"Βεβαιώνω παραβάσεις για παράνομη στάθμευση. Ενώ η δουλειά είναι να γίνει σε 10 λεπτά, τελικά γίνεται σε 40.
Αιτία είναι οι παραβάτες, οι οποίοι ενώ βεβαίωνα την παράβαση ήταν απόντες. Στη θέα μου τρέχουν προς τα με και από τη μια μου ζητούν να ακυρώσω την κλήση, από την άλλη να τους πω τι γράφει το έντυπο της κλήσης.
Τους διαβάζω το έντυπο, τους τα λέω αναλυτικά, με ξαναρωτάνε τα ίδια, τους τα ξαναλέω 2-3 φορές.
Είμαι στην τροχαία, συμβαίνει το ίδιο. Έρχονται οδηγοί με το όχημά τους, το οποίο μερικές φορές οι πινακίδες του έχουν αφαιρεθεί κι έρχονται να με ρωτήσουν τι γράφει το έντυπο της κλήσης.
Με δεδομένα ότι εγώ ως τροχονόμος:
- βεβαιώνω την παράβαση. Δεν έχω δικαίωμα να ακυρώσω την κλήση. Αυτό το δικαίωμα το έχει ύστερα από υποβληθείσα ένσταση ο διοικητής της υπηρεσίας ή αξιωματικός αρμόδιος που δρα ύστερα από εντολή του διοικητή.
- ναι, να εξηγήσω στον παραβάτη όσο μπορώ, όταν δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω.
Δεν μου κάνει εντύπωση που ο παραβάτης δεν γνωρίζει το πρόστιμο της παράβασης που έκανε (το οποίο θεωρητικά το γνωρίζει αφού έχει δίπλωμα οδήγησης και είναι υποχρεωμένος να το γνωρίζει για το ίδιο λόγο).
Στην Ελλάδα είμαστε και η αμορφωσιά είναι το χαρακτηριστικό μας.
Μου κάνει εντύπωση που ο παραβάτης δεν κάθεται πρώτα να διαβάσει τι γράφει η κλήση.
Ένα χαρτί είναι, 2-3 λεπτά θα του πάρει το πολύ να το διαβάσει.
Μου κάνει εντύπωση που ο παραβάτης προτιμά να μπει στη διαδικασία να πάρει το όχημά του, να οδηγήσει ως την τροχαία και να ψάξει έναν αστυνομικό να τον ρωτήσει σπαταλώντας πολλαπλάσιο χρόνο.
Κείμενο του Φωτεινού Παγιαύλα
Κείμενο του Φωτεινού Παγιαύλα