Ένα ακόμη βήμα για τη δημιουργία ανθρωποειδών ρομπότ που θα μοιάζουν στους ανθρώπους όσο γίνεται περισσότερο, έκαναν Ιάπωνες ερευνητές με τη δημιουργία ζωντανού ανθρώπινου δέρματος για ρομπότ. Παρουσίασαν ένα ρομποτικό δάχτυλο που έχει υφή μαλακού δέρματος, το οποίο επίσης απωθεί το νερό και διαθέτει ιδιότητες αυτο-αποκατάστασης των βλαβών του.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σότζι Τακεούτσι του Πανεπιστημίου του Τόκιο, πρωτοπόρο στη βιο-υβριδική ρομποτική (διασταύρωση ρομποτικής και εμβιομηχανικής που συνδυάζει βιολογικά και τεχνητά υλικά), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για νέα υλικά «Matter». Το σύνηθες δέρμα σιλικόνης για ρομπότ μπορεί μεν να μιμηθεί την ανθρώπινη εμφάνιση, αλλά όχι με λεπτομέρειες όπως οι ρυτίδες, ούτε έχει τις ίδιες λειτουργίες με το ανθρώπινο.
Η πρωτοτυπία είναι ότι το νέο δέρμα αναπτύσσεται επιτόπου πάνω στο ρομπότ, αντί να δημιουργείται ξεχωριστά, να κόβεται στα μέτρα του ρομπότ και μετά να προσαρμόζεται πάνω του.
Με τη νέα καινοτόμο μέθοδο, το ρομποτικό δάχτυλο βυθίζεται σε έναν κύλινδρο με ένα διάλυμα κολλαγόνου και ανθρώπινων δερματικών ινοβλαστών, των δύο βασικών συστατικών που δημιουργούν τους συνδετικούς ιστούς του ανθρώπινου δέρματος.
Το μίγμα αυτό προσαρμόζεται πάνω στο ρομπότ και αποτελεί τη βάση για ένα επόμενο στρώμα επιδερμικών ανθρωπίνων κερατινοκυττάρων που προσκολλώνται σε αυτό, αποτελώντας έως το 90% του εξωτερικού στρώματος και προσδίδοντας έτσι μια αίσθηση φυσικού δέρματος στο ρομποτικό χέρι. Το νέο δέρμα είναι αρκετά ελαστικό, ώστε να μετακινείται καθώς το ρομποτικό δάχτυλο διπλώνει και τεντώνεται. Μπορεί ακόμη και να αυτο-επιδιορθωθεί με ένα επίθεμα κολλαγόνου.
Είναι πάντως πιο ασθενές από ένα φυσικό ανθρώπινο δέρμα και δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ χρόνο, χωρίς συνεχή παροχή θρεπτικών συστατικών και τη διατήρηση της υγρασίας του.
Ο Τακεούτσι δήλωσε: «Νομίζω πως το ζωντανό δέρμα θα αποτελέσει την τελική λύση στο να προσδώσει στα ρομπότ την εμφάνιση και την αφή των έμβιων όντων, καθώς αποτελείται από ακριβώς το ίδιο υλικό που καλύπτει τα σώματα των ζώων». «Στο μέλλον», πρόσθεσε, «θα αναπτύξουμε πιο εξελιγμένες εκδοχές του δέρματος, που θα περιλαμβάνουν αισθητήρια νευρικά κύτταρα, θύλακες τριχών και ιδρωτοποιούς αδένες. Επίσης θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε μεγαλύτερες επιφάνειες».
Ο Ιάπωνας ρομποτιστής πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο τα ανθρωποειδή ρομπότ θα είναι σε θέση να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με πιο φυσικό τρόπο σε διάφορους ρόλους, όπως έχει οραματιστεί και η επιστημονική φαντασία.
Μερικοί άλλοι ειδικοί αμφιβάλλουν πάντως περί αυτού, θεωρώντας ακριβώς ότι η μεγάλη εξωτερική ομοιότητα μιας μηχανής με τους ανθρώπους θα προκαλεί μια ενστικτώδη αποστροφή και αρνητικές αντιδράσεις. Σε κάθε περίπτωση, απέχει πολύ ακόμη η στιγμή που απολύτως ανθρωπόμορφα ρομπότ θα περπατούν ανάμεσα μας.