Πρόσφατα η Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας κυρία Φώφη Γεννηματά δήλωσε σε συνέντευξη της, ότι προωθεί ρύθμιση, μέσω νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία δίδεται η δυνατότητα θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος στους συναδέλφους που κατατάχθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις μεταξύ 1990 και 1995, με βελτιωμένους όρους σε σχέση με αυτούς που ορίζει ο ισχύον νόμος 3865/2010.
Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση δίνει την δυνατότητα για ομαλότερη προσαρμογή των στελεχών στα νέα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δεδομένα. Αποκαθίστανται οι καταταγέντες μεταξύ 1990-92 εντασσόμενοι στους παλαιούς ασφαλισμένους. Δίνεται η δυνατότητα 5 ετών συντάξιμης υπηρεσίας σε συναδέλφους, που λόγο των ειδικοτήτων τους, δεν μπορούσαν να μετατεθούν σε θέσεις που θα τους εξασφάλιζαν τον επιπλέον συντάξιμο χρόνο.
Από ότι φαίνεται όμως εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων το θέμα έχει παγώσει. Υπάρχει ο κίνδυνος, η σημαντική αυτή μεταρρύθμιση να μην ψηφιστεί ποτέ. Χιλιάδες συνάδελφοι κινδυνεύουν να μείνουν στα κρύα του λουτρού.
Το ασφαλιστικό είναι ένα θέμα που πονάει τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Λόγο των δύσκολων οικονομικών συγκυριών κρίθηκε σκόπιμη από την πολιτεία η καθιέρωση των 40 ετών υποχρεωτικής συντάξιμης υπηρεσίας, ως προϋπόθεση θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Καμία οικονομική κρίση όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Ο στρατός δεν μπορεί να είναι λειτουργικός με 50άρηδες και 55άρηδες, ειδικά στους χαμηλότερους βαθμούς που υπάρχει μεγαλύτερη σωματική καταπόνηση. Η φθορά είναι αναπόφευκτη λόγο της φύσης του επαγγέλματος. Οι απαιτήσεις υψηλές και για ηλικίες όχι μεγαλύτερες των 40 ετών. Είναι η φύση της εργασίας του στρατιωτικού, που απαιτεί ψυχική και σωματική ένταση, ρυθμούς τους οποίους δεν μπορεί να ακολουθήσει ένας μεσήλικας. Η τοποθέτηση σε γραφεία δεν λύνει το πρόβλημα καθώς εκεί μπορεί να απασχοληθεί μικρό μέρος του προσωπικού. Μελλοντικά θα δημιουργηθεί επιχειρησιακό αδιέξοδο που μόνο μέσο της επαναφοράς του συνταξιοδοτικού δικαιώματος θεμελίωσης στα 25 έτη θα μπορέσει να λυθεί. Αν αυτό κριθεί αδύνατο λόγο των οικονομικών συγκυριών, ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί η μετάταξη στελεχών κατόπιν επιθυμίας τους, αναλόγως των προσόντων τους, σε θέσεις του δημοσίου τομέα. Αργά η γρήγορα η ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με το πρόβλημα και θα πρέπει να το λύσει.
Η εποχή όπου οι ουλαμοί παρελάσεων θα αποτελούνται από ασπρομάλληδες και φαλακρούς μεσήλικες δεν είναι μακριά. Δεξιά αριστερά στο πλήθος θα βρίσκονται τα εγγόνια που ήρθαν να καμαρώσουν τον παππού τους.
Επειδή ζούμε στην εποχή του κοινωνικού αυτοματισμού, πάντα βρίσκονται οι κακοπροαίρετοι και οι ανάλγητοι που αναφέρονται σε «νεαρούς συνταξιούχους» και άλλες τέτοιες κακοήθειες χωρίς να μπορούν να αναλογιστούν την σκληρότητα και τις απαιτήσεις του στρατιωτικού επαγγέλματος. Να σκεφτούν ότι τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων είναι αποκομμένα από την αγορά εργασίας. Άραγε τι πιθανότητες έχει να βρει δουλειά στον ιδιωτικό τομέα κάποιος που μια ζωή ήταν ολμιστής ή πολυβολητής; Κάποιος που άλλαζε σπίτι κάθε τρία χρόνια έχοντας γίνει ξένος ακόμα και στον τόπο του; Χωρίς καμιά δικτύωση πέρα «του σιναφιού του»;
Με εκτίμηση
Μ.Κ.
Μέλος Ε.Σ.Πε.Κ.Μ.
http://espekm.gr/home/?p=2869