Πρωτομαγιά. Άραγε πόση βαρύτητα έχει αυτή η ημερομηνία στην παγκόσμια ιστορία; Έχει πάρει τη θέση που της αξίζει; Είναι ένα γεγονός που αφορά τουλάχιστον το 90% της ανθρωπότητας. Δεν έχει σύνορα, κι ο σκοπός της είναι η βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Είναι η ημέρα των Εργατών. Είναι η καθιερωμένη ημέρα μνήμης της εξέγερσης των εργατών του Σικάγο, όπου τον Μάιο του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν. Αίτημά τους η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».
Είναι επίσης η ημέρα μνήμης και τιμής των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το 1936, των 200 εκτελεσθέντων κομμουνιστών την 1η Μάη του 1944 στη Καισαριανή και τόσων άλλων χιλιάδων που θυσίασαν τη ζωή τους, για να θεωρούμε εμείς σήμερα το 8ωρο και κάποιες καλύτερες συνθήκες εργασίας ως δεδομένες.
Κι όμως, φτάνουμε στο σήμερα και η τωρινή Κυβέρνηση –παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη δήθεν αριστερή, η οποία έστρωσε το δρόμο αυτό με ροδοπέταλα- και νομοθετεί νόμους «λαιμητόμους», για τη ζωή των εργαζομένων, τη ζωή των γονιών μας, τη ζωή των παιδιών μας, τη ζωή των φίλων μας, αλλά και της δικής μας ζωής. Εξάλλου τι πάρθηκε σε μέτρα τόσα χρόνια, που δεν μετακυλίστηκε και σε εμάς τους Αστυνομικούς; Μήπως δεν μειώθηκαν οι μισθοί μας; Μήπως βελτιώθηκαν οι συνθήκες εργασίας μας; Μήπως δεν «φάγανε» τα αποθεματικά των ταμείων μας; Μήπως τήρησαν τις τόσες υποσχέσεις τους, οι δήθεν αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις;
Η Κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας και αφήνοντας το λαό ανοχύρωτο απέναντι στη πανδημία, αφού το κυριότερο μέτρο που πήρε ήταν αυτό της «ατομικής ευθύνης», ετοιμάζεται να φέρει κι άλλα νομοσχέδια που, όπως λέει, υπηρετούν την «ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή», δηλαδή 10ωρη δουλειά, απλήρωτη και ανασφάλιστη, διαλύοντας την μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων, το 8ωρο. Την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, με τραγικά αποτελέσματα για την ασφάλιση, τη σύνταξη και την υγεία των εργαζομένων. Το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, των συνδικάτων, της συλλογικής πάλης και δράσης. Ήδη ο εργαζόμενος λαός έχει υπομείνει πολλά τόσα χρόνια, με τα μνημόνια και τα χρόνια λιτότητας, όπως εξάλλου και εμείς οι Αστυνομικοί. Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε και να λέμε ότι τα παραπάνω δεν αφορούν και εμάς, αφού ότι μέτρο αρχικώς πάρθηκε από όλες τις κυβερνήσεις σε άλλους κλάδους, στη συνέχεια εφαρμόστηκαν και σε εμάς.
Πόσοι από εμάς δεν έχουν δικούς τους ανθρώπους στον ιδιωτικό τομέα και με την εφαρμογή των νέων «μεσαιωνικών» νόμων θα επηρεάσει και τη δική μας ζωή; Η Κυβέρνηση θα μας βάλει για άλλη μια φορά, απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό της Χώρας μας, ώστε πάση θυσία να περάσει και να εφαρμόσει τους νέους «μεσαιωνικούς» νόμους, όπου θα μας γυρίσει δεκαετίες πίσω εργασιακά, αλλά και την ίδια μας ζωή και καθημερινότητα. Γι’ αυτό και εμείς οι αστυνομικοί πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με το λαό, του οποίου είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι. Δυστυχώς για άλλη μια φορά, είδαμε και τον ρόλο της ηγεσίας της ΠΟΑΣΥ, αφού δεν εφαρμόζει ούτε στο ελάχιστο τον σκοπό ιδρύσεως της βάσει του καταστατικού. Μάλλον δεν το έχουν διαβάσει ποτέ τους. Γιατί εάν το είχαν διαβάσει θα γνώριζαν ότι ως σκοπός είναι η διαφύλαξη και προαγωγή των εργασιακών – οικονομικών – κοινωνικών συμφερόντων των Αστυνομικών, η ανάπτυξη αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζομένους, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη στους αγώνες όλων των εργαζομένων.
Σήμερα, τα διδάγματα της Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Τα ιστορικά παραδείγματα πρέπει να μας εμψυχώνουν για να συνεχίζουμε τον αγώνα μας για καλύτερους όρους δουλειάς, άρα και καλύτερους όρους ζωής και να μην επαναπαυόμαστε, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν κερδίζεται δίχως αγώνες και θυσίες.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