Νικόλαος Φ. Γεωργιτσόπουλος
Αστυφύλακας υπηρετών στο Τμήμα Ασφαλείας Μενεμένης Θεσσαλονίκης
Απόφοιτος του Τμήματος Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής του Αλεξάνδρειου Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης
E-mail: [email protected]
Αφορμή για τη συγγραφή αυτής της δημοσίευσης, αποτέλεσε το πρόσφατο περιστατικό που δημοσίευσαν ιστοσελίδες και μέσα μαζικής ενημέρωσης (enikos.gr, 2015) σύμφωνα με το οποίο στις 17/4/2015 ένας αστυνομικός από τους άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ κινούμενος ανάμεσα σε διαδηλωτές στα Προπύλαια στην Αθήνα εμφανίστηκε με μια κάμερα στο κράνος του.
Μάλιστα σε άλλα δημοσιεύματα (NewsIt.gr, 2015) γράφτηκε ότι: «για τον λόγο αυτό (δηλαδή της χρήσης καμερών που φέρονται από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια εκτέλεσης υπηρεσίας)έχει συσταθεί ειδική επιτροπή η οποία σε συνεργασία με την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων αναζητά τρόπους λειτουργίας του μέτρου αυτού. Καμία απόφαση ωστόσο δεν έχει ακόμη ληφθεί...»
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι περισσότεροι μπορεί να είναι απλά γνώστες αυτής της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται από τις αρχές επιβολής του νόμου χωρίς να γνωρίζουν παραπάνω στοιχεία. Το περιστατικό αυτό μας δίνει μια πολύ ωραία αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα αντικρίζοντας όλες τις πλευρές του: από το τι είναι οι κάμερες που φέρονται από αστυνομικούς εν ώρα υπηρεσίας (police officer body-worn cameras), το τι προσφέρουν, ποια είναι τα μειονεκτήματα και οι προβληματισμοί που εγείρουν άλλα και γιατί τελικά είναι τόσο διαδεδομένη η χρήση τους από αστυνομίες άλλων κρατών όπως των Ηνωμένων Πολιτειών ή του Ηνωμένου Βασιλείου εκτός της Ελλάδος.
Εισαγωγή
Κατά τα τελευταία αρκετά χρόνια, η τεχνολογία σε συνδυασμό με τη καινοτομία και τη πρόοδο που συντελείται στο τομέα αυτό σε σχέση με την αστυνομία έχει επαναπροσδιορίσει πολλές πτυχές της αστυνόμευσης, κυρίως αντιλαμβάνοντας τη τεχνολογία ως μια επέκταση της αρχής επιβολής του νόμου προκειμένου να ασκηθεί βία (όπως για παράδειγμα των TASER [White & Ready, 2010] αν και δε γίνεται χρήση τους στην Ελλάδα), ή ως ένα εργαλείο για τη διερεύνηση εγκλημάτων (για παράδειγμα η εξέταση DNA [Roman et al., 2008]), καθώς επίσης και ως ένα μηχανισμό για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητάς των υπηρεσιών που προσφέρει η αστυνομία σε σχέση με τη διαλεύκανση εγκλημάτων (όπως για παράδειγμα η ανάλυση καυτών σημείων εγκληματικότητας [Hot Spots] [Braga & Weisburd, 2010; Weisburd et al., 2003; Braga et al., 2012] που γίνεται από το CrimeViewμέσα από το POLτης Ελληνικής Αστυνομίας).
Η τεχνολογία έχει επίσης χρησιμοποιηθεί όλο και περισσότερο ως ένας μηχανισμός εποπτείας και παρακολούθησης, τόσο από τους απλούς πολίτες όσο και από την αστυνομία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σε διάφορες αστυνομίες των ΗΠΑ., οι κάμερες που ήταν τοποθετημένες στο ταμπλό περιπολικών οχημάτων (in-carvideocameras) αναδειχθηκάν ως μια νέα μέθοδος για την καταγραφή σε πραγματικό χρόνο της επαφής μεταξύ των αστυνομικών και πολιτών. Παρά την πρόωρη αντίσταση που προβλήθηκε από τους αστυνομικούς για τις κάμερες αυτές (Pilant, 1995), η έρευνα κατέδειξε ότι οδήγησαν σε αύξηση της ασφάλειας που νιώθουν οι αστυνομικοί κατά την εκτέλεση υπηρεσίας, αύξηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας από της μεριά των αστυνομικών καθώς και μείωση της ευθύνης από τη πλευρά της αστυνομίας. Ως αποτέλεσμα, η τεχνολογία αυτή έχει γίνει ευρέως αποδεκτή και αγκαλιάστηκε από τις αρχές επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ (IACP, 2003).
Τα κλειστά συστήματα καμερών επιτήρησης (CCTV) έχουν γίνει όλο και περισσότερο δημοφιλής μεταξύ διαφόρων δημάρχων και αρχών επιβολής του νόμου καθώς παρέχουν δύο πολύ σημαντικές οπτικές επιτήρησης και πρόληψης όπως είναι η πρόληψη της εγκληματικότητας γενικότερα άλλα και ως εργαλείο για μετ’ έπειτα αστυνομική έρευνα (Ratcliffe, 2011; Welsh & Farrington, 2009). Φυσικά oπολλαπλασιασμός και η διάδοση των smartphones έχει επίσης αυξήσει εκθετικά την ικανότητα καταγραφής γεγονότων όπως αυτά συμβαίνουν, ιδίως κατά την επαφή αστυνομικών και πολιτών (Erpenbach, 2008; Harris, 2010). Ως αποτέλεσμα, η καταγραφή εικόνας με τη μορφή βίντεο και ήχου έχει γίνει ένα ευρέος διαδεδομένο μέρος της ζωής το 21ου αιώνα.
Η τελευταία τεχνολογική εξέλιξη όσον αφορά την επιβολή του νόμου στον τομέα της επιτήρησης περιλαμβάνει τις κάμερες που φέρονται στη στολή του αστυνομικού κατά τη διάρκεια εκτέλεσης υπηρεσίας (police officer body-worn cameras). Η τεχνολογία της χρήσης αυτών των καμερών είναι πολύ απλή. Γίνεται χρήση μιας κάμερας που είναι τοποθετημένη είτε στο κορμό ή στο σώμα του αστυνομικού με τη στερέωση της με λουρί από το λαιμό ή στη τσέπη ή στο γιακά της στολής του αστυνομικού ή ενσωματωμένη σε γυαλιά ηλίου, γενικά πάντως τοποθετημένη σε ανώτερα σημεία του σώματος για να προσφέρει μια καλή οπτική. Η δυνατότητα που προσφέρει είναι η καταγραφή στιγμιότυπων βίντεο και ήχου, του τι πραγματικά βλέπει ο αστυνομικός κατά τη διάρκεια της βάρδιας του και κατά συνέπεια καταγράφει κάθε κίνηση που γίνεται μπροστά του τόσο από αυτόν όσο και με όποιον έρχεται σε επαφή. Η δυνατότητα καταγραφής μπορεί να περιορίζεται από λίγες ώρες μέχρι και 14 ώρες. Υπάρχουν μια σειρά από κατασκευαστές καμερών που φέρονται στη στολή των αστυνομικών, συμπεριλαμβανομένων των Panasonic, VIEVU, TASERInternational, WatchGuard, andWolfcomEnterprises. Το κόστος μιας τέτοιας κάμερας μπορεί να κυμαίνεται από 200$ μέχρι 1000$, δηλαδή από 185€ μέχρι 925€ περίπου.
Η τεχνολογία της χρήσης καμερών που φέρονται από αστυνομικούς περιλαμβάνει πολλές συνιστώσες, που διαφέρουν μεταξύ των διαφόρων κατασκευαστών τέτοιων καμερών. Για παράδειγμα το σύστημα της TASERInternationalτο οποίο ονομάζεται AXONπεριλαμβάνει α) μια μικρή κάμερα που φέρεται στη στολή του αστυνομικού (είτε στο καπέλο ή στο γιακά του πουκαμίσου είτε σε γυαλιά ηλίου) η οποία καταγράφει ότι πραγματικά βλέπει ο αστυνομικός, β) μια μικρή συσκευή (για παράδειγμα ένα φορητό τηλέφωνο Smartphone) όπου αποθηκεύεται το υλικό του βίντεο και γ) μια μπαταρία που διαρκεί περίπου από 12 μέχρι 14 ώρες και περιλαμβάνει διακόπτη ενεργοποίησης της κάμερας προκειμένου η κάμερα να καταγράψει εικόνα κατά βούληση του αστυνομικού.
Το σύστημα ΑΧΟΝ έρχεται μαζί με μια υπηρεσία υπολογιστικού νέφους (cloud-based) αποθήκευσης δεδομένων (www.evidence.com) σύμφωνα με την οποία ο αστυνομικός ή ο αρμόδιος υπάλληλος στο τέλος της βάρδιας, τοποθετεί τη συσκευή εγγραφής σε ένα σταθμό σύνδεσης και στη συνέχεια η διαδικτυακή υπηρεσία αποθήκευσης ανεβάζει (upload) με ασφάλεια και αποθηκεύει όλα τα βίντεο που έχουν καταγραφεί σε μια βάση δεδομένων. Από την άλλη πλευρά το σύστημα φερόμενων καμερών VIEVUείναι ένα αυτόνομο σύστημα με μια μικρού μεγέθους συσκευή που οι αστυνομικοί φέρουν στον κορμό τους επάνω στο σώμα τους η οποία περιλαμβάνει μια κάμερα για λήψη βίντεο και ήχου και μία υποδοχή για (cloud-based) μετάδοση και αποθήκευση των δεδομένων.
Η τεχνολογία των καμερών που φέρονται από αστυνομικούς στη στολή τους κατά τη διάρκεια εκτέλεσης υπηρεσίας τους, έλαβε σημαντική προβολή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ το 2013, (Santora 2013). Επιπλέον, από τότε και μετά έχουν υπάρξει δεκάδες αναφορές των μέσων μαζικής ενημέρωσης που περιγράφουν την αστυνομίας να κάνει χρήση αυτής της τεχνολογίας.
Δυστυχώς, στη μέχρι τώρα βιβλιογραφία λίγες είναι οι συζητήσεις που υπήρξαν για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της τεχνολογίας χρήσης καμερών που φέρονται από αστυνομικούς εν ώρα υπηρεσίας (police officer body-worn cameras) και ακόμη λιγότερες οι εμπειρικές μελέτες της τεχνολογίας στον τομέα αυτό. Τα αντιληπτά ευρέως οφέλη της χρήσης τέτοιας τεχνολογίας καμερών περιλαμβάνουν από τη βελτίωση της συμπεριφοράς πολίτη και αστυνομικού, τη μείωση της χρήσης αστυνομικής βίας και καταγγελιών των πολιτών μέχρι τη μείωση των δικαστικών αγωγών σε βάρος της αστυνομίας.
