Ο “γραφικός” Τσουκαράκης και οι λίγοι στρατιωτικοί που πίστεψαν στην “γραφικότητά” του δικαιώθηκαν. Πέρασαν πολλά χρόνια από την ίδρυση από του ΣΥΣΜΕΔ,μέχρι το μεσημέρι του περασμενου Σαββάτου,όταν αντιπροσωπεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών κάθησε στο ίδιο τραπέζι με τον ΥΕΘΑ Πάνο Καμμένο,εφασξαλίζοντας πλέον μετά από την νομική και τυπική αναγνώριση και την ουσιαστική “ευλογία” της πολιτικής ηγεσίας.
Όλοι μας αντιμετωπίσαμε το “πείραμα” της ενεργοποίησης των στρατιωτικών σε μια προσπάθεια ανάδειξης των εργασιακών τους προβλημάτων ως “επιπολαιότητα” που γρήγορα θα έσβηνε. Ο Τσουκαράκης και οι λιγοι που βρέθηκαν δίπλα του αποδείχτηκαν πολύ επίμονοι και ευτυχώς πολύ σοβαροί για να “σβήσουν”. Κινήθηκαν με απόλυτο τρόπο εντός των ορίων της νομιμότητας. Χρησιμοποίησαν αυστηρά τα νόμιμα μέσα που παρέχει σε κάθε πολίτη το κράτος για να διεκδικήσουν όσα και όπως έπρεπε. Παρά τις ατεκμηρίωτες και ανεξήγητες κατηγορίες περί κομματισμού με τις οποίες ελάχιστοι προσπάθησαν να τους πλήξουν, κράτησαν μακρυά τα κόμματα από την όλη προσπάθεια και πορεία. Και τελικά δικαιωθηκαν.
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Είχαν προηγηθεί η νομιμοποίηση του ΣΥΣΜΕΔ και των Ενώσεων,αλλα και η επιτυχία της απόφασης του ΣτΕ που άλλαξε τα πάντα. Απλά το ραντεβού με τον Καμμένο ήταν το τελευταίο που έπρεπε να γίνει για να υπάρξει και η ουσιαστική αλλαγή σελίδας στις Ένοπλες Δυνάμεις. Πολιτικές ηγεσίες ήρθαν κι έφυγαν από το ΥΠΕΘΑ και δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι αυτό που συμβαίνει σ΄ όλη την Ευρώπη και στην Κύπρο δεν θα μπορούσε να μην έχει εφαρμογή και στην Ελλάδα. Ελπίζουμε ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία θα προχωρήσει άμεσα και στην νομοθέτηση για το θέμα της εκπροσώπησης των εν ενεργεία στρατιωτικών.
Η ΠΟΕΣ ,οι Ενώσεις Στρατιωτικών και παλαιότερα ο ΣΥΣΜΕΔ βοήθησαν πάρα πολύ στην ανάδειξη των προβλημάτων των στρατιωτικων. Και υπήρξαν πολλοί Αρχηγοί Γενικών Επιτελείων που σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις παραδέχονταν ότι η ύπαρξη των “χακί συνδικαλιστών” είναι απαραίτητη. Κανείς βέβαια δεν τόλμησε να το πει και δημόσια. Αλλά τώρα αυτό δεν έχει σημασία.
Δεν απείλησαν ποτέ την πειθαρχία και την συνοχή του στρατεύματος οι Ενώσεις. Άλλα την απείλησαν . Οι παράλογες πολιτικές και παρεμβάσεις και η διάλυση των στρατιωτικών οικογενειών από τις αλόγιστες περικοπές ήταν ο μεγάλος κίνδυνος . Ευτυχώς οι στρατιωτικοί αποδείχτηκαν πολύ ανθεκτικοί για να υποκύψουν σε λαϊκισμούς και να παρασυρθούν από λίγους,ελάχιστους που προσπάθησαν πρόσφατα να “χρωματίσουν” την προσπάθειά τους, εμφανιζόμενοι ως “ιεροεξεταστές κομματικής καθαρότητας”.
Πηγή:onalert.gr