Όπως όλοι γνωρίζουμε οι νέοι Κώδικες (Ποινικός Κώδικας και Κώδικας Ποινικής Δικονομίας) τέθηκαν σε εφαρμογή ήδη από τον Ιούλιο του 2019. Παρά το γεγονός ότι υποτίθεται ότι αποτέλεσαν έργο ετών στην πραγματικότητα χρειάσθηκαν τουλάχιστον τρεις τροποποιήσεις μέχρι σήμερα για να διορθωθούν οι διορθώσεις και κατά την άποψη του συντάκτη έπεται και συνέχεια.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χ. Γώγος*
Οι νέες διατάξεις ωστόσο παρά το γεγονός ότι έχουν ψηφισθεί εδώ και τόσους μήνες δυστυχώς δεν εφαρμόζονται στην πράξη. Και μπορεί να ασκήθηκε κριτική σε πολλές διατάξεις εντούτοις αυτές αποτελούν πλέον νόμο του κράτους και η εφαρμογή τους είναι τουλάχιστον επιβεβλημένη.
Πιο συγκεκριμένα:
- Ποινική Διαταγή.
Οι νέοι νόμοι έφεραν στο προσκήνιο ένα καινούριο θεσμό. Πρακτικά στο βωμό της επιτάχυνσης της απονομής δικαιοσύνης, η ποινική διαταγή περιλαμβάνει την έκδοση δικαστικής απόφασης χωρίς δικαστήριο σε ήσσονος σημασίας πλημμελήματα. Ωστόσο, έως και σήμερα ο νέος θεσμός έχει μείνει εντελώς ανεφάρμοστος.
- Φωνοληψία στα κακουργήματα.
Οι νέες διατάξεις έφεραν καινοτομίες, μία εκ των οποίων αποτελεί η φωνοληψία κατά την εκδίκαση των κακουργημάτων. Ωστόσο, η διάταξη παραμένει μέχρι και σήμερα ανεφάρμοστη, δείχνοντας πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι την ψηφιακή δικαιοσύνη.
- Κοινωφελής εργασία
Οι νέες διατάξεις κατήργησαν τη μετατροπή σε χρήμα επεκτείνοντας έναν άλλο θεσμό τη εκτέλεση της ποινής μέσω της παροχής κοινωφελούς εργασίας. Ο θεσμός μάλιστα αποτέλεσε σημείο τριβής για τους νομικούς τόσο για την κατάργηση της «δοσοποίησης» όσο όμως και για την ορθή εφαρμογή της παροχής κοινωφελούς εργασίας.
Παρά το γεγονός όμως ότι ο θεσμός ψηφίσθηκε, επί της ουσίας πάγωσε αφήνοντας ένα τεράστιο χάσμα στην εκτέλεση των ποινικών αποφάσεων. Το κυρίως ζήτημα όμως είναι η μη έκδοση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που θα προβλέπει τους φορείς στους οποίους θα επιτρέπεται η εκτέλεση της κοινωφελούς εργασίας αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην εκτέλεση αλλά και στην είσπραξη εσόδων για το ελληνικό δημόσιο.
Εν κατακλείδι, οι αλλαγές στους Κώδικες έφεραν παραγραφές αδικημάτων, κατάργηση ποινικά κολάσιμων πράξεων με αποτέλεσμα να μειωθεί η ύλη στα πινάκια. Ωστόσο, αυτό είναι προσωρινό και έχει συμβεί στο παρελθόν με τους νόμους περί παύσης ποινικής δίωξης, χωρίς να δίνεται ριζική λύση στο πρόβλημα. Οι διαρθρωτικές αλλαγές όμως πρέπει να εφαρμοσθούν προκειμένου να δοκιμασθούν και να κριθούν.
*Δικηγόρος Αθηνών,
Μέλος της Ένωσης Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων
Πηγή: dikastiko.gr