Σε κείμενο τους οι Ρούπα-Μαζιώτης με τίτλο «ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ: Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ», αναφέρουν τα εξής:
«ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ: Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
24/12/2017
Ζούμε την απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας. Αγωνιστές που βρίσκονται στην κορυφή του πολέμου και της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους εναντίον του αγώνα για την ανατροπή του πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος όπως εμείς τόσα χρόνια μέσα και έξω από την φυλακή, να λοιδορούνται και να συκοφαντούνται από άτομα που έχουν ανανήψει, έχουν δηλώσει δημόσια μετάνοια, έχουν αποκηρύξει μέσα στα δικαστήρια, όπως ο μετανοημένος πρώην μέλος του Επαναστατικού Αγώνα.
Από άτομα που συμβάλουν στην επιβολή καθεστώτος μόνιμης απομόνωσης από την υπηρεσία και το κράτος όπως έγινε με τον Μαζιώτη.
[custom:google-asd]
Που υιοθετούν πρακτικές πολέμου εναντίον αγωνιστών με την ίδια απαξία με αυτή της κατάδοσης, αφού αυτοί βάζουν σε σταθερή βάση τον εχθρό (στην προκειμένη περίπτωση την υπηρεσία) να διεκπεραιώσει αυτό που οι ίδιοι θέλουν: την απομόνωση, την πολιτική και φυσική εξόντωση του Μαζιώτη.
Που δημόσια απειλούν και δηλώνουν οι ίδιοι τα σχέδιά τους για το τι θα επακολουθούσε αν ο Μαζιώτης πήγαινε σε ανοιχτή φυλακή. Που τα ομολογούν στην υπηρεσία και κρύβονται όταν γίνονται πράξη.
Το γεγονός ότι μια τέτοια επίθεση εναντίον του Μαζιώτη που δημοσιοποιήθηκε προτού καν το μάθει η ίδια η Ρούπα θα έπαιρνε διαστάσεις στα ΜΜΕ που διψάνε για το αίμα του ‘‘αρχιτρομοκράτη’’ Μαζιώτη, θα έπρεπε να το περιμένουν. Kαι πως δεδομένης της διάστασης που θα λάμβανε μια επίθεση στον Μαζιώτη θα κινητοποιούνταν αυτεπάγγελτα εισαγγελέας, δεν το περίμεναν; Τι περίμεναν ότι κάποιοι θα επιχειρούσαν να χτυπήσουν στην φυλακή τον Μαζιώτη και ότι θα κάλυπτε το γεγονός η ‘‘ομερτά’’ της φυλακής;
Ήταν μεγάλη ανοησία εκ μέρους τους ότι δεν περίμεναν πως θα έπαιρνε διάσταση ούτως ή άλλως το γεγονός ότι οι άλλοι κρατούμενοι θα μιλούσαν δημόσια ούτως ή άλλως, όπως και έγινε δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία της επίθεσης.
Οι υποκινητές είναι ειδικοί στο να μανιπουλάρουν ανθρώπους και οι ίδιοι να κρύβονται.. Αυτοί που μίλησαν πρώτοι επώνυμα για το γεγονός είναι οι 2 εκ των πυρήνων, αφού φυσικά δημοσιοποιήθηκε η επίθεση στον Μαζιώτη μέσα από την φυλακή, και πήρε την διάσταση που πήρε.
Όσον αφορά το δικό μας κείμενο, αυτό επανέλαβε τα όσα μας έλεγε η υπηρεσία και τα οποία έχουμε πει δημόσια περιμένοντας να πουν κάτι οι ίδιοι για όλα αυτά.
Επανηλειμμένως μας είχε διαμηνύσει η υπηρεσία, ο διευθυντής Γιαννακόπουλος, μία φορά μάλιστα παρουσία του αρχιφύλακα Λαμπράκη, του πρώην υπαρχιφύλακα Τσούκα και του αρχιφύλακα Νικολόπουλου, ότι ο Μαζιώτης βρίσκεται στην απομόνωση για την δική του ασφάλεια γιατί έχει διενέξεις με κρατούμενους των πυρήνων επικαλούμενος τα γεγονότα στις 30ης/6/2017 με τον μετανοημένο και τους κρατούμενους της Α΄θέσης του υπογείου και ότι μπορεί να συμβεί οτιδήποτε(!) και μέσω τρίτων. Άρα, ένας ισχυρισμός που δεν είναι κάτι κρυφό και που λέγεται επανειλημμένα από τις ίδιες τις επίσημες αρχές της φυλακής και που ουσιαστικά έχουμε επικαλεστεί κατ’ επανάληψη δημοσίως, επ’ ουδενί μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κάτι επιλήψιμο και μάλιστα όταν είναι κάτι που δεν αφορά μια ιδιωτική διένεξη μεταξύ κρατουμένων αλλά αφορά μια συμμαχία της φυλακής με κρατούμενους που στόχο έχει εμάς για να θέσει τον Μαζιώτη σε καθεστώς μόνιμης απομόνωσης.
Δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις αστυνομικού χαρακτήρα αλλά υπάρχουν τα πολιτικά συμπεράσματα βάσει της όλης πολεμικής που έχουμε δεχθεί από το καλοκαίρι όπου υπήρξε συμμαχία μετανοημένου – συγκεκριμένων εκ των Πυρήνων – υπηρεσίας και ό,τι έλεγε η υπηρεσία για να κρατήσουν τον Μαζιώτη για πάντα στην απομόνωση. Και τα πολιτικά αυτά
συμπεράσματα αποδεικνύουν τους υποκινητές της επίθεσης.
Είναι θράσος να λέγεται κάτι διαφορετικό απ’ αυτό. Όμως όταν ήταν ακόμα καιρός, δεν μίλησαν. Δεν δήλωσαν καμία διαφοροποίηση ως προς τα τόσα που λέγαμε ότι μας κοινοποίησε η υπηρεσία γι’ αυτούς. Και δεν το έκαναν όχι γιατί δεν ήθελαν να ‘‘ταράξουν’’ την πολιτική ‘‘γαλήνη’’ του χώρου. Όταν δηλώναμε ότι η επίμονη σιωπή τους είναι αποδοχή των όσων λέμε, κανένας δεν βγήκε να διαψεύσει τίποτα από όσα δήλωνε η υπηρεσία. Γιατί όλα αυτά ίσχυαν.
Η επίθεση εναντίον του Μαζιώτη ήταν ένα επίσημα προαναγγελθέν γεγονός. Επαναλαμβάνουμε πως ο Μαζιώτης δεν είπε κουβέντα για την επίθεση που δέχθηκε ούτε στην υπηρεσία, ούτε στους μπάτσους που πήγαν στο νοσοκομείο για να του πάρουν κατάθεση, ούτε στους γιατρούς που τον ρωτούσαν (‘‘ναι’’ ξέρω είπε ένας γιατρός,‘‘γλίστρησες’’ στο μπάνιο) και ούτε έχουμε πει στο κείμενό μας οτιδήποτε για τα γεγονότα.
Οι 2 εκ των πυρήνων αναφέρθηκαν σε αυτά (αιχμηρά αντικείμενα, υπηκοότητες κλπ), όχι εμείς. Οι ίδιοι επίσης, 6 μήνες μετά το γεγονός της 30ης Ιουνίου στο δικαστήριο του Επαναστατικού Αγώνα, για πρώτη φορά είπαν ότι ο Μαζιώτης ‘‘εκδιώχθηκε’’ από την πτέρυγα του υπογείου από τους κρατούμενους που ήταν μέχρι τότε εκεί.
Μόνο που η ‘‘εκδίωξη’’ έγινε μέσω της υπηρεσίας. Ο Μαζιώτης ποτέ δεν ήρθε σε επαφή με κανέναν τους αφού κρατήθηκε 8 ώρες στα κρατητήρια των δικαστηρίων. Και όταν γύρισε στο κελί του – από το οποίο είχαν πετάξει τα πράγματά του έξω – βρήκε την πόρτα που τον χώριζε από τους άλλους ηλεκτροσυγκολημμένη και βρέθηκε στην απόλυτη απομόνωση.
Όταν μάθαμε από την φυλακή ότι όλοι τους στο υπόγειο είπαν να μην γυρίσει πίσω ο Μαζιώτης και το δημοσιοποιήσαμε ζητώντας τους να το διαψεύσουν, κανείς τους δεν μίλησε. Τώρα 6 μήνες μετά, δια στόματος των 2 επιβεβαιώνεται για λογαριασμό και των υπολοίπων η συμβολή τους στο να τεθεί σε καθεστώς εξαίρεσης και μόνιμης απομόνωσης ο Μαζιώτης. Όμως οι 2 δηλώνουν στο κείμενό τους ότι τότε ήταν ‘‘αλλού’’. Όπως ήταν ‘‘αλλού’’ και δεν γνώριζαν τίποτα όταν έγινε η επίθεση στον Μαζιώτη.
