Ανακοίνωση της Ένωσης Αστυνομικλων Πειραιά:
Με λύπη διαπιστώνουμε την κατεύθυνση που έχει λάβει ο δημόσιος διάλογος για την ασφάλεια στα πανεπιστήμια με αφορμή το υπό κατάθεση νομοσχέδιο με θέμα: «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».
Δεν θέλουμε να πάρει η πολιτεία μια απόφαση που αντί να διορθώνει ένα πρόβλημα να δημιουργεί πολλά περισσότερα! Όταν οι πολιτικές και οι υπηρεσιακές επιλογές «τραυματίζονται» αυτός που την πληρώνει είναι πρωτίστως ο απλός αστυνομικός που θα τρέξει να μαζέψει, στην κυριολεξία, τα σπασμένα!! Αυτά τα μεταφέρουμε λαμβάνοντας υπόψη τα εμπειρικά βιώματα των συναδέλφων μας…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, κατά τη γνώμη μας, η ηθελημένη ανοχή ή η αδιαφορία των υπευθύνων εκτρέφει τόσα χρόνια τη βία στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Η αρχή «του κακού», είναι ο συναισθηματικός δεσμός του συμβολισμού για τη μέση Ελληνίδα και τον μέσο Έλληνα ότι η βία στα πανεπιστήμια έδιωξε τη χούντα και αποκατέστησε τη δημοκρατία στη χώρα μας. Διαχρονικά τα εν λόγω Ιδρύματα χρησιμοποιήθηκαν από τα Κόμματα και τις Κυβερνήσεις (όχι όλες), σαν τα μεγάλα κέντρα ιδεολογικών συγκρούσεων και φυτώρια στελεχών που οδήγησαν κάποιους από αυτούς ακόμα και στη διακυβέρνηση της χώρας (!!!). Για χρόνια οι κανόνες θέτονταν από την ίδια τη φοιτητική κοινότητα, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με τη δημιουργία ασύλων ανομίας. Παρά τις επιδερμικές ή πιο ευγενικά μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων θαρραλέων συνανθρώπων μας να εξαλείψουν την ανομία στο άσυλο, σαν σύνολο έχουν αποτύχει και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη σημερινή πραγματικότητα.
Στον 21ο αιώνα βλέπουμε την Ελληνική Αστυνομία να εξαρθρώνει εγκληματικές οργανώσεις παντός τύπου, όπως εμπόρους - καλλιεργητές ναρκωτικών, δράστες κυβερνοεγκλήματος, τρομοκρατικές οργανώσεις που δυστυχώς είχαν βρει καταφύγιο στο άσυλο του Πανεπιστημίου. Για να βρούμε τη λύση, πρέπει, κατά την άποψή μας, να δούμε πως τους αντιμετωπίζει η ίδια η Αστυνομία, αν μπορεί ή ακόμα αν δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Μια παραδοχή αδυναμίας ίσως είναι τροφή για σκέψη για κάποια «επιλεκτικά ώτα», που έχουν μάθει να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Στην πράξη, όταν επεμβαίνει η Αστυνομία σε μια γειτονιά για να εξαρθρώσει ένα έγκλημα ή να επιβάλει την τάξη, η επέμβαση είναι άμεση και γίνεται από ολιγομελείς ομάδες. Όταν όμως η περιοχή επέμβασης είναι μια από τις πολλές περιοχές της χώρας που διέπονται, είτε νόμιμα είτε παράνομα, από ένα καθεστώς ασυλίας, τότε συμπεριφέρεται διαφορετικά! Εν προκειμένω στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα κάθε φορά επεμβαίνει με τη παρουσία των Διμοιριών της Δ.Α.Ε. (πρώην ΜΑΤ), είτε για άμεση επέμβαση απέναντι σε έναν όχλο είτε για την προστασία αστυνομικών άλλων Υπηρεσιών (βλέπε παρέμβαση για ναρκωτικά στην ΑΣΟΕΕ). Δηλαδή για να μπουν δυο, τρεις ή δέκα ένστολοι αστυνομικοί μέσα στο Πανεπιστήμιο, χρειάζονται διμοιρίες από αστυνομικούς!!
Συμπερασματικά, όταν λοιπόν η ίδια η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποιεί μια ειδική Υπηρεσία της (πρώην ΜΑΤ) για να αντιμετωπίσει κάτι που αλλού φαντάζει καθημερινότητα, πως περιμένετε να είναι δομημένη η Πανεπιστημιακή Αστυνομία;;;
Θα είναι η νέα αυτή Υπηρεσία τοπικές διμοιρίες αστυνομικών σε κάθε Πανεπιστήμιο ή θα είναι περιπολίες που για να κινηθούν με ασφάλεια θα χρειάζονται την παρουσία ή ακόμα και την παρέμβαση των προαναφερομένων ειδικών Υπηρεσιών;;; Πρόσφατα είχαμε περιστατικό όπου αστυνομικός που βρίσκονταν έξω από ένα Πανεπιστήμιο λιντσαρίστηκε με μόνο γνώμονα την ιδιότητά του. Πως θα μπορούν οι αστυνομικοί να κινούνται ελεύθερα;;;
Αναγνωρίζοντας λοιπόν την ανάγκη να καλυφθεί το κενό ανομίας που υπάρχει στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και σεβόμενοι την ακαδημαϊκή ελευθερία που προστατεύεται και θα συνεχίσει να προστατεύεται από όλους μας, ζητάμε το νέο Σώμα της Πανεπιστημιακής Φύλαξης να μην σχετίζεται με την Ελληνική Αστυνομία, αφενός γιατί έχει φανεί ότι οι αμιγώς «σκληρές» αστυνομικές πρακτικές αρκούν για την καταστολή παραβατικών ή εγκληματικών συμπεριφορών, αφετέρου γιατί δεν μπορεί να βάζεις λάδι στη φωτιά, όπου λάδι «το κεφάλι κάθε νέου συναδέλφου» που θα είναι έτοιμο να καεί στη φωτιά, στο βωμό ενός πασαλείμματος για να καλυφθούν ιδεοληψίες δεκαετιών. Υπάρχουν εναλλακτικές και πρέπει να αξιοποιηθούν, πριν οδηγηθούμε στη μόνιμη παρουσία της Ελληνικής Αστυνομίας στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Άλλωστε, εάν υπάρχουν πληροφορίες ή εάν τελείται έγκλημα, και μάλιστα αυτόφωρο, η Εισαγγελία, συνεπώς και η Αστυνομία, παρεμβαίνει και θα συνεχίσει να παρεμβαίνει, όπως συμβαίνει αντίστοιχα σε όλες τις δημοκρατίες του Δυτικού Κόσμου.
Τέλος, ζητάμε να υπάρχει ενίσχυση της ουσιαστικής αστυνόμευσης (Αστυνομικά Τμήματα, Τμήματα Ασφαλείας κ.ά.), τόσο με νέες προσλήψεις αστυνομικών από πανελλήνιες εξετάσεις, όσο και με αξιοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού, έτσι ώστε να καλυφθούν τα κενά των υποστελεχωμένων Υπηρεσιών που σήμερα αδυνατούν να παρέχουν ακόμα και τις βασικές υπηρεσίες στις γειτονιές μας.
«Όταν έχεις σπασμένο το χέρι, ο γιατρός δεν σου βάζει νάρθηκα στο πόδι!!!»
Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΛΙΟΤΣΟΣ Σπυρίδων
Η Γεν. Γραμματέας
ΜΑΛΑΧΙΑ Αργυρώ