Στις 13 Φεβρουαρίου 2015 ο κρατούμενος στην Αμυγδαλέζα Μοχάμεντ Ναντίν αυτοκτόνησε στο κελί του. «Οι συνθήκες κολαστηρίου, που αποδεδειγμένα πια κοστίζουν ζωές, καθιστούν επείγοντα τον τερματισμό της απάνθρωπης και παράνομης πρακτικής της διοικητικής κράτησης και δημιουργούν υποχρέωση, πολιτική και ηθική, η κυβέρνηση να προχωρήσει στο κλείσιμο των στρατοπέδων-κολαστηρίων» τόνιζε σε ανακοίνωση την ίδια ημέρα το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Την επομένη, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Γιάννης Πανούσης επισκέφτηκε την Αμυγδαλέζα: «Ηρθα να εκφράσω την ντροπή μου ως Ευρωπαίος. Τα κέντρα κράτησης τελειώνουν... Το είπαμε πριν από τις εκλογές, το είπαμε και στη Βουλή ότι αυτό δεν θα συνεχιστεί. Θέλουμε μόνο λίγες μέρες» ανέφερε.
Στα τέλη Φεβρουαρίου 2016, ένα χρόνο μετά, η Αμυγδαλέζα όχι μόνο δεν έχει κλείσει, αλλά έχει αρχίσει να συγκεντρώνει και πάλι μετανάστες που εισήλθαν παράτυπα στην Ελλάδα και τελούν υπό καθεστώς απέλασης. Ο αριθμός των κρατουμένων πίσω από τη διπλή ή και τριπλή περίφραξη αυξάνεται βδομάδα τη βδομάδα κι είναι ήδη περίπου 250 άτομα. Τον Νοέμβριο κρατούνταν περίπου 70 άτομα, ενώ από τότε έρχονται συνεχώς υπό απέλαση μετανάστες από τα νησιά και τις άλλες πύλες εισόδου. Στην Αμυγδαλέζα μένουν για ένα διάστημα έξι μηνών και στη συνέχεια αφήνονται ελεύθεροι με ένα έγγραφο που πιστοποιεί πως πρέπει μέσα σε συγκεκριμένο διάστημα να εγκαταλείψουν την Ελλάδα (από μερικές ημέρες μέχρι ένα μήνα). Εξαιρούνται όσοι απελαύνονται στο μεταξύ, όπως για παράδειγμα δέκα Νιγηριανοί – πρόσφατα με επιχείρηση του Frontex. Σήμερα, οι μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες είναι από το Πακιστάν και το Μαρόκο κυρίως, την Τουρκία, το Μπανγκλαντές και το Ιράν, αλλά υπάρχουν κι άλλοι από πολλές άλλες χώρες.
Στο αποκορύφωμά του ο αριθμός των εγκλείστων στην Αμυγδαλέζα είχε φτάσει τα 1.800 άτομα. Από τον Φεβρουάριο του 2015 άρχισε η σταδιακή απελευθέρωση όσων κρατούνταν για περισσότερους από έξι μήνες, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να περιοριστούν στους 40-50. Τα κύματα προσφύγων και μεταναστών από το καλοκαίρι και μετά έφεραν νέους κρατούμενους. Καθώς όμως η Αμυγδαλέζα είχε αναδειχθεί (από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο) ως το πλέον «ακραίο» παράδειγμα μεταναστευτικής πολιτικής από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, φαίνεται πως γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση να κρατηθεί σε σχετικά χαμηλά επίπεδα ο αριθμός των κρατουμένων εκεί. Περισσότεροι προωθούνται στο στρατόπεδο της Κορίνθου, αλλά και στην Πέτρου Ράλλη, καθώς και στο Αστυνομικό Τμήμα του Ελληνικού (γυναίκες).
Δύσκολες συνθήκες
Οι συνθήκες στην Αμυγδαλέζα παραμένουν δύσκολες. «Είναι άμεση ανάγκη να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης και οι υποδομές. Καθώς δεν υπάρχουν κονδύλια, οι ζημιές και οι φθορές δεν επιδιορθώνονται πλήρως, παρά την προσπάθεια του προσωπικού» λέει στην «Κ» ο κ. Θωμάς Μπόζιαρης, πρόεδρος των Συνοριακών Φυλάκων Αττικής. «Το πιο μεγάλο πρόβλημα διαχρονικά ήταν η σίτιση. Τώρα έχει αναλάβει ο στρατός, αλλά για πολλούς μήνες η σίτιση ήταν αβέβαιη. Για ένα 15νθήμερο είχε αναλάβει η Περιφέρεια, άλλοτε η Αμυγδαλέζα έπαιρνε ό,τι περίσσευε από τον Ελαιώνα και από τις προσφορές, ενώ την περίοδο ειδικά που οι εταιρείες κέτερινγκ παρέμεναν απλήρωτες οι μερίδες φαγητού ήταν επιδεικτικά μικρές» συμπληρώνει ο κ. Μπόζιαρης. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός πως στην Αμυγδαλέζα κρατούνται σε ξεχωριστό χώρο περίπου 10 ανήλικοι, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτούς.
«Αυθαίρετη» χαρακτηρίζει τη λειτουργία του Κέντρου Κράτησης στην Αμυγδαλέζα, μιλώντας στην «Κ», ο δήμαρχος Αχαρνών κ. Γιάννης Κασσαβός. «Ελπίζαμε πως η νέα κυβέρνηση θα υλοποιούσε τις υποσχέσεις της και θα το έκλεινε. Το κτήμα της Αμυγδαλέζας, έκτασης 2.300 στρεμμάτων, είναι ιδιοκτησία του Δήμου μας, με δικαστική απόφαση του 1998. Το 1967 τοποθετήθηκαν υπηρεσίες της Αστυνομίας, όπως η Σχολή Αξιωματικών. Το 2012 δημιούργησαν, χωρίς να ρωτήσουν δήμο και κατοίκους, το κέντρο κράτησης μεταναστών. Ο Δήμος δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Καταθέσαμε αγωγή έξωσης, ενώ υπάρχει και συμφωνία για μίσθωμα από την ΕΛ.ΑΣ., που δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα», καταλήγει ο δήμαρχος.
http://www.kathimerini.gr/