Έχουν μάθει να λειτουργούν παρασκηνιακά και υπόγεια, να κρύβονται πίσω από άλλους, να βάζουν άλλους μπροστά. Αυτό κάνουν τώρα και με τους πρώην συγκρατούμενούς τους στην Α΄θέση.
Επαναλαμβάνουν τις ίδιες συκοφαντίες που είχε επιχειρήσει το καλοκαίρι ο μετανοημένος όταν δημοσιοποιήθηκε το ηχητικό της δίκης, της 30ης/6. Ένα γεγονός που έγινε μπροστά σε μπάτσους και δικαστές και σε δημόσιο χώρο όπως ένα δικαστήριο και ήθελε να μείνει κρυφό. Και το ‘‘επιχείρημα’’ η πιθανότητα να κινηθεί εισαγγελέας εναντίον του πράγμα που ο εισαγγελέας της έδρας θα πρότεινε ούτως ή άλλως αφού όλα έγιναν μπροστά στα μάτια του. Αυτός πίστευε πως την στάση του όλη θα την προσμετρούσε το κράτος στον ‘‘αγώνα’’ του για να πάρει άδεια, και το κατάφερε.
Το ίδιο ευελπιστούν και οι 2 με την συνολική, μακρά πολεμική τους εναντίον μας. Μια ανταμοιβή με την εκπαιδευτική άδεια που θέλουν. Το γεγονός ότι ‘‘έχωσε’’ την μύτη του ένας εισαγγελέας στην φυλακή – γεγονός που ούτως ή άλλως θα συνέβαινε αφού ο Μαζιώτης δεν είναι ο τελευταίος μετανάστης που δεν έχει κανέναν, μπορεί να σφαγιαστεί σε ένα κελί και να μην ασχοληθεί κανένας μ’ αυτόν – δεν θα τους απασχολούσε ακόμα και αν ‘‘σηκώνει’’ την μισή φυλακή με μεταγωγές. Και αυτό το δηλώνουν οι 2 με το κείμενό τους.
Αυτό που τους απασχολεί είναι ο εαυτός τους και οι άδειες τους. Κανένας άλλος και τίποτα άλλο. Όσο για την αναφορά τους ότι από το ’16 δικαιούνται άδεια και δεν τους την δίνουν, να υπενθυμίσουμε ότι το ’16 δεν προσέβλεπαν σε καμία άδεια, αλλά στην Ρούπα που θα πήγαινε να τους βγάλει με το ελικόπτερο.
Και γι’ αυτό ήδη το κείμενό τους είναι μια απολογία προς τον εισαγγελέα αθωωτική για τους ίδιους και ενοχοποιητική για άλλους. Και να υπενθυμίσουμε ότι είναι ενοχοποιητική και για τους κρατούμενους της Α΄θέσης του υπογείου. Πάντως οι ίδιοι είναι ‘‘αλλού’’. Σε άλλη πτέρυγα μακριά απ’ όλα και όλους. Και ύστερα μιλούν για ρουφιανιές!
Αυτοί που στράφηκαν εναντίον μας, που αποκηρύττουν και δηλώνουν μετάνοια μπροστά στο εχθρό, που συνέβαλαν στην απομόνωση του Μαζιώτη από την υπηρεσία, που βάζουν την υπηρεσία να επιλύει τις διαφορές τους, αυτοί που στέκονται εχθρικά εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα και εναντίον μας δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από εισαγγελέα. Πίστευαν πως ήταν ευφυείς, όμως το αντίθετο συμβαίνει. Θα έπρεπε να διαψεύσουν την φυλακή και τα όσα μας έλεγε, όσο ήταν καιρός. Θα έπρεπε όντως να μείνουν μακριά και να μην μανιπουλάρουν άλλους. Όμως η ‘‘γραμμή’’ ήταν υπόγειες πολεμικές, ανώνυμες συκοφαντίες και λάσπες, ένας οχετός από ύβρεις όπως του καλοκαιριού και όπως άλλωστε, μετά, συνέχισαν με άλλα μέσα. Και τώρα, οι ίδιοι καλούν τα μέσα (ενημέρωσης) του χώρου, να μην δημοσιοποιούν τίποτα.
Κάποιοι σύντροφοι αναρωτιούνται‘‘καλά με τον άλλον με τον μετανοημένο καταλαβαίνουμε την πολιτική διαφορά που υπάρχει. Αυτός έχει μετανοήσει, η Ρούπα και ο Μαζιώτης όχι.
