντας τα οχήματα σε χαμηλότερη τιμή και ανά πάσα στιγμή η Hertz (τα αυτοκίνητα της οποίας βρίσκονται διάσπαρτα και αφύλαχτα σε διάφορα σημεία της μητρόπολης και αποτελούν στόχους σε ελλάδα και εξωτερικό) συνάπτει μια συνεργασία που δίνει στους μπάτσους ακόμα μεγαλύτερη και καλύτερη υποδομή. Σε μια χρονική περίοδο όπου οι ζωές μας απομειώνονται σε στατιστικές μετρήσεις, οι καταπιεσμένοι/ες φτωχοποιούνται και η επίθεση στο κίνημα μπαίνει ως προταιρεότητα στην κυβερνητική ατζέντα καλούμαστε πιο επιτακτικά από ποτέ να λάβουμε δράση και να επιλέξουμε την αντίσταση με κάθε μέσο. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε τους χώρους μας και τις δομές μας, να χτίσουμε οδοφράγματα στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου και να δημιουργήσουμε ρωγμές στο υπάρχον. Για αυτό τον λόγο επιλέξαμε ξημερώματα Πέμπτης 13 Ιανουαρίου να πραγματοποιήσουμε εμπρηστική επίθεση σε δύο αυτοκίνητα της αντιπροσωπείας της Hertz στη Μονής Πετράκη/Βασιλίσσης Σοφίας στο Κολωνάκι, στέλνοντας σινιάλο αλληλεγγύης στο σύντροφο Χάρη Μαντζουρίδη και στα συντρόφια του Στεκιού στο Βιολογικό, αποδεικνύοντας πως ακόμα και σε μια αστυνομοκρατούμενη μητρόπολη, είναι δυνατό να τους χτυπήσουμε ακόμα και στο κέντρο της πόλης.
Η σημερινή συγκυρία σε μιά πρώτη ανάγνωση, φαίνεται ως μια περίοδος που ένα πάνοπλο κράτος ξεδιπλώνει την εκδικητική αντεπίθεση του στους καταπιεσμένους και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, σε μια ιστορική στιγμή που ίσως δεν έχουν τη συγκρότηση και τα αντανακλαστικά να την αντιμετωπίσουν. Παράλληλα όμως, η συλλογική μνήμη και η εμπειρία των από τα κάτω μας έχει κάνει ξεκάθαρο πως οι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και οι κρίσεις είναι η κανονικότητα μέσω της οποίας ο καπιταλισμός και το κράτος νομιμοποιούνται και πάνω στα οποία δομούν την ύπαρξη τους. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ξεκάθαρο πως δεν θα υπάρξουν πότε οι ιδανικές συνθήκες για τους καταπιεσμένους να οργανώσουν την αυτο-άμυνα και την αντεπίθεση τους με τους δικούς τους όρους. Θεωρούμε πως ως αναρχικός χώρος έχουμε την ευθύνη να ενεργοποιήσουμε, να αναζητήσουμε και να δημιουργήσουμε εργαλεία ενάντια στα σχέδια των κυρίαρχων τάξεων, να είμαστε παρόν στις πρώτες γραμμές της πολύμορφης αντίστασης με κάθε μέσο, προτάσσοντας την αλληλεγγύη σε όλα τα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, την αυτοάμυνα και την αυτοοργάνωση των από τα κάτω.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΧΑΡΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΙΔΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ/ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΕΚΚΕΝΩΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ - ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