Πριν προχωρήσουμε σε βεβιασμένα και εσφαλμένα, κατά κοινή ομολογία, συμπεράσματα αξίζει να παρατηρήσουμε προσεκτικά τη στάση που τηρεί η Ελληνική Αστυνομία απέναντι στον Πολίτη και την Κοινωνία διαχρονικά από την εποχή των εγκατεστημένων σε κομβικά σημεία πυργίσκων της Αμέσου Δράσεως μέχρι τους σημερινούς σταθμούς ενημέρωσης και παροχής οδηγιών σχετικά με ποικίλους κινδύνους που εγκυμονούν.
Έχει δημιουργηθεί εσχάτως, η ψευδής εικόνα μιας αιμοσταγούς αστυνομίας με αλλόφρονες αστυνομικούς που περιμένουν καρτερικά με το ρολόι στο χέρι να χτυπήσουν κόσμο ή ακόμα χειρότερα μιας αστυνομίας- κομματικού στρατού της εκάστοτε Κυβερνήσεως με καλοκουρδισμένα ρομποτάκια έτοιμα να εκτελέσουν κάθε εντολή.
Επειδή όλοι μιλούν για την πιο προβεβλημένη και συνάμα επικίνδυνη Υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. τα ΜΑΤ, στην συντριπτική πλειοψηφία κανείς μας δεν σκέπτεται ότι αυτά τα παιδιά έχουν οικογένεια και σπίτι ή αδιαφορούμε όταν τα ίδια άτομα πρωτοστατούν σε κάποια αιμοδοσία ή επιμένουν να βρίσκονται στο πεζοδρόμιο πέραν του ωραρίου τους με ανύπαρκτο στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι φθαρμένο εξοπλισμό, εκεί που ο πολίτης ζητά απελπισμένα ‘’βοήθεια’’.
Απολαμβάνοντας την ζεστασιά από το τζάκι που σιγοκαίει και την ‘’ανωνυμία’’ που μας παρέχει το Διαδίκτυο, θεωρούμε πως πράττουμε εν κρυπτώ υβρίζοντας το απαρασάλευτο έργο της Αστυνομίας και σπιλώνοντας τη μνήμη νεκρών Αστυνομικών, θυμάτων ενός άνισου αγώνα για Δικαιοσύνη.
Αποτελούν, αναντίρρητα, ψιλά γράμματα για τους κακεντρεχείς η πρακτική άσκηση των Δοκίμων με πενιχρό μισθό, η διοργάνωση αθλητικών αγώνων φιλανθρωπικού χαρακτήρα, η δωρεά ειδών σίτισης και πρώτης ανάγκης προς τους αναξιοπαθούντες, οι ανοικτές συζητήσεις ακόμη και με τους ορκισμένους εχθρούς της μπλε στολής, οι διαλέξεις και η διανομή ενημερωτικών εντύπων σε διάφορες κοινωνικές ομάδες όπως οι ηλικιωμένοι και οι έφηβοι συνιστούν ελάχιστες από τις καθημερινές πλέον αρμοδιότητες των Ελλήνων Αστυνομικών.
Για να απαντήσουμε, συνοψίζοντας, στον τίτλο του παρόντος άρθρου, η Ελληνική Αστυνομία δεν διαθέτει κοινωνικό πρόσωπο!
Δεν είναι ένα άψυχο πράγμα που αλλάζει πρόσωπα και προσωπεία κατά την περίσταση αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που αφουγκράζεται ασφαλώς τον σφυγμό του Πολίτη και ζει την καθημερινότητά του.
Η Ελληνική Αστυνομία έχει μόνο ένα πρόσωπο και αυτό είναι αδιαμφισβήτητα κοινωνικό, γιατί το να είσαι Αστυνομικός σημαίνει υπευθυνότητα, εντιμότητα, δικαιοσύνη και σεβασμός στον Πολίτη και ‘’τα πιστεύω’’ του.
Για αυτό το λόγο και η ΕΛ.ΑΣ. δεν θεωρεί ότι έχει αντιπάλους ή ανταγωνιστές, απλώς στα πλαίσια μιας δημοκρατικής και ευνομούμενης πολιτείας καθένας έχει το ύψιστο δικαίωμα στο Λόγο αλλά και τον Αντίλογο αρκεί να υπάρχει εκατέρωθεν καλή προαίρεση και να τίθενται οι βάσεις για υγιή και εποικοδομητικό διάλογο.
Διότι αν δεν υπάρχει Κοινωνία παύει να υφίσταται αυτόματα και η ανάγκη για φρούρηση και φύλαξη, δηλαδή παύει να υπάρχει η Αστυνομία.
Τζαμαλής Παναγιώτης
Επιτυχών Σχολής Αστυφυλάκων σχολικού έτους 2015-2016