Ήταν μεσημέρι της 8ης Ιανουαρίου όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και από την άλλη μεριά άκουσα τη γνώριμη φωνή του Χριστόδουλου Ξηρού. «Έλα, τι κάνεις;»
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, αφού είχαμε να τα πούμε πολύ καιρό, λόγω της απόδρασής του από τις φυλακές Κορυδαλλού, και υπήρχε εύλογο ενδιαφέρον να ακούσω τι σκέπτεται και γιατί μπήκε σε μια επικίνδυνη διαδικασία κυνηγητού με τις διωκτικές αρχές.
«Θέλω να μιλήσουμε» μου είπε μεταξύ άλλων, εξηγώντας μου και τον λόγο που επιλέγει εμένα για τις συνεντεύξεις του. Έναν λόγο που δεν χρειάζεται να τον αναφέρω. Έτσι κι αλλιώς, οι υπηρεσίες που παρακολουθούν τα τηλέφωνα γνωρίζουν ποιος είναι. Το λέω αυτό γιατί την επόμενη μέρα, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η συνέντευξη, ο Χριστόδουλος μεταφέρθηκε στις φυλακές Δομοκού και πιστεύω ότι ο σκοπός της εσπευσμένης μεταγωγής του ήταν η ακύρωση της συγκεκριμένης συνέντευξης. Εννοώ, με λίγα λόγια, ότι ο Χριστόδουλος φυσιολογικά έπρεπε να γνωρίζει ότι θα μεταφερθεί σε άλλες φυλακές και δεν θα έδινε ραντεβού με τον δημοσιογράφο.
Είτε πρόκειται περί συμπτώσεως -πράγμα δύσκολο- είτε έγινε σκόπιμα, θεωρώ ότι έχω υποχρέωση, τώρα που μια τέτοια συνέντευξη δεν είναι δυνατόν να γίνει, να μεταφέρω υπό μορφήν συνεντεύξεως την ενδιαφέρουσα κουβέντα μας.
Μ.Τ.: Δεν έπρεπε να την κοπανήσεις, θα έβγαινες κάποια στιγμή έξω, αφού είχαν αρχίσει και οι άδειές σου.
Χ.Ξ.: Δεν θα έβγαινα ποτέ έξω, δεν θα με άφηναν ποτέ ελεύθερο.
Μ.Τ.: Θα σε άφηναν, αυτό το θεωρώ σχεδόν σίγουρο.
Χ.Ξ.: Δεν βλέπεις τι συμβαίνει, ο κόσμος είναι ανάστατος γιατί πεινάει, υποφέρει...
Μ.Τ.: Η επανάσταση τελείωσε (τον πειράζω), μετά από τόσα χρόνια φυλακή μπορούσες να ζήσεις μια πιο ήσυχη ζωή.
Χ.Ξ.: Τίποτα δεν τελείωσε, η επανάσταση μόλις άρχισε. Έξω ήμουν ακίνδυνος. Τώρα που με έχωσαν πάλι μέσα θα καταλάβουν πόσο επικίνδυνος είμαι.
Μ.Τ.: Μη λες τέτοια από το τηλέφωνο, ακούνε. Βέβαια, ακόμα και αυτοί που ακούνε υποφέρουν και πιθανόν να είναι κι οι ίδιοι αγανακτισμένοι.
Χ.Ξ.: Το ξέρω, μιλάω μαζί με τους αστυνομικούς, τους τα λέω χύμα, συμφωνούν, αλλά μετά κάνουν την πάπια. Θα κάνουμε μια συνέντευξη, εάν θέλεις φυσικά.
Μ.Τ.: Φυσικά θέλω. Τι ώρα - τέτοια ώρα αύριο είναι καλά;
Χ.Ξ.: Έγινε...
Προσπαθώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου πράγματα που κουβεντιάσαμε, γιατί δεν ήμουν προετοιμασμένος να γράψουμε την κουβέντα μας.
Κάποια στιγμή, για να τον πειράξω, έκανα αναφορά στα μαλλιά του.
Μ.Τ.: Μετά από τόση δράση και τόσες περιπέτειες με τη 17 Νοέμβρη, περίμενες να κάνουν περισσότερο θόρυβο τα ξανθά σου μαλλιά; Ίδιος ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο...
