Συναδέλφισσα, συνάδελφε, εκλεγμένοι-ες αντιπρόσωποι ανά την Ελλάδα.
Το κείμενο που έχεις στα χέρια σου αποτελεί μια αγωνιώδη έκκληση να ανταποκριθούμε στο ρόλο μας, πέρα από παρατάξεις με τις οποίες μπορεί να εκλεχθήκαμε. Νιώθουμε, όπως κι εσύ, τεράστια την ευθύνη, να μην διαψεύσουμε τις ελπίδες που εκατοντάδες συνάδελφοι στήριξαν στο πρόσωπο μας. Βλέπεις κι εσύ την κρισιμότητα της συγκυρίας και την ανεπάρκεια του Προεδρείου να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις των καιρών. Σε μία κρίσιμη καμπή για τη συνολική πορεία του Σώματος, κατά την οποία διακυβεύεται ο ρόλος μας ως αστυνομικών, η αξιοπιστία του ίδιου του Οργανισμού μας αλλά και του καθενός μας ξεχωριστά, η αποτελεσματικότητα της δουλειάς μας και η σχέση μας με την κοινωνία, κανείς μας δεν έχει την πολυτέλεια να μένει αμέτοχος και βουβός.
Το τελευταίο διάστημα η κορύφωση της εργαλειοποίησής μας και η απροκάλυπτη χρήση του οργανισμού μας , ως απάντηση σε σύνθετα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, έχει ήδη οδηγήσει σε επανειλημμένες επιχειρήσεις φιάσκο, σε συνεχείς κι άσκοπες εκθέσεις σε κίνδυνο των συναδέλφων μας, αμφισβητώντας παράλληλα επί της ουσίας το ρόλο μας ως θεματοφύλακες της κοινωνικής ειρήνης και ασφάλειας των πολιτών. Αν δε θωρακίσουμε το ρόλο μας αυτό, όλα τα επιμέρους ζητήματα που μας απασχολούν, θα έχουν την τύχη της συνεχούς οπισθοδρόμησης, που βιώνουμε αυτές τις μέρες.
Το λειτούργημα μας μπορεί να απαξιώνεται από τις κυβερνήσεις, που αντλούν οφέλη από αυτές τις πρακτικές , με την μετακύλιση σε εμάς του πολιτικού κόστους άστοχων επιλογών.
Δε μπορεί όμως σε καμία περίπτωση το ίδιο το συνδικάτο να μην αντιστέκεται αξιόπιστα σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις. Τρανταχτές φαιδρότητες στο δημόσιο λόγο από επαγγελματίες πανελίστες, εκφώνηση θέσεων που λειτουργούν ως εκφραστές του Υπουργείου, άτακτες υποχωρήσεις από πάγιες θέσεις της Ομοσπονδίας μας, παντελής έλλειψη επιχειρηματολογίας αλλά και οποιασδήποτε διάθεσης διεκδίκησης δίκαιων αιτημάτων μας, είναι τα μόνα που έχει επιδείξει το Προεδρείο. Γιατί κυριολεκτικά, αμάσητες φάγαμε τις καταργήσεις των οργανικών θέσεων και τις προσλήψεις εκτός Πανελληνίων. Αναίμακτα πέρασε άλλο ένα αντισυνταγματικό μισθολόγιο. Χωρίς καμία αντίσταση αποψιλώθηκαν τα αστυνομικά Τμήματα και άλλες κρίσιμες υπηρεσίες στο όνομα του δόγματος της καταστολής. Με σιωπηρή συνενοχή καταστρατηγούνται θεσμικές κατακτήσεις που με κόπο και αγώνες κερδήθηκαν.
Οι απώλειες αυτές είναι οδυνηρές. Το χειρότερο όμως είναι ότι το Προεδρείο δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες των επιλογών του ή τα καίρια λάθη στρατηγικής του, που πέραν των άλλων δυναμιτίζουν την προοπτική ανάταξης της ζοφερής κατάστασης, στην όποια έχουμε περιέλθει.
