Η ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα (αναφέρομαι στο υστερόγραφο) είναι μεν θλιβερή πλην όμως είναι και αποκαλυπτική. Όπως θα έκανε κάποιος που επιδιώκει το μονοπώλιο σε μια κινητοποίηση, την ίδια ακριβώς τακτική ακολουθούν και τα άτομα της επιτροπής στις γυναικείες που θέλουν να έχουν το μονοπώλιο σε ό, τι γίνεται στη φυλακή.
Με τέτοια προδιάθεση είναι λογικό οτιδήποτε αμφισβητεί αυτό το μονοπώλιο να ανάγεται σε ‘‘προβοκάτσια’’ και άτομα που δεν είναι στην ‘‘αυλή’’ τους είναι με τον ‘’εχθρό’’. Και όλη αυτή η πρεμούρα για μια συνάντηση με τον ΣΥΡΙΖΑ(sic).Δεν έχει περάσει απαρατήρητο το πώς ‘’καίγεται’’ η επιτροπή αγώνα να δίνει συνεχή ραντεβού με τον ΣΥΡΙΖΑ και να συζητά.
Ήμουν μία από τις 3 κρατούμενες που η υπηρεσία φώναξε να παραβρεθώ στην συνάντηση την Παρασκευή 9/2 με τον Δουλάμη και τον Κουλούρη και αρνήθηκα να πάω. Δεν γνωρίζω αν ήτανπρωτοβουλία μόνο από την αρχιφύλακα. Όμως ρωτούσα πως προέκυψε να καλούμαι εγώ σε μια τέτοια συνάντηση.
Γνωρίζω πως όταν μαθεύτηκε στην φυλακή η πρώτη συνάντηση με το υπουργείο αρκετές κρατούμενες εκφράζανε ερωτήματα – και δυσαρέσκεια - για το ποιες και με ποιον τρόπο τις εκπροσωπούν. Δεν ήμουν ανάμεσα σε αυτές που εξέφραζαν τέτοια ερωτήματα ή ζητούσαν οι ίδιες να παρευρίσκονται στις συζητήσεις. Δεν επεδίωξα να πάω και διαφωνώ τόσο με την διαδικασία και κυρίως και με το ‘’πνεύμα συνεργασίας’’ που διαμορφώνεται στις επαφές με τους εκπροσώπους του υπουργείου. Εξάλλου, πέραν της πολιτικής μου φύσης, (αλλεργία) που έχω σε συναναστροφές με κυβερνητικούς παράγοντες κάθε πολιτικής απόχρωσης, λόγω των θέσεών μου γι’ αυτή την κυβέρνηση, τον ρόλο της και τους στόχους της τόσο ευρύτερα κοινωνικά όσο και ειδικά για τις αλλαγές που επιφυλάσσει ο νέος σωφρονιστικός κώδικας στις φυλακές ίσως η συζήτηση να μην ήταν τόσο ομαλή.
Επίσης δεν είμαι απ’ αυτές που πιστεύουν πως αντλούν πολιτική ισχύ μέσα από συναντήσεις με ανθρώπους της εξουσίας. Το αντίθετο θα έλεγα. Αυτοί/ ές που θέλουν να είναι οι αποκλειστικοί επίσημοι συνομιλητές με το υπουργείο είναι μάλλον αυτοί που θεωρούν ότι με ένα τέτοιο ρόλο τους προσδίδεται κάποιου είδους …πολιτική αναβάθμιση εντός των φυλακών. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το ύφος και το περιεχόμενο αυτής της ανακοίνωσης που έβγαλαν. Ότι με την παρουσία μου σε μια τέτοια συνομιλία μπορεί να επαπειλείται να διαταραχθεί το ‘‘φιλικό’’ κλίμα και η ομαλότητα το γνωρίζουν τόσο οι εκ της επιτροπής όσο και οι εκ της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου έχει εκφράσει με διάφορους απεχθείς τρόπους την ‘‘ιδιαίτερη’’ πολιτική στάση του απέναντί μου.
