Το έδαφος για την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία είχε προετοιμαστεί και την Τετάρτη 9/10 είδαμε τις πρώτες στρατιωτικές επιχειρήσεις για την «Πηγή Ειρήνης», όπως ονόμασαν την επίθεση οι Τούρκοι.
Οι αντιδράσεις για την ενέργεια της Τουρκίας ήταν πολλές ανά τον κόσμο, ωστόσο σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις οι μεγάλες δυνάμεις είναι πάντα εκείνες που μπορούν να κινήσουν τα νήματα και δρομολογήσουν εξελίξεις ή να δώσουν ακόμη και ένα τέλος στις εχθροπραξίες.
Στις πρώτες μέρες της τουρκικής επίθεσης στα σύνορα με τη βορειοανατολική Συρίας, όλοι περίμεναν τις ανακοινώσεις από την πλευρά του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος -όπως το συνηθίζει- κατάφερε και πάλι να ξαφνιάσει τους πάντες με μία και μόνο ατάκα.
«Μας αρέσουν οι Κούρδοι, αλλά δεν μας είχαν βοηθήσει στη Νορμανδία», ήταν μεταξύ άλλων τα λόγια του Ντόναλντ Τραμπ τα οποία προκάλεσαν αντιδράσεις. Τουλάχιστον ατυχής η δήλωση του Αμερικανού προέδρου, όχι μόνο για ιστορικούς λόγους αλλά επειδή μέσω αυτής της... ντρίμπλας προσπάθησε να αποστασιοποιήσει τις ΗΠΑ από τα συγκεκριμένα γεγονότα στη Μέση Ανατολή.
Το πόσο σημαντική είναι, λοιπόν, η Νορμανδία για τον πρόεδρο Τραμπ και τις ιστορικές του ανησυχίες το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Πάντως, ιστορικά, στην απόβαση και στη μάχη του καλοκαιριού του 1944, με τη μεγάλη επιτυχία των Συμμάχων σημαντικό ρόλο έπαιξε και η Ελλάδα.
Απόβαση στη Νορμανδία: Επιχείρηση Overlord και η συμβολή της Ελλάδας
Μία από τις στιγμές-ορόσημο που έκριναν κατά την έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου ήταν η απόβαση στις ακτές Νορμανδίας, με το ημερολόγιο να γράφει 6 Ιουνίου 1944.
Οι Σύμμαχοι προετοίμασαν από τον Γενάρη την επιχείρηση «Επικυρίαρχος» και στόχος ήταν η μεταφορά των στρατευμάτων από τη Μεγάλη Βρετανία στη Γαλλία, προκειμένου να «χτυπήσουν» τις δυνάμεις των ναζί του Χίτλερ.
Η επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία, ενώ στη συνέχεια υπήρξε και η ομώνυμη μάχη με το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων να έρχεται στις 19 Αυγούστου. Οι Σύμμαχοι διέσχισαν τον Σικουάνα, πριν βρεθούν μπροστά από τα γερμανικά σύνορα, με την αντίστροφη μέτρηση για την ήττα των ναζί να έχει ξεκινήσει.
Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Πολωνία, Αυστραλία, Βέλγιο, Νέα Ζηλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Τσεχοσλοβακία και Ελλάδα έλαβαν μέρος στην απόβαση και στη μάχη των γαλλικών ακτών στη Νορμανδία.
Η Ελλάδα βρισκόταν υπό κατοχή από το 1941, αλλά αυτό δεν ήταν ικανό να εμποδίσει το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό να συμμετάσχει και να βοηθήσει τους Συμμάχους σε αυτό το ιστορικό γεγονός που άλλαξε την πορεία του πολέμου.
Δύο ελληνικά πλοία, οι κορβέτες «Τομπάζης» και «Κριέζης», ανέλαβαν να συνοδεύσουν τις αποβατικές δυνάμεις στη Νορμανδία, μέσω του στενού της Μάγχης στο οποίο οι Γερμανοί είχαν δημιουργήσει θαλάσσια ναρκοπέδια.
Η επιχείρηση της απόβασης είχε ξεκινήσει, με τα πλοία του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού να παραμένουν στα ανοιχτά για κάλυψη. Η Λουφτβάφε (σ.σ. πολεμική αεροπορία της Γερμανίας) εξαπέλυσε αεροπορική επίθεση, δίχως όμως να καταφέρουν κάποια απώλεια στα ελληνικά δύο ελληνικά πολεμικά πλοία.
