Γράφει ο Κωνσταντίνος Χ. Γώγος, Δικηγόρος Αθηνών
Η Ελληνική Αστυνομία είναι επιφορτισμένη από το δικαιικό μας σύστημα με ένα συγκεκριμένο έργο, το οποίο υποχρεώνεται να εκτελέσει πάντοτε στα πλαίσια και στα όρια που το σύνταγμα επιτρέπει.
Ωστόσο, η κριτική στο έργο της αστυνομίας δυστυχώς διαχρονικά άγεται και φέρεται με βάση πολιτικές ευκαιρίες και συγκυρίες. Ουδείς μπορεί να θεωρήσει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στο σώμα. Πολλές φορές κατά το παρελθόν έχουν υπάρξει παραβιάσεις δικαιωμάτων και υπερβολικές συμπεριφορές οι οποίες άλλες έχουν δει το φως της δημοσιότητας και άλλες όχι. Ωστόσο, ποτέ δε μπορούμε να οδηγούμαστε σε μία αρνητική για την Ελληνική Αστυνομία κρίση από σφάλματα και παραλείψεις μεμονωμένων περιστατικών. Όταν όμως υπάρχουν αυτά σαφώς και είναι κατακριτέα και καταδικαστέα.
Δυστυχώς, ζούμε στην εποχή που η Ελληνική Αστυνομία υποχρεώνεται να σηκώσει το βάρος ίσως του βασικότερου μετά την οικονομία προεκλογικού ζητήματος, αυτό της ασφάλειας. Τα Εξάρχεια αποτέλεσαν κατά την προεκλογική περίοδο κόκκινο πανί και συνεχίζουν σήμερα να απασχολούν την κοινή γνώμη.
Στη μέση όλης αυτής της πολιτικής αντιπαράθεσης βρέθηκε και ο μέσος αστυνομικός ο οποίος από την μία καλείται να ενεργήσει από την άλλη για κάθε του ενέργεια γίνεται αντικείμενο σχολιασμού και κριτικής.
Στο πρόσφατο περιστατικό στο υπό κατάληψη κτίριο είδαμε «παγίδα» με καρφιά και σημείωμα για το πως πρέπει να αντιδράσει ο καταληψίας σε περίπτωση που επέμβει η αστυνομία.
Στο αστυνομικό ανακοινωθέν δε υπήρχε ξεκάθαρη αναφορά ότι στο συμβάν συμμετείχε Εισαγγελικός Λειτουργός, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη νομιμότητα των ενεργειών των εμπλεκομένων.
Ωστόσο, το συγκεκριμένο περιστατικό αποτέλεσε πρώτη είδηση στα μέσα ενημέρωσης με διχαστικό από τα πολιτικά πρόσωπα σχολιασμό. Για άλλη μία φορά «δικάσαμε» χωρίς να ξέρουμε τα πραγματικά περιστατικά, να μιλάμε για αστυνομική αυθαιρεσία χωρίς να έχει σχηματισθεί δικογραφία, για κατηγορούμενους χωρίς να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη.
Ο συντάκτης του παρόντος δε μπορεί να γνωρίζει τις ιδιαίτερες συνθήκες των γεγονότων που δημοσιεύθηκαν ούτε αν θα υπάρξει κάποια δικαστική συνέχιση του ζητήματος, το μόνο σίγουρο είναι πως ανοίγει άλλη μία πληγή κατά της αστυνομίας. Ωστόσο είναι αυτό το ζητούμενο; Θέλουμε μία αστυνομία φοβική που να φτάνει στο σημείο να μη τολμάει να ασκήσει τα καθήκοντά της, όταν ο αστυνομικός θα φοβάται μη χάσει τη δουλειά του αν πέσει θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων;
Πηγή: dikastiko.gr