Γιατί οι Αρχηγοί δεν μπορεί να είναι "συνδικαλιστές" των στρατιωτικών

Παρόλο που από το 2012 υπάρχουν τοπικές περιφερειακές Ενώσεις Στρατιωτικών, ακόμη και σήμερα μεταξύ των στελεχών των Ενόπλων δυνάμεων είναι διαδεδομένη η άποψη ότι οι ανώτατοι -ακόμη και η ιδία η ηγεσία σε επίπεδο Αρχηγού και Γενικών επιτελείων- όφειλε να έχει αυτόν τον ρόλο. Όφειλε να έχει προστατέψει τα στελέχη από μνημονιακές περικοπές στους μισθούς στα επιδόματα και στα δώρα και κατά κάποιον τρόπο βάλει «βέτο» και να αντιδράσει ώστε αυτές να μην συμβούν.

Σε μια διαστρεβλωμένη έννοια της διοικητικής μέριμνας είναι παρά πολλοί -πολέμιοι κατά βάση τις ιδέας των στρατιωτικών ενώσεων των ενέργεια στελεχών, όλοι εκείνοι οι όποιοι κυκλοφορούν την άποψη ότι οι στρατηγοί έπρεπε να δράσουν ως «συνδικαλιστές», ώστε να μην συμβούν περικοπές μισθών και απώλεια εισοδημάτων στα στελέχη των ΕΔ. Ότι θα έπρεπε να είναι πρωτεργάτες ίσως κάποιου κύματος αντίστασης στις περικοπές που υπεστήκαμε και να αιτούνται -με απειλή πιθανών παραιτήσεων- την επιστροφή τους.

Το χειρότερο όλων είναι ότι ακόμη και σε επίπεδο υπουργών Εθνικής Άμυνας εκφράστηκε πολλές φορές η εσφαλμένη και βλαπτική άποψη ότι η ηγεσία εκφράζει τα στελέχη και στα συνδικαλιστικά αιτήματα τους.

Το λάθος ξεκινά από πιο παλιά.

Θα έπρεπε να έχει ξεκαθαριστεί από πολύ νωρίς και με κάθε τρόπο ότι ο Αρχηγός ενός Γενικού επιτελείου δεν είναι συνδικαλιστής αλλά πολεμικός αρχηγός. Ότι αν λειτουργήσει κατ ελάχιστον ως συνδικαλιστής θα βλάψει το κύρος της θέσης του, και πιθανότατα θα πυροδοτήσει κυβερνητική κρίση. Ότι τελικά θα οδηγηθεί σε παραίτηση από την ιδία την κατάσταση που θα έχει δημιουργήσει η ενέργεια του, και ότι αυτό ίσως να έχει πολλαπλές ενδεχομένως δυσμενείς συνέπιες για το γενικότερο οικοδόμημα των ΕΔ.

Περεταίρω είναι προφανές ότι αυτή η άποψη είναι πολλαπλά βλαπτική και σε επίπεδο ηθικού των στελεχών.

Όσοι ανεύθυνα δημιουργούν προσδοκώμενα και συνδικαλιστικές απαιτήσεις για την ηγεσία του στρατεύματος, οδηγούν το στέλεχος που ασπάζεται την άποψη αυτή, να καταλήγει απογοητευμένο. Καταλήγει να θεωρεί πως η ηγεσία του δεν έπραξε τα δέοντα. Ότι μειονεκτεί σε σχέση με τα προσδοκώμενα ή ακόμη χειρότερα ότι υπάκουσε, και η σιωπή του είναι κομματική εντολή σε βάρος των στελεχών, του ίδιου και της οικογένειας του.


Μπορεί λοιπόν αυτή η άποψη του «Στρατηγού Αρχισυνδικαλιστή» να βολεύει τους υπουργούς και τους πολιτικούς, ώστε να αποφεύγουν την συνάντηση και την αντιπαράθεση με τις ενώσεις και την ομοσπονδία των στρατιωτικών. Μπορεί να τους βολεύει για να μην αποδέχονται τα αιτήματα μας γνωρίζοντας ότι σε μεγάλο βαθμό πέφτει η ευθύνη στην ηγεσία των ΕΔ. Όμως αυτό είναι τραγικό


Για να πετύχουν να μην υπόκεινται σε πολιτικό κόστος να βάζουν εμπρός τους τον αρχηγό για να λειτουργήσει ως αερόσακος και κρυφτούν πίσω του. Είναι προφανέστατα αδιανόητο να υπάρχει η άποψη σε κάποιο στέλεχος ότι για τις περικοπές στους μισθούς στα επιδόματα και στα δώρα συνηγόρησε δια της σιωπής και η φυσική ηγεσία του στρατεύματος.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί -από όλους και προς όλους- ότι ο ρόλος του της ηγεσίας Αρχηγού και του Γενικού επιτελείου καθώς και η έννοια της διοικητικής μέριμνας, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον ρόλο του συνδικαλιστή που ασχολείται με μισθολογικά θέματα, με θέματα ωραρίων, με εκλογές στην ένωση του, με στεγαστικά αιτήματα, με νομικά θέματα, με προσφυγές με επιστολές με άσκηση πίεσης και με συλλαλητήρια.

Αυτό προσπάθησαν και προσπαθούν συνεχώς με επιτυχία να ξεκαθαρίζουν οι συνδικαλιστές των ενώσεων στις μονάδες και στα στελέχη με τα όποια συνομιλούν καθημερινά.

• Κανένας από εμάς ποτέ δεν έθεσε και δεν θα θέσει ανάμεσα στον Υπουργό και το Υπ. Οικονομικών ή οποιαδήποτε άλλο πολιτικό πρόσωπο, κάποιον στρατηγό η αρχηγό ως ενδιάμεσο.
• Κανένας από εμάς δεν έστρεψε τα βέλη του στην Ιεραρχία όλο αυτό το διάστημα και ούτε θα το πράξει.
• Κανένας Στρατηγός δεν θέλησε ποτέ να μπει ως ενδιάμεσος ή να παραστήσει τον αρχισυνδικαλιστή και να μεταφέρει συνδικαλιστικά αιτήματα στους υπουργούς. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του

Όλοι διαπιστώνουμε καθημερινά ότι ο ρόλος μας είναι διαφορετικός και μόνο συμπληρωματικός και επικουρικός θα μπορούσε να είναι σε κάποια θέματα αν αφήναμε την κατάσταση να λειτουργήσει με απλό κοινό νου. Ότι δεν είμαστε ανταγωνιστές με τους αρχηγούς και την ηγεσία αλλά στην ίδια βάρκα.
Οφείλουν λοιπόν και οι υπουργοί και οι πολιτικοί να πάψουν να κρύβονται πίσω τους.

Να νομοθετήσουν σχετικά για το θέμα ώστε να προστατευτούν η ηγεσία και οι αρχηγοί. Οφείλουν να έρθουν σε απευθείας επαφή με την ομοσπονδία και τις ενώσεις των στρατιωτικών.