"Εκ μέρους του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμητική παρουσία σας στις εργασίες του 24ου Ετήσιου Τακτικού Συνεδρίου μας.
Απευθύνομαι από το βήμα του συνεδρίου μας για πρώτη φορά ως Πρόεδρος της Π.Ο.ΑΞΙ.Α. καθώς μετά από μία
σχεδόν 20ετή συνδικαλιστική πορεία, διαδέχτηκα στη θέση αυτή πριν από 5 περίπου μήνες τον επί 7 συναπτά έτη Πρόεδρό μας και σήμερα επίτιμο Πρόεδρο της Ομοσπονδίας μας και ουσιαστικό συμπαραστάτη μας, τον Δημήτρη τον ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ.
Όπως αγαπητέ πρόεδρε ανέφερα και την ημέρα που σε διαδέχθηκα στο αξίωμα που έως τότε κατείχες επάξια, υπήρξες ο μακροβιότερος πρόεδρος στο τιμόνι της ΠΟΑΞΙΑ. Το γεγονός αυτό, συν το ότι εκλεγόσουν πάντα πρώτος σε κάθε συνδικαλιστική αναμέτρηση, καταδεικνύει όχι μόνο την αγάπη των συναδέλφων μας στο πρόσωπό σου, αλλά και την καθολική αναγνώριση της προσφοράς και του έργου σου όλα αυτά τα χρόνια.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Τις ατελείωτες ώρες, την μοναξιά, την πίεση για λύση προβλημάτων… Δεν θα ξεχάσουμε όμως ποτέ τα σοφά σου λόγια «να εργαζόμαστε – συνδικαλιστικά και υπηρεσιακά – αποφεύγοντας την τύρβη, τις ιδιοτελείς συνάφειες και τον θόρυβο, να αρνούμαστε να παρακαλέσουμε να προβάλουμε τον εαυτό μας και να θυσιάσουμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας στο βωμό της προσωπικής ανέλιξης». Από την μεριά μου, αφού σ’ ευχαριστήσω εκ μέρους όλων μας για μία ακόμη φορά, θέλω να διαβεβαιώσω τόσο εσένα όσο και τους συναδέλφους του Δ.Σ. που μου εμπιστεύτηκαν τη Διοίκηση της Ομοσπονδίας, ότι θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης τους και να ανταποκριθώ στις υψηλές απαιτήσεις της θέσεώς μου και ότι τις παρακαταθήκες που μας άφησες, όπως να μην κομματικοποιούμε τον αγώνα μας, να λειτουργούμε χωρίς αποκλεισμούς και προπαντός να επιδεικνύουμε καθημερινά και εμπράκτως το ενδιαφέρον μας για τον συνάδελφό μας και τα προβλήματά του, θα τις τηρήσουμε ως ευαγγέλιο.
Αγαπητέ πρόεδρε φίλε μας Στρατηγέ στην υπηρεσιακή μας διαδρομή ο καθένας γεύεται και χαρές και λύπες, όμως η αξία του καθενός μένει αναλλοίωτη, όπως το χρυσάφι που δεν χάνει την αξία του όσο βαθιά και αν τα θάψεις στην γη.
Ξεκινάμε σήμερα τις εργασίες του 24ου Τακτικού Πανελλαδικού Συνεδρίου των αντιπροσώπων της Ομοσπονδίας μας, της Π.Ο.ΑΞΙ.Α. αφήνοντας πίσω μας μια πλούσια συνδικαλιστική χρονιά, τον απολογισμό της οποίας θα κάνουμε στο 2ο μέρος του Συνεδρίου μας. Και είμαστε εδώ φυσικά για να καθορίσουμε τις περαιτέρω ενέργειές μας μέσα από τις συζητήσεις που θα γίνουν, τις θέσεις και τις απόψεις που θα κατατεθούν, ώστε να προσδιοριστεί η κοινή συνισταμένη που θα εκφράζει την αγωνία και τις προσδοκίες των Αξιωματικών της Αστυνομίας για τον Οργανισμό μας, τον ρόλο του στην λειτουργία του Κράτους και της κοινωνίας. Επίσης θα καθορίσουμε όλα όσα πρέπει να γίνουν ώστε η θέση των αστυνομικών, υπηρεσιακά, κοινωνικά και οικονομικά να βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, που όλοι γνωρίζουμε πόσο αρνητικά μας έχει επηρεάσει.