Οι πυρήνες ποιό είναι το πολιτικό πρόβλημα που έχουν’’; Το κείμενο των 2 είναι μια απάντηση. Κανένα πολιτικό στοιχείο δεν υπάρχει σε αυτό το κείμενο εναντίον μας. Η πολιτική απουσιάζει παντελώς, όχι τυχαία. Οι ίδιοι ούτε λειτουργούν ούτε σκέπτονται ως πολιτικά όντα. Και στο τόσο μένος τους εναντίον μας και ενώ τίποτα πολιτικά δεν έχουν να πουν το ρίχνουν στις ύβρεις και την …. ‘‘ψυχανάλυση’’του πεζοδρομίου. Μόνο που στην πολιτική η χρήση τέτοιων όρων, όπως αυτών που εξαπολύουν εναντίον μας – πλέον επώνυμα, πριν 6 μήνες ανώνυμα – αναδεικνύουν τον ψυχισμό αυτών που τα λένε. Εμείς μιλάμε πάντα και μόνο πολιτικά. Αυτό είμαστε.
Όμως δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν θα θίξουμε τις ύβρεις που λένε. Είναι γελοιότητες και δείχνουν πως καμία ψυχραιμία δεν υπάρχει ενώ το ήθος είναι άγνωστη λέξη γι’ αυτούς.
Πέραν αυτών το κείμενό τους είναι γεμάτο ψέματα, ψέματα ακόμα και για τους ίδιους και την ‘‘ιστορία’’ τους. Αυξάνουν τον χρόνο της φυλακής τους από 7 σε 8. Το υπόγειο που έμεναν για 2,5 χρόνια, μετατράπηκε ως δια μαγείας σε απομόνωση όταν πριν φύγουν για να πάνε στη δικαστική φυλακή ήταν μαζί 7 άτομα.
Από την άλλη ο Μαζιώτης που ήταν μόνος του για μήνες δεν ήταν σε απομόνωση. Αυτά έλεγε το έτερο μέλος τους στις γυναικείες φυλακές που είχε επικαλεστεί δημόσια κείμενό του. Όπως έλεγαν και ότι βρίσκεται οικειοθελώς στην θέση εκείνη.
Μια μοναδική προσφορά στο κράτος και την υπηρεσία, εν μέσω της απεργίας πείνας που κάναμε. Μια ακόμα προσφορά τους που απαξιούσε την απεργία, έθετε σε κίνδυνο την ζωή μας, έδειχνε πόσο αδίστακτοι είναι.
Λένε ψέματα ότι εμείς έχουμε πει ότι ο Μαζιώτης ήταν ο μόνος που πήγε στις φυλακές τύπου Γ΄στον Δομοκό. Αυτό που έχουμε πει είναι, ότι είναι ο πρώτος κρατούμενος που μεταφέρθηκε εκεί, πράγμα που η τότε κυβέρνηση είχε εξαγγείλει από την σύλληψή του δηλώνοντας ότι ο Μαζιώτης θα εγκαινιάσει τις φυλακές τύπου Γ΄, όπως και έγινε.
Λένε ψέματα για τις γυναικείες φυλακές. Στην Ρούπα πολλές κρατούμενες έλεγαν ότι θέλουν να κάνουν και αυτές απεργία πείνας για συμπαράσταση, και η ίδια έλεγε όχι.
Προς το τέλος της απεργίας ορισμένες κρατούμενες πήραν την πρωτοβουλία να δουν πόσες θα προχωρήσουν σε απεργία πείνας για συμπαράσταση ενώ θα πηγαίναμε στο νοσοκομείο. Αυτές που υπέγραψαν ήταν πολλές(48). Και την επομένη ξεκίνησαν. Όταν καλέστηκαν να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση για την απεργία, εν μέσω αόριστων απειλών για εισαγγελέα, πειθαρχικά, ότι ‘‘η υπηρεσία θα λάβει τα μέτρα της’’ κλπ, αναδιπλώθηκαν αρκετές και η κινητοποίηση σταμάτησε. Από πού και ως πού θα έβγαινε η Ρούπα να μαζεύει υπογραφές για συμπαράσταση στην ίδια; Η ίδια είχε σβήσει μόνη της γυναίκες (που είχαν πρόβλημα υγείας) από την λίστα οι οποίες επέμεναν να κάνουν απεργία, ακόμα και με σβησμένα ονόματα.
