Αν ήταν στην Αμερική, το πιθανότερο σενάριο ήταν να δικάζετο σε πολιτεία που επιτρέπεται η θανατική ποινή, ώστε να του επιβληθεί.
Δίκαιο; Άδικο; Δεν θα πάρω θέση, απλώς παρουσιάζω την αλήθεια και τα δεδομένα.
Είναι όμως στην Ελλάδα. Την διαχρονικότερη, δικαιότερη και συνάμα πιο ταλαιπωρημένη δημοκρατία, η οποία βεβαίως, προστατεύει ακόμα κι αυτούς που την εχθρεύονται. Γι' αυτό και δεν νικήθηκε ποτέ, παρά μόνον λύγισε προσωρινώς, στην μακροχρόνια ιστορία μας.
Ο άνθρωπος λοιπόν που δεν μετάνιωσε για τίποτα, που δικάστηκε και καταδικάστηκε, που σήμερα δεν παίρνει πίσω τίποτα από όσα έκανε, έχει και φανατικούς οπαδούς.
Και το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι εξ αυτών, βρίσκονται εκλεγμένοι, εντός του ελληνικού κοινοβουλίου.
Αλλά έτσι κι αλλιώς, δεν είναι η θεωρία το αντικείμενο που πραγματεύονται αυτές οι αράδες.
Ας θυμηθούμε, αυτά που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε σαφώς, όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν γι' αυτό.
Αυτές είναι, οι δολοφονίες του Δημήτρη Κουφοντίνα:
- 21 Φεβρουαρίου 1985: Νίκος Μομφεράτος, εκδότης της Απογευματινής
- 21 Φεβρουαρίου 1985: Παναγιώτης Ρουσέτης, οδηγός του Νίκου Μομφεράτου
- 8 Απριλίου 1986: Δημήτρης Αγγελόπουλος, βιομήχανος, πρόεδρος της Χαλυβουργικής
- 1η Μαρτίου 1988: Αλ. Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, επιχειρηματίας
- 28 Ιουνίου 1988: Ουίλιαμ Νορντίν, πλοίαρχος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και Ακόλουθος Αμύνης της αμερικανικής πρεσβείας
- 26 Σεπτεμβρίου 1989: Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ
- 12 Μαρτίου του 1991: Ρόναλντ Στιούαρτ, λοχίας της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας
- 7 Οκτωβρίου 1991: Τσετίν Γιοργκού, Τούρκος διπλωμάτης
- 14 Ιουλίου 1992: Αθανάσιος Αξαρλιάν, φοιτητής (κατά την απόπειρα δολοφονίας του τότε υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά)
- 24 Ιανουαρίου 1994: Μιχάλης Βρανόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη
- 4 Ιουλίου 1994: Ομέρ Σιπαχίογλου, Τούρκος διπλωμάτης
- 28 Μαΐου του 1997: Κώστας Περατικός, εφοπλιστής
- 8 Ιουνίου 2000: Στίβεν Σόντερς, ταξίαρχος και στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας.
Χρήστος Μυτιλινιός