Έχοντας βέβαια πάντα στο μυαλό μας ότι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, επηρεάζουν και τη δραστηριότητα της Ομοσπονδίας μας, το αγωνιστικό μας πλαίσιο, τις επιδιώξεις μας και το όραμά μας για την Ελληνική Αστυνομία. Η πολιτική των Μνημονίων, έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας, η φτώχεια και η ανεργία, καταστάσεις πρωτόγνωρες για τις δικές μας γενιές είναι φαινόμενα που πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψη μας. Η κρίση που πλήττει την ελληνική κοινωνία, πλήττει επομένως και την αστυνομική οικογένεια κι εμείς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε ό,τι αρνητικό υπάρχει.
Στην περίπτωσή μας βεβαίως, άλλες είναι οι προτεραιότητες της κεντρικής κυβέρνησης και άλλες οι δικές μας. Υπεισέρχονται διαφορετικά κριτήρια, αν θέλετε, στην αξιολόγηση των προβλημάτων και στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ταύτιση, αν και κατ’ εμέ, θα ‘πρεπε να υπάρχει. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στο όνομα της σωτηρίας της χώρας, εφαρμόζουν μια πολιτική κατ’ επιταγή των δανειστών, προσκολλημένη στις λογιστικές αποτιμήσεις των οικονομικών δεδομένων και δυνατοτήτων ενώ τα συνδικάτα έχουν στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων τους τον παράγοντα άνθρωπο. Εμείς αγωνιζόμαστε για τους συναδέλφους μας, πρώτα απ’ όλα. Διεκδικούμε γι’ αυτούς με βάση τις δικές τους ανάγκες και προτεραιότητες και όχι γενικά και αόριστα.
Κυρίες και κύριοι
Τα αιτήματά μας δεν είναι συντεχνιακά και δεν μπορεί να εντάσσονται σε μικροκομματικές λογικές. Αγωνιζόμαστε, σε συνεργασία με τις άλλες Ομοσπονδίες, για να μην καταρρεύσει η εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Βεβαίως διεκδικούμε και τη βελτίωση των οικονομικών μας απολαβών -γι’ αυτό άλλωστε προσφύγαμε στο ΣτΕ και δικαιωθήκαμε- , ενδιαφερόμαστε για το ασφαλιστικό μας μέλλον και για τα ταμεία μας.
Και όλα αυτά δεν είναι ξεκομμένα από τον κεντρικό μας στόχο. Να μη λησμονούμε ότι κεντρικό σύνθημά μας στο 23ο πανελλαδικό συνέδριο ήταν το «Θωρακίζοντας την αστυνομία, προστατεύουμε τους θεσμούς». Αυτό για να γίνει πράξη, προϋποθέτει την υλοποίηση μιας φιλοαστυνομικής πολιτικής, και το εννοώ, κυριολεκτικά. Δεν μπορεί να είναι ταμπού για κάποιους, κυρίως από το χώρο της αριστεράς αυτό το ζήτημα.