Όσο για τον ρόλο του έτερου μέλους των πυρήνων στις γυναικείες ο ρόλος της στη φυλακή εν μέσω απεργίας πείνας, ήταν υπονομευτικός. Όπως είναι πάγια υπονομευτική η στάση της απέναντι στην Ρούπα και οτιδήποτε έκανε μέσα στην φυλακή. Όπως με τον θάνατο της Σταθοπούλου ένα κορυφαίο γεγονός για φυλακή, την κινητοποίηση την οποία σαμπόταρε ανοιχτά. Ενώ είχαν προηγηθεί 2 Συνελεύσεις, ενώ η φυλακή έβραζε και κάποιες ήθελαν εξέγερση και ενώ είχε αποφασιστεί να κρατηθεί όλο το βράδυ η φυλακή ανοιχτή και να μην επιτραπεί να μπει υπάλληλος ούτε για καταμέτρηση, η συγκεκριμένη με κάποιες ακόμα λειτούργησε πυροσβεστικά, με μία εξ’ αυτών να κραυγάζει μπροστά σε πολλές κρατούμενες ότι το μόνο που την νοιάζει είναι η πάρτη της και την ίδια εκ των πυρήνων να αποκαλεί ‘‘χάπατα’’ τις κρατούμενες που συμμετείχαν, επιχείρησαν να υπονομεύσουν την κινητοποίηση ώστε να μην γίνει τίποτα.
Τελικά κάτω από την πίεση της των γυναικών και της Ρούπα υποχώρησε και δήλωσε ότι θα συμμετέχουν. Όταν όμως η υπηρεσία έβαλε μέσα στην πτέρυγα περί τους 10 ‘‘φουσκωτούς’’ υπαλλήλους για να καταστείλουν την κινητοποίηση, η ίδια μπήκε σαν καλό παιδί στον θάλαμό της και προέτρεψε και άλλες να κάνουν το ίδιο. Τελικά έμειναν 14 κρατούμενες και η Ρούπα και κρατήσαν όλο το βράδυ την φυλακή.
Μπροστά σε θάνατο κρατούμενης και μάλιστα, με τους όρους και τον τρόπο που πέθανε η Σταθοπούλου, έπρεπε να κρατηθεί η κινητοποίηση με κάθε κόστος, και αυτό έγινε. Δεν κρύβει η Ρούπα ότι εκείνο το βράδυ, το πιο κρίσιμο στις γυναικείες για όσο διάστημα βρίσκεται η ίδια σε αυτές, διαμήνυσε σε όσες δεν ήθελαν να συμμετέχουν αδιαφορώντας για τον θάνατο της συγκρατούμενής τους, ότι η υπηρεσία δεν θα έμπαινε μέσα και όποια ήθελε ας κλεινόταν μόνη της στον θάλαμο.
Και να επισημάνουμε ότι τέτοια κινητοποίηση – να παίρνεις τη φυλακή για όλο το βράδυ απαγορεύοντας να μπουν υπάλληλοι μέσα – έχει πολλά χρόνια να γίνει. Το ότι έβαλαν τους ‘‘φουσκωτούς’’ της υπηρεσίας να καταστείλει την κινητοποίηση αυτή, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Όμως η συγκεκριμένη εκ των πυρήνων μπήκε οικειοθελώς στον θάλαμο ενώ είχε πει μπροστά σε όλες ότι θα μείνει έξω. Όσο για τις διαδικασίες των συνελεύσεων που ακολούθησε η Ρούπα σε κάθε κινητοποίηση που έγινε στην φυλακή, η ίδια μπροστά σε κρατούμενες είχε δηλώσει την διαφωνία της. Οι διαδικασίες των αναρχικών της άμεσης δημοκρατίας και των συλλογικών αποφάσεων δεν είναι της αρεσκείας της, η οποία προτιμά την ολιγαρχική ή ακόμα και μοναρχική απόφασή του ατόμου ή των ατόμων (όπως έχει πει και η ίδια) ‘‘που εμπιστεύονται οι κρατούμενοι’’ κλπ.
