Με αφορμή την τεράστια έλλειψη έμψυχου αστυνομικού προσωπικού που παρατηρείται σε πολλές Υπηρεσίες τόσο της Διεύθυνσης Αστυνομίας Θεσσαλονίκης όσο και σε αρκετές άλλες Υπηρεσίες της Γ.Α.Δ.Θ., θα ήθελα να αποτυπώσω την δύσκολη πραγματικότητα των Αστυνομικών που υπηρετούν στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, εκτός αυτού έχω την υποχρέωση να εκφράσω τις φωνές των συναδέλφων που με εξέλεξαν και οι οποίοι έχουν αγανακτήσει με την υπάρχουσα κατάσταση.
Αρχικά, ορμώμενος από την πολυαναμενόμενη αναδιοργάνωση των Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας, θεωρώ ότι εμείς οι συνδικαλιστές πρέπει να πιέσουμε άμεσα για την απογραφή του αστυνομικού προσωπικού (βάσει των πραγματικών τους Υπηρεσιών και όχι της οργανικής τους θέσης) και να γίνει άμεσα ανακατανομή προσωπικού.
Είναι αδιανόητο στην πόλη μας με 5.000 Αστυνομικούς να βγαίνουν περιπολικά με δύο συναδέλφους και να καλύπτουν τεράστιους γεωγραφικά τομείς τριών και τεσσάρων τμημάτων θέτοντας σε κίνδυνο τόσο την προσωπική τους ασφάλεια όσο και αυτή των πολιτών.
Είναι αδιανόητο να υπάρχουν Αστυνομικοί τριών ταχυτήτων.
Αυτοί που χρωστάνε στην Υπηρεσία ρεπό, αυτοί που δεν χρωστάνε και δεν τους χρωστάει η Υπηρεσία, και αυτοί που τους χρωστάνε δέκα και πλέον ημερήσιες αναπαύσεις. Μπορεί κάποιος που θέλει να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί και να ισχυριστεί ότι οι διοικούντες των Υπηρεσιών αυτών δεν κάνουν σωστή κατανομή του προσωπικού στην έκδοση της υπηρεσίας, αλλά δυστυχώς τα παραδείγματα διάψευσης του είναι πολλά και αδιαμφισβήτητα.
Πέραν τούτου, θα πρέπει επιτέλους το συνδικαλιστικό μας κίνημα, με αφορμή τις «Κασσάνδρες» που όλο και πληθαίνουν περί νέου μισθολογίου, να κάνει τέτοιες προτάσεις έτσι ώστε να μπει ένα τέλος στην τεράστια έλλειψη δικαιοσύνης που υπάρχει μεταξύ του αστυνομικού προσωπικού και να αφουγκραστεί τις κραυγές αγανάκτησης των Αστυνομικών που δίνουν καθημερινά αγώνα για την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη έξω στον δρόμο.
Τόσα χρόνια διεκδικούσαμε ορθά μεν, εμμονικά δε, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την οικονομική ενίσχυση του αστυνομικού προσωπικού χωρίς όμως να θέτουμε και κάποιες απαραίτητες κόκκινες γραμμές για τον διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών γραφείου και των εξωτερικών υπηρεσιών. Ως αποτέλεσμα, φτάσαμε στο σημείο να μετατρέψουμε την Αστυνομία σε ένα Σώμα που ο νεοεξερχόμενος Αστυφύλακας έχει ως προτεραιότητα την ανεύρεση τρόπου «βολέματος» (υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις). Και αυτό είναι λογικό, αφού ο ίδιος έβλεπε ότι οι οικονομικές απολαβές του δεν επηρεάζονται εις το ελάχιστο και οι κίνδυνοι που διατρέχει μέσα σε ένα γραφείο είναι απειροελάχιστοι σε σχέση με αυτούς που θα διέτρεχε αν π.χ. επέβαινε σε περιπολικό, οδηγούσε μηχανή ήταν μέλος διμοιρίας ή Αξιωματικός Υπηρεσίας στο Α.Τ. Λευκού Πύργου.
