Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών πιστεύω ότι θα ζήσουμε πολύ δύσκολες στιγμές ως εργαζόμενοι αν σύντομα οι έχοντες την ευθύνη δεν δούνε κατάματα την αλήθεια. Το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του Έλληνα αστυνομικού είναι παλιό, βρώμικο και επικίνδυνο, αλλά ήταν είναι και θα είναι αποδοτικό για εκείνους που το μεθοδεύουν. Ποιο παιχνίδι; Μα το γνωστό «της αστυνομικής βίας», «των σαδιστών και σεξιστών» αστυνομικών. !!! Ναι είναι αλήθεια, το ανέκδοτο αυτό δεν παλιώνει ποτέ και έρχεται πάντα στην επικαιρότητα όταν συγκεκριμένοι κύκλοι οι οποίοι , δεν έχουν επιχειρήματα και εδώ και δεκαετίες είναι με τον τρόπο τους αρωγοί στην δράση πανίσχυρων και χαϊδεμένων μειοψηφιών. Η πολιτική επιλογή της μη ανοχής στη βία του κάθε μπαχαλάκια, έφερε ξανά στο προσκήνιο απίστευτες καταγγελίες, ρητορική του περιθωρίου εναντίον μας, τηλεδίκες, βουλευτές που βρίζουν απροκάλυπτα και πολλά άλλα τραγελαφικά.
Θεωρώ ότι αν άμεσα δεν θωρακιστούμε θεσμικά, αν δεν περιγραφεί με σαφήνεια ο τρόπος δράσης του αστυνομικού στο δρόμο, αν το πολιτικό σύστημα δεν μας πει επιτέλους τι αστυνομία θέλει, το οποίο εγχείρημα για να κερδηθεί η μάχη με τον κάθε παραβατικό θα πέσει στο κενό. Θα ρωτήσει κάποιος και εσένα τι σε νοιάζει; Ο Υπουργός είσαι; Δυστυχώς, σε όλο αυτό που στήνεται την περίοδο αυτή, το μάρμαρο θα το πληρώσει ο συνήθης ύποπτος, δηλαδή ο αστυνομικός που είναι στο δρόμο. Αυτό είναι που με νοιάζει .
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι κατά την ταπεινή μου άποψη στην ατζέντα του συνδικαλιστικού μας κινήματος το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να μπει στην κορυφή. Καλά τα οικονομικά και πολλά άλλα, τι θα μου προσφέρουν όμως αν είμαι στο δρόμο και κατά 90% θα είμαι ή τραυματίας ή κατηγορούμενος; Μην απορούμε λοιπόν (το λέω και για εμένα αυτό) που οι συνάδελφοι ψάχνουν εναγωνίως να φύγουν από τη «μάχη», όταν να ολόκληρο σύστημα εκεί τους οδήγησε…
Πάκος Δημοσθένης
Πρόεδρος Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Ένωσης Αθηνών "Σύγχρονη Αστυνομία" που μόλις κυκλοφόρησε.