Για να επανέλθουμε στις ύβρεις περί ρουφιανιάς και τα συναφή των 2, για την απεριόριστη απαξία αυτών που βάζουν την υπηρεσία και τον εχθρό εν γένει να λύνει τις διαφορές τους, έχουμε μιλήσει. Όμως την ηθική αυτών που χρησιμοποιούν τέτοιες ύβρεις, την έχουμε δει κατά το παρελθόν. Όταν κρατούμενος που το 2002 κατέδωσε άτομα της οργάνωσής του, της 17Ν, βρέθηκε μαζί τους στον Κορυδαλλό, επειδή έκαναν σχέδια με τον συγκεκριμένο ο οποίος έφυγε με άδεια και δεν ξαναγύρισε στην φυλακή. Τότε οι 2 τον εκθείαζαν ως ‘‘αμετανόητο’’ αντάρτη και τον ‘‘ξέπλεναν’’ με αυτό τον τρόπο από την στάση του το 2002. Μέχρι που η δουλειά.. στράβωσε και τότε ο συγκεκριμένος ξαναέγινε από αυτούς τους ίδιους καταδότης και τον κατήγγειλαν δημόσια ως τέτοιον, προκαλώντας την απομόνωσή του από άλλους κρατούμενους για λόγους ασφαλείας.
Η διγλωσσία και η υποκρισία τους σε σχέση με αυτή την περίπτωση είναι ενδεικτική της θέσης και την πρακτική της κατάδοσης. Όταν ‘‘ξεπλένει’’ κάποιος έναν καταδότη που τον μεταφορφώνει σε αγωνιστή και αμετανόητο αντάρτη δείχνει πως τα κριτήριά του για την κατάδοση δεν αφορούν αυτή την επαίσχυντη πρακτική αλλά η στάση τους απέναντί της και το κατά πόσο την δέχεται ή όχι, κρίνεται από τα ειδικά κάθε φορά συμφέροντά του.
Σε αυτή την βάση, αξίες δεν υπάρχουν. Μόνο ο απόλυτος αμοραλισμός. Συνεπώς δεν είναι αυτοί ικανοί να μιλούν για τέτοια ζητήματα.
Εμείς έχουμε ζήσει την κατάδοση στο πετσί μας. Η Ρούπα είναι στην φυλακή γιατί κάποιος ή κάποιοι την κατέδωσαν. Την μανία τους την έχουν δείξει και οι συγκεκριμένοι με την στάση τους, τις πρακτικές και τον λόγο τους. Παρ’ όλο που η Ρούπα επιχείρησε να τους βγάλει από την φυλακή και ρίσκαρε την ζωή της με αυτό. Μόνο και μόνο απ’ αυτό το γεγονός φαίνεται μέχρι που είναι ικανοί να φθάσουν.
Ζούμε την απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας. Η στάση απέναντι στην κατάδοση, την μετάνοια, την πρακτική να βάζει κάποιος τον εχθρό να επιλύει τις διαφορές του, να πολεμάει αγωνιστές, να δίνει την αρωγή του σε απομόνωσεις, την επιβολή καθεστώτων εξαίρεσης πάνω σε αγωνιστές, είναι θεμιτή και αναγκαία ως πρακτική μόνο από αυτούς που στόχος τους είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση αγωνιστών με όλα τα μέσα.
Αποκορύφωμα όλων όσων ζήσαμε με κάποιους να λειτουργούν ως παρακράτος στο εσωτερικό του χώρου με στόχο την ‘‘εκ των έσω’’ αντιμετώπισή μας προς μεγάλη ικανοποίηση του καθεστώτος εκτός από την ειδική αντιμετώπιση του Μαζιώτη είναι η ανακήρυξη του Λάμπρου Φούντα από σύμβολο της Επανάστασης σε σημαία του μετανοημένου στον ‘‘αγώνα’’ υπέρ της ήττας, της μετάνοιας, της αποκήρυξης του Επαναστατικού Αγώνα.
Έχουμε δημόσια δηλώσει κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας ότι στην υπονόμευση και την πολεμική εναντίον της απεργίας το έδαφος έστρωσε η ‘‘ουδετερότητα’’ που πολλοί επικαλέστηκαν για να σιωπήσουν μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού και την κατάληξη του Μαζιώτη να βρεθεί σε καθεστώς απομόνωσης.
Η επίθεση εναντίον του Νίκου Μαζιώτη συνιστά την συνέχεια των όσων προηγήθηκαν.
Να πάρουν όλοι δημόσια θέση πάνω στα ζητήματα αυτά και να καταδικάσουν άμεσα την επίθεση εναντίον του Μαζιώτη και τους υποκινητές τους. Αλλιώς η σιωπή θα είναι συνενοχή σε ό,τι έγινε και ό,τι ακολουθήσει.
Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης , μέλη του Επαναστατικού Αγώνα»