Γράφει ο Αποστολόπουλος Δημήτρης
Σε μια ήδη δύσκολη συγκυρία για την αστυνομία!
Σε εποχές που δοκιμάζονται οι αντοχές του προσωπικού.
Σε εποχές που οι οικονομικές απολαβές έχουν φτάσει στο ναδίρ και ο οικογενειακός προϋπολογισμός γίνεται μαθηματική εξίσωση.
Υπάρχουν ακόμη διοικητές /τριες σε υπηρεσίες οι οποίοι/ες αντί να λειτουργούν δίνοντας το παράδειγμα της προσφοράς,καθώς και να προσπαθούν να λειτουργούν με σύνθεση και ενότητα.
Λειτουργούν ακόμη με έπαρση, δημιουργούνταν αυλές και έχοντας πρότυπο το μοντέλο της χωροφυλακής διάσπαση και τιμωρία.
Λες και περισσεύουν άτομα να περιφέρονται μέσω αποσπάσεων και μεταθέσεων από υπηρεσία σε υπηρεσία.
Για όσους χαμηλόβαθμους δεν θέλουν να ακολουθούν τον ψυχοφθόρο δρόμο των αναφορών ή της 'εύκολης' ασθένειας.
Δημιουργείται έτσι ένα πελατειακό σύστημα σε πολιτικούς και συνδικαλιστές ώστε να ανακουφίζουν προσωρινά τους δύο τρείς αστυνομικούς που ζητούν τα δίκαια και κεκτημένα.
Λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα αιτήματα τους αναφέρονται σε ΠΔ.Χωρις να είναι προϊόν ιδιοτροπία σεβόμενοι τους βαθμούς και την ιεραρχία. Στηριζοντας την χρηστή διοίκηση και την υπηρεσία που τους φιλοξενεί..
Ζητώντας εργασιακά δίκαια όπως το ρεπό τους στις σαράντα ώρες , ένα εβδομαδιαίο πλάνο ώστε να υπάρχει οικογενειακός προγραμματισμός. Αναλογία και ισότητα στα μέτρα χωρίς διάκριση σε φύλο. Σεβασμος στην προσφορά και το άτομο. Οχι απαξίωση!
Χωρίς έτσι να αδειάζουν κάποιες υπηρεσίες!
Ζητώντας κατόπιν οι υπαίτιοι/ες της διοικήσεως απαλλαγή από μέτρα στους διευθυντές διευθύνσεων..
Ρώτησε ποτέ ένας διευθυντής πόσοι ζήτησαν να φύγουν και γιατί;
Ζητήθηκαν εξηγήσεις;
Μέτρησαν στις κρίσεις και τη βαθμολογία;
Κάποιοι θεωρούν και επιβράβευση την αποχώρηση ατόμων ,αφού έτσι ζητούν από τα ανώτερα κλιμάκια λιγότερα άτομα από τις αποψιλωμένες αυτές υπηρεσίες για ενίσχυση!
Εν έτη 2021 με χίλιες δύο ξένες αρμοδιότητες στον οργανισμό της ΕΛ.ΑΣ οι εσωτερικές παθογένειες θα έπρεπε να ελαχιστοποιούνται και αντί οι νεότεροι περισσότερο μορφωμένοι διοικητές να διεγείρουν τα ήθη, καλό θα ήταν να τα κατευνάζουν με χρήστη διοίκηση στεκομενοι ψηλά στο βάθρο του αξιωματικού που δεν βλέπει προσωπικές ίντριγκες και διαξιφισμούς!
Ο αξιωματικός -διοικητής πρέπει να είναι ηγέτης και όχι διαχειριστής!
Πρέπει να βγάζει τον καλό εαυτό που οι περισσότεροι έχουν και όχι τον κακό που ακόμη και ικανοί αστυνομικοί μπορεί να κρύβουν κάπου μέσα τους.
Θεωρώ ότι εκτός της γενικής έλλειψης δυνάμεως και των πολλών απαιτήσεων η ηγεσία πρέπει να κάνει τομές και να μην βλέπει το προσωπικό σαν αριθμούς αλλά σαν άτομα και επαγγελματίες καθ έκαστον.
Να δει την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού κάθε υπηρεσίας και να μην κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι!
Καθώς ικανοί και λιγότερο ικανοί υπάρχουν σε όλη την ιεραρχία αλλά επηρεάζουν σε διαφορετικό βαθμό,ζωές,αστυνομικό έργο και την γενικότερη λειτουργία.
Εμείς είμαστε εδώ για να φωτίσουμε και τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Διοικητές/τριες άξιους και ικανούς ασχέτως αν προέρχονται από επιτελικές ή 'μαχιμες' υπηρεσίες που έχουν ωστόσο διάθεση να κατανοήσουν και να προσφέρουν.
Να φέρουν άτομα και όχι να διώξουν , να βελτιώσουν υποδομές και να συντηρήσουν εξοπλισμό. Να δημιουργήσουν δομές και συνεργάτες και όχι αυλές ή σκλάβους.
Όλοι είμαστε εργαζόμενοι στον ίδιο οργανισμό με ανάγκες ανάλογες εκτός αυτού σύμφωνα με την περίοδο που διανύουμε στην ζωή μας, άσχετος βαθμού και θέσης.
ΑΠΟΣΤΟΛΌΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ
Υπηρετών Β.Τ.Τ.ΒΟΡ/ΚΗΣ ΑΤΤΙΚΉΣ
Μέλος Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α Β/Α
Συνδικαλιστής ΕΛ.ΑΣ