Ενδοοικογενειακή βία

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, κατά τη διάρκεια της καραντίνας οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σχεδόν τετραπλασιάστηκαν σε σύγκριση με το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Αντίθετα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, δεν προέκυψε αύξηση των καταγγελιών για το επίμαχο χρονικό διάστημα. Αυτό λοιπόν από μόνο του πρέπει να μας ανησυχήσει και να δούμε τι ακριβώς φταίει… Επρεπε δηλαδή να προηγηθούν τραγικά περιστατικά με γυναικοκτονίες και έμφυλη βία στη Ρόδο, στον Βόλο, στην Αγία Βαρβάρα, στα Γλυκά Νερά, στην Ηλιούπολη και τέλος στη Φολέγανδρο; Επρεπε να υπάρξει υπερψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της εισήγησης της Ελενας Κουντουρά σχετικά με τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και ολιστικού πλαισίου στην ΕΕ για την αποτελεσματική προστασία των γυναικών και των παιδιών από την ενδοοικογενειακή βία και για τα ζητήματα γονικής επιμέλειας ώστε να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα στελέχωσης και λειτουργίας των τμημάτων ενδοοικογενειακής βίας στην αστυνομία. Εστω και τώρα απαιτούνται η αναβάθμιση των γραφείων ενδοοικογενειακής βίας, η στελέχωση με κατάλληλο προσωπικό αποκλειστικής απασχόλησης στο αντικείμενο και η κατάλληλη εκπαίδευση των αστυνομικών.

Πολλές φορές, όπως δήλωσαν τα θύματα, παρατηρείται το φαινόμενο να φτάνουν στα αστυνομικά τμήματα οι γυναίκες-θύματα χωρίς όμως να ακολουθείται η νόμιμη διαδικασία. Επιπροσθέτως, ανέφεραν ότι υπάρχει άγνοια σχετικά με την προστασία των ιδίων και των ανήλικων τέκνων τους αμέσως μετά την υποβολή μήνυσης.

Ομως, επιτρέψτε μου να σας παραθέσω την πραγματική εικόνα όσον αφορά τα αστυνομικά τμήματα και τα τμήματα ασφαλείας στα οποία μεταβαίνουν τα θύματα. Το κυριότερο πρόβλημα όλων αποτελεί η έλλειψη προσωπικού. Πρόκειται για πολύ σοβαρό ζήτημα επειδή τίθεται θέμα δημόσιας τάξης και ασφάλειας των πολιτών. Η παρούσα εναπομένουσα δύναμη καλύπτει ένα μικρό ποσοστό επί των προβλεπόμενων θέσεων και η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, σε σημείο ώστε να αδυνατούν οι αστυνομικοί να αντεπεξέλθουν σε βασικές υπηρεσιακές υποχρεώσεις, χωρίς να γίνονται υπερβάσεις ωραρίου ή μη χορήγησης ημερήσιων αναπαύσεων. Τα τελευταία χρόνια ενισχύθηκαν δυσανάλογα με προσωπικό κεντρικές και ειδικές υπηρεσίες, που τυγχάνουν προβολής από τα μέσα ενημέρωσης, σε βάρος κεντρικών τμημάτων, τα οποία αποτελούν τις εγγύτερες στον πολίτη αστυνομικές υπηρεσίες.

Τέλος, το ζήτημα είναι η αδράνεια του νομικού μας συστήματος, παρά την κατάφωρη παραβίαση του θεσμικού πλαισίου, παρά την κυρωμένη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και τον ν. 4604/2019 για «την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων» και το γεγονός αυτό επισημαίνεται ως εξαιρετικά απογοητευτικό. Αυτό που δυστυχώς όμως δεν αντιλαμβανόμαστε ως κοινωνία είναι ότι όσο πιο ρατσιστική γίνεται τόσο περισσότερο θα «νομιμοποιείται» η έμφυλη βία και θα αυξάνεται η λίστα των θυμάτων.

Για τον λόγο αυτό πρέπει η αστυνομία να επενδύσει πολλά στον τομέα της πρόληψης και να εφαρμόσει διάφορες μεθόδους και προγράμματα που να στοχεύουν στον όσο το δυνατό μεγαλύτερο περιορισμό της διάπραξης τέτοιου είδους εγκλημάτων.

Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, να υπάρξει συνεργασία των συναρμόδιων φορέων για να έχουμε οριστική αντιμετώπιση τέτοιων σοβαρών προβλημάτων. Μέσα λοιπόν σε αυτή την αλυσίδα πρόληψης και αποτροπής εγκλημάτων βίας δεν μπορεί να απουσιάζει η αστυνομία. Η αντιμετώπιση του εγκλήματος πρέπει να γίνεται κυρίως όχι μόνο με καταστολή, όταν δηλαδή έχει πλέον έχει συμβεί το κακό, αλλά με πρόληψη.