Η μέχρι τώρα βιβλιογραφία αποδεικνύει ότι: «τα ανθρώπινα όντα είναι δυνατόν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους όταν γνωρίζουν ότι παρατηρούνται και ότι οι κινήσεις τους καταγράφονται και είναι πιο πιθανό να υιοθετήσουν μια πιο κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά και μια πιο αυξημένη αίσθηση για συνεργασία την αστυνομία και συμμόρφωση με τους κανόνες δικαίου», (Farrar, 2013).
Οι συζητήσεις και η κριτική όσων αφορά τα μειονεκτήματα αυτής της τεχνολογίας είναι ακόμα λιγότερες, επικεντρώνεται συχνά, κυρίως στις ανησυχίες των πολιτών σχετικά με τη παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής, την επιφυλακτικότητα ως προς τον τρόπο δράσης των αστυνομικών από τους επικεφαλής και ανώτερους αξιωματικούς σχετικά με την εξέταση και τη παρακολούθηση του βίντεο σε μεταγενέστερο χρόνο, τις ανησυχίες των συνδικαλιστικών σωματείων των αστυνομικών σχετικά με τις αλλαγές στις συνθήκες εργασίας των αστυνομικών, καθώς επίσης και ανησυχίες σχετικά με το κόστος και τους πόρους που απαιτούνται για την εξασφάλιση λειτουργίας αυτής της τεχνολογίας.
Ο στόχος αυτής της δημοσίευσης είναι να παρέχει στους αναγνώστες του μια ολοκληρωμένη και αντικειμενική πηγή που περιγράφει τα βασικά θέματα προς εξέταση όσο αφορά αυτή τη τεχνολογία μέσα από βιβλιογραφική επισκόπηση των όσων έχουν γραφτεί, περιγράφοντας στη συνέχεια τα ενδεχόμενα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς της μπορεί να προκύπτουν από τη χρήσης της.
Επισκόπηση βιβλιογραφίας
Για να προσδιοριστεί η σχετική βιβλιογραφία σχετικά με τη τεχνολογία χρήσης φερόμενων καμερών από αστυνομικούς έγινε ευρεία αναζήτηση μέσα από το Google αναζητώντας έρευνες και άρθρα που έχουν γραφτεί στο παρελθόν σχετικά με το θέμα. Οι πηγές περιγράφουν την τεχνολογία σχετικά με τη χρήση καμερών που φέρονται από αστυνομικούς και προσφέρουν σημαντική καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο υλοποίησης και έγκρισης εφαρμογής ενός τέτοιου προγράμματος για την ανάπτυξή της τεχνολογίας από την αστυνομία και μπορούν να ανευρεθούν στο τέλος του άρθρου στη σχετική βιβλιογραφία (ManTech, 2012; SAVER, 2011; Goodall, 2007; White, 2014).
Οι πηγές αυτές αντιπροσωπεύουν ένα πρώτο σημείο εκκίνησης για τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου σχετικά με την μελέτη τους καθώς έχουν κάνει το πρώτο βήμα και πρωτοπόρησαν στις διαδικασίες υλοποιήσης και εφαρμογής από την πλευρά της αστυνομίας της τεχνολογίας για τη χρήση φερόμενων καμερών από αστυνομικούς (police officer body-worn cameras). Ο οδηγός από το Βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών σχετικά με τη χρήση της τεχνολογίας αυτής (Goodall, 2007) καθώς και το Body Worn Video Steering Group, (www.bwvsg.com) όπως και ο οδηγός που έχει εκπονήσει το Εθνικό Ινστιτούτο Δικαιοσύνης των Η.Π.Α. (ManTech, 2012) είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για τους τυχόν αρμοδίους που συζητούν το θέμα.
Ωστόσο η χρήση αυτής τη τεχνολογίας δε διέρχεται μόνο από το στάδιο της υλοποίησης άλλα και από αυτό της μετ’ έπειτα αξιολόγησης. Ελάχιστες είναι οι μελέτες (MPD, 2013; ODS Consulting, 2011; White, 2013) που αξιολογούν με εμπειρικά δεδομένα τις επιπτώσεις από τη χρήση αυτής της τεχνολογίας από την ημερομηνία εφαρμογής της (White, 2014). Οι περισσότερες από τις εκτιμήσεις που περιγράφονται στις μελέτες αυτές έχουν σημαντικούς περιορισμούς όσον αφορά τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, είτε επειδή η μελέτη διεξήχθη εσωτερικά από την ίδια την αστυνομία για την ανάπτυξη της τεχνολογίας (εγείροντας ερωτήματα ανεξαρτησίας) είτε γιατί δε περιλαμβάνει κανένα πλαίσιο σύγκρισης που αφορά τη πρότερη και μεταγενέστερης κατάστασης που επικρατούσε από την εφαρμογή της σχετικής τεχνολογίας.
Επίσης, πολλές από τις μελέτες αυτές (MPD, 2013; ODS Consulting, 2011; White, 2013) βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις έρευνες σε αστυνομικούς που ζητούν τη γνώμη τους και εξερευνούν τις αντιλήψεις και τις στάσεις τους απέναντι στη χρήση της αυτής της τεχνολογίας αντί να επικεντρώνονται στη μέτρηση της συμπεριφοράς τους. Η ελλείψει αυστηρών και ανεξάρτητων μελετών για τη χρήση εμπειρικών δεδομένων παρέχει ένα περιορισμένο πεδίο κατανόησης των επιπτώσεων και των συνεπειών από τη χρήση της τεχνολογίας καμερών που φέρονται από τους αστυνομικούς όταν εκτελούν υπηρεσία (police officer body-worn cameras).
Μελέτες στο Ηνωμένο Βασίλειο
Η βρετανική αστυνομία και οι υπηρεσίες της ήταν μεταξύ των πρώτων που πειραματίστηκαν με τη χρήση της τεχνολογίας της κάμερας που φέρεται από αστυνομικούς κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους. Ο Harris, (2010) σημειώνει ότι «οι αρχικές μικρές σε μέγεθος, πιλοτικές μελέτες, έλαβαν χώρα στο Πλύμουθ της Αγγλίας, το 2005 και το 2006». Με βάση τα θετικά αυτά αποτελέσματα από τις πρώτες πιλοτικές έρευνες, η αστυνομία του Πλύμουθ στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Οκτώβριο του 2006 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εγκατάστασης καμερών στο πηλίκιο που φέρουν οι αστυνομικοί στο κεφάλι τους (Plymouth Head Camera Project).
Στο πλαίσιο του προγράμματος, το οποίο διήρκεσε 17 μήνες, η αστυνομία αγόρασε 50 συστήματα καμερών και εκπαίδευσε 300 αστυνομικούς στη χρήση της τεχνολογίας (Goodall, 2007). Τα συστήματα των καμερών είχαν τη δυνατότητα, οι αστυνομικοί να τα αποσυνδέουν οικιοθελώς και να τα ενεργοποιούν κατά βούληση ανάλογα με το περιστατικό που εμπλέκονται ή θα εμπλακούν. Το πρόγραμμα κατέγραψε 3.054 περιστατικά κατά τη διάρκεια της μελέτης. Αν και η μελέτη του προγράμματος της αστυνομίας του Πλύμουθ δεν χρησιμοποίησε κάποιο συγκριτικό σχεδιασμό για τα αποτελέσματα που επετεύχθησαν και τη πρότερη κατάσταση που επικρατούσε, οι στόχοι του προγράμματος ήταν οι εξής (Goodall, 2007):
· Να παρέχουν στους αστυνομικούς οπτικά στοιχεία και στιγμιότυπα βίντεο που θα μειώσουν τη γραφειοκρατία, θα βελτιώσουν τις ποινικές κυρώσεις κατά τη διάρκεια της δίκης και θα βοηθήσουν τον εξορθολογισμό της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης
· Να μειωθούν οι προκλήσεις στους αστυνομικούς σε σχέση με τα αποδεικτικό στοιχεία κατά την εκδίκαση των υποθέσεων
· Να αυξηθούν και να στηριχθούν καλύτερα οι καταδικαστικές αποφάσεις, να μειωθεί η σπατάλη του χρόνου των αστυνομικών που καταθέτουν στο δικαστήριο και αμφισβητείται η μαρτυρία τους καθώς και ο χρόνος εκδίκασης των υποθέσεων
· Να μειωθεί ο αριθμός των κακόβουλων καταγγελιών εναντίον αστυνομικών
· Να μειωθούν οι περιπτώσεις βίαιων εγκλημάτων
Αρκετές αστυνομικές υπηρεσίες στη Σκωτία έχουν επίσης υιοθετήσει και αξιολόγησαν τη χρήση της τεχνολογίας καμερών που φέρονται από αστυνομικούς. Τον Ιούλιο του 2011, η ODS Consulting δημοσίευσε αξιολογήσεις της τεχνολογίας σε δύο τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες που εφαρμόστηκε. Στη πρώτη η αστυνομία έκανε χρήση 38 συστημάτων καμερών για διάρκεια οκτώ μηνών ενώ στη δεύτερη αναπτύχθηκαν 18 συστήματα καμερών για διάρκεια τριών μηνών (ODS Consulting, 2011). Ούτε η μελέτη χρησιμοποίησε ένα συγκριτικό ερευνητικό σχέδιο σχετικά με τη κατάσταση που επικρατούσε προ της εφαρμογής της τεχνολογίας και τι επετεύχθη. Οι αξιολογήσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στον αντίκτυπο της τεχνολογίας στη στάση των πολιτών, στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης μέσα από την εδραίωση της ενοχής, τις καταγγελίες των πολιτών, καθώς και τις επιθέσεις σε αστυνομικούς. Σε κάθε αστυνομική υπηρεσία, τα συστήματα καμερών κατέγραψαν περίπου 2.500 περιστατικά (ODS Consulting, 2011).