Και για να προλάβω αυτούς που θα με κατηγορήσουν ότι δεν είμαι ενωτικός και προωθώ το «διαίρει και βασίλευε», δηλώνω ότι σε καμία περίπτωση δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση το έργο των συναδέλφων που υπηρετούν στα γραφεία, το οποίο είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ομαλής λειτουργίας του συστήματος. Και γνωρίζω ότι πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί σε υπηρεσία γραφείου, στο βωμό των "υπηρεσιακών αναγκών", διατίθενται και σε εξωτερικές υπηρεσίες. Όμως, δεν εθελοτυφλώ και όσο δεν υπάρχει το παραμικρό κίνητρο για να εργάζεται κάποιος στο πεζοδρόμιο η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται, και το μεγαλύτερο ποσοστό των συναδέλφων θα συνεχίσει (και όχι άδικα) να ψάχνει τρόπο να αποφύγει την επικινδυνότητα του «πεζοδρομίου». Για τους λόγους αυτούς, βασική αρχή των προτάσεων μου είναι ότι οι υπηρετούντες σε γραφείο για κανένα λόγο δεν θα πρέπει να διατίθενται σε εξωτερικές υπηρεσίες.
Εκτιμώ λοιπόν, πως ήρθε η ώρα να θεσπιστεί άμεσα ένα επίδομα μαχιμότητας το οποίο θα δίνεται αποκλειστικά και μόνο σε όσους συναδέλφους υπηρετούν σε εξωτερικές υπηρεσίες. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρχει και το αίσθημα της δικαιοσύνης σε σχέση με τους υπηρετούντες σε εσωτερικές υπηρεσίες, και θα υπάρχει επιτέλους ένα ισχυρό κίνητρο που θα κρατάει τον Αστυνομικό έξω στο πεζοδρόμιο. Θεωρώ αδικία να γίνετε χρήση επιδομάτων ειδικών υπηρεσιών από επιτελικούς της ίδιας Υπηρεσίας, όταν Αστυνομικοί άλλων Υπηρεσιών όπως ΔΙΑΣ, ΖΗΤΑ, Τροχαία που εργάζονται σε εξωτερικές υπηρεσίες αιχμής δεν έχουν την παραμικρή έξτρα απολαβή, όπως θεωρώ το λιγότερο άκομψο να βλέπεις συναδέλφους με 4-5 χρόνια υπηρεσίας να κλείνονται σε ένα γραφείο στα πιο παραγωγικά χρόνια εργασίας τους, όταν άλλοι συνάδελφοι τους με 20-25 χρόνια υπηρεσίας βρίσκονται μπροστάρηδες στο πεζοδρόμιο.
Τέλος, λόγω της συνολικής κατάστασης που επικρατεί στην χώρα μας, ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, να πάρουμε γενναίες αποφάσεις για την αποκατάσταση των αδικιών αυτών και να μην κρυβόμαστε πίσω από μικροσυνδικαλιστικές σκοπιμότητες, φοβούμενοι τον κίνδυνο της μη επανεκλογής μας. Η γλώσσα της αλήθειας όσο σκληρή κι αν είναι, αποδίδει δικαιοσύνη.
Όλοι οι πολιτικοί που δηλώνουν ότι αντιλαμβάνονται την επικίνδυνη φύση του επαγγέλματος μας και συναισθάνονται και τις δυσκολίες των μάχιμων συναδέλφων να επιβεβαιώσουν τις προθέσεις τους έμπρακτα. Η χορήγηση κίνητρων στους συναδέλφους που καθημερινά κινδυνεύουν θα μας αποδείξει ότι αναγνωρίζεται το έργο μας από την ελληνική πολιτεία και δεν αποτελούμε φθηνά «αναλώσιμα».
ΤΣΑΪΡΙΔΗΣ Θεόδωρος
Οργανωτικός Γραμματέας Ε.Α.Υ.Θ.
Αντιπρόσωπος Π.Ο.ΑΣ.Υ.
Μέλος Α.Σ.Π.Α.