1. H τραγική υπόθεση με τα τρία νεκρά παιδιά φαίνεται τελικά να είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο, που δεν μπορούσε κανείς να υποψιαστεί από την αρχή. Τα στοιχεία είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκεντρωθούν και να συνεκτιμηθούν και η υπέρμετρη προβολή και δημοσιότητα δε διευκολύνει, ενώ η κοινωνία έχει κουραστεί με τα ρεπορτάζ της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού. Μάλιστα κάποιοι ιδιώτες ιατροδικαστές (και όχι μόνο) εκθέτουν τη σοβαρότητά τους βγάζοντας πορίσματα … εξ αποστάσεως (sic), κατά τρόπο μη συμβατό με την επιστήμη και τη δεοντολογία και υποκαθιστώντας τις ανακριτικές-δικαστικές αρχές. Το σίγουρο είναι, ότι πλήττεται το τεκμήριο αθωότητας, τα προσωπικά δεδομένα, η αρχή της μυστικότητας και η δημοσιογραφική δεοντολογία.
2. Με βάση όσα κατέθεσε εντατικολόγος, το τρίτο παιδί θα μπορούσε να είχε σωθεί «αν ο καθένας…έκανε σωστά την δουλειά του». Ο ίδιος πάντως ξεκαθάρισε τη θέση του: «Με δύο ιατροδικαστικές εκθέσεις οι οποίες είχαν αιτία θανάτου και με ένα παιδί που δεν το είχε ελέγξει κανένας γονιδιακά, φανταστείτε να έκανα καταγγελία για ανθρωποκτονία. Η μήνυση θα ήταν το λιγότερο». Ο ίδιος είπε, ότι ενημέρωσε τους συναδέλφους του να προσέχουν ιδιαίτερα τις κινήσεις της μητέρας, γιατί σκέφτηκε όχι το «απλό Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου», αλλά το πιο περίπλοκο και σπάνιο το «θανατηφόρο Μινχάουζεν», που οι δράστες φτάνουν να δολοφονούν τους ανθρώπους δίπλα τους. Εκτός από τους συναδέλφους του και το «Χαμόγελο του Παιδιού» φέρεται να ενημέρωσε και τις Αρχές (Αστυνομία, Ιατροδικαστική Υπηρεσία, Εισαγγελία κ.λ.π.).
3. Είναι γνωστό, ότι το σύνδρομο της γραφειοκρατίας (και της ρουτίνας) καθιστούν λιγότερο αποτελεσματική τη δράση των δημοσίων οργανισμών. Η τάση προς την πλήρη αδράνεια είναι κάτι ευρέως παραδεδεγμένο και περιγράφει την άχρηστη, άσχετη ή αναξιόπιστη δραστηριότητα. Κανένας δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία, ούτε την ευθύνη. Το μπαλάκι πετάγεται από τον έναν στον άλλο.
4. Στην περίπτωση των αιφνίδιων θανάτων η ΕΛ-ΑΣ αρκείται σε μια τυπική προανάκριση (ιδίως καταθέσεις συγγενών) και στην ιατροδικαστική έκθεση, η οποία αποφαίνεται για την αιτία θανάτου και όχι για τυχόν εγκληματική ενέργεια. Αυτό είναι δουλειά της (προ)ανάκρισης. Και όταν περιγράφεται βίαιος θάνατος, αυτή θα στοιχειοθετήσει αν πρόκειται για έγκλημα, αυτοκτονία ή ατύχημα. Η Ιατροδικαστική Υπηρεσία επιπλέον φαίνεται να μην έχει τα εργαλεία εκείνα, με τα οποία θα μπορούσε να κάνει το σύνολο των απαιτούμενων εξετάσεων (αυτό έδειξε και η υπόθεση του καταγγελλόμενου βιασμού της 24χρονης στη Θεσ/κη).
5. Εξάλλου οι υποστελεχωμένες κοινωνικές Υπηρεσίες των Ο.Τ.Α δεν επέδειξαν τα απαιτούμενα αντανακλαστικά (το ραντεβού είναι ενδεικτικό της γραφειοκρατίας) στις καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία. Καμιά πρόβλεψη για την ψυχολογική-ψυχιατρική παρακολούθηση και υποστήριξη των γονέων. Πλήρης έλλειψη της κρατικής μέριμνας. Οι Εισαγγελικές Αρχές απούσες και αυτές. Καμιά παρέμβαση.
6. Κατά συνέπεια, η εν λόγω υπόθεση και ανεξαρτήτως της έκβασης πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο-μελέτη περίπτωσης (case study). Όλοι οι αναφερόμενοι-εμπλεκόμενοι φορείς οφείλουν να κάνουν το αναγκαίο feed back και να επανεξετάσουν το σύνολο των διαδικασιών και πρωτοκόλλων, ώστε να διορθώσουν τις όποιες αδυναμίες και να «κλείσουν» τα τυχόν κενά!!!
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης
και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ.
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης
και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ.