Ακολουθεί κείμενο του Νίκου Μαζιώτη που εστάλη στο zougla.gr και αναφέρεται στις συνεχείς μεταγωγές της Πόλας Ρούπα ενόψει των δικών του Επαναστατικού Αγώνα.
Το κείμενο:
27/11/2020
Είναι γνωστό ότι από τα τέλη Σεπτεμβρίου έχει ξεκινήσει ο τελευταίος κύκλος των δικών του Επαναστατικού Αγώνα, το εφετείο της 5ης δίκης με κυριότερη υπόθεση την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο που πραγματοποίησε η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα το 2016 για την απελευθέρωση τη δική μου κι άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, 2 απαλλοτριώσεις τραπεζών (τράπεζα Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία και της Εθνικής τράπεζας στη Μαλεσίνα), κατοχή εκρηκτικών και όπλων, ενώ από τις 2 Νοεμβρίου έχει ξεκινήσει το εφετείο της 3ης δίκης για την επίθεση το 2014 του Επαναστατικού Αγώνα στο παράρτημα της ΕΚΤ, την ΤτΕ και το γραφείο του ΔΝΤ, επίθεση επίσης για την οποία η συντρόφισσα έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη.
Είναι επίσης γνωστό ότι από τον περασμένο Μάρτιο, μετά τη στάση των κρατουμένων γυναικών στις φυλακές Κορυδαλλού στην οποία πρωτοστάτησε η συντρόφισσα Ρούπα και αφορούσε αιτήματα για την αποσυμφόρηση των φυλακών και μέτρα προστασίας των κρατουμένων από την πανδημία του κορωνοϊού, η συντρόφισσα απήχθη τη νύχτα της 21ης Μαρτίου και μεταφέρθηκε από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις στις φυλακές του Ελαιώνα Θηβών.
Είναι κατανοητό ότι και οι δύο δίκες θα κρατήσουν αρκετούς μήνες λόγω του πολιτικού χαρακτήρα και της βαρύτητάς τους, λόγω των σοβαρών κατηγοριών και των βαριών καταδικών -σε 120 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση 65 και ισόβια και 25 χρόνια έχει καταδικαστεί η συντρόφισσα αντίστοιχα για τις δύο υποθέσεις- και άρα η ομαλή διεξαγωγή τους θα επέβαλε την παραμονή της συντρόφισσας στις φυλακές Κορυδαλλού όλο το διάστημα διεξαγωγής τους για να προετοιμάσει και να οργανώσει την πολιτική και νομική υπεράσπισή της, την επικοινωνία με δικηγόρους, όπως έχει γίνει άλλωστε σε όλες τις δίκες του Επαναστατικού Αγώνα που έχουν κρατήσει αρκετό καιρό. Όμως το κράτος, προφανώς για εκδίκηση και για να υπονομεύσει τη διαδικασία των δύο αυτών πολιτικών δικών του Επαναστατικού Αγώνα επέλεξε από τις 30 Σεπτεμβρίου την τακτική της αυθημερόν μεταγωγής της συντρόφισσας από τον Ελαιώνα στο δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού σε κάθε συνεδρίαση και την επαναμεταγωγή της αμέσως μετά το τέλος της διαδικασίας ή την επόμενη ημέρα πίσω στις φυλακές Ελαιώνα.
Οι δίκες του Επαναστατικού Αγώνα όλα αυτά τα χρόνια έχουν αφήσει εποχή και μια μεγάλη παρακαταθήκη στη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική ιστορία. Είναι προφανές ότι το κράτος με τις συνεχείς μεταγωγές της συντρόφισσας Ρούπα επιδιώκει να υποβαθμίσει τις δίκες του Επαναστατικού Αγώνα που έχουν ήδη αρχίσει και έχουν ως κύρια κατηγορούμενη τη συντρόφισσα.
