Ο κ. Παρασκευόπουλος είπε μια μεγάλη αλήθεια: «Κάτω από τις κουκούλες κρύβονται άνθρωποι». Και όπως όλα τα μεγάλα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου κρίνονται εκ των αποτελεσμάτων τους, ο κ. Παρασκευόπουλος συμπλήρωσε την αλήθεια του με το θεώρημα: «Αν πυροβολήσει κάποιος μία κουκούλα, θα πυροβολήσει άνθρωπο». Μέχρι στιγμής, βέβαια, δεν έχει σημειωθεί, αν δεν κάνω λάθος, κανένα περιστατικό πυροβολισμού εναντίον κουκούλας, όμως ο καλός πολιτικός άνδρας ζει ανάμεσα σε εμάς τους αφελείς για να βλέπει μπροστά και να διακρίνει ό,τι εμείς δεν μπορούμε να δούμε.
Αν η μεγάλη αυτή ανθρωπιστική αλήθεια έχει κάποια επιστημονική αξία, τότε θα πρέπει να ισχύει παντού και πάντα. Διότι και κάτω από την κουκούλα που κάλυπτε το πρόσωπο του καταδότη στην Κατοχή κάποιος άνθρωπος κρυβόταν, όπως και κάτω από τις κουκούλες των μελών της Κου-Κλουξ-Κλαν που σκότωναν μαύρους. Ομως, όπως δεν είναι όλες οι κουκούλες ίδιες, δεν είναι και όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Βασική αρχή του ανθρωπισμού είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ως τέτοιος κρίνεται.
Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι οι οποίοι, αν και είναι κι αυτοί μοναδικοί όπως όλοι, είναι περισσότερο μοναδικοί απ’ τους υπόλοιπους. Οπως ο κ. Σάββας Ξηρός, ο οποίος, επειδή αισθανόταν περισσότερο μοναδικός απ’ τους υπόλοιπους, αποφάσιζε να δολοφονεί όποιον δεν ταίριαζε στη δική του μοναδικότητα. Βλέπετε, τα θύματά του δεν φορούσαν κουκούλες και δεν μπορούσε να ξέρει τι σόι άνθρωποι είναι. Οπως είπε και πάλι ο κ. Παρασκευόπουλος, ο Σάββας Ξηρός «αυτοτιμωρήθηκε με τον αυτοτραυματισμό του», κοινώς τυφλώθηκε περίπου όπως ο Οιδίπους όταν έμαθε πως σκότωσε τον πατέρα του και πως τα παιδιά του ήταν και αδέλφια του. Ο Σάββας Ξηρός δεν σκότωσε –ως γνωστόν– τον δικό του πατέρα. Σκότωσε τους πατεράδες άλλων παιδιών, όπως τον πατέρα του Γιώργου Μομφερράτου, όμως αυτό δεν έχει τόση σημασία για τον αφαιρετικό ανθρωπισμό του επιστήμονος Παρασκευόπουλου.
Αυτοτραυματίσθηκε δε χωρίς να το θέλει, επειδή αγόρασε ελαττωματικό ξυπνητήρι από τα κινέζικα. Στόχος του δεν ήταν ο εαυτός του αλλά κάποιοι άλλοι που θα βρίσκονταν στην περιοχή της έκρηξης που προετοίμαζε. Κι αυτό όμως δεν έχει σημασία. Είπαμε κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και ως εκ τούτου, είτε δολοφονείς τρίτους είτε αυτοτραυματίζεσαι το ίδιο κάνει βάσει του διαλεκτικού ανθρωπισμού του κ. Παρασκευόπουλου.
Ζητώ συγγνώμη για τη φιλοπαίγμονα διάθεση σε ένα θέμα, που είναι η αλήθεια ότι δεν σηκώνει και πολλά αστεία. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με την ανηθικότητα τρομοκρατών που δολοφονούν κατ’ επάγγελμα, γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι δεν πρόκειται να υποστούν την «ποινή» που εφαρμόζουν. Τουλάχιστον ο Νετσάγιεφ ήξερε πως, αν τον πιάσουν, κινδύνευε να καταδικαστεί σε θάνατο.
Το θέμα, όμως, είναι ο κ. Παρασκευόπουλος ως γνήσιος εκφραστής της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Οπου, για μια ακόμη φορά, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν ότι οι πραγματικοί κοινωνικοί συνομιλητές τους είναι οι κουκουλοφόροι, οι καταληψίες και οι διάφοροι υπερασπιστές της τρομοκρατίας. Θα μου πείτε πώς θα περνούν τα βράδια τους στην Αίγινα ή την Ικαρία αν δεν υπερηφανεύονται πως την Ελλάδα την έριξαν έξω, γιατί αυτοί ήταν οι πραγματικοί ανθρωπιστές.
Το άρθρο αρχικά έφερε τον τίτλο Άνθρωποι και Κουκούλες
Καθημερινή