Δημήτρης Κουφοντίνας ή «Λουκάς» ή «φαρμακοχέρης» ή «μελισσοκόμος» ή «Δημήτρης Λαμπρόπουλος» ή «Δημήτρης Σωτηρόπουλος». Το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της εγχώριας τρομοκρατίας εδώ και λίγες ώρες απολαμβάνει τη δεύτερη 48ωρη άδεια του. Ο εκτελεστής της 17Ν αναπνέει αέρα ελευθερίας -όσο τουλάχιστον του επιτρέπουν οι βαρύτατοι περιοριστικοί όροι- και προκαλεί θύελλα αντιδράσεων.
Γεννημένος το 1958 στην Τερπνή Βισαλτίας Σερρών, σε ηλικία 14 ετών εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα, μαζί με τους γονείς του. Εδώ ολοκληρώνει το σχολείο στο Ε΄ Γυμνάσιο Εξαρχείων και στη συνέχεια φοιτά στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών, χωρίς όμως να καταφέρει να πάρει πτυχίο. Ιδιαίτερα ανήσυχος πολιτικά, εντάσσεται στην τοπική μαθητική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στο Γκύζη (ΠΑΜΚ), αναλαμβάνοντας μάλιστα ηγετική δράση και ορθογραφώντας συστηματικά στην φοιτητική εφημερίδα. Εκεί μοιάζει να ασφυκτιά, ενώ όπως γράφει στο βιβλίο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», «μπορούσες ακόμα να ξεχωρίσεις τους ανθρώπους του κομματικού μηχανισμού: Στενόμυαλοι, τυπολάτρες, με όλες τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, επιφυλακτικοί σε οτιδήποτε καινοτόμο».
Οι ακραίες απόψεις του, υπέρ ενός ένοπλου αγώνα για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, οδηγούν στη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ και στην προσχώρηση του στην ΕΚΚΕ και το ΚΚΕ μ-λ, εκεί όπου οι μαοϊκές ιδέες τον γοητεύουν. Λίγο αργότερα ακολουθεί η μύηση - στρατολόγηση του στο αντάρτικο πόλης, με τον ίδιο να αναφέρεται σε πρόσωπα με ψευδώνυμα, όπως «Κοσμάς», «Αρριανός», «Δαμιανός», «Ανέστης», σε συναντήσεις που γίνονταν σε σπίτι στην Αθήνα και σε πάρκο στην Καισαριανή. Χρόνια αργότερα θα μάθουμε ότι ο «Ανέστης» είναι ο Χρήστος Τσουτσουβής, δημιουργός της οργάνωσης «Αντικρατική Πάλη».
Η δολοφονία του Νίκου Μομφεράτου: Το ημερολόγιο δείχνει 21 Φεβρουαρίου 1985 και στη γωνία Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ στο Κολωνάκι, ο «Λουκάς» πυροβολεί με 4 σφαίρες στο στήθος τον εκδότη της «Απογευματινής» και υπουργό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Σφαίρες δέχεται και ο οδηγός του Μομφεράτου, Παναγιώτης Ρουσέτης, ο οποίος αργότερα καταλήγει.
Η δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου: Ο «τυπικός έλληνας μεγαλο-καπιταλιστής» -όπως θα γράψει στην προκήρυξη της η 17Ν- πέφτεi νεκρός από πέντε σφαίρες στο κέντρο της Αθήνας. Σύμφωνα με μάρτυρες, ένας νεαρός έβγαλε ένα πιστόλι από έναν ταξιδιωτικό σάκο και πυροβόλησε πέντε φορές προτού διαφύγει με μοτοσικλέτα. Σε αυτή την εκτέλεση ο Κουφοντίνας έχει ρόλο οδηγού του αυτοκίνητου με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Το ημερολόγιο δείχνει 8 Απριλίου 1986.
Η δολοφονία του Αλέξανδρου Αθανασιάδη - Μποδοσάκη: «Ο "Λουκάς" (σ.σ.: Κουφοντίνας) με τον "Λάμπρο" (σ.σ.: Γιωτόπουλος) πρότειναν να εκτελέσουμε τον βιομήχανο ως εκφραστή της μεγαλοαστικής τάξης», θα καταθέσει στη δίκη της 17Ν ο Βασίλης Τζωρτζάτος. Κάπως έτσι στις 08:30 το πρωί της 1ης Μαρτίου 1988, ο γενικός διευθυντής της Εταιρείας Λιπασμάτων και της ΠΥΡΚΑΛ πέφτει νεκρός στο Ψυχικό. Δύο άνδρες που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα τον πρόλαβαν στο φανάρι και τον πυροβόλησαν πέντε φορές, ενώ ο ίδιος δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει το πιστόλι που πάντα είχε γεμάτο μαζί του.