Επιπλέον, παρά την υποκριτική στάση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη το οποίο για την προστασία τάχα των κρατουμένων από τον κορωνοϊό έχει πάρει ακραία μέτρα περιορισμού των δικαιωμάτων τους όπως απαγόρευση επισκεπτηρίων, απαγόρευση αδειών, περιορισμό των πραγμάτων που μπορούν να λαμβάνουν, οι συνεχείς μεταγωγές της συντρόφισσας την εκθέτουν στον κίνδυνο μόλυνσης καθώς οι αστυνομικοί -πολλοί έχουν μολυνθεί- και οι κλούβες των μεταγωγών είναι επίσης εστίες μόλυνσης για τους κρατούμενους. Να επισημανθεί ότι ήδη ο κορωνοϊός παρά τα «επιτυχημένα» μέτρα που προβάλλει η Γ. Γραμματεία Αντεγκληματικής πολιτικής έχει εισχωρήσει σε αρκετές φυλακές, στις 16 από τις 34, και ήδη 2 κρατούμενοι έχουν πεθάνει στις φυλακές Διαβατών.
Επίσης με τις συνεχείς μεταγωγές η συντρόφισσα στερείται των ημερομισθίων εργασίας που μετρούν ευεργετικά στο τελικό υπολογισμό επιμέτρησης ποινής μέχρι το όριο αίτησης χορήγησης αναστολής στα 3/5 της ποινής και ουσιαστικά αυξάνει την παραμονή της στη φυλακή.
Ο Επαναστατικός Αγώνας ως οργάνωση τόσο με τη δράση του όσο και τα φυλακισμένα μέλη του που υπεράσπισαν τις πολιτικές τους επιλογές και παρέμειναν αμετανόητα είναι διαχρονικά στόχος και πρώτη προτεραιότητα της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής. Η επιλεκτική αυτή στάση του κράτους απέναντι στη συντρόφισσα Ρούπα που δεν παραδόθηκε ούτε το 2013 ούτε το 2014 μετά τη σύλληψή μου στο Μοναστηράκι, παραμένοντας στην «παρανομία» για χρόνια, που συνέχισε τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα και επιχείρησε με την απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο να ακυρώσει τις κατασταλτικές επιτυχίες του κράτους, είναι κομμάτι της ειδικής αντιμετώπισης που υφίστανται τα αμετανόητα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα: φυλακές τύπου Γ΄ το 2015, βαριές καταδίκες σε ισόβια και εκατοντάδες χρόνια, εγκλεισμός του γιου μας στο Ψυχιατρείο του Παίδων μετά τη σύλληψη τη συντρόφισσας το 2017 και αφαίρεση της γονικής μέριμνας του γιου μας από μας, απομονώσεις, συνεχείς μεταγωγές τώρα της συντρόφισσας, αποτελούν μέρος της ειδικής αντιμετώπισης της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής εναντίον μας.
Επιπλέον η συντρόφισσα Ρούπα εκτός της αγωνιστικής της δράσης και στάσης όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο και λόγω της στάσης των κρατουμένων γυναικών τον περασμένο Μάρτιο στον Κορυδαλλό με αίτημα την αποσυμφόρηση των φυλακών και μέτρων προστασίας των κρατουμένων από τον COVID-19, αλλά και για την εξέγερση των κρατουμένων γυναικών στις φυλακές του Ελαιώνα στις 9 Απριλίου όταν πέθανε μια κρατούμενη από τη μη μεταφορά της στο νοσοκομείο λόγω της εγκληματικής αδιαφορίας των αρχών των φυλακών Ελαιώνα.
Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι ακόμα και οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης στα πλαίσια της κύριας πολιτικής της ατζέντας που συνοψίζεται στο δόγμα «νόμος και τάξη» καθώς και οι διακηρυγμένες μεταρρυθμίσεις στο άμεσο μέλλον που αφορούν τον σωφρονιστικό κώδικα, όπως τροποποιήσεις για τις άδειες και την επαναφορά των φυλακών τύπου Γ΄- Πειθαρχικών στοχεύουν μεταξύ άλλων και εμάς ως πολιτικούς εχθρούς του καθεστώτος. Είναι βέβαιο ότι το κράτος θα επιδιώξει να μας κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο στη φυλακή ακόμα και πέρα από τα υφιστάμενα όρια χορήγησης της αναστολής με τους ισχύοντες νόμους.
Νίκος Μαζιώτης – μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
Δ΄ πτέρυγα φυλακών Δομοκού