Στο σημείο αυτό κύριε Υπουργέ επιτρέψτε μου να σας επισημάνω ότι οι Αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας έχουν συναίσθηση των αγωνιών και των προβλημάτων όλου του προσωπικού και χωρίς να κάνουν διακρίσεις, βρίσκονται κοντά τους τόσο σε υπηρεσιακό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Και φυσικά δεν υπάρχουν στον οργανισμό μας, μάχιμοι και μη μάχιμοι, πατρίκιοι και πληβείοι και αν υπήρχαν, πληβείοι είναι οι Αξιωματικοί οι οποίοι δουλεύουν ακατάπαυστα χωρίς σταθερό ωράριο, χωρίς ρεπό και τις περισσότερες φορές χωρίς να λαμβάνουν τις δικαιούμενες άδειες. Ας μην μιλήσουμε δε και για τις οικονομικές απολαβές, όπου στους Αξιωματικούς οι περικοπές άγγιξαν το 50 %, όταν άλλοι μάλιστα λάμβαναν και αύξηση. Δεν θα πρέπει βεβαίως να λησμονήσουμε ότι οι Αξιωματικοί έχουν την ευθύνη όχι μόνο να σχεδιάζουν και να κατευθύνουν τις διάφορες επιχειρησιακές δράσεις, αλλά φέρουν και την ευθύνη και καλούνται να λογοδοτήσουν για τυχόν ολιγωρία αλλά και τις πράξεις και παραλείψεις των υφισταμένων τους.
Επειδή σήμερα δε παρευρίσκεται και αντιπροσωπεία Δοκίμων Υπαστυνόμων, και αυτά είναι τα παιδιά που θα αποτελέσουν τα αυριανά στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας πρέπει να επισημάνω, να τονίσω ότι εισήλθαν στο Σώμα μέσω των Πανελληνίων εξετάσεων ως αριστούχοι, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να επιλέξουν κάποιο από τα ελίτ επαγγέλματα. Διάλεξαν όμως να γίνουν αστυνομικοί με διάθεση προσφοράς στον συμπολίτη μας και απαιτούν επομένως τον στοιχειώδη σεβασμό από την πολιτεία.
Επανερχόμενος στο προηγούμενο σημείο της ομιλίας μου συνεχίζω λέγοντας ότι έχουν αλλάξει οι εποχές. Οικονομική ανάπτυξη χωρίς ασφάλεια στον τόπο δεν νοείται. Άλλως, θα μας κυβερνά η μαφία και το παρακράτος. Δεν είμαστε εμείς μόνο που το επισημαίνουμε αυτό. Η πολιτική διαφθορά, η αποθράσυνση του οργανωμένου εγκλήματος και της διαπλοκής, καταγγέλλονται με τον πιο επίσημο τρόπο από το βήμα της Βουλής. Αλλά αυτά δεν αρκούν. Καλό είναι να διαβάσει κανείς ξανά τα υλικά του συνεδρίου μας, ειδικά την εισήγηση του Γενικού επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, του κ. Ρακιντζή. Πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα. Κι εμείς ως αξιωματικοί, δικαιωματικά διεκδικούμε ρόλο στη διαδικασία της κάθαρσης και της επανάκτησης των χαμένων αξιών, ως κοινωνία, ως χώρα, ως λαός και ως έθνος. Σε πείσμα όλων εκείνων που θεωρούν τελειωμένη υπόθεση την ιστορική μας υπόσταση ως Έλληνες.
