Ι. Στις 2/3 ξεκινάει στις φυλακές ένας αγώνας ενάντια στη σύγχρονη αντιτρομοκρατική πολιτική, η οποία αποτυπώνεται συμπυκνωμένα με μια σειρά κατασταλτικών νομοθετημάτων που κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν πως ανάμεσα στον κόσμο της εξουσίας και στον κόσμο του αγώνα υπάρχει πόλεμος.
Αναρχικοί και κομμουνιστές αιχμάλωτοι, από την ελλάδα και την τουρκία, με όπλο το σώμα τους διεξάγουν απεργία πείνας, έχοντας ως κοινά αιτήματα:
-την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
-την κατάργηση του 187 και 187Α (τρομονόμος)
-την κατάργηση του κουκουλονόμου
-την οριοθετημένη χρήση του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο
-την απελευθέρωση του Σ.Ξηρού
Παράλληλα, απεργία πείνας ξεκίνησαν και τα μέλη της Σ.Π.Φ., καθώς και η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου διεκδικώντας την αποφυλάκιση των συγγενών των Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου.
ΙΙ. Για πρώτη φορά εκδηλώνεται ένα τόσο κομβικής σημασίας γεγονός που λόγω των συνολικών του χαρακτηριστικών και διεκδικήσεων, δεν αφορά μόνο τους φυλακισμένους αγωνιστές αλλα και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Η συγκεκριμένη συγκυρία, λόγω και της αλλαγής διακυβέρνησης, δεν αφήνει χώρο για εφησυχασμό και κάνει διακριτή την αναγκαιότητα της ύψωσης αναχωμάτων απέναντι στην κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου και της υπεράσπισης των κοινοτήτων μας. Δεν έχουμε αυταπάτες, ούτε και ψαρώνουμε με την αριστερή ρητορική τους. Γιατί μπορεί τα μαστίγια να άλλαξαν χέρια, ωστόσο αφήνουν τα ίδια σημάδια στις πλάτες των καταπιεσμένων. Δεν ξεχνάμε τις πρόσφατες εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, την αυτοκτονία πακιστανού κρατούμενου στα μπουντρούμια των φυλακών τους, τις εκδικητικές φυλακίσεις συγγενών μελών της Σ.Π.Φ., τις προκλητικές δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού προστασίας του πολίτη Πανούση.Έχουμε να δούμε κι άλλα...
ΙΙΙ. Μετά από αρκετές ημέρες απεργίας πείνας, οι σύντροφοι αρχίζουν να μεταφέρονται στα νοσοκομεία, όπου σε συγκεκριμένες περιπτώσεις η αντιμετώπιση που δέχονται από το προσωπικό, δεν θυμίζει σε τίποτα την ιατρική φροντίδα που θα πρέπει να παρέχεται σε απεργούς πείνας. Έτσι και στην περίπτωση του αναρχικού Φοίβου Χαρίση, είδαμε πως η αλαζονεία δεν έχει όρια όταν ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής του Τζάνειου, Στέλιος Δρίμης με περίσσια υπερηφάνεια, δήλωσε πρόθυμος να υπογράψει την επιστροφή του συντρόφου πίσω στη φυλακή, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ευθύνη, εφόσον ο Φοίβος δεν είναι δεκτικός στην χορήγηση ορού. Αυτό το περιστατικό δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, αλλά όπως έχουμε δει και σε προηγούμενες απεργίες πείνας, συμπληρώνει την εικόνα των κατακλυσμένων από ΕΚΑΜ και ΕΟΜ νοσοκομείων με τους απεργούς να στερούνται επισκεπτήρια και αλληλογραφία, γιατρών που συνεργάζονται με την αστυνομία, γιατρών που δοκιμάζουν τις αντοχές των απεργών πείνας φέρνοντάς τους φαγητό και που φέρονται ταπεινωτικά απέναντί τους, παίζοντας καλύτερα το ρόλο του βασανιστή παρά του γιατρού. Το εν λόγω καθίκι αποτελεί μια από αυτές τις περιπτώσεις. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι κομμάτι της ιατρικής κοινότητας στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και βοηθάει με οποιονδήποτε τρόπο, αντιλαμβανόμενο τη σοβαρότητα ενός τέτοιου αγώνα.
ΙV. Το βράδυ του Σαββάτου 28/3 επισκεφθήκαμε το σπίτι του Στέλιου Δρίμη στην Νέα Σμύρνη και πυροδοτήσαμε στην είσοδο εμπρηστικό μηχανισμό (χαμηλής ισχύος). Η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί ένα σαφές μήνυμα προς κάθε εν δυνάμει βασανιστή πως τίποτα δεν θα γίνεται εκ του ασφαλούς, τίποτα δεν θα μένει αναπάντητο.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ-ΣΥΝΕΠΕΙΑ-ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ
πυρήνας εμπρηστών “Νυχτερινή Απόκριση”
athens.indymedia.org