Η δολοφονία του Ουίλιαμ Νορντίν: Η 17Ν, χρησιμοποιώντας ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά, δολοφονεί τον Αμερικανό στρατιωτικό ακόλουθο, λίγα μέτρα από το σπίτι του στο Κεφάλαρι Κηφισιάς. Το ημερολόγιο δείχνει 28 Ιουνίου 1988, ενώ σύμφωνα με τον Βασίλη Τζωρτζάτο η επίθεση ήταν έμπνευση του «Λουκά», ενώ τα εκρηκτικά που ήταν στο όχημα πυροδοτήθηκαν με τηλεχειρισμό.
Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη: Στις 26 Σεπτεμβρίου 1989 για πολλούς αλλάζει η ιστορία, καθώς πρόκειται για μία δολοφονία που μέχρι σήμερα κανένα μέλος της οργάνωσης - φάντασμα δεν έχει εξηγήσει επαρκώς. Ούτε καν ο ίδιος ο Δημήτρης Κουφοντίνας, που σύμφωνα με την κατάθεση του Βασίλη Τζωρτζάτου στο δικαστήριο ήταν ο άνθρωπος που έδωσε τη χαριστική βολή με το 45αρι στον πολιτικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση δολοφονίας του Μπακογιάννη δημιουργεί ένα «τείχος» απομόνωσης γύρω από τη 17Ν, από τις άλλες οργανώσεις του «ένοπλου αγώνα», σε μία εποχή που διαθέτει τις πληρέστερες επιχειρησιακές δυνατότητες.
Η δολοφονία του Ρόναλντ Στιούαρτ: Ο Αμερικανός αρχιλοχίας χάνει τη ζωή του όταν εκρήγνυται ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος ήταν τοποθετημένος στην είσοδο του σπιτιού του. Το ημερολόγιο δείχνει 13 Μαρτίου 1991, με τη 17Ν να αναφέρει σε προκήρυξη της ότι ήθελε μια δολοφονία οποιουδήποτε αμερικανού στρατιωτικού για να «εξοργίσει» περισσότερο τις αμερικανικές αρχές.
Η δολοφονία του Τσετίν Γιοργκού: Στις 7 Οκτωβρίου 1991 εκτελεί τον 28χρονο ακόλουθο Τύπου της τουρκικής πρεσβείας. Όπως αναφέρεται σε προκήρυξη επιλέχτηκε ως στόχος επειδή χρησιμοποιούσε τη θέση του για να προωθήσει τα συμφέροντα του τουρκικού επεκτατισμού και τη διαιώνιση της κατοχής της Βόρειας Κύπρου. Κανένας από τους συλληφθέντες δεν ομολόγησε τη συμμετοχή του στη δολοφονία, ούτε κατονόμασε άλλους στις προανακριτικές απολογίες, αν και το 45αρι που χρησιμοποιήθηκε «δέχνει» τον Κουφοντίνα.
Η δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν: Ένας 20χρονος περαστικός είναι το θύμα της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας κατά του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά, στις 14 Ιουλίου 1992. Ο Αξαρλιάν βρίσκεται στο λάθ0ς μέρος (στη διασταύρωση της Καραγιώργη Σερβίας με την οδό Βουλής) τη λάθος ώρα και το πληρώνει με τη ζωή του. Τα θραύσματα και το οστικό κύμα από τη ρουκέτα κόβουν το νήμα της ζωής του νεαρού, την ώρα που ο υπουργός, η σύζυγος και η κόρη του, βγαίνουν σοκαρισμένοι αλλά σώοι από το θωρακισμένο αυτοκίνητο.
Η δολοφονία του Μιχάλη Βρανόπουλου: Οπλισμένος με το 45αρι - ταυτότητα της 17Ν, ο Δημήτρης Κουφοντίνας εκτελεί τον πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας την ώρα που κατευθύνονταν προς το κτίριο που βρισκόταν το δικηγορικό του γραφείο, στην οδό Σόλωνος 39. Ο «φαρμακοχέρης» τον πυροβολεί 5 φορές εξ επαφής, ενώ ανοίγει πυρ και εναντίον του οδηγού που τρέχει για να προστατεύσει τον Βρανόπουλο. Το ημερολόγιο δείχνει 24 Ιανουαρίου 1994.
