Το καθισιό είναι γνωστό ότι συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για διάφορες παθήσεις και πρόωρο θάνατο.
Μια νέα αυστραλιανή έρευνα, με επικεφαλής έναν Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να αντισταθμίσει σε σημαντικό βαθμό τις επιπτώσεις της καθιστικής ζωής για την υγεία, αρκεί το καθισιό να μην υπερβαίνει τις οκτώ ώρες τη μέρα.
[custom:google-ads]
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Εμμανουήλ Σταματάκη του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας (Journal of the American College of Cardiology), ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 150.000 άνδρες και γυναίκες άνω των 45 ετών σε βάθος έως εννέα ετών, αναφορικά με το πόσο χρόνο του 24ώρου αφιέρωναν σε καθισιό, περπάτημα, ορθοστασία, σωματική άσκηση και ύπνο.
Διαπιστώθηκε ότι η καθιστική ζωή για πάνω από έξι ώρες σχετιζόταν με υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών νόσων και πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, αλλά αυτό αφορούσε κυρίως όσους δεν ασκούνταν επαρκώς (τουλάχιστον για 150 λεπτά την εβδομάδα).
Η άσκηση για τουλάχιστον 150 λεπτά αντιστάθμιζε και εξαφάνιζε τον κίνδυνο για πρόωρο θάνατο, όχι όμως αν το καθημερινό καθισιό ξεπερνούσε τις οκτώ ώρες. Ο κίνδυνος ήταν σημαντικά αυξημένος για τους σωματικά αδρανείς (που δεν ασκούνταν καθόλου), ακόμη κι αν η καθιστική ζωή τους ήταν μόνο τέσσερις ώρες τη μέρα.
«Τα ευρήματα μας υποστηρίζουν τις προσπάθειες να ενισχυθεί η σωματική δραστηριότητα σε εκείνες τις ομάδες του πληθυσμού που κάθονται πολύ για οποιονδήποτε λόγο. Για όσους δεν ασκούνται, απλώς η μείωση του χρόνου καθιστικής ζωής δεν είναι αρκετή για μια καλύτερη υγεία», δήλωσε ο Σταματάκης.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι η αντικατάσταση του χρόνου του καθισιού με περισσότερες ώρες ορθοστασίας ή ύπνου δεν επαρκεί για να μειώσει ουσιαστικά τον κίνδυνο. Το γρήγορο περπάτημα και η έντονη σωματική άσκηση είναι πιο αποτελεσματικά μέσα για τη μείωση του κινδύνου.
Ο Εμμανουήλ Σταματάκης αποφοίτησε το 1995 από τη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε το διδακτορικό του το 2002 από το βρετανικό Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ με αντικείμενο τη σχέση σωματικής άσκησης και υγείας. Δίδαξε στο Τμήμα Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL) και από το 2013 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ.
Πηγή: onmed.gr