Στη πορεία του χρόνου η σχέση του Έλληνα αστυνομικού με τον πολίτη έχει περάσει από 40 κύματα. Άλλοτε είναι μία σχέση έντονου φόβου, άλλοτε απλής απέχθειας και σε λίγες μόνο στιγμές ο Έλληνας αστυνομικός αντιμετωπίζεται ως ένας πραγματικός λειτουργός στην υπηρεσία του πολίτη.
Ακριβώς αυτή είναι η αποστολή του αστυνομικού. Να φροντίζει για την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας του Έλληνα πολίτη και το πράττει εξαιρετικά στα μέτρα των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Άλλωστε δεν είναι καθόλου εύκολο σε μία εποχή οικονομικής ασφυξίας, όπου η Ελληνική Αστυνομία αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα σε υποδομές, προσωπικό και εξοπλισμό να επιτελέσει κανείς το καθήκον του. Οι Έλληνες αστυνομικοί, λίγοι σε αριθμό, αλλά με απόθεμα σθένους και ικανοτήτων, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα βουνό από προβλήματα.
[custom:google-ads]
Πρέπει να καλύψει μεγαλύτερες αποστάσεις, επειδή τα αστυνομικά τμήματα κλείνουν ή συγχωνεύονται. Η εγκληματικότητα αυξάνεται, μαζί με τη ραγδαία αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, φέρνοντας μαζί της και νέα πρότυπα εγκληματιών και τρομοκρατών άγνωστοι μέχρι τώρα για τα Ελληνικά δεδομένα. Ταυτόχρονα έρχονται σχεδόν καθημερινά αντιμέτωποι με περιστατικά έντονης βίας, στα όρια της τρομοκρατίας, από αναρχικά στοιχεία, τα οποία υποθάλπουν συγκεκριμένα κόμματα και υπουργοί.
Τι έχει να αντιτάξει ο Έλληνα αστυνομικός; Την αγάπη του για την Ελλάδα και τους συμπολίτες του, το ειλικρινές αίσθημα καθήκοντός του που του υπαγορεύει να είναι έτοιμος και αποτελεσματικός κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Έτοιμος και πρόθυμος ακόμα και τη ζωή του να δώσει, προκειμένου να μπορούν όλοι οι Έλληνες πολίτες, οικογενειάρχες, νέοι, ηλικιωμένοι και παιδιά να κοιμούνται ήσυχοι. Να μη λογαριάσει κόπο, χρόνο, έλλειψη πόρων και υλικών, ώστε να βρεθεί στη πρώτη γραμμή, προστατεύοντας όλους ακόμα και αυτούς που τον εμπαίζουν.
Τι κάνει το κράτος για αυτούς τους ήρωες της καθημερινότητας; Απολύτως τίποτα. Η κυβέρνηση Τσίπρα επί τέσσερα χρόνια αποδυναμώνει καθημερινά την Ελληνική αστυνομία. Πότε κλείνοντας τμήματα, πότε αυξάνοντας την προσωπική ασφάλεια βουλευτών, υπουργών και λοιπών συγγενών. Κυρίως όμως απαγορεύοντας στον αστυνομικό να κάνει τη δουλειά του έτσι όπως ξέρει και πρέπει προκειμένου να προστατεύσει τα «δικά της» παιδιά, τα οποία ενώ ζουν από το σύστημα εναντιώνονται σε αυτό. Το χειρότερο όμως είναι ότι καταργεί το σωφρονιστικό σύστημα επιτρέποντας στους πλέον επικίνδυνους κακοποιούς να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
