Γράφει ο Νίκος Καραδήμας
Το βλέπω στα μάτια σας στις εκφράσεις σας, στην ευαρέσκεια που εκφράζετε.
Αυτή η περίσσια αποδοχή των συγχαρητηρίων εκφράζετε με πολλούς και ποικίλους τρόπους και είναι δικαιολογημένη παρά τις υπερβολές από μικρή μερίδα προαχθέντων.
Και αυτό όμως θα μπορούσε να αποδοθεί στη χαρά της στιγμής και του συναισθήματος της δικαίωσης.
Η ιστορία της βαθμολογικής εξέλιξης των αστυνομικών ανάγεται σε μια μακροχρόνια προσπάθεια πολλών, παρά την κατά καιρούς ύπαρξη υπονομευτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Προσωπικά τους γνωρίζω όλους, ακόμα και αυτούς που σήμερα ως κυβερνητικοί παράγοντες διατείνονται ότι σας βοήθησαν.
Δυστυχώς είναι το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που αντιπροσωπευτικά ενδημεί και στους κόλπους μας.
Σ΄αυτούς εντάσσονται και οι ανέκφραστοι που χολώθηκαν για αυτή την εξέλιξη που ευτυχώς είναι λίγοι.
Αυτοί που έχουν την τάση να εποφθαλμιούν ακόμα την κατσίκα του γείτονα.
Κάποτε έπρεπε να γίνει η αρχή. Κάποιοι δικαιώθηκαν κάποιοι δεν πρόλαβαν.
Στην πατρίδα μας η αναδρομικότητα για ευμενείς διατάξεις είναι άγνωστη μόνο για δυσμενείς τηρείται κατά κόρον.
Ενδεχομένως και στο μέλλον να υπάρξει κορεσμός και στασιμότητα με τις περίεργες διατάξεις του νομοθετήματος.
Μην ενδίδετε στα χτυπήματα της πλάτης των πολιτικών και των συνδικαλιστών που επαίρονται για το αποτέλεσμα.
Εν μέρει χρονικά ήταν και χειραγωγημένο στο αλισβερίσι του ύποπτου δούναι και λαβείν.
Το αποτέλεσμα ήρθε από την βοή όλων σας.
Ήταν ένας υπόκωφος χείμαρρος που γέμιζε και έπνιγε τα μύχια τους.
Είναι οι ερινύες και οι τύψεις αυτών που ανέστρεψε την κακότροπη λογική τους.
Αυτών που για χρόνια ασχολούνται μόνο με υπολογισμούς και φοβούνται τους απολογισμούς.
Τώρα που είμαστε στα πράγματα μονολογούν και σιγοψιθυρίζουν δυστυχώς για πολλά χρόνια αυτοί οι αυλικοί…
Ταυτόχρονα με την δική τους εξέλιξη φρόντιζαν και των παιδιών και των γυναικών τους.
Είχαν αγκιστρωθεί στην θυρίδα του δημοσίου γιατί δεν θα μπορούσαν ποτέ από μόνοι τους να ιδιωτεύσουν επάξια.
Απόδειξη είναι τα φωτογραφικά σχεδόν κατ’ έτος νομοθετήματα. Στην δολοπλοκία ήταν άριστοι κατά πως φαίνεται.
Αλλά δεν άντεξαν σ αυτή την διαχρονική υπερπροσπάθεια των πολλών.
Γνώριζαν ότι η νίκη σας μια μέρα θα ήταν μια προσωπική ήττα για αυτούς και έπρεπε να την διαχειριστούν.
Εν αρχή έφεραν τον νόμο 4772/17(Νόμος του αριστερού Κατρούγκαλου) σαν συμπλήρωμα όλων των μέχρι σήμερα άθλιων νομοθετημάτων που τότε έγινε ο μεγαλύτερος διαχωρισμός των εργαζομένων.
Η κατηγοριοποίηση έφερε την ταφόπλακα.
Όσοι θα αποχωρούσαν από το 2022 και μετά θα ήταν διπλά χαμένοι και άρχισαν να ανασύρουν δειλά-δειλά αυτή την πλάκα του ενταφιασμού για να είστε λιγότερο χαμένοι.
Και μετά ήρθε ο (σωτήρας Βρούτσης) με τον νόμο 4670/20 που ουσιαστικά ευνοεί ελάχιστα αυτούς που έχουν πάνω από 35 και όχι 30 χρόνια όπως διατείνονταν πριν βρεθεί και αυτός στα αζήτητα.
Κράτησε όλες τις επονείδιστες διατάξεις του προκατόχου του και εμφανίζονταν πανηγυρικά κάθε Σαββατοκύριακο εν μέσω Αυτιά να μας γοητεύει(κοροϊδεύει) με τα λεγόμενά του συμπληρωματικά με τον νόμο Σιούφα 2084/92.
Δεν δίστασαν να απαλείψουν και τις λιγοστές εναπομείνασες ευεργετικές διατάξεις των νόμων 3863/10(ιδιωτικό) και 3865/10(δημόσιο) των Λοβέρδου-Κουτρουμάνη. Ακόμα και η άτεγκτη δικαιοσύνη συνέβαλε σε αυτόν τον διαχωρισμό.
Δεν ξεχνιούνται οι αποφάσεις τους για προσφυγές σε βάρος του νόμου 3686/08 (Παυλόπουλουπου) με το ίδιο εισηγητικό και το ίδιο σκεπτικό επέφεραν διαφορετικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν επι παραδείγματι ακόμα και σήμερα αδέλφια που ο ένας δικαιώθηκε και ο άλλος όχι, αλλά ανήκουν στη λαϊκή μάζα, σε αντίθεση με το συγγενολόι των επαϊόντων που άπαντες δικαιώθηκαν.
Τέλος μην εξυμνείτε και πίνετε νερό στο όνομα του Θεοδωρικάκου, του Τσουβάλα του Οικονόμου του Καραμανλάκη και κάθε άλλου συνδικαλιστή.
Ήταν η δικιά σας φωνή που ακούστηκε δυνατά.
Εσείς ρυθμίσατε το ακροφύσιο της πλημμυρίδας!