Χ.Ξ.: Ξέρω ότι με πειράζεις και αυτό το πείραγμα το δέχομαι από εσένα, γιατί όσα χρόνια μιλάμε δεν κόπηκε ποτέ τίποτα...
Μ.Τ.: Ο παππούς μου έλεγε, φρόντισε όταν πεθάνεις να μη μείνουν μόνο οι κοπριές σου στη γη...
Χ.Ξ.: Καλό, πολύ καλό αυτό (γέλια), είχες πει άλλο ένα ωραίο που το θυμάμαι, για τον ... που έπεσε στον ασβέστη και βγήκε κίτρινος.
Μ.Τ.: Περασμένα αυτά. Πες μου κάτι, αληθεύει ότι σκηνοθέτησαν ατύχημα, πήγες να βοηθήσεις τον ασφαλίτη που έπεσε και σε έπιασαν;
Χ.Ξ.: Όχι, είναι ψέματα. Δεν έγινε ποτέ αυτό.
Μ.Τ.: Εγώ, επειδή γνωρίζω τον χαρακτήρα σου, το έφαγα και έγραψα και κομμάτι.
Χ.Ξ.: Δεν πειράζει, και τα ψέματα που λένε τους βγαίνουν ανάποδα. Δεν έγινε έτσι ούτε με είχαν, όπως λένε, μέρες και με παρακολουθούσαν. Θα τους έπαιρνα χαμπάρι, όπως τους πήρα όταν ήρθαν και βγήκα έξω μην τρομάξουν κι αρχίσουν οι πιστολιές. Από φόβο δηλαδή μη γίνει κακό. Δεν είχα σκοπό να σκοτώσω κανέναν.
Μ.Τ.: Βγήκες με το όπλο;
Χ.Ξ.: Το είχα επάνω μου για λόγους αρχής... Ξέρεις, σημειολογικά.
Μ.Τ.: Και πώς σε συνέλαβαν;
Χ.Ξ.: Έχουν σημασία αυτά;
Μ.Τ.: Εντάξει, αφού διαδόθηκε το φανταστικό σενάριο του ατυχήματος, έχουν.
Χ.Ξ.: Όταν βγήκα στον δρόμο δηλώνοντας την ταυτότητά μου, με κύκλωσαν με αυτοκίνητα και ένα από αυτά με χτύπησε και με πέταξε κάτω.
Μ.Τ.: Πώς σε χτύπησε δηλαδή;
Χ.Ξ.: Με πλησίασε με τον προφυλακτήρα και μου έδωσε μία να πέσω. Έπεσα και με συνέλαβαν.
Μ.Τ.: Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν σε παρακολουθούσαν καιρό;
Χ.Ξ.: Εάν με παρακολουθούσαν, θα είχαν πιάσει και όλους τους άλλους, γι' αυτό είμαι σίγουρος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σου το λέω με σιγουριά.
Μ.Τ.: Κατάλαβες ποιος σε έδωσε; Μήπως η κοπέλα σου, που βλέπουμε τώρα στην ταυτότητα;
Χ.Ξ.: Δεν ήταν κοπέλα μου. Δεν είχαμε τέτοια σχέση, συντρόφισσα ήταν, και δεν υπάρχει περίπτωση να έκανε τέτοιο πράγμα. Ούτε μία στο εκατομμύριο. Τέλος πάντων, αυτά δεν είναι τα σημαντικά. Θα μιλήσω για τον κόσμο, για την αδικία που γίνεται, τα καθημερινά εγκλήματα που συντελούνται και δεν μιλάει κανένας. Δεν μιλάει κανένας!
Μ.Τ.: Εντάξει, αύριο το μεσημέρι λοιπόν θα είμαι έτοιμος στο γραφείο ή στο σπίτι να κάνουμε τη συνέντευξη.
Την επόμενη μέρα ο Χριστόδουλος Ξηρός μεταφέρθηκε στις φυλακές Δομοκού και η συνέντευξη δεν πραγματοποιήθηκε. Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα γίνει και ελπίζω να έχει ενδιαφέρον.
http://www.zougla.gr