Μελέτες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ)
Στις ΗΠΑ έχουν διεξαχθεί 3 κύριες μελέτες όσον αφορά την υπό συζήτηση τεχνολογία. Η πρώτη μελέτη αφορά την αξιολόγηση του προγράμματος φερόμενων καμερών από αστυνομικούς του Ριάλτο στη Καλιφόρνια των ΗΠΑ από τον αρχηγό της εκεί αστυνομίας William Farrar (Farrar, 2013). Το πρόγραμμα εφοδιασμού των αστυνομικών με ειδικές κάμερες, ξεκίνησε από το Φεβρουάριο του 2012 και συνεχίστηκε μέχρι τον Ιούλιο του 2013. Η μελέτη περιελάμβανε 54 αστυνομικούς οι οποίοι επιλέχθηκαν τυχαία και αποτελούσαν τη μισή αστυνομική δύναμη που εκτελούσε υπηρεσίες περιπολιάς και στους όποιους ανατέθηκε η χρήση του συστήματος φερόμενων καμερών TASER AXON κατά τη διαρκεία εκτέλεσης της βάρδιας τους. Η βάρδια που εκτελούσαν υπηρεσία οι αστυνομικοί (κατά τη διάρκεια της ημέρας ή νύχτας) αποτέλεσε τη βάση για την ανάλυση των αποτελεσμάτων.
«Κατα τη διάρκεια της μελέτης υπήρχαν 19 βάρδιες στη διάρκεια οποιασδήποτε εβδομάδας και 54 αστυνομικοί που εκτελούσαν υπηρεσίες περιπολίας ήταν χωρισμένοι σε έξι ομάδες: δύο ομάδες κατά τη διάρκεια της ημέρας και τρείς ομάδες κατά τη διάρκεια της νύχτας καθώς επίσης και δύο ομάδες που λειτουργούσαν ενισχυτικά», (Farrar 2014). Σε όλες τις βάρδιες ανατίθονταν τυχαία η αντιμετώπιση εγκληματικών περιστατικών και συνήθεις έλεγχοι σε οχήματα και πεζούς σε εβδομαδιαία βάση.
Το πείραμα αυτό που έγινε στο Ριάλτο δοκιμάστηκε ο αντίκτυπος της χρήσης των καμερών που φέρονται από τους αστυνομικούς σχετικά με τις καταγγελίες των πολιτών και τα περιστατικά αστυνομικής βίας (νόμιμης ή μη), συγκρίνοντας τα αποτελέσματα από τις ομάδες των αστυνομικών οι οποίοι έφεραν τις κάμερες σε σχέση με τους αστυνομικούς που δεν έφεραν κάμερες κατά τη βάρδια τους (Farrar, 2014).
Η δεύτερη μελέτη αξιολόγησης αφορά την αστυνομία της Mesa στην πολιτεία της Αριζόνας των ΗΠΑ, όπου 50 αστυνομικοί εξοπλίστηκαν με το σύστημα φερόμενων καμερών TASER AXON από τον Οκτώβριο του 2012 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013. Η αξιολόγηση αυτή επικεντρώθηκε κυρίως στη μείωση της αστικής ευθύνης από πράξεις των αστυνομικών, την αντιμετώπιση των παραπόνων σε βάρος της αστυνομίας όπως και τη βελτίωση της απονομής δικαιοσύνης (MPD, 2013). Η αξιολόγηση αυτή επίσης εξέτασε επίσης τις αντιλήψεις των αστυνομικών για τη τεχνολογία που χρησιμοποιούσαν σε πολλαπλές χρονικές στιγμές (αρχή-μέση-τέλος) καθ 'όλη τη διάρκεια της μελέτης. Τα αποτελέσματα επίσης από τους 50 αστυνομικούς χρήστες του συστήματος καμερών ΑΧΟΝ συγκριθήκαν με μια ομάδα, δημογραφικά ίδια με παρόμοιους αστυνομικούς, οι οποίοι δεν ήταν εξοπλισμένοι με κάμερες.
Η τρίτη μελέτη αξιολόγησης διενεργήθηκε από την αστυνομία του Φοίνιξ στην πολιτεία της Αριζόνας των ΗΠΑ σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα (White 2013). Η μελέτη του Φοίνιξ, η οποία περιλαμβάνει 56 αστυνομικούς οι οποίοι ήταν εξοπλισμένοι με το σύστημα καμερών VIEVU, εξέτασε αν η χρήση της εν λόγω τεχνολογίας αποτρέπει την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά από τους αστυνομικούς σε βάρος των πολιτών, τη μείωση των καταγγελίων από τους πολίτες, τη μείωση της αντίστασης των πολιτών καθώς επίσης και να διαψεύσει τους ψευδείς και κακόβουλους ισχυρισμούς και καταγγελίες σε βάρος των αστυνομικών (White 2013). Η ομάδα επίσης που διενήργησε τη μελέτη του Φοίνιξ θέλησε να αξιολογήσει αν οι κάμερες ενισχύουν την απόκριση και το ρόλο της αστυνομίας στην αντιμετώπιση περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας (όπως για παράδειγμα αυξημένα ποσοστά συλλήψεων, δίωξης και καταδίκης μέσα από την ενίσχυση των αποδεικτικών στοιχειών με την ύπαρξη επίμαχων βίντεο), (White, 2013).
Επιπλέον, η τρίτη μελέτη περιλαμβάνει τόσο μια εκτενή αξιολόγηση της διαδικασίας, η οποία καταγράφει την εφαρμογή του συστήματος καμερών που έφεραν οι αστυνομικοί, καθώς επίσης και μια αξιολόγηση των αντιλήψεων της τεχνολογίας από τους αστυνομικούς καθ 'όλη τη διάρκεια του προγράμματος (White, 2013). Η μελέτη έχει ένα συγκριτικό σχεδιασμό, με έμφαση στις διαφορές στα αποτελέσματα μεταξύ 56 αστυνομικών που εκτελούσαν υπηρεσία εξοπλισμένοι με το σύστημα καμερών VIEVU με 50 αστυνομικούς που δεν έφεραν. Οι αστυνομικοί άρχισαν να φορούν τις κάμερες κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους, τον Απρίλιο του 2013, 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα για χρονικό διάστημα ενός έτους (White, 2013).
Αναμενόμενα Πλεονεκτήματα-Οφέλη και Μειονεκτήματα-Ανησυχίες
Ο παρακάτω πίνακας παρέχει μια περίληψη των αντιληπτών πλεονεκτήματα και μειονεκτημάτων από τη χρήση αυτής της τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου. Τέτοια αναμενόμενα οφέλη περιλαμβάνουν την ενίσχυση της διαφάνειας και της νομιμότητας, τη βελτίωση της συμπεριφοράς (πολίτη και αστυνομικού), ταχύτερη επίλυση των παραπόνων και αγωγές, βελτιωμένα αποδεικτικά στοιχεία για τη σύλληψη και δίωξη εγκλημάτων καθώς επίσης και ευκαιρίες εκπαίδευσης και κατάρτισης των αστυνομικών. Οι επικριτές της τεχνολογίας έχουν εγείρει ανησυχίες σχετικά με την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής (πολίτη και αστυνομικού), την υγεία και την ασφάλεια των αστυνομικών, τις ανάγκες και απαιτήσεις κατάρτισης και εκπαίδευσης των αστυνομικών στη χρήση των καμερών, την πολιτική χρήσης των καμερών που θα πρέπει να ακολουθείται καθώς επίσης και τις απαιτήσεις πόρων και υλικοτεχνικής υποστήριξης που θα χρειαστεί για την υποστήριξη ενός τέτοιου προγράμματος, συμπεριλαμβανομένης της αποθήκευσης και ανάκτησης δεδομένων.
|
Πλεονεκτήματα & Οφέλη |
Μειονεκτήματα & Ανησυχίες |
|
1. Η αύξηση της διαφάνειας και της νομιμότητας 2. Βελτιωμένη συμπεριφορά αστυνομικού 3. Βελτιωμένη συμπεριφορά των πολιτών 4. Ταχεία επίλυση των καταγγελιών/αγωγών 5. Βελτιωμένα αποδεικτικά στοιχεία για την σύλληψη και ποινική δίωξη 6. Ευκαιρίες στην εκπαίδευση της αστυνομίας |
1. Προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών 2. Προστασία της ιδιωτικής ζωής των αστυνομικών 3. Υγεία και την ασφάλεια των αστυνομικών 4. Επένδυση στην εκπαίδευση και στις πολιτικές χρήσης 5. Σημαντικές οικονομικές και υλικοτεχνικές δεσμεύσεις, συμπεριλαμβανομένης της αποθήκευσης και ανάκτησης δεδομένων |
Τα αναμενόμενα Πλεονεκτήματα και Οφέλη από τη χρήση καμερών
Αύξηση της διαφάνειας και της νομιμότητας της αστυνομίας
Η διαφάνεια και προθυμία της αστυνομίας να ανοιχτεί σε ένα εξωτερικό έλεγχο, είναι ένα σημαντικό αντιληπτό όφελος που προσφέρει η χρήση της τεχνολογίας των φερόμενων καμερών από αστυνομικούς. Η διαφάνεια μπορεί να αποδείξει στην κοινωνία ότι οι αστυνομικοί έχουν ως στόχο να ενεργούν πάντοτε κατά τρόπο δίκαιο και πάντοτε με νόμιμο τρόπο, όταν αλληλεπιδρούν με πολίτες, η οποία μπορεί να επηρεάσει θετικά τις αντιλήψεις των πολιτών για την αστυνομική νομιμότητα ορισμένων πράξεων (Tyler, 1990). Ο Clark (2013) μάλιστα υποστηρίζει ότι «η χρήση καμερών που φέρονται από αστυνομικούς αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα της διαφάνειας στις αρχές επιβολής του νόμου και η διαφάνεια αυτή οδηγεί στην εμπιστοσύνη του κοινού και κατ’ επέκταση η εμπιστοσύνη είναι από όλους θεμιτή καθώς ωφελεί την κοινωνία».
Δυστυχώς, ο ισχυρισμός ότι η χρήση καμερών από τους αστυνομικούς ενισχύει τη διαφάνεια της αστυνομίας δεν έχει δοκιμαστεί και αξιολογηθεί επαρκώς. Μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει μικρή έρευνα όσον αφορά τις απόψεις και τις αντιλήψεις των πολιτών σχετικά με τους αστυνομικούς που φέρουν κάμερα κατά την εκτέλεση υπηρεσίας. Οι μελέτες που έγιναν στη Σκωτία μέσω μίας διαδικτυακής έρευνα στο Renfrewshire (n=97) και στο Aberdeen (n=701), η υποστήριξη του κόσμου για την τεχνολογία αυτή ήταν υψηλή και στις δύο πόλεις, σε 64% με 76% αντίστοιχα (ODS Consulting, 2011).