Κυρίες και κύριοι
Ένα σοβαρό θέμα που πρέπει να μας απασχολεί διαρκώς είναι και η λειτουργία του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Ακούμε ότι απαίτηση της Τρόικας είναι η αλλαγή του ιδρυτικού νόμου όλων των Ομοσπονδιών και των Πρωτοβάθμιων σωματείων, του 1264/82. Λες και η αιτία του κακού που χρεοκόπησε η χώρα μας, είναι οι συνδικαλιστές και τα συνδικάτα.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι η κρίση θεσμών προϋπήρχε της κρίσης που προκάλεσαν τα μνημόνια στους θεσμούς. Η απαξίωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων καταγραφόταν επί χρόνια και εξορκιζόταν. Οι εργαζόμενοι γύριζαν την πλάτη τους στους εργατοπατέρες κι εκείνοι συνέχιζαν στην ίδια ρότα. Ο δικός μας όμως χώρος πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν γνώρισε τις παθογένειες των παλιών συνδικάτων. Κατ’ αρχάς, είμαστε ένα νεογέννητο σχετικά κίνημα. Μόλις το 1994, με το Νόμο 2265, νομιμοποιήθηκαν τα σωματεία και οι Ομοσπονδίες. Η πρώτη γενιά των συνδικαλιστικών μας στελεχών παρέδωσε ομαλά τη σκυτάλη στην επόμενη και τα πρώτα χρόνια ο εύλογος ενθουσιασμός συνοδευόταν από την ικανοποίηση υπερώριμων αιτημάτων. Σημειώνονταν κατακτήσεις και υπήρχε γενική ευφορία η οποία αντανακλούσε και στη λειτουργία της Ομοσπονδίας μας. Με την πάροδο του χρόνου και υπό την πίεση της γενικότερης εξέλιξης των πραγμάτων στη χώρα μας, αρνητικά φαινόμενα εκδηλώθηκαν και στο δικό μας χώρο, σε πολύ μικρή έκταση σε σχέση με άλλες οργανώσεις. Εμείς αντέξαμε, δεν υποκύψαμε σε πειρασμούς, αποφύγαμε επικίνδυνους αυθορμητισμούς, πορευτήκαμε με σοβαρότητα, διατηρώντας ισορροπίες και γι’ αυτό την ώρα της κρίσης, σταθήκαμε όρθιοι.
Λαμβάνοντας υπόψη, δε, τι ισχύει σήμερα συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας και πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στα καλέσματα άλλων φορέων, της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ ειδικότερα, δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει για μειωμένη ανταπόκριση ή για περιορισμένη συνδικαλιστική δράση. Ίσα –ίσα, αν δει κανείς αντικειμενικά τον απολογισμό μας, θα συμφωνήσει ότι δεν έχουμε σταματήσει ούτε μια μέρα. Καθημερινά κάτι μας απασχολεί και είναι επόμενο σε τακτά χρονικά διαστήματα να θέλουμε και τη βοήθεια των απλών μελών μας. Επιζητούμε τη δική τους στήριξη όμως μόνο όταν υπάρχει λόγος και δεν διαδηλώνουμε απλά για να διαδηλώνουμε γιατί αλλιώς χάνεται και η ουσία των διεκδικήσεων.
Τα πεπραγμένα μας, λοιπόν, έχουν θετικό πρόσημο και ιδίως την περίοδο αυτή, λόγω και της τεράστιας επιτυχίας που είχαμε με την εξέλιξη της προσφυγής μας στο ΣτΕ, βρισκόμαστε σε μια ανοδική φάση, την οποία λαμβάνει υπόψη της η κυβέρνηση και γι’ αυτό δεν μας αγνοεί.
Επομένως, ουδεμία παρέμβαση χρειάζεται, αλλά ούτε και για τις βασικές διατάξεις του 1264, ο οποίος είναι ένας νόμος- πλαίσιο και από πουθενά δεν προκύπτει τεκμηριωμένα ότι αυτός ευθύνεται για τα όποια αρνητικά φαινόμενα. Αφορισμούς και γενικεύσεις για το συνδικαλισμό εύκολα μπορεί να κάνεις, δύσκολα είναι αλήθεια μπορείς να τον υπηρετήσεις. Ο ρόλος του συνδικαλισμού είναι τεράστιος και δεν είναι τυχαίο ότι απαξιώθηκε με ευθύνη και των κυβερνώντων. Διότι καμιά κυβέρνηση δεν θέλει ισχυρά συνδικάτα. Χρησιμοποιούνται δε πολλές φορές και πλάγια μέσα για τη διάβρωσή του. Και φυσικά όλοι γνωρίζετε αλλά θα το επισημάνω κι εγώ ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα βρίσκεται μακριά από τα αρνητικά φαινόμενα του εργατοπατερισμού και των προνομίων.
