Η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς για το 2020 έφτασε, αλλά δεν μας βρίσκει στην ίδια θέση με τα προηγούμενα χρόνια, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Στην ιστορική περίοδο που διανύουμε τα διδάγματα της Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρα από ποτέ και πρέπει να γίνουν πυξίδα για το μέλλον. Ο διαρκής αγώνας, η συνεχής διεκδίκηση για την εκπλήρωση των εκάστοτε σύγχρονων δικαιωμάτων κάθε εργαζομένου, πρέπει να αποτελούν αφετηρία δράσης.
Και εμείς, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, βρεθήκαμε γυμνοί από εφόδια μπροστά στην έλευση του θανατηφόρου ιού. Αθωράκιστοι και απροστάτευτοι από το κράτος, αλλά συνάμα άγρυπνοι φρουροί προκειμένου να εκτελέσουμε το ρόλο μας στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ο αιφνιδιασμός απέναντι στην πανδημία και η αδυναμία εύρεσης υπηρεσιακού σχεδίου προκειμένου να μας κατευθύνει . Μέχρι και σήμερα τα περισσότερα προβλήματα παραμένουν ανεπίλυτα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
-
έλλειψη ειδικού μνημονίου ενεργειών για τον τρόπο λειτουργίας μας ενόψει κορωνοϊού
-
έλλειψη σε μέσα ατομικής προστασίας
-
έλλειψη τακτικής καθαριότητας και απολύμανσης κτιρίων και οχημάτων
-
ανυπαρξία του προβλεπόμενου υαλοπίνακα (πλέξι γκλας) μεταξύ μπροστινού και οπίσθιου μέρους των οχημάτων
-
λειτουργία των διαχρονικά ακατάλληλων κρατητηρίων των αστυνομικών υπηρεσιών που είναι εστίες μόλυνσης αστυνομικών και κρατουμένων
Ευρύτερα, όμως, επειδή και εμείς είμαστε πολίτες της ίδιας κοινωνίας, φοβόμαστε για την ανεπάρκεια στον τομέα της υγείας. Συμπαραστεκόμαστε στα αιτήματα των Σωματείων των εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση του ιού. Ανάγκη γι’ αύξηση των Μ.Ε.Θ., γι’ αύξηση του υγειονομικού προσωπικού, για επίταξη ιδιωτικών κλινικών, ανάγκη για διενέργεια μαζικών τεστ κ.α. είναι μερικά απο τα αυτονόητα αιτήματα που πρέπει να υλοποιηθούν για να θωρακιστεί όλος ο λαός μας, ανάμεσα σε αυτούς, εμείς και οι οικογένειές μας.
Και εμείς αγωνιούμε για την επόμενη μέρα και για την οικονομική κρίση που θα ακολουθήσει μετά το πέρας της διαχείρισης της πανδημίας. Τόσα χρόνια υποστήκαμε πετσόκομμα σε μισθούς, συντάξεις, είδαμε τη ζωή μας και τα δικαιώματά μας να τσακίζονται στο βωμό των ψηφισθέντων, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μνημονίων. Η δήθεν «δίκαιη διαχείριση» των οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν και θα ληφθούν, έχουμε την εμπειρία να εκτιμούμε πως θα πέσει πάλι σαν βαρίδι σε εμάς, τις οικογένειές μας και γενικά στο σύνολο του λαού. Ένα είναι είναι βέβαιο, ότι δεν θα «μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια».
Τα ιστορικά παραδείγματα των νεκρών εργατών του Σικάγο το 1886, των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το 1936, των εκτελεσμένων κομμουνιστών την Πρώτη Μάη του 1944 στην Καισαριανή μας εμψυχώνουν για να συνεχίζουμε τον αγώνα μας για καλύτερους όρους δουλειάς, άρα και καλύτερους όρους ζωής. Τιμάμε τους ήρωες που έχυσαν το αίμα τους και χάραξαν το δρόμο για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Χαιρετίζουμε τη μαχητική επιλογή ζωής και συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