Επίσης, η έρευνα που έγινε στο Πλύμουθ της Αγγλία περιλάμβανε σύντομες έρευνες των 36 θυμάτων εγκληματικών πράξεων σε σχέση με την ανταπόκριση των αστυνομικών που έφεραν κάμερα. Από τα 36 θύματα, 26 θύματα (72%) ανέφεραν ότι το αίσθημα που τους δημιουργούσε η κάμερα που έφεραν οι αστυνομικοί ήταν ευεργετικό κατά τη διάρκεια της επαφής τους με την αστυνομία και 29 θύματα (81%) ανέφεραν ότι ένιωθαν πιο ασφαλείς ως αποτέλεσμα των καμερών που έφεραν οι αστυνομικοί (Goodall, 2007). Ωστόσο, τα αποτελέσματα απέχουν πολύ από το να αποκτήσουν οριστικό χαρακτήρα (White, 2013). Η στήριξη των πολιτών για τη χρήση της τεχνολογίας καμερών από την αστυνομία παραμένει ασαφής, όπως και η επίδραση της τεχνολογίας αυτής στην εμπιστοσύνη των πολιτών που δείχνουν στην αστυνομία (όπως για παράδειγμα αύξηση της διαφάνειας και της νομιμότητας), (White 2013).
Βελτιωμένη συμπεριφορά αστυνομικών
Οι υπέρμαχοι και οι οπαδοί της χρήσης αυτής της τεχνολογίας (police officer body-worn cameras) έχουν υποστηρίξει η τεχνολογία θα αλλάξει τη συμπεριφορά των αστυνομικών στη διάρκεια των αλληλεπιδράσεων τους με τους πολίτες. Στη πραγματικότητα η χρήση αυτής της τεχνολογίας μπορεί να μειώσει από τη πλευρά των αστυνομικών τα όποια περιστατικά υπερβολικού ζήλου η χρήσης κακής και προσβλητικής γλώσσας, βελτιώνοντας τη συμπεριφορά των αστυνομικών κατά τη διάρκεια της επαφής τους με τους πολίτες. Αρκετές από τις εμπειρικές αξιολογήσεις προσπάθησαν να δοκιμάσουν τις δυνατότητες για βελτίωση της συμπεριφοράς αστυνομικού.
Η μελέτη αξιολόγησης στην αστυνομία του Ριάλτο, μετά την υλοποίηση του προγράμματος χρήσης καμερών από αστυνομικούς αποκάλυψε ότι τα παράπονα των πολιτών μειώθηκαν κατά 88%, δηλαδή από 24 περιστατικά παραπόνων το 2011 σε μόλις 3 κατά τη περίοδο υλοποίησης του προγράμματος χρήσης φερόμενων καμερών (Farrar, 2013). Επιπλέον, η χρήση βίας από αστυνομικούς μειώθηκε κατά 60%, από 61 σε 25 περιπτώσεις, μετά την έναρξη της εφαρμογής του ίδιου προγράμματος (Farrar, 2013).
Ο Farrar (2013) ανέφερε δύο σημαντικά ευρήματα που επιδιώκει να συνδέσει: τη μείωση της χρήσης βίας με τη χρήση καμερών που φέρουν οι αστυνομικοί. Πρώτον, «οι αστυνομικοί στις βάρδιες χωρίς κάμερες είχαν βιώσει διπλάσια περιστατικά χρήσης βίας από ότι οι βάρδιες των αστυνομικών που έκαναν χρήση των ειδικών καμερών που έφεραν» και δευτέρον, μια ποιοτική αναθεώρηση του συνόλου της χρήσης βίας σε διάφορα περιστατικά, καθόρισε ότι οι αστυνομικοί που δεν ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες ήταν πιο πιθανό να κάνουν χρήση βίας χωρίς κάποια προηγούμενη φυσική απειλή. Αυτό συνέβη σε 5 από τα 17 συνολικά περιστατικά χρήσης βίας με συμμετοχή αστυνομικών που δεν ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες (Farrar, 2013).
Σε αντίθεση όλα τα περιστατικά χρήσης βίας από πλευράς των αστυνομικών που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερα υπήρξε προηγούμενη απειλή σε βάρος του αστυνομικού (Farrar, 2013).
Ερωτήματα παραμένουν ωστόσο όσον αφορά τη δυναμική που καθορίζει αυτή τη μείωση στα περιστατικά βίας και των παραπόνων που εκφράζουν οι πολίτες. Για παράδειγμα η μείωση αυτή έχει να κάνει ως αποτέλεσμα της αλλαγής και της καλυτέρευσης της συμπεριφοράς των αστυνομικών (οι αστυνομικοί είναι λιγότερο πιθανό να κάνουν χρήση βίας ή να συμπεριφερθούν ανάρμοστα χωρίς λόγο) ή της αλλαγής της στάσης και συμπεριφοράς των πολιτών προς την αστυνομία (οι πολίτες δεν φέρονται εξαγριωμένα μπροστά στους αστυνομικούς που είναι εφοδιασμένοι με κάμερα) ή κάποιος συνδυασμός και των δύο;
Η έρευνα που έγινε στη Mesaτων ΗΠΑ αξιολόγησε επίσης τις επιπτώσεις της χρήσης των καμερών στη στάση και τη συμπεριφορά των αστυνομικών. Όσον αφορά τις στάσεις, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα που ρώτησαν τους αστυνομικούς, έλαβαν θετικές απόψεις σχετικά με το πιθανό αντίκτυπο που θα είχε ο εφοδιασμός των αστυνομικών με κάμερες, καθώς το 77% πίστευε ότι οι κάμερες θα επηρεάσει στους αστυνομικούς να συμπεριφέρονται πιο επαγγελματικά (MPD, 2013). Η αντιστοιχη έρευνα που έγινε στο Φοίνιξ κατέδειξε ότι αν και αρχικά οι αστυνομικοί ήταν αντίθετοι με τη χρήση των καμερών κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, μετά από τρείς μήνες χρήσης τους οι γνώμη των περισσότερων από αυτών άλλαξε σημαντικά (White, 2013).
Το δεύτερο μέρος της έρευνας που έγινε στη Mesaτων ΗΠΑ εξέτασε τα παράπονα των πολιτών σε βάρος της αστυνομίας και βρήκε ότι προκλήθηκε μια μείωση 60% των παραπόνων σε αστυνομικούς που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες καθώς επίσης και μείωση 65% των παραπόνων σε σχέση με τους αστυνομικούς που ήταν εφοδιασμένοι κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους με κάμερες σε αντίθεση με αυτούς που δεν ήταν (MPD, 2013). Όπως και στη μελέτη του Ριάλτο οι δυναμικές που προκάλεσαν αυτές τις μειώσεις παραμένουν άγνωστες (βελτιωμένη της συμπεριφοράς αστυνομικών ή των πολιτών;), (White 2013).
Ωστόσο η βελτίωση της συμπεριφοράς των αστυνομικών αξιολογήθηκε και από τις μελέτες που έγιναν στο Ηνωμένο Βασίλειο καθώς παρατηρήθηκε μείωση κατά 14,3% στα παράπονα πολιτών για τους αστυνομικούς που ήταν εφοδιασμένοι με τις ειδικές κάμερες (Goodall, 2007). Στη Σκωτία οι αστυνομικοί που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες κατέγραψαν πάνω από 5.000 αλληλεπιδράσεις της αστυνομίας με τους πολίτες ενώ καταγράφηκαν πέντε μόνο περιπτώσεις που εκφράστηκαν παράπονα σε βάρος των αστυνομικών, ωστόσο απουσιάζουν τα στοιχεία που κάνουν τη σύγκριση με τους αστυνομικούς που δεν ήταν εφοδιασμένοι με τις κάμερες (ODS Consulting, 2011).
Βελτιωμένη συμπεριφορά των πολιτών
Οι υποστηρικτές και οι οπαδοί αυτής της τεχνολογίας (police officer body-worn cameras) έχουν υποστηρίξει επίσης ότι η τεχνολογία αυτή θα βελτιώσει τη συμπεριφορά των πολιτών στη διάρκεια των επαφών τους με την αστυνομία, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα δείχνουν περισσότερο σεβασμό και συμμόρφωση. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτό τον ισχυρισμό πέρα από διάφορες αναφορές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (Lovett, 2013) και κάποια τα προκαταρκτικά αποτελέσματα από λίγες αξιολογήσεις (Goodall, 2007).
Ο Goodall (2007), υποστηρίζει ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, η συμπεριφορά των πολιτών βελτιώθηκε απέναντι στους αστυνομικούς που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες όταν εκτελούσαν υπηρεσία κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους, καθώς παρατηρήθηκε ότι η περιπολία σε περιοχές υψηλής εγκληματικότητας με αστυνομικούς που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες μείωσε αισθητά την αντικοινωνική συμπεριφορά και τις επιθέσεις σε βάρος τους, καθώς οι κάμερες έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο απ’ ότι οι κάμερες CCTVή αυτές που ήταν τοποθετημένες στο ταμπλό των περιπολικών καθώς έχουν το πλεονέκτημα να παρέχουν εικόνα για κάθε στιγμή του περιστατικού που εκτυλίσσεται.
Στη Σκωτία οι αστυνομικοί που ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες κατέγραψαν πάνω από 5.000 αλληλεπιδράσεις της αστυνομίας με τους πολίτες ενώ οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί δέχθηκαν επίθεση μόνο 4 φορές ενώ αντίθετα υπήρξαν 61 επιθέσεις σε αστυνομικούς που δεν ήταν εφοδιασμένοι με την ειδική κάμερα, ενώ υποστηρίζεται ότι αν έφεραν κι αυτοί οι αστυνομικοί κάμερα θα είχαν αποτραπεί 18 επιθέσεις σε βάρος τους (ODS Consulting, 2011).
Η έρευνα που έγινε στη Mesaτων ΗΠΑ αξιολόγησε τις αντιλήψεις των αστυνομικών σχετικά με τον αντίκτυπο που θα έχει η χρήση αυτής της τεχνολογίας στη βελτίωση των πολιτών απαντώντας το 45% πως θα έχει θετική επίπτωση (MPD, 2013), ενώ στο Φοίνιξ των ΗΠΑ ανακαλύφθηκε ότι οι πολίτες φερόντουσαν με περισσότερο σεβασμό από τη στιγμή που αντιλαμβανόταν το γεγονός ότι η επαφή τους με την αστυνομία καταγράφεται (White, 2013).
Στην έρευνα που έγινε στο Ριάλτο των ΗΠΑ παρατηρήθηκε μία μείωση της χρήσης βίας από τη πλευρά της αστυνομίας και αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι αστυνομικοί ενημέρωναν και γνωστοποιούσαν τους πολίτες με τους οποίους ερχόταν σε επαφή ότι καταγράφονται από ειδική κάμερα που έφεραν, όποτε είναι πιθανό, οι τελευταίοι, να ήταν πιο συνεργατικοί με τους αστυνομικούς αποφεύγοντας την άσκηση βίας (Farrar, 2013).
