Η επέτειος της Παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας την 8η Μάρτη 2021 έρχεται να λάμψει και να αναδυθεί μέσα από το σκοτάδι των αρνητικών εξελίξεων που βιώνουμε στη χώρα μας. 111 χρόνια μετά την ημέρα που η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια ημέρα των απανταχού γυναικών, η σημασία της εξακολουθεί να είναι μεγάλη και οι λόγοι που τη γέννησαν να είναι πιο επίκαιροι από ποτέ. Η υποτίμηση της φύσης της γυναίκας, η σύνδεσή της με συγκεκριμένα μόνο «γυναικεία» επαγγέλματα, η ποικιλόμορφη κακοποίησή της και πολλά άλλα στοιχεία, έχουν ριζώσει μέσα στις κουλτούρες πολλών κρατών, δίχως ουσιαστική κεντρική παρέμβαση για τη θεραπεία τους.
Όλα αυτά τα στοιχεία δεν είναι παρά οι εξωτερικεύσεις της ίδιας ουσίας, της ανισότητας. Η ανισότητα χαρακτηρίζεται από εκμετάλλευση, η οποία είναι στοιχείο των σχέσεων των ανθρώπων μεταξύ τους, και η οποία έχει επιβληθεί «από τα πάνω». Ανισότητα στο χώρο δουλειάς, ανισότητα στις ευκαιρίες μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών κατηγοριών, ανισότητα στην πρόσβαση στις δομές του κράτους (π.χ. στην υγεία) κ.α., «ενσαρκώνουν» καθημερινά το «τέρας» της εκμετάλλευσης, παρά τα κάποια θετικά βήματα προς άμβλυνση της ψαλίδας.
Η γυναίκα αστυνομικός φυσικά δεν αιωρείται από την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Είναι κι αυτή οργανικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού, μέσα στον οποίο δραστηριοποιείται και ως εργαζόμενη και ως πολίτης. Καλείται κι αυτή να συνδυάσει τις ιδιότητες της εργαζόμενης και της μητέρας, και να αντεπεξέλθει μέσα από τις ελλιπείς δομές του κράτους.
Πολλές φορές αδυνατεί να προσαρμόσει το οικογενειακό της πρόγραμμα στο επαγγελματικό, αφού ως επί το πλείστον δεν υπάρχει ειδικό κανονιστικό πλαίσιο. Επίσης πολλές φορές οι εκάστοτε διοικήσεις των υπηρεσιών δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες των συναδελφισσών που είναι μητέρες και αδιαφορούν, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν πολλαπλά οικογενειακά προβλήματα. Η μητρότητα οφείλει να είναι αντικείμενο μέγιστης προστασίας από το κράτος και από τη διοίκηση. Οι μητέρες εκ των πραγμάτων είναι επιφορτισμένες με το μεγαλύτερο κομμάτι της ανατροφής των παιδιών και ο ρόλος τους μέσα στην οικογένεια είναι ιερός.
Η πρόσβαση στην δομές υγείας για τις γυναίκες αστυνομικούς φυσικά δεν διαφέρει από την πρόσβαση των υπόλοιπων μισθωτών και χαμηλόμισθων αυτοαπασχολούμενων. Ο λόγος φυσικά για τις δημόσιες δομές υγείας, οι οποίες αντί να βελτιώνονται χειροτερεύουν. Τα κονδύλια για την υγεία στους ετήσιους κρατικούς προϋπολογισμούς είτε μειώνονται, είτε παραμένουν σταθερά χαμηλά, με αποτέλεσμα η υγεία των πολιτών να διακυβεύεται. Ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πρόχειρες συνθήκες υγιεινής, ελλείψεις σε μέσα ατομικής προστασίας κ.α. περιγράφουν παγιωμένα κενά στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία. Η απαράδεκτη αυτή υποβάθμιση της δημόσιας υγείας τεχνηέντως εξωθεί τον υπερφορολογούμενο πολίτη στην ιδιωτική υγεία. Ειδικότερα δε όσον αφορά στις γυναίκες, η μέριμνα για ειδικές εξετάσεις (π.χ. προγεννητικού ελέγχου) κ.τ.λ. είναι σχεδόν μηδαμινή.
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι στο χώρο της ΕΛ.ΑΣ. δεν υπάρχουν περιστατικά κακοποίησης γυναικών αστυνομικών. Η αστυνομία είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας και κατ’ αναλογία αναμφιβόλως υπάρχουν περιστατικά βίας, που πιθανά να μην καταγγέλλονται καν. Ειδικά σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα όπως το δικό μας, πιθανόν ένα θύμα να φοβάται πολύ περισσότερο να προβεί σε μια καταγγελία, όντας «μειοψηφία», αισθανόμενο ότι κανείς δεν θα συμμεριστεί τα λεγόμενά του. Από τη διοίκηση πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών, πολλώ δε να υπάρξει αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο για την προστασία των γυναικών συναδέλφων.
Διαχρονικά, σε περιόδους κρίσεων δοκιμάζονται οι αντοχές των κοινωνιών και αποτυπώνεται το πόσο συμπαγείς είναι αξίες τους. Δεν είναι τυχαία η περίοδος που ξέσπασαν αλυσιδωτά δεκάδες περιστατικά με φαινόμενα βίας κατά των γυναικών. Μέσα στην πανδημία τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας εντάθηκαν και γενικά οι κοινωνικές εντάσεις πλήθυναν. Έτσι, μέσα σε αυτό το κρισιακό περιβάλλον, αποτυπώθηκε ότι η αξία της γυναίκας παραμένει υποβαθμισμένη στην ελληνική κοινωνία.
Οι γυναίκες δεν πρέπει να περιμένουν κανέναν «από μηχανής θεό» για να τις σώσει. Πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η 8η Μάρτη είναι συνυφασμένη με τον αγώνα, με την διεκδίκηση και την πάλη, και όλες οι γυναίκες πρέπει να εμπνέονται από αυτήν. Η εξύψωση της αξίας της γυναίκας στο επίπεδο που της αρμόζει πρέπει να γίνει το δικό της διακύβευμα και να κατακτηθεί με τις δικές της δυνάμεις.
Όσον αφορά τις γυναίκες αστυνομικούς, η Πρωτοβουλία Αστυνομικών θα σταθεί αρωγός και θα μπει μπροστάρης σε όσες τα δικαιώματά τους θίγονται. Καμιά συναδέλφισσα να μην αισθανθεί ότι είναι μόνη της. Η Πρωτοβουλία Αστυνομικών είναι εδώ για να της δώσει φωνή και να διεκδικήσει μαζί της, όπως και σε κάθε έναν που τα δικαιώματά του θίγονται.
ΑΓΩΝΙΣΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ!
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ!
Με αφορμή την επέτειο, θα πραγματοποιηθούν την 8η Μάρτη εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα διατρανώνοντας το μήνυμα να καταργηθεί η εκμετάλλευση σε κάθε επίπεδο, να δοθεί μάχη για την ισότητα και την κατάκτηση των δίκαιων δικαιωμάτων για μια αξιοπρεπή ζωή με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες. Να μην μπούμε απέναντι στο λαό που που θα κινητοποιηθεί για προβλήματα που αντιμετωπίζει και τα οποία είναι κοινά με εμάς! Η θέση μας είναι με το λαό! Όσο κι αν πιστεύουν ότι θα δούμε το λαό ως εχθρό, πλανώνται πλάνην οικτράν!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