Η δολοφονία του Ομάρ Σιπαχίογλου: Με έξι σφαίρες στον θώρακα και στην κοιλία, οι εκτελεστές της 17Ν κόβουν το νήμα της ζωής του Τούρκου διπλωμάτη, λίγο πριν τις 07:00 το πρωί της 4ης Ιουλίου 1994. Η ενέδρα θανάτου είχε στηθεί έξω από το σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο, τη στιγμή που έμπαινε στο αυτοκίνητό το. Σύμφωνα με πληροφορίες της Αστυνομίας εκτελεστές ήταν οι Δημήτρης Κουφοντίνας και Σάββας Ξηρός.
Η δολοφονία του Κώστα Περατικού: Στις 28 Μαΐου 1997, στην οδό Φίλωνος στον Πειραιά -πολύ κοντά στο Σινέ Ολύμπικ- ο εφοπλιστής πέφτει νεκρός από 5 σφαίρες, την ώρα που κατευθύνονταν στο πάρκινγκ για να πάρει το αυτοκίνητο του. Ο δράστης, όπως θα αποφανθεί το δικαστήριο, είναι ο «Λουκάς» που παίρνει από τα χέρια του Περατικού και έναν φάκελο που κρατούσε. Το φορτηγάκι μάρκας Mitsubishi που είχε... απαλλοτριωθεί για να χρησιμοποιηθεί ως μέσο διαφυγής δεν παίρνει μπροστά και οι δύο ένοπλοι αποχωρούν από τον τόπου του εγκλήματος με ταξί.
Η δολοφονία του Στίβεν Σόντερς: Ο κύκλος των δολοφονιών της 17Ν κλείνει στις 8 Ιουνίου 2000, με τον Βρετανό ταξίαρχο να είναι το τελευταίο θύμα της. Δύο ένοπλο, που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα, σταματούν δίπλα του σε φανάρι στη λεωφόρο Κηφισίας. Σπάνε το τζάμι και τον πυροβόλησαν με 45άρι όπλο και με πολεμικό τυφέκιο G3, από κοντινή απόσταση, τραυματίζοντας τον στην κοιλιακή χώρα και στα άνω άκρα. Σύμφωνα με την κατάθεση του Βασίλη Ξηρού εκτελεστές ήταν οι Δημήτρης Κουφοντίνας και ο αδερφός του, Σάββας Ξηρός.
«Εγώ και τέλος...», ή μήπως όχι;
Λίγο μετά τις 14:30 το μεσημέρι της 5ης Σεπτεμβρίου 2002, ένα ταξί σταματά έξω από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής. Ο πελάτης πληρώνει για τη διαδρομή (αφήνει και καλό πουρμπουάρ) και πλησιάζει τον σκοπό: «Γεια σας είμαι ο Δημήτρης Κουφοντίνας και θέλω να παραδοθώ». Ο αστυνομικός μοιάζει να μην το πιστεύει, καθώς μέχρι την τελευταία ώρα ο «Λουκάς» της 17Ν θέλει να δείξει ότι είναι άτρωτος και ότι εάν δεν παραδίδονταν ο ίδιος η ΕΛ.ΑΣ. δεν θα μπορούσε ποτέ να τον βρει.
Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες κυκλοφορούν με πρωτοσέλιδο μια δήλωση που σφράγισε ένα ολόκληρο κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας της χώρας. «Εγώ και τέλος», ήταν τα λόγια του Δημήτρη Κουφοντίνα ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειες της οργάνωσης.
Σήμερα, 15 χρόνια αργότερα, παλιά και νέα στελέχη του αντιεξουσιαστικού χώρου βλέπουν τον Δημήτρη Κουφοντίνα για κάποιες ώρες εκτός φυλακής. Ο «Λουκάς», τα χρόνια του εγκλεισμού, είχε παραδεχθεί ότι στρατολόγησε στην οργάνωση άτομα που ήταν «κενά» ιδεολογικά, τα οποία στη συνέχεια πρόδωσαν αρχές, ιδέες, φίλους, αδερφούς και συντρόφους. Κάτι που το αποδίδει στη σαθρή ιδεολογική βάση. Γι’ αυτό και στα κατά καιρούς κείμενα του εκφράζει την άποψη ότι η ένοπλη δράση μπορεί να συνεχιστεί από «απλούς αγωνιστές, με διάθεση και κατανόηση των σημερινών προβλημάτων, και απλά υλικά».
Δεν είναι τυχαίο πως οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, έχουν στήσει διακριτικό φυσικό και ηλεκτρονικό «δίκτυ» παρακολούθησης, καθώς το τελευταίο που θέλουν είναι ο «μελισσοκόμος» να δώσει το «δακτυλίδι» της διαδοχής στο ένοπλο αντάρτικο πόλης.