Επαναφέρει εμφατικά στο προσκήνιο τη στείρα λογική του συντεχνιασμού και επιλέγει τον ολισθηρό δρόμο του απομονωτισμού, τις επικίνδυνες συνέπειες των οποίων διαχρονικά είχαν διαβλέψει, συνάδελφοι μας στο παρελθόν, ενσωματώνοντας στους καταστατικούς σκοπούς της Ομοσπονδίας , την ανάπτυξη αλληλεγγύης με όλους τους εργαζομένους. Όχι μόνο, δεν έκανε καμία προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος με κοινωνικές και εργασιακές ομάδες , που παραδοσιακά υπάρχει μια απόσταση, αλλά για να μην έρθει σε σύγκρουση με την φυσική και πολιτική ηγεσία, ανοίγει νέα μέτωπα: με εισαγγελείς , δικαστές, πρυτανικές αρχές , στρατιωτικούς και προσφάτως λιμενικούς.
Είναι γνωστή σε όλους μας η δυσανεξία του Προεδρείου στις διαφορετικές απόψεις, ακόμη κι εντός του συνδικάτου μας. Αυτή έχει αποδειχθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια συγκρότησης του αρραγούς μετώπου που απαιτούν οι συγκυρίες. Το Προεδρείο ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί στους καταστατικούς σκοπούς του Σωματείου μας.
Οι καταστατικές αρχές της Ομοσπονδίας που αναφέρονται στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης με τους εργαζομένους , την πάλη για την δημοκρατία, την πρόοδο και την κοινωνική ειρήνη, την αναβάθμιση της προσφοράς των υπηρεσιών προς τον ελληνικό λαό και την παγκόσμια κοινότητα, δεν είναι κενά γράμματα. Αποτελούν εχέγγυα και αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση κάθε είδους διεκδίκησης. Η στάση του προεδρείου όχι μόνο δεν διασφαλίζει καμία από τις παραπάνω καταστατικές αξίες, απεναντίας τις θυσιάζει στο βωμό εξυπηρέτησης και συνδιαλλαγής με την εκάστοτε φυσική και πολιτική ηγεσία.
Είναι επιτακτική ανάγκη να αναστρέψουμε το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και την ηττοπάθεια που δημιουργούν τέτοιου είδους πρακτικές, και όλοι μαζί να εργαστούμε παραμερίζοντας επιμέρους διαφωνίες για να κερδίσουμε την ποιοτική αντιπροσώπευση που μας αξίζει. Είναι ο μόνος τρόπος ώστε να μπορέσουμε από καλύτερη θέση να διαφυλάξουμε και να προάγουμε τα εργασιακά , ασφαλιστικά , οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα των συναδέλφων μας.
Υ.Γ Την ώρα που το επάγγελμα μας μαστίζεται, κάποιοι επέλεξαν για άλλη μια φορά τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα. Έγραψαν στα παλιότερα των υποδημάτων τους τον προγραμματισμό των συνάδελφων αντιπροσώπων, και για μικροσυνδικαλιστικά οφέλη, σε μια ακόμη επίδειξη αυταρχισμού, επιχειρούν να αιφνιδιάσουν και να τρέψουν το εν εξελίξει πανελλήνιο συνέδριο σε εκλογικό. Δεν είχαμε σκοπό το κείμενο αυτό να έχει εκλογική χροιά, όμως οι εξελίξεις μας αναγκάζουν, να αποτελέσει κάλεσμα στήριξης της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, της μόνης αξιόπιστης δύναμης ώστε να υπάρξει πραγματική αλλαγή συσχετισμών , για μια ΠΟΑΣΥ που να μπορεί να ανταποκριθεί στην απαιτητική πραγματικότητα , στήριγμα πραγματικό, σε πραγματικές αγωνίες των συναδέλφων μας.