Ωστόσο ο White (2014) υποστηρίζει ότι απαιτείται επιπρόσθετη έρευνα σχετικά με τη δυναμική των επαφών μεταξύ των πολιτών και αστυνομικών που είναι εφοδιασμένοι με κάμερες προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα τη φύση των αλλαγών της συμπεριφοράς που μπορεί να συμβαίνουν.
Ταχεία επίλυση των καταγγελιών/αγωγών
Οι υποστηρικτές αυτής της τεχνολογίας (police officer body-worn cameras) επίσης έχουν εκφράσει τη γνώμη ότι ο εφοδιασμός των αστυνομικών με κάμερες θα βοηθήσει στη γρήγορη επίλυση περιπτώσεων παραπόνων των πολιτών σε βάρος της αστυνομίας και αγωγών που κατατίθενται στα δικαστήρια εναντίον της. Ωστόσο αν και δεν υπήρξαν εμπειρικά δεδομένα σχετικά με τον αντίκτυπο που έχει η χρήση της τεχνολογίας αυτής στις αγωγές κατά των αστυνομικών, υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα σχετικά με το θετικό αντίκτυπο που είχε η χρήση της τεχνολογίας αυτής στην επίλυση των διαφορών μεταξύ πολιτών και αστυνομίας (White, 2014).
Οι υπηρεσίες της αστυνομίας σπαταλούσαν σημαντικούς πόρους για την επίλυση τέτοιων διαφορών που εκφράζονται από παράπονα πολιτών (Walker & Katz, 2013). Τις περισσότερες φορές τα παράπονα εναντίον της αστυνομίας θεωρούνταν ως «μη ευσταθή» καθώς δεν υπήρχαν μάρτυρες άλλα και επειδή ο λόγος τους αστυνομικού μετράει περισσότερο από του πολίτη. Τα αποδεικτικά στοιχεία που καταγράφονται μέσα από τα στιγμιότυπα βίντεο τείνουν να αλλάξουν αυτή τη δυναμική (White, 2014).
Η έρευνα που έγινε στη Σκωτία κατέδειξε ότι, αυτό που είναι πιο σαφές στη διαδικασία εξέτασης κάθε καταγγελίας, είναι η ευκολία με την οποία χρησιμοποιείται το υλικό που είχε καταγραφεί από τις ειδικές κάμερες με τις οποίες ήταν εφοδιασμένοι οι αστυνομικοί. Το γεγονός αυτό επίσης παρέχει στον αστυνομικό που εμπλέκεται μία διαβεβαίωση και ασφάλεια, μειώνει το χρόνο που απαιτείται για την διερευνήση και την επίλυση τέτοιων καταγγελίων (ODS Consulting, 2011).
Ο Harris (2010) υποστηρίζει ότι «αν οι πολίτες μπορούν να δουν ότι ήταν, ίσως, λάθος, ή ότι δεν καταλαβαίνουν την κατάσταση στην οποία περιήλθαν από την άποψη του αστυνομικού, ή ότι δεν έχουν υπόψη τους όλα τα γεγονότα που εκτυλίσσονται παράλληλα, μπορεί να απομακρυνθούν από τη διαδικασία κατανοώντας καλύτερα τη κατάσταση και με αίσθημα ότι δε χρειάζεται να συνεχιστεί η διαδικασία της καταγγελίας που υπόβαλαν αποσύροντας την».
Οι πολίτες επίσης είναι λιγότερο πιθανό να καταθέσουν επιπόλαιες, ψευδείς ή κακόβουλες καταγγελίες σε βάρος αστυνομικών που είναι εφοδιασμένοι με κάμερες διότι οι πολίτες γνωρίζουν ότι τα στοιχεία από το υλικό βίντεο των καμερών είναι διαθέσιμα προκειμένου να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους (ODS Consulting, 2011; Goodall, 2007; MPD, 2013; Stross, 2013; Farrar, 2013; White, 2014).
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η καταγραφή των γεγονότων από τις κάμερες που είναι εφοδιασμένοι οι αστυνομικού υποστηρίζει την εκδοχή των αστυνομικών και όχι του πολίτη, το αντίθετο θα είναι σίγουρα θέμα χρόνου να υπάρξει με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, η συμπεριφορά των αστυνομικών θα πρέπει να εξεταστεί και ο αστυνομικός να λογοδοτήσει για τα λάθη ή τις παραβιάσεις που διαπράχθηκαν (Harris, 2010).
Βελτιωμένα αποδεικτικά στοιχεία για την σύλληψη και ποινική δίωξη των δραστών
Οι υπέρμαχοι οπαδοί της χρήσης ειδικών καμερών που φέρονται από αστυνομικούς κατά την εκτέλεση υπηρεσίας (police officer body-worn cameras) υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία από τη καταγραφή των βίντεο θα διευκολύνουν τη σύλληψη και δίωξη των δραστών, καθώς προσφέρουν σε πραγματικό χρόνο μία μόνιμη καταγραφή των γεγονότων που έχουν διαδραματιστεί (White, 2014).
Αν και έρευνες που έχουν γίνει στις ΗΠΑ γύρω από αυτό το θέμα δεν περιέχουν εμπειρικά στοιχεία, οι αντίστοιχες έρευνες στο Ηνωμένο Βασίλειου δείχνουν ότι οι αστυνομικοί ήταν σε θέση να τεκμηριώνουν καλύτερα τι είχε συμβεί στο επίμαχο περιστατικό και σε ταχύτερη και πιο δίκαιη απονομή της δικαιοσύνης (Goodall, 2007).
Μάλιστα η μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο αποκάλυψε ότι οι αστυνομικοί ξόδευαν 22,4% λιγότερο χρόνο σε γραφειοκρατικές διαδικασίες όπως συμπλήρωση καταθέσεων και αναφορών και έτσι αυξήθηκε κατά 9,2% ο χρόνος που περιπολούσαν, το οποίο μεταφράζεται σε περίπου 50 λεπτά ανά βάρδια (Goodall, 2007). Επιπρόσθετα στη μελέτη που έγινε στη Σκωτία δε σημειώθηκε κανένα περιστατικό που να άξιζε να οδηγούταν σε ποινική διαδικασία και καταδίκη από όσους αστυνομικούς ήταν εφοδιασμένοι με την ειδική κάμερα (ODS Consulting, 2011).
Το Βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών επίσης επισημαίνει ότι το πλεονέκτημα που είχε η χρήση των καμερών που έφεραν οι αστυνομικοί στην αντιμετώπιση περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας καθώς«τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τα βίντεο των αστυνομικών στη σκηνή που λάμβανε χώρα το συμβάν ενδοοικογενειακής βίας, βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την υποστήριξη απρόθυμων μαρτύρων να καταθέσουν κατά του δράστη στο δικαστήριο. Παρέχοντας στο δικαστήριο μέσω του βίντεο μια ακριβή καταγραφή της συμπεριφοράς και τη γλώσσας του κατηγορουμένου, όπως επίσης κι επίσης και της όλης διαταραχής που επικρατεί στο συμβάν σε συνδυασμό με την αποτύπωση αυτής της διαταραχής στη συναισθηματική επίδραση που είχε στο θύμα, η χρήση του βίντεο από τις κάμερες με τις οποίες ήταν εφοδιασμένοι οι αστυνομικοί μπορεί να ενισχύσει σημαντικά τη δίωξη και τη καταδίκη του δράστη», (Goodall, 2007).
Τα αποτελέσματα από την έρευνα που έγινε στη Mesa των ΗΠΑ, έδειξαν ότι το 80% των αστυνομικών πιστεύουν ότι οι κάμερες θα βελτιώσουν την ποιότητα των αποδεικτικών στοιχείων και το 76% πιστεύουν ότι το βίντεο θα διευκολύνει τη δίωξη περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας (MPD, 2013).
Ευκαιρίες στην εκπαίδευσης των αστυνομικών
Οι υπέρμαχοι του εφοδιασμού των αστυνομικών με ειδικές κάμερες έχουν επίσης προτείνει ως επιχείρημα τους ότι η τεχνολογία μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα σημαντικό εργαλείο για την εκπαίδευση των αστυνομικών (Harris, 2010). Η μετά το συμβάν επανεξέταση της συμπεριφοράς του αστυνομικού θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όσον αφορά κρίσιμα συμβάντα όπου καταγράφεται χρήση βίας (White, 2014).
Ο εφοδιασμός των αστυνομικών με κάμερες έχει χρησιμοποιηθεί από εκπαιδευτές στο Ηνωμένο Βασίλειο ως εκπαιδευτικό βοήθημα για τους εκπαιδευόμενους δόκιμους αστυνομικούς. Η ικανότητα που προσφέρει η χρήση αυτής της τεχνολογίας να επανεξεταστούν οι επιδόσεις τους λεπτομερώς μετά από ένα περιστατικό, είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τους αστυνομικούς, προκειμένου να επισημάνουν τις αποτελεσματικές ή μη ενέργειες που έγιναν από αυτούς. Εξετάζοντας το υλικό των βίντεο, έμπειροι αστυνομικοί που έχουν επίσης χρησιμοποιήσει τον εξοπλισμό είναι σε θέση να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά των εκπαιδευόμενων με σκοπό να βελτιώσουν τις επιδόσεις και τον επαγγελματισμό τους αναλόγως (Goodall, 2007).
Στις ΗΠΑ το η αστυνομία του Μαϊάμι κάνει χρήση αυτής της τεχνολογίας για εκπαιδευτικούς σκοπούς από το 2012. Ένας εκπαιδευτής μάλιστα δήλωσε ότι «είναι σε θέση να καταγράψουν ένα σενάριο εκπαίδευσης και μετά να ανατρέξουν πίσω σε αυτό για να δουν όλοι τι έκαναν καλά οι αστυνομικοί, τι πήγε στραβά και πως μπορούν να βελτιωθούν», (Local 10, 2013).
Επίσης ο Fyfe (1986) υποστηρίζει ότι το υλικό των βίντεο θα πρέπει χρησιμοποιείται κατά την εκπαίδευσης των αστυνομικών προκειμένου «αντί να ερωτάται ο αστυνομικός αν θα έπρεπε να πυροβολήσει ή να παλέψει για να αποτρέψει επικίνδυνες καταστάσεις με βάση τις δεδομένες συνθήκες, είναι καλύτερο να ερωτάται αν δυνατόν να προσεγγίσει το περιστατικό διαφορετικά κατά τρόπο που να μειώνει τον κίνδυνο αιματοχυσίας και αυξάνει τις πιθανότητες της επιτυχούς έκβασης της υπόθεσης με μη βίαιη συμπεριφορά».
Παρά τα περιορισμένα διαθέσιμα στοιχεία η χρήση της τεχνολογίας αυτής για εκπαιδευτικούς σκοπούς είναι πολλά υποσχόμενη, τόσο ως εκπαιδευτικό εργαλείο για την αστυνομία όσο και ως μηχανισμός για μια πιο εμπεριστατωμένη και δίκαιη κριτική της συμπεριφοράς των αστυνομικών κατά τη διάρκεια κρίσιμων περιστατικών. Περεταίρω έρευνα όμως απαιτείται για τη διερεύνηση αυτών των πτυχών (White, 2014).
Τα αναμενόμενα Μειονεκτήματα και Ανησυχίες από τη χρήση καμερών
Προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών
Οι επικριτές του εφοδιασμού των αστυνομικών με ειδικές κάμερες έχουν αναφέρει πολλές ανησυχίες με κυριότερη από όλες την ανησυχία σχετικά με την προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Τα ζητήματα γύρω από τη προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην ιδιωτικότητα της ζωής τους, προκύπτουν από την έλλειψη σχετικής νομοθεσίας από τη πλευρά του κράτους πριν την εφαρμογή των αντίστοιχων προγραμμάτων με τα οποία οι αστυνομικοί ήταν εφοδιασμένοι με κάμερες (White, 2014).
Όπως και να έχει πάντως σε όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες που θέλησαν να εφαρμόσουν αυτή τη τεχνολογία, είχε προηγηθεί μία αντίστοιχη νομοθετική παρέμβαση ούτως ώστε το καθεστώς των καμερών που θα έφεραν οι αστυνομικοί να είναι σύννομο με τη λοιπή νομοθεσία χωρίς να την παραβιάζει (Rosenberg, 2011).
Επιπλέον, ανησυχίες έχουν εκφραστεί γύρω από το θέμα ότι, η ειδική κάμερα που θα φέρουν οι αστυνομικοί θα καταγράφει τα πάντα στο πέρασμα της συμπεριλαμβανομένου ανθρώπους που δεν είναι ύποπτοι ή επικίνδυνοι σε ένα αστυνομικό έλεγχο (Hinds, 2013).
Οι σκεπτικιστές επίσης υποστηρίζουν ότι οι πολίτες, συμπεριλαμβανομένων τυχόν μαρτύρων και πληροφοριοδοτών, μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμοι να συνεργαστούν και να παρέχουν πληροφορίες στην αστυνομία, γνωρίζοντας ότι αυτή η επαφή τους, θα καταγραφεί και μπορεί να είναι προσβάσιμοι να προβληθεί από τρίτους αργότερα (Harris, 2010).
Οι ειδικές κάμερες με τις οποίες είναι εφοδιασμένοι οι αστυνομικοί καταγράφουν σε πραγματικό χρόνο δυνητικά τραυματικές εμπειρίες πολιτών, οι οποίοι είναι θύματα ενός εγκλήματος ή μπορεί εμπλέκονται σε επείγοντα ιατρικά περιστατικά και ατυχήματα, ή ακόμα και εκείνων που κρατούνται ή έχουν συλληφθεί. Ως εκ τούτου, ένα τυχόν συναισθηματικό τραύμα θα μπορούσε να προκύψει ή να επιδεινωθεί, όταν ορισμένα θύματα συνειδητοποιούν ότι η εμπειρία αυτή που έχουν βιώσει είναι καταγεγραμμένη σε βίντεο. Επιπλέον, η δυνατότητα των ειδικών καμερών να συνδυαστεί με άλλες τεχνολογίες, όπως για παράδειγμα ένα λογισμικό αναγνώρισης προσώπων μπορεί να παρουσιάσει επιπλέον προβληματισμούς για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών (White, 2014).
Ο White(2014), προτείνει ότι όλες αυτές οι ανησυχίες θα πρέπει να εξαλειφθούν με τη δημιουργία κατάλληλης νομοθεσίας, κανονισμών και πολιτικών χρήσης αυτών των συσκευών προκειμένου οι αστυνομικοί για παράδειγμα να τις ενεργοποιούν και τις απενεργοποιούν όταν κρίνουν ότι είναι απαραίτητο και να μην καταγράφουν τα πάντα άλλα μόνο ορισμένα περιστατικά στα οποία πρόκειται να εμπλακούν. Γι’ αυτό οι λεπτομερείς πολιτικές εφαρμογής και χρήσης καθώς και η προσεκτική κατάρτιση των αστυνομικών στη χρήση τους, μπορεί να κατευνάσει τις αντιρρήσεις ορισμένων πολιτών για τις κάμερες με τις οποίες είναι εφοδιασμένοι οι αστυνομικοί (White, 2014).
Προστασία της ιδιωτικής ζωής των αστυνομικών
Μια αντίσταση στη χρήση της τεχνολογίας συναντάται και από τους ίδιους τους αστυνομικούς που καλούνται να τις φέρουν όταν εκτελούν υπηρεσία. Η πρώτη αντίδραση υπήρξε με τη τοποθέτηση καμερών στο ταμπλό των περιπολικών οχημάτων στα μέσα της δεκαετίας του 1990 (Pilant, 1995). Οι αστυνομικοί θεώρησαν ότι το υλικό από το βίντεο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους προϊστάμενους τους προκειμένου να τους αποβάλουν από την αστυνομία επειδή δεν εκτελούν καλά τη δουλεία τους (White, 2013). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήλωση ενός αξιωματούχου της αστυνομίας της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ ο οποίος δήλωσε ότι «ο εφοδιασμός των αστυνομικών με κάμερες γεννά περισσότερα ερωτήματα από αυτά που απαντά», (Lovett 2013).
Η αντίδραση του σωματείου των αστυνομικών ήταν άμεση κατά της αστυνομίας του Λας Βέγκας όταν θέλησαν να ξεκινήσουν ένα πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμογής αυτής της τεχνολογίας απειλώντας με αγωγές και μηνύσεις για παραβίαση του κανονισμού εργασίας των αστυνομικών (Celona, 2013).
Η αντιμετώπιση τέτοιων ανησυχιών από τη πλευρά των αστυνομικών στις ΗΠΑ επιλύθηκε με τη συμμετοχή απλών αστυνομικών και εκπροσώπων των σωματείων τους, στις ομάδες εργασίες μαζί με αξιωματικούς και δικαστικούς ή εισαγγελικούς εκπροσώπους που είχαν αναλάβει την υλοποίηση των ειδικών προγραμμάτων με τα οποία οι αστυνομικοί θα εφοδιάζονταν με κάμερες, προκειμένου να κατανοήσουν τους στόχους του προγράμματος και το τι πραγματικά θέλει να επιτύχει άλλα και τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση των κανονισμών και των πολιτικών που θα διέπουν τη λειτουργία και το τρόπο δράσης των αστυνομικών που θα είναι εφοδιασμένοι με κάμερες (Dillon, 2013; White, 2013; MPD, 2013; Farrar, 2013; ManTech, 2012).
Υγεία και την ασφάλεια των αστυνομικών
Οι επικριτές επίσης της χρήσης της τεχνολογίας αυτής έχουν εγείρει ζητήματα σχετικά με την ασφάλεια και τη προστασία των αστυνομικών που είναι εφοδιασμένοι με τις ειδικές κάμερες κατά τη διάρκεια που εκτελούν υπηρεσία.
Ένα επιχείρημα που έχει χρησιμοποιηθεί είναι ότι οι αστυνομικοί είναι ήδη υπερεξοπλισμένοι όταν εκτελούν υπηρεσία με τον οπλισμό τους, αλεξίσφαιρό, χειροπέδες, γεμιστήρες με σφαίρες, φακό και άλλα εξαρτήματα που μια επιπλέον κάμερα γίνεται ένα επιπλέον βάρος και εγείρει ζητήματα ασφαλείας και υγείας για εκείνους που τη μεταφέρουν (Celona, 2013).
Επιπλέον όπως επισημαίνει ο Goodall (2007) υπάρχουν ένα σωρό πιθανοί κίνδυνοι που μπορούν να ανακύψουν ταξινομώντας τους ανάλογα με το βαθμός επικινδυνότητας και σοβαρότητας του καθενός όπως ο τραυματισμός των αστυνομικών από τη κάμερα σε περίπτωση πτώσης τους ή ο δράστης να προσπαθήσει να στραγγαλίσει τον αστυνομικό με το λουρί που θα φέρεται η κάμερα, πονοκεφάλους αν πρόκειται για κάμερα που φέρεται στο καπέλο του αστυνομικού ή ακόμα και προβληματισμούς σχετικά με τη μεταφορά μολυσματικών παραγόντων και μικρόβιων θέματα που έχουν να κάνουν με την υγιεινή των συσκευών αν χρειάζεται να αλλάζουν οι συσκευές από αστυνομικό σε αστυνομικό από βάρδια σε βάρδια που τις χρησιμοποιεί. Ωστόσο όπως επισημαίνει ο επίσημος οδηγός της βρετανικής αστυνομίας η χρήση των καμερών αυτών στο πέτο της στολής ή στο κύριο κορμό του αστυνομικού μπορούν να μετριάσουν πολλές από αυτές τις ανησυχίες (Goodall, 2007).
Επένδυση στην εκπαίδευση και στις πολιτικές χρήσης
Συναίνεση επιδεικνύεται στο ζήτημα σχετικά με την κρίσιμη σημασία της ανάπτυξης πολιτικών και διαδικασιών σχετικά με τη χρήση των καμερών που θα είναι εφοδιασμένοι οι αστυνομικοί και την εκπαίδευση τους για το πώς να χρησιμοποιήσετε τη κάμερα εν ώρα υπηρεσίες. Πολλά από τα συστήματα κάμερας είναι απλό όσον αφορά τη χρήσης τους, αλλά οι απαιτήσεις της κατάρτισης και της πολιτικής χρήσης τους συχνά ποικίλλουν ανάλογα με το κατασκευαστή του συστήματος καμερών που εφαρμόζεται κάθε φορά.
Ο οδηγός του Εθνικού Ινστιτούτου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ σχετικά με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου (ManTech, 2012) αναφέρει ότι κατά την εκπαίδευση και τη κατάρτιση των αστυνομικών πρέπει να τονιστεί ότι πρωταρχικός σκοπός της τεχνολογίας αυτής είναι για η συλλογή αποδεικτικών στοιχείων, η ασφάλεια αστυνομικών και τη βελτίωση των δημοσίων σχέσεων με το κοινό, αλλά η παρακολούθηση των επιδόσεων των αστυνομικών είναι επίσης ένα πλεονέκτημα του συστήματος που δε θα πρέπει να αγνοείται. Η απροθυμία των αστυνομικών να αποδεχθούν την τεχνολογία μπορεί να ελαχιστοποιηθεί με την ενεργό συμμετοχή τους στις διαδικασίες σύνταξης και παραγωγής της πολιτική χρήσης της συγκεκριμένης τεχνολογίας (ManTech, 2012).
