1. Διαβάσαμε το δημοσίευμα-πρόκληση Μ.Μ.Ε. του Ομίλου Μαρινάκη «για τις πολλές και δομικές (συναρπαστικές, που κανείς-πέραν του πρωθυπουργού-δεν περιμένει) αλλαγές, που προετοιμάζει η ηγεσία της Κατεχάκη ενόψει των κρίσεων στην ΕΛ-ΑΣ». Κατά το δημοσιογράφο ο υφυπουργός … «γνωρίζει όσο λίγοι και τα προβλήματα και τις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού»(sic)! Ο καλόπιστος αναγνώστης ευλόγως θα αναρωτηθεί, γιατί δεν το έπραξε ως αρχηγός; Τι είδους κρίσεις έκανε ο ίδιος; Για την γκιλοτίνα, που έπεσε στις τελευταίες έκτακτες και τακτικές κρίσεις και οδήγησε ικανούς αξιωματικούς στο περιθώριο και άλλους δυσαρεστημένους (φίλα προσκείμενους μέχρι τότε) να πολιτεύονται εφεξής με κόμματα της αντιπολίτευσης, νίπτει τας χείρας του; Το δημοσίευμα εμπλέκει επίσης το δ/ντή του Προέδρου της Κυβέρνησης (ΠτΚ). Επειδή εμείς «δεν γνωρίζουμε πολλά», έχουμε κάποιες απορίες;
2. Ειλικρινά δεν κατανοούμε τι εννοεί ο…ποιητής; Θα θεσμοθετηθεί νέο αντικειμενικό σύστημα, που δεν θα αφήνει περιθώριο αναξιοκρατίας; Αυτό είναι εύκολο να τύχει άμεσης εφαρμογής; Ή μήπως εννοεί, ότι αυτή τη φορά τα αρμόδια συμβούλια θα αφεθούν να κάνουν αξιοκρατικές κρίσεις-προαγωγές και δεν θα ακολουθήσουν την πρακτική με τις γνωστές «λίστες»;
3. Εξάλλου τι νόημα έχει η αναφορά στο δ/ντή του ΠτΚ; Σε ποιόν ανήκει η αρμοδιότητα να προτείνει το νέο θεσμικό πλαίσιο; Δεν ανήκει αποκλειστικά στον υπουργό και κανένας άλλος δεν μπορεί να την ασκήσει (ούτε ο υφυπουργός αντεγκληματικής πολιτικής). Η ιεραρχική υποκατάσταση (ακόμη και από το δ/ντή του ΠτΚ) δεν είναι επιτρεπτή. Άλλο πράγμα είναι ο συντονισμός, η εποπτεία και ο έλεγχος. Τα υπουργεία πρέπει να μπορούν να σχεδιάζουν δημόσιες πολιτικές και να παρακολουθούν την εφαρμογή. Αυτό σημαίνει «επιτελικό κράτος». Στο σχετικό ν.4622/2019 δεν υπάρχουν διατάξεις, που να επιφέρουν λειτουργική ανακατανομή των αρμοδιοτήτων. Οι βασικές ρυθμίσεις αφορούν την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών υποστήριξης του ΠτΚ με σκοπό τον καλύτερο συντονισμό. Ως γνωστόν η αρμοδιότητα είναι άμεση απόρροια της αρχής της νομιμότητας και χαρακτηρίζει το Κράτος Δικαίου. Διαφορετικά μιλάμε για Αστυνομικό Κράτος (απολυταρχικό ή «παρακράτος»).
4. Ο υπουργός ασκεί τις αρμοδιότητές του δια των υπηρεσιών του. Η αστυνομική ηγεσία, το συμβούλιο επιτελικού σχεδιασμού και το επιτελείο γενικά θα αγνοηθεί για άλλη μια φορά; Ας θυμηθούμε το προηγούμενο φιάσκο με τις εξαγγελίες για την ίδρυση δήθεν του…«ελληνικού F.B.I.» και τελικά τη θεσμοθέτηση του οργανωτικού εκτρώματος του ν.4249/14, που τριχοτομούσε και «διέλυε» την ΕΛ-ΑΣ. Το επιτελείο τότε αγνοήθηκε, αφού επικράτησε η άποψη άσχετων «παρατρεχάμενων» συμβούλων. Ο υπαρχηγός, που εξέφρασε εγγράφως τη διαφωνία του, αποστρατεύθηκε. Χρειάστηκε αλλαγή ηγεσίας και νέα νομοθετική παρέμβαση (άρθρο 231 του ν.4281/14) για να επανέλθει η κανονικότητα.
5. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την έλλειψη οράματος. Ως παράδειγμα είχαμε αναφέρει (εκτός των άλλων) και την προβληματική ρύθμιση του άρθρου 18 του ν. 3938/11 (υπουργός Παπουτσής-αρχηγός Οικονόμου), που τροποποιούσε τις συνδικαλιστικές διατάξεις και επέτρεψε σε όσους ειδικούς φρουρούς και συνοριακούς φύλακες εντάσσονται στο αστυνομικό προσωπικό να παραμένουν μέλη των οικείων σωματείων, αντί να εγγράφονται στις ενώσεις αστυν. υπαλλήλων. Αυτή δημιούργησε το γνωστό συνδικαλιστικό χάλι των τηλεοπτικών εμφανίσεων με τις δυσμενείς συνέπειες στην εικόνα του αστυνομικού θεσμού. Προηγήθηκε η τυπική (με τη μη κατάργηση των διατάξεων για την πρόσληψη) και ακολούθησε η αναίρεση στην πράξη (με τις προσλήψεις) της «ομογενοποίησης» του προσωπικού!
6. Αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις, δεν είναι δημοσιεύματα «λιβανιστήρια» (στο πρόσφατο παρελθόν είδαμε αντίστοιχη … «αγιογραφία» και προβολή από το κανάλι του Φουρθιώτη, που έμοιαζε σαν αντάλλαγμα για την σκανδαλώδη διάθεση συνοδείας ασφαλείας) και μη υλοποιήσιμες εξαγγελίες (όπως και του προηγούμενου υπουργού), που μάλλον εκθέτουν την κυβέρνηση. Χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο με αντικειμενικά κριτήρια και πρωτίστως δέσμευση-νοοτροπία ορθής εφαρμογής (και το σημερινό νομικό πλαίσιο θα αρκούσε αν γινόταν σωστή ερμηνεία και εφαρμογή του και το αρμόδιο όργανο ασκούσε πράγματι τις αρμοδιότητες του). Γιατί τα συστήματα επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν εξαιτίας των ανθρώπων που τα χειρίζονται.
7. Ας μη ξεχνάμε ακόμη, ότι πρόσφατα αποστρατεύθηκε αστυν. δ/ντής με το αιτιολογικό ότι «..δεν είχε ευρεία επιτελική πείρα και ικανότητα… καθότι, ως ανώτερος αξιωματικός, υπηρέτησε μόνο σε μάχιμες υπηρεσιακές μονάδες…», το οποίο αποτελούσε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των νέων (αορίστως διατυπωμένων) διατάξεων του π.δ.6/2018 (που ωστόσο προσέθεσαν θετικά στοιχεία όπως η ηλεκτρονική αξιολόγηση, η κλίμακα του 100 κ.λ.π.). Τέλος τα στελέχη οφείλουν να έχουν το «γνώθι σαυτόν» και να μην αυτοϊκανοποιούνται με την προβολή μιας «εικονικής πραγματικότητας». Δεν αντέχουμε άλλες αυταπάτες. Έλεος!!!
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης
και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ.
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών