H επιστολή που ακολουθεί εστάλη στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Policenet.gr :
Άκρα του τάφου σιωπή, στο βασίλειο της συνδικαλιστικής ευδαιμονίας, του συνδικαλιστικού ευτελισμού και της συνδικαλιστικής δοσοληψίας, για το ψηφισθέν Π.Δ. που αφορά το νέο βαθμολόγιο των αστυνομικών.
Ένα βαθμολόγιο που δημιουργεί δομικά προβλήματα στο οικοδόμημα της Ελληνικής Αστυνομίας, προξενώντας αθεράπευτες πληγές.
Ένα βαθμολόγιο, κατώτερο των περιστάσεων, που αντί να λύσει, δημιουργεί προβλήματα κι είναι αποτέλεσμα ασφυκτικών πιέσεων, μοιραίων, ανίκανων και υστερόβουλων συνδικαλιστών.
Πλέον δεν υπάρχει άλλος δρόμος, προκειμένου να μη γίνουμε συνένοχοι και συνεργοί στο έγκλημα, πλην της ΑΜΕΣΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ από τις Ενώσεις (Π.Ο.Α.Σ.Υ. & Π.Ο.Α.Ξ.Ι.Α.), οι οποίες στα πλαίσια της ψηφοθηρίας, της προφανούς αδυναμίας τους να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του συνόλου των αστυνομικών, των κομματικών τους παρωπίδων και των προσωπικών τους επιδιώξεων, οδηγούν το οικοδόμημα της Αστυνομίας, στην καταστροφή.
Ανίκανοι ή άβουλοι, να διεκδικήσουν τα αυτονόητα για όλους, μοιράζουν αφειδώς καθρεφτάκια (βαθμούς) στους ιθαγενείς, καταργώντας στην πράξη τον βασικό κανόνα ενός ενστόλου σώματος, την πυραμιδοειδή ιεραρχία, μη διεκδικώντας πραγματικές αυξήσεις, ανθρώπινα ωράρια, απαλλαγή από αλλότρια πάρεργα.
ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ από τις ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ - ΕΝΩΣΕΙΣ, οι οποίες συνηγορούν στις αθρόες προσλήψεις Συνοριοφυλάκων, Ειδικών Φρουρών, Πανεπιστημιακών Φρουρών, οι οποίες ακυρώνουν στην πράξη, την ομογενοποίηση του Σώματος και δημιουργούν αδικίες στις μεταθέσεις, καταδικάζοντας τους αστυνομικούς των πανελληνίων σε 15ετή και πλέον παραμονή στην Αθήνα, χωρίς να ενδιαφέρονται για τίποτα.
ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, από τις Ενώσεις, που δεν διεκδίκησαν και δεν διεκδικούν το επίδομα για τον Έβρο, και για τον covid, προκειμένου να μη δυσανασχετήσουν τα αφεντικά τους και τους πάτρωνές τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού, δεν επιθυμεί χαϊμαλιά και καθρεφτάκια (βαθμούς), που θα έχουν ελάχιστο όφελος οικονομικό, αλλά πραγματικές αυξήσεις, με επαναφορά του χρονοεπιδόματος, θεσμοθέτηση του επικινδύνου, πραγματική αποζημίωση για πενθήμερα και νυχτερινά, ανθρώπινα ωράρια κι απαλλαγή από πάρεργα.
Το ανθρώπινο δυναμικό, που ορίστηκε να τα διεκδικήσει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δυστυχώς τα θυσίασε στο βωμό του προσωπικού και κομματικού συμφέροντος.
Αναρωτιέται κανείς ποια η στάση του Αρχηγείου μας στην προσβλητική αυτή τακτική των συνδικαλιστών. Θα δεχτούν την διάλυση του Σώματος, ή μπροστά στις κρίσεις που πλησιάζουν, θα σιωπήσουν κρυπτόμενοι;
Γ.Κ.
Αστυνόμος Β΄ Σ.Α.Ε.Α