Αντιθέτως λοιπόν και με δεδομένο ότι η μέχρι σήμερα κοινή δράση των Ομοσπονδιών των Σωμάτων Ασφαλείας έχει αναπτύξει μια αξιόλογη δυναμική, με ιδιαίτερες δυνατότητες άμεσης παρέμβασης και αντίδρασης, στοιχεία ικανά και αναγκαία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας και την ουσιαστική προάσπιση των συμφερόντων των μελών μας, θεωρούμε ότι είναι πλέον ώριμη η συζήτηση για νομιμοποίηση της συλλογικής αυτής δράσης, μέσα από ένα θεσμοθετημένο τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο.
Κυρίες και κύριοι,
Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε εν συντομία να αναφερθώ σε ορισμένα θέματα της επικαιρότητας που έχουν σχέση με την Αστυνομία.
Όλοι μας πριν λίγες ημέρες γίναμε μάρτυρες της διαστρέβλωσης ενός γεγονότος που διαδραματίστηκε στον απόηχο του εορτασμού του Πολυτεχνείου στην περιοχή των Εξαρχείων, με μία υποτιθέμενη κλοπή νερών από μία διμοιρία των Υ.Α.Τ..Επρόκειτο φυσικά για μία κακοστημένη – όπως αποδείχθηκε παράσταση που όμως υιοθετήθηκε από το σύνολο σχεδόν των Μ.Μ.Ε. ως πραγματικό γεγονός.
Το ξέρουμε ότι η Αστυνομία «πουλάει». Ποτέ δεν ζητήσαμε να κουκουλωθούν ή να αποσιωπηθούν παραβατικές συμπεριφορές συναδέλφων μας. Άλλωστε είμαστε ο μόνος οργανισμός που διαθέτει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης που δεν αμφισβητούνται από κανένα.
Θέλουμε και επιζητούμε την κριτική, γιατί μας κάνει καλύτερους. Δεν κατανοούμε όμως, ούτε αποδεχόμαστε την διαστρέβλωση και την υπερβολή. Είμαστε η μόνη υπηρεσία του Ελληνικού κράτους που μάχεται κάθε μέρα με τους κάθε λογής κακοποιούς, ένοπλους ή όχι. Διεξάγουμε πραγματικό πόλεμο με κάθε είδους κακοποιό και με το έγκλημα σε όλες του τις εκφάνσεις. Όταν πολεμάς, ο νικητής αναδεικνύεται μετά το πέρας της μάχης.
Κριτική λοιπόν, σε όσους πολεμούν δεν γίνεται από τις πολυθρόνες των διαμερισμάτων ή από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών.
Στην προσπάθειά μας αυτή λοιπόν, στον καθημερινό μας αγώνα θέλουμε από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων να μας στηρίζουν, διότι η αστυνομία δεν ανήκει μόνο στην κυβέρνηση αλλά σε όλους. Η κριτική λοιπόν που μας ασκείται και από εκεί, θα πρέπει να μην διακρίνεται από υπερβολές ή να στοχεύει σε μικροκομματικά οφέλη.
Κλείνω την ομιλία μου με μία μικρή αναφορά στο Διεκδικητικό μας Πλαίσιο.
Όλοι γνωρίζετε ότι έχουμε πολλά μέτωπα ανοιχτά. Δώσαμε μεγάλη βαρύτητα στην αναδιοργάνωση των αστυνομικών υπηρεσιών με τα γνωστά αποτελέσματα. Η προηγούμενη ηγεσία δυστυχώς δεν έλαβε υπόψη τις προτάσεις μας με αποτέλεσμα να έχουμε χάσει άλλη μια ολόκληρη χρονιά. Ευτυχώς, η νέα πολιτική και φυσική ηγεσία επέδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά και παρεμβαίνοντας άμεσα διόρθωσαν την προδιαγεγραμμένη πορεία του σκάφους της ΕΛ.ΑΣ που οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια στην ξέρα. Δώσαμε επίσης μεγάλη βαρύτητα στα οικονομικά. Κερδίσαμε, όπως προανέφερα, με το σπαθί μας τη μάχη στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η νίκη αυτή που πολλοί δεν την πίστεψαν, ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο συνδικαλιστικό μας κίνημα είτε αρέσει σε ορισμένους είτε δεν αρέσει, γι’ αυτό δεν την χαρίζουμε σε κανέναν ούτε την απεμπολούμε. Αντίθετα είμαστε εδώ, δίνοντας καθημερινά νέους αγώνες για να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να συμμορφωθεί πλήρως στα διαλαμβανόμενα στο πρακτικό της απόφασης.