Για παράδειγμα, μια πολιτική χρήσης των καμερών θα πρέπει να αντιμετωπίζει το θέμα του πότε θα πρέπει να χρησιμοποιείται μια κάμερα και πότε θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ή πότε θα πρέπει να είναι ενεργοποιημένη ή μη για να διασφαλιστεί η δίκαιη μεταχείριση όλων των πολιτών όσον αφορά τη προστασία της ιδιωτικής τους ζωής (ManTech, 2012). Παράμετροι επίσης θα πρέπει να τεθούν για την εθελοντική, υποχρεωτική και απαγορευτική η χρήση της κάμερας όπως και η θέσπιση διαδικασιών και πολιτικών πρόσβασης στο υλικό των καταγεγραμμένων βίντεο (ManTech, 2012; White, 2014).
Υπάρχουν μια σειρά θεμάτων που θα πρέπει να επιλυθούν όσον αφορά την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος από μια αστυνομία όπως για παράδειγμα η επιλογή τεχνολογίας ανάλογα με το προμηθευτή και κατασκευαστή των καμερών, η εκπαίδευση των αστυνομικών στη χρήση τους, ζητήματα αποθήκευσης και διαχείρισης των δεδομένων, διαδικασίες αποθήκευσης των βίντεο, την επιμέλεια των βίντεο, την προετοιμασία βίντεο για τη χρήση τους στο δικαστήριο, ζητήματα διατήρησης και συντήρησης του εξοπλισμού των καμερών και όχι μόνο (ManTech, 2012; White, 2014).
Επιπλέον υπάρχει μια σειρά ερωτημάτων που θα πρέπει να απαντηθούν όπως (ManTech, 2012):
· Οι αστυνομικοί θα φέρουν εθελοντικά ή υποχρεωτικά τις κάμερες;
· Πότε πρέπει οι αστυνομικοί θα ενεργοποιούν ή όχι την κάμερα?
· Πώς θα πρέπει οι αστυνομικοί να διαμοιράζουν τα καθήκοντα τους όταν πολλαπλές κάμερες θα βρίσκονται επί σκηνής;
· Αν ή όχι (και πώς) οι αστυνομικοί θα πρέπει να ανακοινώνουν στους πολίτες ότι η αλληλεπίδραση τους καταγράφεται;
· Τι πρέπει και τι όχι να καταγράφουν οι αστυνομικοί κατά τη διάρκεια της επαφής τους με τους πολίτες;
· Πότε θα μπορούν να βλέπουν το βίντεο οι επόπτες και οι προϊστάμενοι των αστυνομικών;
Οι αστυνομίες που έχουν εφαρμόσει τη τεχνολογία αυτή έχουν έρθει αντιμέτωποι με πολλά από αυτά τα θέματα. Για παράδειγμα, μερικές αστυνομικές υπηρεσίες αν και έχουν θέσει ένα χρονικό όριο για το πόσο καιρό το βίντεο θα παραμένει στα ηλεκτρονικά αρχεία τους, η αστυνομία του Oakland στη Καλιφόρνια των ΗΠΑ επί του παρόντος αποθηκεύει τα βίντεο επ’ αόριστον (Lovett, 2013). Όσον αφορά την ενεργοποίηση της κάμερας, η αστυνομία του Ριάλτο των ΗΠΑ απαιτεί από τους αστυνομικούς να ενεργοποιούν την κάμερα, όταν εγκαταλείπουν το περιπολικό για να έρθουν σε επαφή με κάποιον πολίτη (Stross, 2013).
Η αστυνομία της Mesaτων ΗΠΑ υιοθέτησε δύο διαφορετικές πολιτικές όσον αφορά τη χρήση των καμερών από τους αστυνομικούς της. Το πρώτο εξάμηνο η ενεργοποίηση της κάμερας από τους αστυνομικούς ήταν υποχρεωτική, κάθε φορά που έπρεπε να ανταποκριθούν σε κάποιο περιστατικό ή σε κάθε επαφή τους με οποιονδήποτε πολίτη. Το δεύτερο εξάμηνο εφαρμογής του ίδιου προγράμματος ήταν λιγότερο περιοριστική, άφηνε, δηλαδή, στη διακριτική ευχέρεια των αστυνομικών να επιλέξουν εκείνοι όποτε κρίνουν απαραίτητο να ενεργοποιήσουν την κάμερα που έφεραν (MPD, 2013). Η εφαρμογή αυτών των δύο διαφορετικών πολιτικών χρήσης είχε και διαφορετικά αποτελέσματα καθώς κατά το πρώτο εξάμηνο (με την αυστηρή πολιτική) κατεγράφησαν περίπου 2.327 βίντεο ανά μήνα ενώ το δεύτερο εξάμηνο (με τη λιγότερο αυστηρή πολιτική) κατεγράφησαν περίπου 1.353 βίντεο ανά μήνα δηλαδή υπήρξε μια μείωση κατά 42% στη χρήση των καμερών γεγονός που υποδηλώνει ότι η πολιτική χρήσης αυτών των συσκευών επηρεάζει το πόσο συχνά θα τη χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί (MPD, 2013).
Επιπλέον η έρευνα που έγινε στην αστυνομία της Mesaτων ΗΠΑ περιελάμβανε αστυνομικούς που εθελοντικά εφοδιάζονταν με το σύστημα καμερών και άλλους που τους ανατίθενται υποχρεωτικά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αστυνομικοί που είχαν εφοδιαστεί με κάμερα εθελοντικά, ήταν πιο πιθανό να κάνουν συχνότερη χρήση τους καθώς κάθε αστυνομικός παρήγαγε 71 βίντεο το μήνα έναντι 28 βίντεο ανά μήνα για ένα αστυνομικό που το είχε εφοδιαστεί υποχρεωτικά (MPD, 2013).
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η χρήση της τεχνολογίας αυτής από τους αστυνομικούς μπορεί να μειωθεί με λιγότερο περιοριστικές πολιτικές σχετικά με την ενεργοποίηση ή μη της κάμερας. Η διακριτική ενεργοποίηση από την άλλη μεριά, δηλαδή η ενεργοποίηση όποτε κρίνει ο αστυνομικός ότι είναι απαραίτητο μπορεί να εγείρει ανησυχίες μεταξύ του κοινού σχετικά με τις δυνατότητες της αστυνομίας να καταγράφει τις επαφές εκείνες μόνο όταν τους βολεύει (και η μη καταγραφή τους, όταν δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του αστυνομικού), (MPD, 2013). Ως αποτέλεσμα αυτού, η ηγεσία της αστυνομίας θα πρέπει να εξετάσει την πολιτική ενεργοποίησης των καμερών που θα φέρουν οι αστυνομικοί μέσα από μία σκοπιά λογοδοσίας και διαφάνειας (MPD, 2013; White, 2014).
Σημαντικές οικονομικές και υλικοτεχνικές δεσμεύσεις
Οι πόροι, τα οικονομικά και οργανωτικά ζητήματα σχετικά με την υιοθέτηση της τεχνολογίας αυτής είναι ιδιαίτερα σημαντικά και, σε πολλές περιπτώσεις, είναι δύσκολο να προβλεφθούν από την αρχή. Υπάρχουν κάποιες άμεσες δαπάνες που συνδέονται με την τεχνολογία, και κυρίως το κόστος της κάθε κάμερας (από $800 έως $1.000 για τα μοντέλα TASER ΑΧΟΝ και VIEVU). Μπορεί επίσης να υπάρξει κάποιο κόστος αντικατάστασης για το σχετικό υλικό, όπως μπαταρίες ή κάμερες. Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα υλικοτεχνικής υποδομής αφορά τον τρόπο που η αστυνομία θα διαχειριστεί τις τεράστιες ποσότητες δεδομένων από τα βίντεο που θα καταγράφονται κάθε μέρα (White, 2014).
Οι οδηγός του Εθνικού Ινστιτούτου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ σχετικά με την εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου αναφέρει ότι: «πριν την αγορά των καμερών και τον εφοδιασμό των αστυνομικών με αυτές οποιαδήποτε υπηρεσία θέλει να εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα θα πρέπει πρώτα να έχει επιλύσει το θέμα της αποθήκευσης, διαχείρισης και ανάκτησης των δεδομένων που θα καταγράφουν οι κάμερες. Δεν θα πρέπει μόνο να αποθηκεύονται τα δεδομένα άλλα θα πρέπει να είναι διαθέσιμα από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Μερικά βίντεο ίσως χρειαστεί να διατηρηθούν για πάντα ενώ άλλα μπορούν να διαγραφούν αμέσως. Τα καταγεγραμμένα βίντεο θα πρέπει να ρυθμίζονται από σχετική νομοθεσία βάση ορισμένης πολιτικής που θα υιοθετηθεί από την υπηρεσία που τα διαχειρίζεται. Επίσης τα βίντεο από τις αλληλεπιδράσεις των αστυνομικών με τους πολίτες θα πρέπει να διατηρούνται για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα κάποιος πολίτης να υποβάλει παράπονα με μεταγενέστερο χρόνο μέσα σε μια ταχθείσα προθεσμία. Ρυθμίσεις και προσαρμογές θα πρέπει να γίνονται συνεχώς ανάλογα με τις απαιτήσεις. Ο όγκος των δεδομένων που θα καταγράφονται μπορεί να κοστίσει από αρκετές ανθρωποώρες μέχρι επιπλέον κόστος για την αγορά εξοπλισμού για την αποθήκευση και διατήρηση αυτών των δεδομένων», (ManTech, 2012).
Οι περισσότεροι κατασκευαστές αυτής της τεχνολογίας καμερών που εφοδιάζονται οι αστυνομικοί έχουν δώσει λύση στην διαχείριση των δεδομένων από τη καταγραφή των βίντεο μέσω μιας υπολογιστικής πλατφόρμας (evidence.com) διαδικτυακού νέφους (cloud-based) όπου εκεί ανεβαίνουν και διατηρούνται όλα τα δεδομένα, εξαλείφοντας τυχόν κόστη που επιβαρύνονταν η υπηρεσία για τη διατήρηση αυτών των δεδομένων με δικά της μέσα και πόρους όπως επίσης προσφέρει τη δυνατότητα διαμοιρασμού αυτών των αρχείων ανάμεσα στις υπόλοιπες διωκτικές και αστυνομικές αρχές ωστόσο υπάρχει και η δυνατότητα μια αστυνομική υπηρεσία να χειρίζεται αυτή τη διαδικασία μόνη της, με δικά της μέσα και πόρους (Clark, 2013).