Η αποστολή των ελληνικών πλοίων δεν είχε ολοκληρωθεί με νέα συνοδεία και την επιστροφή των άδειων εμπορικών και επιβατικών πλοίων στην Αγγλία.
Το ελληνικό πλήρωμα με 155 άνδρες
Ο στόλος της Ελλάδας είχε ως έδρα την Αίγυπτο λόγω της γερμανικής κατοχής και εκτός από τις δύο κορβέτες, στην απόβαση της Νορμανδίας, συμμετείχαν ακόμη και τέσσερα εμπορικά πλοία για την ενίσχυση των Συμμάχων.
Κυβερνήτης της κορβέτας «Κριεζής» ήταν ο Δημήτριος Κιοσσές, ο οποίος μάλιστα έγινε Ναύαρχος και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, ενώ διοικητής του «Τομπάζης» ήταν ο Πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος.
Τομπάζης F-89: Κατασκευάσθηκε το 1941 στα ναυπηγεία Fleming & Ferguson της Β.Ιρλανδίας και ήταν μετασκευασμένη στο πρόστεγο. Επεστράφη στο βρετανικό ναυτικό το 1959.
Tα πλοία ήταν επανδρωμένα από Έλληνες όλων των κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελμάτων, όπως λογιστές, δικηγόροι, φοιτητές, εργάτες ψαράδες και έμποροι, κάτι που αναφέρει στα απομνημονεύματά του και ο Ναύαρχος Κιοσσές.
Κριεζής F-49: Παρελήφθη τον Νοέμβριο του 1943 στο Chatham της Αγγλίας από τον Πχη Δ.Κιοσσέ και επεστράφη στο βρετανικό ναυτικό το Σεπτέμβριο του 1951.
Οι περιγραφές, μάλιστα, του Ναύαρχου Γρηγόρη Παυλάκη ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή τον Γενάρη του 2017 σε ηλικία 96 ετών, είναι συγκλονιστικές στη συνάντηση που είχαν οργανώσει για τα 57 χρόνια από την απόβαση Έλληνες επιζώντες,
Ο Γρηγόρης Παυλάκης ήταν ύπαρχος του «Κριεζή» και είχε περιγράψει αρχικά σε δηλώσεις του: «Η μόνη μας ελπίδα ήταν η χαρά ότι αν επιτύγχανε η επιχείρηση, η Ελλάδα θα έβγαινε από τη σκλαβιά. Όλοι ήμασταν πολύ νέοι και είχαμε αφήσει πίσω την οικογένειά μας».
Όσο για τις στιγμές της επιχείρησης, με τα λόγια του ο αείμνηστος Ναύαρχος μας έβαλε «μέσα» στις κορβέτες και στα όσα έζησαν τα μέλη του πληρώματος: «Την ημέρα D, έπρεπε να συνοδεύσουμε 12 αρματαγωγά που μετέφεραν επίλεκτα τμήματα της περίφημης βρετανικής μεραρχίας Northumberland, που πήρε μέρος στο πρώτο κύμα της απόβασης. Πλησιάζοντας τις ακτές της Γαλλίας, μέσα στο σκοτάδι, την ομίχλη, μέσα στην πρόσκαιρη ύφεση της κακοκαιρίας, ήρθε δίπλα μας ένα βρετανικό καταδρομικό και μας έστειλε σήμα. Ο κυβερνήτης του ήταν σύνδεσμος στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και ήθελε να μας χαιρετήσει.
Φτάσαμε στον προορισμό μας στις 7 το πρωί και οι πρώτοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν. Αρκετά αργότερα, έφυγε για λίγο η ομίχλη και είδαμε τον χαλασμό. Γύρω μας υπήρχαν παντού χιλιάδες καράβια σε όλο το ορατό μήκος των 80 χιλιομέτρων της ακτής της απόβασης. Ο κυβερνήτης Δημήτρης Κιοσσές μόλις ενημερώθηκε για τη θετική εξέλιξη της απόβασης, φώναξε Χριστός Ανέστη και όλο το πλήρωμα έκλαιγε από χαρά. Επιτέλους, θα γυρίζαμε πίσω σε μια Ελλάδα λεύτερη...».