Άκουσα προχθές μια ελληνική σουρεαλιστική ιστορία, όπου ένας πολύπαθος πατέρας πήγε σε μια εκπομπή για να εγκαλέσει τον πρώην Υπουργό Υγείας Λοβέρδο, διότι ο γιος του που έπαθε ατύχημα και έμεινε το παιδάκι 100% ανάπηρο, δεν παίρνει έγκριση από τον ΕΟΠΥΥ για να κάνει κάποια θεραπεία στο εξωτερικό.
Ο πατέρας πήγε δικαστικά και κέρδισε πρωτόδικα, ενώ ο ΕΟΠΥΥ κατοπιν έκανε έφεση. Το θέμα είναι πως ώσπου να εκδικαστεί η Έφεση το παιδάκι μπορεί να έχει πεθάνει.
Ο υπάλληλος του ΕΟΠΥΥ έκανε την έφεση διότι έτσι πιστεύει πως του επιβάλλει η γραφειοκρατία, και ακόμα και ο κ. Υπουργός ή και ο διοικητής του ΙΚΑ δεν μπόρεσαν να παρακάμψουν τη διαδικασία, παρότι προσπάθησαν, προκειμένου να φύγει εγκαίρως και να σωθεί το παιδάκι.
Διερωτώμαι: γιατί δεν εκδικάζεται η έφεση αύριο; Το νοσηρό της υποθέσεως δεν είναι μόνο η διαδικασία του ΕΟΠΥΥ αλλά και η αρνησιδικία της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Ακόμη και αν κάποιος πρόκειται να πεθάνει σε λίγες μέρες ή μήνες, η δικαιοσύνη παίρνει χρόνια στην Ελλάδα. Αυτό είναι το σκάνδαλο. Δεν είμαι βέβαιος αν υπάρχει σχετική διαδικασία όμως για να ενημερώσει τη Δικαιοσύνη κάποιος πως η υπόθεση του είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Εγκαλώ λοιπόν με τη σειρά μου την Ελληνική Δικαιοσύνη, να δικάσει την υπόθεση αυτή αύριο!
Η λύση δεν είναι να παρακάμπτουμε τη Δικαιοσύνη, ούτε να λυγίζουμε τους κανόνες, αλλά να τους εφαρμόζουμε σε αληθινούς χρόνους.
[Στο παραπάνω σκεπτικό μου έλαβα ηλεκτρονικό μήνυμα από έναν δικαστή.
Παρουσιάζει μια λίγο διαφορετική προοπτική του θέματος, που αξίζει να την δούμε.
Το παραθέτω αυτούσιο, προστατεύοντας την ταυτότητά του, όμως, ως είμαι ηθικά υποχρεωμένος. Πιστεύω ότι έχει ουσία αυτό που λέει...]
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗ:
Με όλο το σεβασμό, [αυτό που γράφεται παράπανω είναι] από τα πλέον ατυχή παραδείγματα για την καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης από τους δικαστές (γιατί δεν οφείλονται όλες οι καθυστερήσεις στους δικαστές).
Στάνταρ διαδικασία δεν σημαίνει και σωστή διαδικασία.
Αν και μάλλον δεν αφορά την συγκεκριμένη υπόθεση (υποθέτω ότι ο πατέρας του παιδιού προσέφυγε στο δικαστήριο και όχι το ανάποδο), ξέρετε όλοι όσοι θέλετε αύριο η δικαιοσύνη να λύσει την υπόθεσή σας, πόσες υποθέσεις δεν θα έπρεπε καν να φορτώνουν τα πινάκια γιατί π.χ. η λεγόμενη ενδοστρεφής δίκη (δυνατότητα του ΙΚΑ να στραφεί εναντίον του εαυτού του), η οποία καταργήθηκε για ένα χρόνο σχεδόν, επανήλθε δριμύτερη;
Δηλαδή, αν δικαιωθεί ένας ασφαλισμένος ενώπιον της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του ΙΚΑ (όργανο του ΙΚΑ), μπορεί ο Προϊστάμενος του ΙΚΑ (άλλο όργανο του ίδιου Οργανισμού), να αμφισβητήσει την απόφασή της ΤΔΕ και να προσφύγει στα δικαστήρια;
Επίσης στις φορολογικές διαφορές, όταν μόνο με την άσκηση της προσφυγής αναστέλλεται το 50% (παλαιότερα το 90%) του προστίμου, και όταν η προσφυγή κόστιζε μέχρι το 2008 4,5€ (καφές και μπουγάτσα πολύ πιο ακριβά) και έως το 2010 25€, ξέρετε κανέναν που δεν θα προσφύγει στα δικαστήρια, ακόμη και αν ξέρει ότι τελικά θα το χάσει γιατί όντως παρανόμησε;
Επίσης, με πρόσφατη διάταξη, προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια που απορρίπτεται για τυπικούς λόγους, μπορεί να ξανασκηθεί παραδεκτώς;
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Έχεις φάει στο κεφάλι ένα πρόστιμο, χάνεις την προθεσμία των 30 ημερών (αν είναι φορολογική η διαφορά), την ασκείς όποτε γουστάρεις, σου απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη (τυπικός λόγος) και την ξανασκείς άνετος και ωραίος, έχοντας παρακάμψει, με τις ευλογίες της νόμου, την προθεσμία.
Κατέληξε η φορολογική προθεσμία (που μας καίνε και οι φορολογικές και η αλήθεια είναι ότι έχουν ξεστοκάρει τα δικαστήρια από αυτές) να είναι απρόθεσμη.
Θα ξαναγεμίσουμε φορολογικές; Φυσικά!
Αλλά δεν πειράζει, γιατί οι δικαστές την άλλη μέρα πρέπει να την έχουν βγάλει.
Γιατί θα φταίνε αυτοί...
Γιατί οι 300 υποθέσεις που χρεώνονται τον χρόνο είναι λίγες, πολύ λίγες.
Καλή σας ημέρα.
Πείτε ό,τι θέλετε για την λειτουργία της δικαιοσύνης, αλλά το συγκεκριμένο σας παράδειγμα ήταν ατυχέστατο. Για την ακρίβεια αποδυναμώνει την κριτική στην δικαιοσύνη (αυτήν που έχει νόημα, που έχει να προσφέρει και που δεν ασκείται μόνο και μόνο γιατί όλοι χρειαζόμαστε έναν σάκο για να ξεσπάσουμε).
[...]
Και όταν νομοθετούνται όλα αυτά τα "αναβλητικά", οι δικαστές μια χαρά φωνάζουν, αλλά δεν είναι εκεί κανένας δημοσιογράφος να τα [προβάλει] γιατί δεν είναι "πιασάρικο θέμα". Τα αναδρομικά τους είναι...
Του Άγη Βερούτη
capital.gr