Εσύ που βλέπεις αστυνομικούς μόνο στις πορείες και μόνο όταν σου βεβαιώνουν μια κλήση, άνοιξε τα μάτια σου και δες.
Γιατί μου φαίνεται πως απλά ΚΟΙΤΑΣ. Δεν ΒΛΕΠΕΙΣ. Όταν η προσοχή σου επικεντρώνεται στον ΜΠΑΤΣΟ που σε γράφει (και καλώς σε γράφει. αυτή είναι η δουλειά του τροχονόμου ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ), στο παρασκήνιο, ένας μπάτσος κάνει Πρωτοχρονιά μοναχός του σε μια παράγκα, δίπλα στο πτώμα ενός άστεγου που πέθανε απο το κρύο, περιμένοντας φωτογραφικό συνεργείο κλπ να έρθουν στον τόπο του συμβάντος, κάποιος άλλος μαζεύει απο το δρόμο τα κομμάτια ενός τρελού στο Δαφνί που τον πάτησε οδοστρωτήρας τα ξημερώματα κάποιας Δευτέρας, κάποιος άλλος χάνει την προσωπική του ζωή για να πιάσει έναν κωλοέμπορο ναρκωτικών, κάποιος άλλος κάνει ρύθμιση κυκλοφορίας στα διυλιστήρια Ασπροπύργου με 40 βαθμούς θερμοκρασία για να πας με τις φίλες σου για μπάνιο το Σαββατοκύριακο (περνώντας τον κοροϊδεύεις φυσικά και παράλληλα αναρωτιέσαι αν η γκομενά του το ανέχεται αυτό και της δίνεις συγχαρητήρια που δεν τον έχει χωρίσει ηδη), κάποιος άλλος περνάει συνεχώς έξω απο το σπίτι σου, οχι επειδή δεν έχει τι να κάνει, ούτε επειδή δεν "παίζει" καμιά πορεία να πάει να ξεδώσει στους διαδηλωτές αλλά επειδή τον ενδιαφέρει η δική σου ασφάλεια (ξέρω γελάς τώρα.), κάποιος άλλος βρίσκεται μέσα σε ένα ξένο σπίτι και παλεύει να βρει λύση σε ένα ζευγάρι που μόλις πριν λίγο τσακώθηκε και ο άντρας έφερε καπέλο στη γυναίκα, την κατσαρόλα με τις φακές (μη γελάς.... μπορεί να σου συμβεί...), κάποιος άλλος τρέχει να βρει αστυνομικούς που μπορεί να σου κάνουν κακό και κάποιος άλλος κυνηγάει έναν τύπο που λήστεψε ένα περίπτερο, τον σταματάει και τρώει μια σφαίρα στο κεφάλι!
Ελπίζω να σε βοήθησα να καταλάβεις πόση απόσταση "παίζει" απο τη δική σου βελούδινη πραγματικότητα και την πραγματικότητα που βιώνουμε οι υπολοιποι εκεί έξω. Φαντάζομαι δε χρειάστηκε ποτέ να εντοπίσεις παιδικό σου φίλο νεκρό απο ναρκωτικά σε ένα χαμόσπιτο κάπου στην παλιά σου γειτονιά και να είσαι εσύ ο αγγελιοφόρος κακών μαντάτων στη μάνα του.
Δεν είδες ποτέ μια μάνα να χοροπηδάει και να ουρλιάζει "είναι ο γιός μου!!!!! είναι ο γιός μου!!!!!!!!!".
Που να ξέρεις εσύ όμως απο αυτά. Δεν σε αγγίζουν. Στο δικό σου συννεφάκι οι αστυνομικοί είναι μικρα μπλε ανθρωπάκια που γράφουν τον κόσμο και βαράνε στις διαδηλώσεις. Ήρθαν απο τον πλανήτη Cop με σκοπό να εξοντώσουν τους πάντες και να πάρουν την κυριαρχία του πλανήτη.
Ενα εξαιρετικό κείμενο του Στέφανου Τελιωρίδη
Το κείμενο αναρτήθηκε στη σελίδα της Ενωμένης Θεσσαλονίκης στο facebook.