Το ΤΕΑΠΑΣΑ μας απορροφά επίσης πολλές δυνάμεις και χρόνο. Αυτό το σύνθετο πρόβλημα, η κυβέρνηση θέλει να το λύσει, θίγοντας τα συμφέροντα των ασφαλισμένων. Μετακυλύει στις πλάτες μας τις ευθύνες άλλων κι εμείς καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις που θα σηματοδοτήσουν το μέλλον όχι μόνο το δικό μας αλλά και τον επόμενων γενιών. Δεν το δεχόμαστε αυτό. Ζητάμε πίσω τα λεφτά που χάσαμε με το κούρεμα των αποθεματικών, ζητάμε ένα βιώσιμο ταμείο και όχι να αποτελέσει το δικό μας ταμείο «πρόσοδο» για το ξελάσπωμα άλλων προβληματικών ταμείων. Το σύνθημα του Συνεδρίου μας «Ώρα υπ εύθηνων αποφάσεων – Διασφαλίζουμε το παρόν με το βλέμμα στο μέλλον» απηχεί ακριβώς την αγωνία μας για όσα προανέφερα αλλά και την σθεναρή απόφασή μας και τον αδιάπτωτο αγώνα που είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε προκειμένου να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας γενικότερα αλλά και τη συνέχεια του ασφαλιστικού μας φορέα. Στην κατεύθυνσή αυτή ζητάμε μία πίστωση χρόνου, ένα εύλογο χρονικό διάστημα 6 μηνών από την Κυβέρνηση, ώστε να μην παρθούν κάτω από την ασφυκτική πίεση χρόνο, ενδεχομένως λανθασμένες αποφάσεις. Επιδίωξη μας, εφεξής από κοινού με την Π.Ο.ΑΣ.Υ. είναι η δημιουργία ενός ενιαίου αυτόνομου ασφαλιστικού φορέα των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας και Ειδικών Δυνάμεων, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο υπουργός μας ο κ. ΚΙΚΙΛΙΑΣ έχει εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο αυτή τη θέση.
Μας απασχολούν επίσης άλλα θέματα, όπως είναι η εξέλιξη των νέων αξιωματικών, οι οποίοι πλέον με τα νέα ασφαλιστικά δεδομένα θα πρέπει να διανύσουν μια 35ετή, τουλάχιστον, διαδρομή, προκειμένου να έχουν πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα και μάλιστα αμφιβόλου αντικρίσματος.
Τελειώνοντας την ομιλία μου θέλω να στείλω ένα μήνυμα προς όλους τους συναδέλφους: ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος και για να τον διαβούμε χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους. Δεν περισσεύει κανείς. Όσο πιο ισχυρή είναι η Ομοσπονδία μας, τόσο περισσότερα μπορούμε να κερδίσουμε και σήμερα και αύριο, όταν θα δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες στη χώρα μας. Το δικό μας δόγμα δεν είναι μοιρολατρικό. Αρνούμαστε ότι «αυτή είναι η κατάσταση» και ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε».
Κοιτάμε στα μάτια τους συναδέλφους μας και τους καλούμε να στηρίξουν τον αγώνα μας, που είναι δίκαιος και εδράζεται στις δικές τους ανάγκες και στις δικές τους προσδοκίες.
Δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε καθημερινά τη μάχη μέχρι την τελική δικαίωση."
Πηγή:bloko.gr