Από την στιγμή που δεν με υποχρεώνουν οι ίδιες οι κρατούμενες να συμμετέχω σε τέτοιες συναντήσεις, υποχρέωση που κατ’ εμέ θα προέκυπτε μέσα από μια Συνέλευση από την οποία θα οριζόταν πρώτα το ακριβές περιεχόμενο μιας τέτοιας συνομιλίας, οι ακριβείς στόχοι της και στην συνέχεια τα πρόσωπα που θα διεκπεραίωναν την συνάντηση, καμία διάθεση δεν είχα ποτέ ούτε έχω να συμμετέχω σε ραντεβού με τον ΣΥΡΙΖΑ και με έναν εκ των δημιουργών του νέου σωφρονιστικού κώδικα. Την ίδια εξάλλου στάση είχα και το 2010 στις φυλακές Ελαιώνα της Θήβας όταν και εκεί είχα καλεστεί να συζητήσω με εκπρόσωπο του τότε υπουργού δικαιοσύνης Καστανίδη αιτήματα της φυλακής. Την παραπάνω θέση μου εξέφρασα και στους 2 εκπροσώπους του υπουργείου και αποχώρησα.
Οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί της επιτροπής περί ‘‘προβοκάτσιας’’ δεν αφορα το γεγονός ότι καλέστηκαν άλλα άτομα να παραβρεθούν στην συνάντηση εκτός από αυτά που είναι της αρεσκείας της. Δεν θα έβγαινε καμία ανακοίνωση αν δεν ήμουν εγώ μία από αυτές που καλέστηκαν για να πάω. Και δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που υπονομεύομαι τόσο εγώ όσο και οι επιλογές δράσης μου εντός της φυλακής. Στην ουσία καμία πολιτική κίνηση που έχω επιχειρήσει εντός φυλακής δεν έχει γίνει χωρίς να βρει σφοδρή αντίδραση από άτομα που ηγούνται της επιτροπής στις γυναικείες και που θέλουν να μονοπωλούν κάθε κίνηση στην φυλακή. Όσο για το πόσο ‘‘κοντά’’ είμαι στην υπηρεσία και πόσο με έχει ‘‘ευνοήσει’’ αυτό φάνηκε σε όλο το διάστημα που είμαι στη φυλακή. Ενδεικτικά αναφέρω την κατασταλτική επιχείρηση στην κινητοποίηση για τον θάνατο της Σταθοπούλου, την ιδιαίτερη μεταχείριση στον Νίκο Μαζιώτη που βρισκόταν για 5 μήνες στην απομόνωση και που χρειάστηκε να κάνουμε μακρά απεργία πείνας για να βγει απ’ αυτή, τον τρόπο που η απεργία αντιμετωπίστηκε από την υπηρεσία με κορυφαίες πολεμικές πράξεις τις 2 βίαιες μεταφορές μας στο νοσοκομείο με εισαγγελική εντολή και το γεγονός ότι είμαι ο μόνος λόγος - των τελευταίων τουλάχιστον χρόνων που βρίσκομαι στην φυλακή - για τον οποίο μπήκε μέσα στη φυλακή η εξωτερική φρουρά.
Ευνοϊκή αντιμετώπιση από την υπηρεσία στις γυναικείες άλλες μπορεί να απολαμβάνουν, όχι όμως εγώ. Η πιο ουσιαστική ‘‘προβοκάτσια’’ όμως για τα εν λόγω άτομα ήταν η Συνέλευση που έγινε στην φυλακή την ίδια ώρα που διεξαγόταν η συνάντηση με τους εκπροσώπους του υπουργείου η οποία θεωρήθηκε ότι υπονομεύει την μονοπωλιακή σχέση συγκεκριμένων ατόμων τόσο με το ζήτημα του νέου σωφρονιστικού κώδικα όσο και με τα λοιπά ζητήματα που αφορούν τη φυλακή για τις σχέσεις σε αυτήν.
Εν τέλει προβοκάτσια είναι η ίδια ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα που στιγματίζει ως ‘’προσκείμενο ‘’ στην υπηρεσία όποιον κινείται εκτός του ελέγχου της. Την γειτνίαση με την εξουσία φαίνεται ποιος την επιδιώκει και την διεκδικεί. Φαίνεται επίσης και ποιος θέλει το μονοπώλιο σε αυτή την γειτνίαση.
Όσο για το κεφαλαιώδες ζήτημα της στρατιωτικοποίησης και του εκφασισμού των φυλακών που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ εν είδει εκσυγχρονισμού τους και ενώ αυτός προωθείται παράλληλα με μια ευρύτερη κοινωνική ισοπέδωση μέσω των πολιτικών διάσωσης του συστήματος από την κρίση, ο δρόμος για να ανακοπεί αυτή η λαίλαπα που επέρχεται μέσα από το νέο σωφρονιστικό κώδικα προϋποθέτει ένα πραγματικό ξεσηκωμό στις φυλακές που θα απειλήσει ουσιαστικά τα σχέδια της κυβέρνησης.
Πόλα Ρούπα μέλος του Επαναστατικού Αγώνα