Η εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας από την αστυνομία της Mesaτων ΗΠΑ για την αγορά πενήντα ΑΧΟΝ FLEX καμερών, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ άγγιξε το ποσό των $67.526,68 (δηλαδή περίπου 62.692€), ενώ το κόστος για την αποθήκευση των βίντεο με στην υπηρεσία του evidence.com το ποσό των $93.579,22 (δηλαδή περίπου 86.880€).
Οι εμπειρίες σε αρκετές αστυνομίες από την υιοθέτηση ενός τέτοιου προγράμματος εφοδιασμού των αστυνομικών με κάμερες ανάδειξε το ζήτημα της σημαντικότητας των πόρων που απαιτούνται για τη διαχείριση των δεδομένων που καταγράφονται. Η κατάλληλη διαχείριση ενός τέτοιου προγράμματος είναι ένα πλεονέκτημα για τις αρχές επιβολής του νόμου ωστόσο, μπορεί επίσης να εκθέσει την υπηρεσία χωρίς την ύπαρξη αποτελεσματικής εποπτείας και διαχείρισης αυτών των δεδομένων που καταγράφονται (ManTech, 2012; MPD, 2013; White, 2013; White, 2014).
Συμπεράσματα
Η δημοσίευση αυτή επιδιώκει να παρέχει μια ολοκληρωμένη, αντικειμενική ανασκόπηση των διαθέσιμων στοιχείων της παρούσας κατάστασης σχετικά με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου. Μπορεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να γνωρίζουμε την ύπαρξη της ωστόσο μπορεί να αγνοούμε σημαντικά στοιχεία που αναδεικνύονται μέσα από αυτήν.
Όπως παρουσιάστηκε και σε προηγούμενες παραγράφους υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν με ακράδαντα εμπειρικά στοιχεία, τα περισσότερα από τα αναμενόμενα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που ανακύπτουν από τη χρήση αυτής της τεχνολογίας. Για παράδειγμα, λίγα είναι γνωστά σχετικά με τη στάση των πολιτών απέναντι στους αστυνομικούς που είναι εφοδιασμένοι με κάμερες, κυρίως αν η τεχνολογία αυξάνει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην αστυνομία, όπως επίσης και τη νομιμότητα και τη διαφάνεια με την οποία λειτουργεί η αστυνομία. Η δυνατότητα χρήσης αυτής της τεχνολογία ως ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για την αστυνομία είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. Επιπλέον, οι επιπτώσεις στην ιδιωτική ζωή τόσο των αστυνομικών που φέρουν κάμερες, όσο και των πολιτών, δεν είναι σαφώς κατανοητή και μπορεί να ποικίλει σημαντικά, ως αποτέλεσμα νομοθετικών διαφορών ή περιορισμών.
Με απλά λόγια, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία ακόμα για την καθολική εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας από κάθε αστυνομία σε μεγάλη κλίμακα. Οι υπηρεσίες εκείνες που θέλουν να προχωρήσουν στην υιοθέτηση αυτής της τεχνολογίας θα πρέπει να εξετάσουν με προσοχή τα θέματα που ανακύπτουν και παρουσιάστηκαν προηγουμένως και να αναγνωρίσουν ότι οι περισσότεροι από τους ισχυρισμούς (πλεονέκτημα & μειονεκτήματα) που διατυπώνονται σχετικά με την τεχνολογία αυτή θα πρέπει να δοκιμαστούν εκ νέου στο περιβάλλον εφαρμογής του προγράμματος.
Βιβλιογραφία
Έρευνα της ΕΛΑΣ για τον αστυνομικό με την κάμερα στο κράνος, (17/4/2015). enikos.gr. Διαθέσιμο σε: http://www.enikos.gr/society/311103,EreynathsELASgiatonastynomikomethnkamerastokranos. html, (Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Έρευνα κατά του αστυνομικού με την κάμερα, (17/4/2015).NewsIt. gr.Διαθέσιμο σε: http://www.newsit.gr/ellada/foresankameraastynomikoideltaelegxos1704/390779(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Braga, Anthony A., Andrew V. Papachristos, & David M. Hureau. (2012). The Effects of Hot Spots Policing on Crime: An Updated Systematic Review and Meta-Analysis. Justice Quarterly. doi:10.1080/07418825.2012.673632.
Braga, Anthony A., & David L. Weisburd. (2010). Policing Problem Places: Crime Hot Spots and Effective Prevention. New York: Oxford University Press.
Celona, L. (14/08 2013). NYPD in a ‘Snap’ Judgment: PBA and Brass Resist Order to Carry Cameras. NewYorkPost. Διαθέσιμο σε: http://nypost.com/2013/08/14/nypd-in-a-snap-judgment-pba-and-brass-resist-orderto-carry-cameras(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Clark, M. (8/7/2013). On-Body Video: Eye Witness or Big Brother?. PoliceMagazine. Διαθέσιμο σε: http://www.policemag.com/channel/technology/articles/2013/07/on-body-video-eye-witness-or-big-brother.aspx(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Erpenbach, M. (February, 2008). The Whole World is Watching: Camera Phones Put Law Enforcement under Surveillance. Law Enforcement Technology, 40–41.
Farrar, W. (2014). Operation Candid Camera: Rialto Police Department’s Body-Worn Camera Experiment. ThePoliceChief. 81: 20–25. Διαθέσιμο σε: http://www.policechiefmagazine.org/magazine/index.cfm?fuseaction=print_display&article_id=3226&issue_id=12014(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Farrar, W. (2013). Self-Awareness to Being Watched and Socially-Desirable Behavior: A Field Experiment on the Effect of Body-Worn Cameras and Police Use-of-Force. Washington, DC: Police Foundation.
Fyfe, J. (1986). The Split-Second Syndrome and Other Determinants of Police Violence. In Violent Transactions, edited by Anne T. Campbell and John J. Gibbs, 207–225. Oxford: Basil Blackwell.
Goodall, M. (2007). Guidance for the Police Use of Body-Worn Video Devices. London: Home Office. http://revealmedia.com/wp-content/uploads/2013/09/guidance-body-worn-devices.pdf (Ανακτήθηκε18 Απριλίου, 2015).
Harris, D. (2010). Picture This: Body Worn Video Devices (“Head Cams”) as Tools for Ensuring Fourth Amendment Compliance by Police. Legal Studies Research Paper Series. Pittsburgh: University of Pittsburgh School of Law.
Hinds, K. (13/08/2013). Some Police Departments Embrace Body Cameras. WNYC. Διαθέσιμο σε: http://www.wnyc.org/articles/wnyc-news/2013/aug/13/police-departments-and-body-cameras(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
IACP (International Association of Chiefs of Police). (2003). The Impact of Video Evidence on Modern Policing: Research and Best Practices from the IACP Study on In-Car Cameras. Alexandria, VA: International Association of Chiefs of Police.
INCREASE IN BODY WORN CAMERAS. Διαθέσιμο σε: http://www.videoforensicexpert.com/blog/ (Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Local 10. (January,2013). Miami Police Considers Cameras on Officers. Local10. Διαθέσιμο σε: http://www.local10.com/news/Miami-Police-considers-cameras-on-officers/17983688(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Lovett, I. (August,2013). In California, a Champion for Police Cameras. NewYorkTimes, 21. Διαθέσιμο σε: http://www.nytimes.com/2013/08/22/us/in-california-a-champion-for-police-cameras.html?pagewanted=all&_r=0(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
ManTech Advanced Systems International, Inc. (2012). A Primer on Body-Worn Cameras for Law Enforcement. Washington, DC: National Institute of Justice. Διαθέσιμο σε: https://www.justnet.org/pdf/00-Body-Worn-Cameras-508.pdf(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
MPD (Mesa Police Department). (2013). On-Officer Body Camera System: Program Evaluation and Recommendations. Mesa, AZ: Mesa Police Department.
ODS Consulting. (2011). Body Worn Video Projects in Paisley and Aberdeen, Self Evaluation. Glasgow: ODS Consulting.
Pilant, L. (April,1995). Spotlight on In-Car Video Systems. Police Chief. 62:32.
Ratcliffe, J.. (2011). Video Surveillance of Public Places. Problem-Oriented Guides for Police. Washington, DC: Office of Community Oriented Policing Services. Διαθέσιμοσε: http://ric-doj.zai-inc.com/Publications/cops-p097-pub.pdf (Ανακτήθηκε18 Απριλίου, 2015).
Roman, John K., Shannon Reid, Jay Reid, Aaron Chalfin, William Adams & Carly Knight. (2008). The DNA Field Experiment: Cost-Effectiveness Analysis of the Use of DNA in the Investigation of High-Volume Crimes. Washington, DC: Urban Institute.
Rosenberg, M. (7/11/2011). Seattle Police Memo: Body Cameras Easier Said Than Done, Now. SocialCapitalReview. Διαθέσιμο σε: http://socialcapitalreview.org/seattle-police-memo-body-cameras-easier-saidthan-done-now/(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Santora, M. (August 2013). Order That Police Wear Cameras Stirs Unexpected Reactions. NewYorkTimes.Διαθέσιμο σε: http://www.nytimes.com/2013/08/14/nyregion/order-that-police-wear-cameras-stirsunexpected-reactions.html?_r=0, (Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
SAVER (System Assessment and Validation for Emergency Responders). (2011). Wearable Camera Systems Focus Group Report. Washington, DC: U.S. Department of Homeland Security.
Stross, R.(April,2013). Wearing a Badge, and a Video Camera. NewYorkTimes. Διαθέσιμο σε: http://www.nytimes.com/2013/04/07/business/wearable-video-cameras-for-police-officers.html?_r=2&(Ανακτήθηκε 18 Απριλίου, 2015).
Walker, S., & Charles, K. (2013). The Police in America: An Introduction. 8th ed. Boston: McGraw-Hill.
Weisburd, David, Stephen D. Matrofski, Ann M. McNally, Rosann Greenspan, and James J. Willis. (2003). Reforming to Preserve: Compstat and Strategic Problem Solving in American Policing. Criminology and Public Policy. 2(3): 421–456.
Welsh, B. & Farrington, D. (2009). Making Public Places Safer: Surveillance and Crime Prevention. New York: Oxford University Press.
White, M. & Ready, J. (2010). The Impact of the TASER on Suspect Resistance: Identifying Predictors of Effectiveness. Crime and Delinquency. 56(1):70-102.
White, M. (2014). Police Officer Body-Worn Cameras: Assessing the Evidence. Washington, DC: Office of Community Oriented Policing Services.